ลำดับตอนที่ #35
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : My little girl[อัพครบ]
ประกาศจ้าาาา
ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา
FB PAGE: BBeatrizXX
จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><
ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา
"เอาจริงๆมั๊ย? กูไม่ชอบขี้หน้ามึง - -" ไวน์พูดกับซันเซ็ท
"แล้วแต่เฮียดิ แต่น้องเฮียชอบผมหนิ :P" เขาพูดเสร็จก็ก้มหน้ามามองฉันแล้วใช้มือเกาคางฉันเล่น
"-0-///" บ้า...บ้าไปแล้ว!!! นี่เขาพูดอะไรแบบนี้ออกมาได้ยังไง!! รู้ว่าฉันชอบเขินก็ยิ่งชอบแกล้ง!! ไอ้บ้า!!
"ตีกับกูมั๊ย - -?" ไวน์มองหน้าของซันเซ็ทอย่างหาเรื่องพร้อมกับทำท่าอย่างที่พูดจริงๆ นี่ทั้งสองคนไปมีเรื่องให้ไม่ถูกกันตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย?
"หยุดๆๆๆ เฮียนอนพักไป ส่วนไวน์...พาเบียร์กลับคอนโด - -!" ฉันเดินมาเกาะแขนไวน์เอาไว้พร้อมกับลากออกมาจากซันเซ็ม
"ได้ไง!? เบียร์จะทิ้งเฮียไว้นี่คนเดียวหรอ...?" สายตาอ้อนๆนั่นถูกส่งมาอีกแล้ว! อะไรเนี่ย! ตอนผ่าตัดเอากระสุนออกหมอยัดอย่างอื่นเข้าไปแทนรึเปล่า!? ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ได้!?!!!
"สมน้ำหน้า! แบร่ๆๆๆๆ ไปกันเถอะเบียร์~~~" ไวน์ทำหน้าเยาะเย้ย ทั้งแลบลิ้นใส่ ทั้งทำหน้าทำตาต่างๆใส่ซันเซ็ทด้วยความสะใจพร้อมกับใช้แขนแกร่งกอดคอฉันแล้วเตรียมจะลากออกไป
"เฮียอยากกินอะไรพิเศษมั๊ย? อาบน้ำเสร็จเดี๋ยวเบียร์แวะซื้อของมาด้วย" ฉันหันไปถามซันเซ็ทที่นอนทำหน้าลูกหมาถูกเจ้าของทิ้งอยู่บนเตียง น่าเอ็นดูจริงๆ -///-!!
"โอ๊ะ! เบียร์ไปอาบน้ำเฉยๆหรอ~~~?" ซันเซ็ทพูดขึ้นทวนประโยคของฉันเหมือนต้องการจะถาม แต่ถ้ามองอีกมุมเหมือนกับเขากำลังพูดยั่วโมโหไวน์เลย -.,-
"เบียร์ หาคนใหม่เถอะ ผู้ชายดีๆมีอีกเยอะ TT" ไวน์พูดแล้ทำหน้าตาเหนื่อยใส่ฉัน...และซันเซ็ท เฮ้อออ 2 คนนี้จะกวนกันไปกันมาแบบนี้ไม่ได้นะ!
"รีบอาบน้ำนะ เดี๋ยวเฮียนอนเล่นโทรศัพท์รอ~~" พูดจบเขาก็ส่งยิ้มมาให้ฉันกับไวน์ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของเขาที่ชาร์ตไว้ข้างเตียงขึ้นมาเล่น
"ไปกันเถอะไวน์" ฉันลากแขนไวน์ออกมาข้างนอกห้องก่อนจะให้เขาเดินนำไปเพราะฉันไม่รู้ว่ารถจอดอยู่ชั้นไหน ตรงไหน
"เบียร์..." อยู่ๆำวน์ก็เรียกฉันขึ้นมาระหว่างที่เราสองคนกำลังเดินไปที่รถเงียบๆ
"หื้ม?"
"มันกวนตีนไวน์... ไวน์ไม่ชอบหน้ามัน - -!" นึกว่าเขาจะพูดเรื่องอะไร เรียกฉันซะเสียงจริงจังเชียว!
"พวกไวน์ดูเข้ากันจะตาย -.,-" ฉันพูดตามที่ฉันเห็น จริงๆนะ! ไวน์กับซันเซ็ทดูเข้ากันแบบแปลกๆ ถึงจะดูเหมือนเกลียดขี้หน้ากันมานานแต่สายตาลูกผู้ชายมันน่าจะมองกันออก...
"เข้าอะไรล่ะ! เบียร์ก็อย่าไปยอมมันเยอะนะ! เดี๋ยวมันจะได้ใจ!!" นี่พวกเขากำลังแย่งฉันกันใช่มั้ย? เฮ้อออ เล่นกันเหมือนเด็กเลย!
"ค่าๆๆๆๆ" ฉันตอบไวน์แล้วก็เดินไปควงแขนเขาเพื่อที่จะได้เดินข้างๆกันไปที่รถ
Sunset's talk
ไปแล้ว...
เบียร์ไปแล้ว...
แล้วไง? เดี๋ยวก็กลับมาป่ะว่ะ?
เฮ้ออออ ตอนนี้ผมอยู่ในห้องคนเดียว... เงียบดี... ก่อนหน้านี้พวกไอ้พายุมา ตอนแรกพวกมันว่าจะมานอนเฝ้า แต่ผมไม่ได้สนใตเพราะมัวแต่มองหาเบียร์อยู่... ก็ที่ผมเล่าให้เธอฟังมันโคตรจะเหมือนจริงเลยนี่! มันก็ต้องกลัวป่ะ -.,-?
แต่หลังจากที่เบียร์ปรากฏตัวออกมาจากห้องพีกของญาติผู้ป่วยแล้ววิ่งเข้ามากอดผม ยอมรับเลยว่าโคตรตกใจ! ผมไม่คิดว่าเธอจะร้องไห้หนักขนาดนี้ไง ผมกอดเธอจนหยุดร้อง แต่ตอนที่ผมกอดเธออยู่นั้น...
ผมส่งสายตาไล่เพื่อนผมกลับบ้าน และแน่นอน..เพื่อนเธอด้วย
ก็อยากอยู่ด้วยกัน 2 คนหนิ -.,-!
แต่เวลามันผ่านไปค่ินข้างเร็วเพราะเฮียไวน์ได้โผล่มาขัดจังหวะก่อน ทุกคนสงสัยกันใฃ่มั๊ยว่าทำไมผมถึงแสดงกิริยาแบบนั้นต่อหน้าเฮียไวน์ คำตอบคือ...ไม่รู้ 555555 เห็นเฮียเป็นแบบนั้นแล้วรู้สึกดีแบบแปลกๆ จะเข้าถ้ำเสือมันต้องตีสนิทกับเสือก่อนดิ ไม่งั้นเราจะไม่ได้ลูกเสือมาหรอก จริงมั้ย? :)
"เฮ้อออ ทำไมไปนานจังวะ?" ผมพูดขึ้นมาเมื่อเลื่อนเล่นโทรศัพท์จนไม่รู้ว่าจะเล่นอะไรอล้ว แต่เบียร์ก็ยังไม่กลับมา... นานเกินไปแล้วนะ!! ความจริงนี่เะิ่งจะผ่านไปแค่ 30 นาทีเอง ก็ถือว่าไม่นานนะ...มั้ง! จากคอนโดเธอมาโรงพยาบาลก็ใช้เวลาไม่ถึง 15 นาทีหรอก บวกเวลาอาบน้ำของเธออีก 5-7 นาที ก็เกือบๆ 40 นาทีนั่นแหละ เอาตรงๆนะ หฃังจากที่ผมอยู่กับเบียร์มาเกือบ 1 อาทิตย์ ทำให้ผมรู้ว่าเธอเป็นคนที่อาบน้ำไม่ค่อยนาน ปกติผู้หญิงจะชอบแช่ในห้องร้ำใช่มั้ยละ! แต่เด็กนี่ไม่ใช่แบบนั้นไง คงกลัวผมรอนานนั่นแหละ อืม...นั่งคิดนู่นนี่ไปเรื่อย นี่มันก็จะ 40 นาทีแล้วนะ...
'แกร็ก!'
เสียงประตูแทบจะทพให้ผมลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว แต่ทำไม่ได้เพราะแผลที่อยู่ช่วงท้อง เลยทำได้แค่พยายามดันตัวขึ้นนั่งรอ
"ขออนุญาตเช็ดตัวนะคะ" แต่แล้วทุกอย่างก็พังลงเมื่อคนที่เข้ามาไม่ใช่คนที่ผมรอ - -
"เอ่อ..." เมื่อกี้พยาบาลคนนั้นบอกว่าจะเช็ดตัวให้ผมใช่มั๊ย? ไม่เอาได้มั้ยวะ - -?
"ขออนุญาตถอดเสื้อนะคะ :)" เธอยิ้มด้วย... รู้ว่าหล่อ แต่มีเมียแล้วโว้ยยยย ไม่เอาาาา
"คือ..ผมเช็ดเองดีกว่าครับ" ผมบอกเธอพร้อมกับถอยหนีมือที่พร้อมจะฉุดกระชากเสื้อผมออกทุกเมื่อ
"ไม่เป็นไรค่ะ มันคือหน้าที่" เธอพูดแล้วพุ่งเข้ามาหาผมพร้อมกับถอดเสื้อจองผมออก ผมจับเสื้อตัวเองเอาไว้เพราะคิดว่ายังไงผมก็จะทำเองแน่ๆ ผมไม่ยอมให้เธอทำให้หรอกนะ!!
"ปละ..ปล่อยเถอะครับ" ผมพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบที่สุด แต่รู้สึกว่ามันจะยังไม่เป็นอย่างที่หวังเมื่ออยู่ๆผมก็เผลอไม่มองหน้าของพยาบาลคนนั้น ผู้หญิงอะไรน่ากลัวชิบหายเลย!!
'แกร็ก!'
"เอ่อ..." ชิบหายแล้ว!!!! ผมที่กำลังถูกพยาบาลบังคับให้ถอดเสื้ออยู่นั้นก็ต้องหยุดชะงักลงทั้งผม และ พยาบาลคนนั้น "ดะ..เดี๋ยว เบียร์ออกไปรอข้างนอกนะ" คนตัวเล็กที่เพิ่งเข้ามาใหม่บอกผมด้วยท่าทีที่ทำตัวไม่ถูก
"เอ่อ...เดี๋ยวเบียร์! ผมจะจัดการเองครับ" ผมบอกพยาบาลคนนั้นด้วยท่าทางกลัวๆ ที่กลัวไม่ใช่พยาบาลนะ แต่กลัวเบียร์ที่ยืนอยู่ข้างหลังพยาบาลคนนั้นมากกว่า!! เด็กนี่ภายนอกดูเหมือนไม่คิดอะไรนะ แต่ข้างในอาจจะคิดไปไกลก็ได้!! ถ้าเกิดเธอเข้าใจผิดล่ะ!? ถ้าเกิดเธอยกเลิกงานหมั้นล่ะ!?!? ไม่ได้ๆๆๆ ต้องไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นสิ!!!
"ไม่เป็นไรค่ะ ^^~" เธอพูดขึ้นพร้อมกับพยายามฉุดกระชากเสื้อของผมออก
"เมียผมจะเช็ดให้ครับ!" พูดออกไปแล้ว... ทุกอย่างอยู่ในความสงบหมด เบียร์ที่กำลังจะเดินออกไปข้างนอกก็เช่นกัน
"เบียร์ครับ..เช็ดตัวให้เฮียได้มั๊ยครับ?"
Loading 35%...............
"-0-///?" เด็กนั่นยืนมองผมด้วยสีหน้างงๆ ในขณะที่พยาบาลคนเดิมกำลังเก็บเศษหน้าตัวเองที่ตกอยู่บนพื้นก่อนจะขอตัวเดินออกไปนอกห้องอย่างเงียบๆทิ้งผมไว้กับเด็กนี่ 2 คน... ดี! จะได้สะดวกๆ
"เบียร์คร้าบบบบ" ผมเรียกเธอพร้อมกับทำหน้าตาอ้อนๆหน่อย ไม่ต้องถามว่าผมไปหัดทำท่าทางแบบนี้มาจากไหน ไอ้นาวมันสอนผมมา - -
"เอ่อ...เดี๋ยวเบียร์มา เฮียเช็ดตัวเองไปก่อนนะ" เธอบอกผมก่อนจะเดินออกไปนอกห้องโดยที่ไม่สนใจสีหน้าของผมตอนนี้เลย.. เธอโกรธผมรึเปล่าวะ!? เธอจะกลับรึเปล่า!? หรือเธอจะหนีผมไปวะ!? ไม่เอาแบบนี้ดิเว้ยยย!!! อยากลุกออกไปตามแบบสังขารไม่เอื้ออำนวย ให้มันได้แบบนี้ดิ!!
ผมเอื้อมมือไปหยิบผ้าผืนบางที่ชุบน้ำเสร็จแล้ว ผมบิดน้ำออกมาเล็กน้อยก่อนจะบรรจงเช็ดตามตัวของผมเอง ชีวิตมันเศร้าเนอะ... รอดตายมาได้แต่เมียกลับทิ้ง... ผมจะฟ้องม๊า!!!!
'แกร็ก!'
เสียงประตูไม่ได้เรียกความสนใบของผมเท่าไหร่ ผมยังคงก้มหน้าก้มตาเช็ดทำความสะอาดตัวเองอยู่อย่างนั้นเพราะคิดว่าคนที่เข้ามาไม่ใช่คนที่ผมอย่างเจอแน่นอน...
"กลับมาแล้ว...เอาผ้ามาค่ะ" เสียงของคนที่เพิ่งเข้ามาทำให้ผมแทบจะกระโดดลงเตียงไปกระชากเธอเข้ามากอดแต่ก็ทำไม่ได้ เด็กนั่นกลับมา... เบียร์กลับมา!!!
"เบียร์..." ผมเรียกชื่อเธอก่อนจะมองด้วยความตื้นตันภายในใจ แค่เธอกลับมาผมต้องรู้สึกขนาดนี้เลยมั๊ย? คำตอบคือใช่!
"เอาผ้ามาค่ะ เบียร์จะเช็ดตัวให้" เธอไม่ได้อะไรกับเสียงที่ผมเรียกเธอมากนักเพราะเธอมองมาแค่ผ้าที่อยู่ในมือผมแค่นั้น ก่อนจะค่อยๆเช็ดตามตัวผมเบาๆ
" :( " เป็นไงล่ะ เงียบเลยดิ! ผมเนี่ยแหละเงียบเลย! ใครจะไปกล้าพูดวะอะไรวะ!
"เฮีย..ยก ยกแขนหน่อยค่ะ" เธอบอกผมทั้งที่ไม่ได้มองมาที่หน้าผม แบบนี้ต้องโกรธแน่ๆ แล้วผมจะทำยังไงงงงง
"ให้..เฮียถอดเสื้อออกมั๊ย?" ผมถามเธอเสียงเบาเพราะคิดว่าเธออาจจะเช็ดไม่ทั่วถึง และที่ต้องเมียงเบาก็เพราะว่าผมไม่กล้าถามอะไรเยอะ แต่คำตอบของเธอทำเอาผมตัวแทบหดลง หน้านี่สลดลงอย่างเห็นได้ชัดเลย!
"ไม่ต้อง!!"
'หมับ!'
"เฮียขอโทษ! เฮีย..เฮียไม่ได้จะให้ผู้หญิงคนนั้นมายุ่งกับเฮียนะ! เฮียนั่งรอเบียร์อยู่เฉยๆเอง! อีกอย่างเฮียก็บอกเขาไปแล้วว่าเฮียจะเช็ดเอง T.,T" ณ จุดๆนี้ ถึงจะไม่กล้าพูดแต่ผมก็ขอรักษาคนตัวเล็กข้างหน้านี้ไว้ก่อนเถอะ! ต้องพูดยังไงให้หายโกรธวะ!
"ฮะ..เฮีย! ปล่อยแขนเบียร์ก่อน" เธอพูดพร้อมกับดึงแขนของเธอออกไปจากมือของผม นั่นไง! เธอโกรธจริงๆด้วย! ขนาดนี้แล้วหน้าผมเธอยังไม่ยอมหันมามองอีก!!
"ไม่! เบียร์ต้องหายโกรธเฮียก่อน!" ผมบอกเธอพร้อมกับจับแขนเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ
"โกรธ? โกรธอะไร?" เธอหยุดดิ้นแล้วหันมาถามผมด้วยท่าทางไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร
"ก็...เบียร์ไม่ได้โกรธเฮียอยู่หรอ...?" ผมถามแล้วผ่อนแรงที่จับแขนเธอลง
"ไม่...หรือจะโกรธดี?" เธอถามแล้วจ้องหน้าผมด้วยท่าทางเอาเรื่อง
"ไม่ครับๆๆ ไม่โกรธกันนะครับ"
ผมส่ายหน้ารัวๆก่อนจะพูดขึ้นแล้วเปลี่ยนจากการจับแขนมาเป็นจับมือเอาไว้แทน
"ค่ะๆๆ ไม่โกรธ" เธอพูดแล้วดึงมิอออกเพื่อทำการเช็ดตัวให้ผมต่อ แต่เธอก็ไม่มองมาที่ตรงที่เช็ดให้ผมอยู่ดีป่ะ!!?
"ไม่โกรธแล้วทำไมไม่มองเฮียอ่ะ TT?" ผมถามขึ้นอีกครั้งเพราะรู้สึกว่ามันตะหงิดๆแปลกๆ
"ก็! ก็เบียร์.. เบียร์ไม่กล้ามองอ่ะ! -///-" เธอตอบแล้วยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองด้วยท่าทางเขินอาย โอ้ยๆๆๆ ซันเซ็ทยอมแล้ววว ทำไมต้องทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้ด้วย T///T
"ไม่ใช่ว่าโกรธเฮียหรอ?" ผมถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
"อื้อ! เช็ดเองเลย! ไม่ทำให้แล้ว!!" เธอพูดขึ้นก่อนจะยัดผ้าผืนบางใส่มือแล้ว จากนั้นเธอก็เดินไปนั่งที่โซฟาแล้วไปสนใจอย่างอื่นแทน
"^0^///" ผมทำตามที่เธอพูดอย่างว่าง่าย ลืมไปได้ไงว่าเธอเขินง่ายแค่ไหน อ้ากกก น่ารักอ่ะ ฮืออ
"หยุดยิ้มแบบนั้นเลยนะ!" เธอพูดขึ้นเมื่อหันมาเห็นผมเช็ดตัวเองด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เหมือนคนบ้าเลยว่ะ 55555 เบียร์ยกหมอนขึ้นมาปิดหน้าไว้เพื่อไม่ให้มองมาที่ผมได้
"เคยเห็นมาหมดแล้วยังจะเขินอีก" ผมพูดแซวเล็กน้อย แต่ไม่คิดว่านั่นจะทำให้เธอแทบจะแทรกตัวลงแผ่นดินเพื่อปิดบังความเขินของตัวเอง
"เฮียบ้าที่สุดเลย T///T!" เธอพูดแล้วเดินไปที่โซนเก็บของพวกจานกับถ้วย ก่อนตะเดินกลับมพร้อมกับจานในมือ
"เบียร์ครับ ใส่เสื้อให้เฮียหน่อย *0*" ผมบอกด้วยสีหน้าเป็นประกาย ทำไมช่วงนี้ทำอะไรก็ดูตื่นเต้นไปหมดเลยวะ! ใจเย็นๆเว้ยไอ้ซัน! ใจเย็นๆๆๆๆๆๆๆ
"ใส่เองสิ -///-" เธอพูดขึ้นขณะที่ยังก้มหน้าแกะอะไรบางอย่างอยู่
"เฮียมัดเชือกไม่ได้ มามัดให้เฮียหน่อยได้มั๊ยครับ?" ผมยังคงอ้อนเธออยู่อย่างนั้นจนเธอยอมลุกขึ้นมาใส่เสื้อให้ผม มือเล็กๆนั่นสั่นเล็กน้อยคงเพราะตื่นเต้นหรือไม่ก็ประหม่าแหละมั้ง ผมอมยิ้มกับภาพตรงหน้าเล็กน้อยก่อนที่มือทั้ง 2 ข้างของผมจะเลื่อนไปจับเอวเธอเอาไว้
"ปละ..ปล่อยเลยนะเฮีย -///-" เธอพูดทั้งที่ยังมัดเชือกตรงเสื้อให้ผมอยู่
"เมื่อกี้นั่งแกะอะไร?" ผมถามเธออย่างสนใจประโยคคำสั่งของเธอ
"ขนมค่ะ เบียร์บอกไวน์ให้แวะซื้อให้" เธอตอบหลังจากที่มัดเสร็จ เธอมองหน้าผมเล็กน้อย ระดับความสูงของเราตอนนี้เกือบจะเท่ากันแต่ผมสูงกว่านิดหน่อยเพราะผมนั่งอยู่บนเตียง แต่เธอยืนอยู่บนพื้นเปล่าๆ รองเท้าที่ใส่ก็แค่รองเท้าใส่ในบ้านเฉยๆเลยทำให้เธอตัวเล็กกว่านิดหน่อย
"เปลี่ยนยาสระผมหรอ?" ผมถามขึ้นเมื่อรับรู้ได้ถึงกลิ่นหอมจากผมเธอที่แปลกไปจากเดิม
"ค่ะ อันเดิมมันหมด เลยใช้อันที่ซื้อมาผิด" เธอตอบแล้วจับผมตัวเองเมื่อโดนผมทักแบบนั้น ก่อนจะถามขึ้นมา "กลิ่นมันแรงขนาดนั้นเลยหรอเฮียถึงได้กลิ่น?"
"เปล่าหรอก แค่มันไม่คุ้น..ปกติไม่ใช่กลิ่นนี้" ผมอยู่ใกล้เธอแทบจะทุกวันเลยนะ ถ้ามีอะไรผิดปกติไปแค่นิดเดียวก็รู้สึกได้แล้ว ผมบอกเธอไปแล้วมองต่ำลงมาที่ริมฝีปากของเธอ แขนทั้ง 2ข้างก็ดึงเธอเข้าใกล้ก่อนจะพูดต่อ
"แล้วลิปก็ไม่ใช่สีนี้ด้วย"
Loading 60%.....................
"วะ..เว่อร์! เฮียจำไม่ได้หรอก!" เบียร์พูดขึ้นแล้วใช้มือดันผมเบาๆ คงเพราะผมยังคงเจ็บอยู่เธอเลยไม่กล้าทำอะไรมาก ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีสำหรับผม :)
"จริงๆ ปกติเบียร์จะทาสีธรรมาชาติ แต่วันนี้ทาสีพีช" ผมบอกไปอย่างชำนาญ สงสัยใช่มั๊ยว่าผมรู้ได้ไง ก็วันนั้นไง...วันที่ผมพาเธอไปหาแม่ผมแล้วเธอขอแวะซื้อของอ่ะ ผมเห็นเธอซื้อเลยจำได้แค่นั้น อีกอย่างเธอยื่นมาให้ผมวางลงในตะกร้าด้วย ผมก็ดูๆอ่านๆรายละเอียดของสินค้าไป แค่นั้นแหละ - - ส่วนยาสระผมนี่ ผมจำได้จริงๆว่าก่อนหน้านี้เธอจะใช้กลิ่นมิ้นท์ และอย่าลืมว่าช่วง 1 อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้สิงสถิตอยู่ที่คอนโดเธอ ไม่แปลกที่ผมจะรู้นู่นนี่ เพราะผมอาบน้ำในห้องเดียวกันกับเธอหนิ -.,-//
"รู้เยอะเกินไปแล้วนะ -///-" เธอพูดแล้วเสมองไปทางอื่น
"ทำไมถึงเปลี่ยนอ่ะ?" ผมถามพร้อมกับมองไปที่ปากของเธอเหมือนเดิม ในใจก็คิดว่าอย่าให้หายดีนะ ไม่งั้นเธอเสร็จไปนานแล้ว -.,-!!
"ก็เห็นรีวิวว่ามันใช้ดี หอมกลิ่นพีชด้วย บางคนก็บอกว่ามันมีรสชาติด้วย เบียร์เลยลองซื้อมาใช้ค่ะ" เธอตอบแบบไม่คิดอะไรก่อนจะมองมาที่ผมเหมือนเดิมแล้วผลักผมออกเบาๆ ผมก็ยอมปล่อยอย่างว่าง่ายครับ... กลัวใจตัวเองว่าถ้าเกิดยังกอดอยู่มันจะไม่หยุดแค่กอด -.,- "กินขนมมั๊ย?" เธอถือจากขนมที่เธอแกะใส่เมื่อกี้ขึ้นมาวางข้างเตียงแล้วถามผม ก่อนที่ตัวเธอจะไปลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียง
"จะป้อนหรอ?" ผมถามแบบยิ้มๆให้เธอ
"ไม่ค่ะ เบียร์ถามไปงั้นแหละ" เธอตอบผมอย่างรวดเร็วแล้วตักขนมเจ้าปากทันทีโดยไม่สนใจสีหน้าเหวอๆของผมเลย -0-!
"ป้อนเฮียด้วยย" ผมบอกเธอพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอ
"อ้าปากค่ะ" เธอบอกแล้วใช้ช้อนตักขนมขึ้นมาป้อนผม
"อร่อยอ่ะ...มันคือขนมอะไรหรอ? -0-" ผมถามพร้อมกับอ้าปากรอเธอป้อนอีก
"มันคือขนมถ้วยใบเตยค่ะ เบียร์ชอบกินเลยซื้อมาเผื่อเฮียจะชอบด้วย" เธอบอกพร้อมกับทำหน้าที่ภรรยาที่ดี... ผมหมายถึงหน้าที่ป้อนขนมของเธอ -.,-
"อร่อยๆ ชอบ หวานๆดี" ผมบอกด้วยท่าทางที่ดูตื่นเต้น ปกติผมจะไม่ค่อยได้กินพวกขนมไทยอะไรแบบนี้หรอก มีแต่แม่ผมนั่นแหละที่ชอบ บางครั้งแม่ก็พาคนใช้ในบ้านทำแจกคนนู้นคนนี้ พ่อนี่ไม่ต้องพูดถึง...แม่บอกอะไรก็ทำตามหมดแหละ - -!
"ชอบหรอ? งั้นเดี๋ยววันหลังเบียร์ซื้อมาฝากอีก" เธอบอกก่อนจะตักขนมเข้าปากตัวเองบ้าง "เบียร์เป็นลูกค้าประจำร้านนี้เลย" เธอเคี้ยวเสร็จแล้วพูดขึ้นเหมือนเด็กอวดเพื่อนด้วยท่าทางภาคภูมิใจ
"วันหลังพาเฮียไปหน่อยนะ :)" ผมบอกเธอ ซึ่เธอก็พยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มให้ ผมเล่นผมเธอสักพักก่อนจะพูดเรื่องต่อมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"เรื่องหมั้น... ม๊าให้เบียร์เป็นคนตัดสินใจว่าจะจัดตอนไหน"
"....." เธอนั่งเงียบลงไปอย่างเห็นได้ชัด สายตาคู่สวยหลุบมองที่มือตัวเองด้วยความรู้สึกลังเลเล็กน้อย
"ยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร เฮียไม่บังคับ แค่เบียร์ยอมหมั้นด้วย เฮียก็ดีใจแล้ว :)" ผมยิ้มให้เธอก่อนจะลูบผมเธอเบาๆ ผมรู้สึกอย่างที่พูดไปจริงๆ ฝั่งผมไม่ได้รีบร้อนอะไรเพราะแค่เธอยอมหมั้นด้วยแม่ผมก็คิดไปแล้วว่าเรา 2 คนแต่งงานกัน อีกอย่างเรื่องแบบนี้มันต้องขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคน 2 คนด้วย จะให้ผมบังคับเธอทุกอย่างเลยก็ไม่ได้... ผมอยากให้เธอมีความสุขกับสิ่งที่เธอเลือก
"รอ..รอให้...เฮียเรียนจบก่อน (.///.)" แต่อยู่ๆร่างบางที่กำลังครุ่นคิดก็พูดขึ้นมาเสียงเบาพร้อมกับกำมือเข้าหากันอย่างแน่น...
"ว่าไงนะ?" ผมถามเธออีกครั้งเพราะได้ยินไม่ค่อยชัด
"ให้เฮียจบก่อนค่อยหมั้น!" ครั้งนี้เธอพูดขึ้นมาเสียงดังพร้อมกับหลับตาเหมือนไม่อยากมองหน้าผม
"0.0!" ผมลืมตาขึ้นมองอย่างตกใจกับสิ่งที่เธอพูดออกมา ตอนแรกเหมือนเธอลังเลเล็กน้อย แต่พอเห็นปฏิกิริยานั่นแล้วเธอคงจะมั่นใจแล้วแหละ
"-///-" เธอก้มหน้าไม่พูดอะไร ผมเลยนั่งนับว่าอีกนานแค่ไหนถึงจะถึงวันนั้น...
"โอ๊ะ! อีกครึ่งปีหนิ!" ผมคำนวณเวลาทุกอย่างแล้วมันก็ไม่นานมาก นั่นทำให้ผมยิ้มออกมาด้วยความดีใจอย่างปิดไม่มิด!
"-///-"
"ขอบคุณนะครับ :)" ผมพูดแล้วจับมือข้างขวาของเธอขึ้นมาก่อนจะจุมพิตลงตรงหลังมือเบาๆ... แหวนที่ผมเคยใส่ให้ เธอยังไม่ถอดเลย ทั้งๆที่มันไม่ค่อยมีราคาแท้ๆแต่เธอกลับใส่มันติดตัวเอาไว้... รู้สึกเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกก็วันนี้นี่แหละ :)
1 สัปดาห์ผ่านไปไวเหมือนโกหก....
"เดินไหวมั๊ยลูก?" เสียงแม่ของผมถามขึ้นอย่างเป็นห่วง นี่ก็ผ่านมาเกือบ 1 อาทิตย์แล้วมั้งที่ผมนอนอยู่ในโรงพยาบาล โดยที่มีคนคอยดูแลอย่างใกล้ชิดนั่นก็คือเบียร์นั่นเอง เธอคอยมาหา มาเยี่ยมพร้อมกับของที่ติดไม้ติดมือมาด้วยตลอดเลย บางครั้งเฮียไวน์ก็มาพร้อมไอ้อัคคี บางครั้งก็เป็นเพื่อนผม บางครั้งก็ไอ้ตะวันมาขอยืมเงิน ส่วนพยาบาลที่คอยดูแลก็เปลี่ยนไปด้วยกลายเป็นผู้หญิงรุ่นแม่... คิดว่าเรื่องนี้น่าจะเป็นเพราะเบียร์จัดการแหละ ไม่งั้นผมคงต้องขอออกจากโรงพยาบาลก่อนกำหนด -.,-
"ซันเดินได้จริงๆ" ผมบอกผู้เป็นแม่ด้วยน้ำเสียงปกติ แต่สายตาก็มองผ่านหลังแม่ผมไปเพื่อหาใครบางคน
"ไม่ต้องหาหรอก วันนี้น้องไม่ว่าง ม๊าเลยมาแทน" แม่ผมพูดขึ้นอย่างรู้ทันก่อนจะเดินไปเก็บของต่างๆของผมใส่ไว้ในกระเป๋าของท่าน ก่อนจะเดินกลับมาที่ข้างเตียงผมเหมือนเดิมแล้วถามขึ้น "ซันจะกลับบ้านหรือคอนโด?"
"คอนโดครับ" ผมบอกแล้วลุกขึ้นจัดการตัวเองให้เรียบร้อย ร่างกายต้องการออกจากโรงพยาบาลอย่างเต็มที่แล้ว แม่ผมเดินเช็คนู่นนี่ซักพักก่อนตะเดินมาอยู่ข้างๆผมแล้วควงแขนผมก่อนที่เราทั้งสองจะเดินออกมาจากห้องพักกัน
"แต่ที่คอนโดไม่มีคนดูแลซันนะ ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง?" แม่ผมถามด้วยความเป็นห่วง จริงอย่างที่แม่ผมพูดนั่นแหละ ผมอยู่คนเดียวถ้าเป็นอะไรขึ้นมามันจะลำบาก แต่ทำไงได้อ่ะ...ก็ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาผมชินกับการอยู่คอนโดแล้วนี่
"งั้นม๊าก็บอกเบียร์มาดูแลซันสิ :)" ผมพูดขึ้นด้วยความรู้สึกมีความหวังนิดว่าผู้เป็นแม่จะเห็นดีเห็นงามกับสิ่งที่ผมเสนอออกไป
"ไม่ได้! ถ้าน้องไปดูแลซันที่คอนโดคงไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันพอดีแหละ - -!!" แม่ผมพูดขึ้นพร้อมกับมองผน้าผมแบบตำหนิหน่อยๆ
"น๊าๆๆๆ แค่อาทิตย์เดียวก็ได้~~" ผมอ้อนแม่ตัวเองด้วยท่าทางน่ารักน่าถีบ
"เก็บลูกอ้อนของซันไปใช้กับน้องเถอะ ใช้กับม๊าไม่ได้ผลหรอก!" แม่ผมพูดแล้วก็เขิดหน้าขึ้นเป็นจะหวะเดียวกันกับไอ้ตะวันเดินมาหาพวกเราพอดี
"ม๊า! มีคนมีเคลียร์ค่ารักษาพยาบาลแล้วอ่ะ" มันพูดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"งั้นเอาเช็คมา" แม่ผมหันไปพูดกับไอ้ตะวันด้วยสีหน้าจริงจัง
"ไม่! อันนี้ก็เป็นค่าจ้างขับรถไปรับไปส่งเนอะ ไปกันเถอะ!" มันพูดก่อนจะยัดเช็คใบนั้นลงในกระเป๋ากางเกงแล้วจับมือแม่เดินออกมาข้างนอกโรงพยาบาล
เราเดินทางไม่นานก็มาถึงคอนโดผม ซึ่งแม่ก็ไม่ได้ลงมาส่งแต่อย่างใดเพราะยินยินท่านพูดกับไอ้ตะวันว่าร้านนวดโทรมาบอกว่าว่างแล้ว แม่เลยจะรีบไปเพราะร้านนี้หาคิวยากมาก ผมเลยถูกทิ้งไว้หน้าคอนโดของตัวเอง... ไม่ได้กลับมานานแค่ไหนวะเนี่ย -.,-?
"เฮ้อออ" ผมถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว เพราะตั้งใจเอาไว้ว่าถ้าถึงห้องแล้วจะโทรหาคนตัวเล็ก
@ห้องซันเซ็ท
ทุกอย่างในห้องมืดสนิทไปหมด ผมเดินเข้าไปในห้พร้อมกับเปิดไฟขึ้น แต่แล้วก็ต้องตกใจกับสิ่งที่ปรากฏให้เห็น... ไฟและลูกโป่งหลากสีเรียงรายเต็มบริเวณห้องนั่งเล่น อาหารอีกหลากหลายเมนูที่ถูกจัดเอาไว้อย่างดี ตรงจอโทรทัศน์มีบอร์ดใหญ่ๆเขียนไว้ว่า
'Welcome back'
ความรู้สึกตอนนี้คือ...มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก มันรู้สึกทั้งดีใจแล้วก็ซึ้งมากในเวลาเดียวกัน มันบอกไม่ถูก ตอนนี้รู้อยู่อย่างเดียวคือผมหุบยิ้มไม่ได้จริงๆ
'ปังๆๆๆ'
เสียงพลุเล็กๆดังขึ้นจากข้างหลังทำให้ผมหันไปมองอย่างตกใจ แต่ก็ช้าไปเพราะมีแรงสวมกอดจากข้างหลังก่อน
"เซอร์ไพรส์!!" แขนเล็กกอดรอบเอวหนาของผม ใบหน้าก็ซบลงมาที่แผ่นหลัง... ผมจับแขนเธอออกแล้วหันหลังกลับไปมองด้วยความรู้สึกที่ดีใจมากกกก สังเกตได้จากรอยยิ้มที่มีอยู่บนใบหน้าในตอนนี้ ร่างบางทำหน้าสลดลงนิดหน่อยเมื่อเห็นว่าผมหันหน้ามามองเธอเฉยๆแล้วไม่ได้พูดอะไร "จะไม่พูดอะไรเลยหรอคะ?"
" :) " ผมยังคงเงียบอยู่อย่างนั้นไม่พูดอะไรจนเธอเริ่มเงียบลงกว่าเดิม
"เบียร์ขอโทษที่ไม่ได้ไปรับวันนี้..." เธอก้มหน้าพูดกับผมด้วยน้ำเสียงน้อยใจนิดหน่อยแต่ก็แฝงไปด้วยความรู้สึกผิดอยู่ในนั้น
"อ่าห้ะ" ผมพูดขึ้นแล้วขยับเข้าใกล้เธอเรื่อยๆ
"ขอโทษที่ไม่ได้ไปตามที่สัญญาค่ะ... แต่! เบียร์นั่งทำพวกนี้ทั้งวันเลยนะ!" คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมามองผมดเวยสีหน้าน้อยใจ เธอคงจะคิดว่าผมไม่ได้สนใจมันเลยสินะ... กลับกันตอนนี้สิ่งของพวกนั้นยังคงเรียกความสนใจจากผมไม่ต่างจากเธอทีคอยดึงดูดผมอยู่ในตอนนี้
"แล้ว...?" ผมถามเธอไปสั้นๆ มือก็จับเลื่อนไปจับเอวบางเอาไว้แล้วดึงเข้ามาชิดตัวโดยที่เธอไม่ขัดขืนเลย นั่นเป็นเพราะเธอมัวแต่อธิบายให้ผมฟังไง
"เฮียจะไม่ดีใจหรืออะไรหน่อยหรอ?" มาอีกแล้ว... ไอ้สายตาแมวน้อยนั่นมาอีกแล้ว...!!! "ก็ได้! เบียร์ผิดเองที่สัญญาเอาไว้แล้วทำไม่ได้ แต่ที่ไปไม่ได้ก็เพราะ..."
"อื้อ!!!"
Loading 85%......................
คนตัวเล็กยังยังพูดไม่ทันจบ ผมก็ก้มหน้าลงไปปิดปากเธอแล้ว... เคยเตือนเธอไปแล้วไงว่าอย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น ไม่เชื่อฟังเอง :)
ผมใช้มือหนาของตัวเองประคองหน้าเธอเอาไว้เพื่อให้รับจูบที่ผมมอบให้ แขนข้างที่อยู่เอวก็รั้งตัวเธอให้เข้ามาประชิดตัว มือของเธอตอนแรกก็ใช้ดันอกผมเอาไว้นั่นแหละ แต่ต่อมาก็เปลี่ยนเป็นจับที่ไหล่ของผมแทน... คนตัวเล็กตอบสนองกับสัมผัสของผมอย่างกล้าๆกลัวๆด้วยท่าทางไม่ประสีประสาน่าเอ็นดูของเธอ ผมส่งลิ้นเรียวเข้าไปชิมความหวานที่ผมชอบอย่างโหยหา ลิ้นเล็กพยายามหลบผมแต่กลับไม่เป็นผล ผมผละออกมาเล็กน้อยก่อนจะประกบลงไปใหม่ ปากหนาไล่ชิมความหวานจากริมฝีปากบางอย่างไม่หยุดหย่อน มือที่เคยประคองที่หน้าและข้างที่ใช้รั้งตัวเธอตอนนี้ถูกก็เปลี่ยนมาลูบไล้ที่เอวบางช้าๆ เด็กนี่ชอบใส่เสื้อเอวลอย นั่นเลยทำให้ผมสามารถสัมผัสได้มากกว่าเอวบางของเธอ...
มือเธอทุบที่ไหล่ผเบาๆหลายรอบเพื่อส่งสัญญาณให้ผมหยุดเพราะเธอใกล้จะหมดอากาศหายใจแล้ว ผมดูดปากล่างเธอเอาความหวานก่อนจะผละออกมาแล้วหลุบตามองที่ริมฝีปากเธอที่ตอนนี้มันเริ่มบวมเล็กหน่อยซึ่งเป็นผลจากการดูดเม้มของผมนั่นเอง...
"แฮ่กๆๆ ฮะ...เฮีย!" เธอหอบหายใจเข้าไปอย่างเหนื่อยหอบก่อนจะพูดขึ้นแล้วเงยหน้ามองผมด้วยสายตาตำหนิ แต่ก็ทำได้แค่ส่งสายตามาตำหนิแค่นั้นแหละ เพราะแค่ยืนตอนนี้มันยังเป็นเรื่องยากสำหรับเธอเลย
"อีกรอบนะ"
"ห๊ะ!? อื้อ!!" ไม่ยอมให้คนตัวเล็กคัดค้านแต่อย่างใด ผมก็ก้มลงไปอีกรอบ โอกาสแบบนี้ไม่ได้หาง่ายๆนะ ลูกแมวเดินเข้าถ้ำเสือขนาดนี้ไม่มีทางที่มันจะได้ออกไปง่ายๆหรอก จริงมั้ย? :)
ปากหนาก้มจูบร่างบางซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเธอเริ่มรู้สึกทรงตัวไม่อยู่เลยต้องใช้แขนทั้งสองข้างเกี่ยวรอบคอของคนตัวสูงเอาไว้
ผมออกแรงที่ใช้จับเอวเธอเล็กน้อยก่อนจะนำพาเธอเดินตามทิศทางที่ผมต้องการ เบียร์เป็นคนที่เคลิ้มง่าย... เวลาเธอกำลังเคลิ้มไม่ว่าผมหรือใครจะทำอะไรเธอก็โอนอ่อนตามหมด มันเป็นทั้งข้อดีแล้วก็ข้อเสียของเธอ... ข้อดีคือเธอไม่สามารถขัดอะไรผมได้ ข้อเสียก็เหมือนเดิมนั่นแหละ เพราะเธอขัดผมไม่ได้ เลยไม่มีอะไรมาหยุดผม...
ซึ่งมันเป็นข้อเสียที่ผมชอบซะด้วยสิ :)
'แกร็ก!'
เสียงประตูห้องนอนถูกเปิดขึ้นโดยฝีมือของผมเอง ห้องนั่งเล่นกับห้องนอนไม่ได้ไกลจากกันเท่าไหร่ จะพูดว่าไงดี ห้องผมมีห้องนอน 2 ห้องเผื่อเพื่อนๆมันมานอน ผมเลยพาเธอเข้ามาที่ห้องที่ใกล้ที่สุด...
หน้าคมเลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอขาวๆเพื่อสูดดมกลิ่นหอมที่ผมชอบเข้าไปเต็มปอด ก่อนจะค่อยๆดันไหล่เธอให้นั่งลงที่เตียงหนานุ่มภายในห้อง
"อ๊ะ!" ร่างบางตรงหน้าร้องออกมาเมื่อผมใช้ปากร้อนขบเม้นตรงคอของเธอแรงๆเพื่อสร้างรอยสีกลีบกุหลาบเอาไว้เป็นตราประทับว่าเธอเป็นของผม...คนเดียว! "จะ..เจ็บนะ" เธอพูดขึ้นมาด้วยเสียงสั่นๆเล็กน้อยด้วยความรู้สึกประหม่า ถึงจะเคยมาแล้วแต่เรื่องพวกนี้มันก็ใหม่สำหรับเธออยู่ดี...
"จะเบาๆนะ..." ผมบอกก่อนจะก้มลงไปขบเม้มตามคอระหงของเธออีกครั้ง แต่วันนี้เสื้อที่เธอใส่มาทำให้ผมลุกล้ำได้เธอเยอะกว่าปกติอีกเช่นเคย... ผมเคลื่อนปากลงไปใกล้ๆกับตรงขอบเสื้อก่อนจะใช้มือดึงเสื้อลงให้ต่ำลงเล็กน้อยโชว์ให้เห็นเนินอกอิ่มที่โผล่พ้นบราไร้สายของเธอขึ้นมา ผมขบเม้มบริเวณนั้นแรงๆอย่าลืมตัวจนเธอต้องร้องออกมา
"อ๊ะ!" มือเล็กจิกลงที่หลังผมเพื่อคลายความรู้สึกของเธอเอง เธอก้มมองผมอย่างงุนงงเมื่อผมนั่งลงคุกเขาตรงหน้เธอ แต่ไม่นานเธอก็ได้รับคำตอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมพรมจูบตามหน้าท้องแบนราบของเธอโดยไม่ลืมที่จะสร้างรอยกุหลาบไว้ด้วย เพราะถ้าไม่ทำไว้เธอก็จะใส่เสื้อแบบนี้อีก...ผมไม่ชอบเวลามีคนอื่นมามองในสิ่งที่ผมเป็นเจ้าของ! โดยเฉพาะผู้หญิงตรงหน้านี่!
ผมเลื่อนตัวขึ้นไปจูบเธออีกรอบก่อนจะให้สองมือดันเธอให้นอนราบลงกับเตียงอย่างเบามือ แขนของเธอยังคงกอดที่คอผมอยู่อย่างนั้นจึงทำให้ผมต้องล้มตัวลงไปคร่อมเธอตามแรงเล็กๆที่ดึงผมลงไปด้วย
"เฮียขอนะ..." ผมบอกเธอด้วยสีหน้าอ้อนวอน
"ไม่ได้ค่ะ!" เธอจ้องมองมาที่ผมด้วยความรู้สึกหลากหลาย ก่อนจะพูดประโยคต่อมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเขินอายนิดหน่อย
"เบียร์เป็นประจำเดือนค่ะ"
"!!!!!"
เหมือนมีฟ้าผ่าลงมากลางห้อง ผมหยุดชะงักค้างกับทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังทำอยู่ แน่นอน...กับร่างบางตรงหน้าด้วยเช่นกัน
"ไว้โอกาสหน้านะคะ ^^" เธอพูดแล้วใช้มือเล็กๆนั่นผลักผมออกเบาๆก่อนจะเดินออกไปนอกห้องทิ้งให้ผมอารมณ์ค้างอยู่คนเดียวในห้อง...
"ยัยเด็กแสบ!" ผมคำรามออกมาเสียงดังพอให้เธอได้ยิน ซึ่งเธอก็ได้ยินนั่นแหละเพราะผมได้ยินเสียงหัวเราะตามมาหลังจากที่ผมตะโกนเสร็จ ผมวิ่งออกไปกอดเธอจากข้างหลังซึ่งก็ทำให้เธอตกใจไม่น้อย "เฮียค้างอยู่..."
"ช่วยตัวเองนะคะ เบียร์จะจัดโต๊ะอาหารรอ จุ๊ฟ!" เธอดูด้วยท่าทางขำๆเล็กน้อย ก่อนจะเขย่งขึ้นมาจูบตรงมุมปากผมอย่างแผ่วเบาจากนั้นก็วิ่งไปจัดอาหารบนโต๊ะให้เรียบร้อย ช็อคเลย.. แมววิ่งหนีไปแล้ว... เสืออย่างผมต้องทำยังไงล่ะทีนี่ - -
"แกล้งเฮียใช่มั้ย - -?" เดินไปใกล้เธอก่อนจะถามเสียงเข้ม
"เบียร์พูดจริงๆ" เธอตอบผมพร้อมกับตักข้าวใส่จานด้วย "กินข้าวค่ะ จะได้กินยา หมอให้ยามาใช่มั๊ยคะ?"
"แต่เฮียอยากกินเบียร์ T.,T"
คอยดูเถอะ!!! เดี๋ยวพ่อจะทำให้ประจำเดือนไม่มาซัก 9 เดือนเลย!! คอยดู!!!!!!
Talk1
อัพแล้ววววววววว
อิพี่ก็จะกลัวน้อง อ้อนน้อง และอีกหลายๆอย่างหน่อย 555555
อนาคตก็ไม่ต้องเดาให้ยากค่ะ #คนกลัวเมีย2018 เมียไม่โหดแต่พี่จะระวังตัวเอาไว้ก่อน 55555
น้องก็จะงงๆกับเหตุการณ์หน่อยๆ ใครก็ได้อธิบายให้น้องฟังที น้องไม่ทันได้ตั้งตัว 55555555
อ่านแล้วขอเม้นด้วยยยยยยย
Talk2
มาแล้วววว
พาร์ทนี้เราจะอยู่กับอิพี่กับอาการของคนกลัวเมียของเขานะคะ
อะไรจะกลัวน้องเข้าใจผิดขนาดนั้น 5555 จะสงสารก็สงสารจะขำก็ขำ
น้องก็จะเขินบ่อยมากกกก รู้ว่าน้องชอบเขินอิพี่ก็จะชอบแกล้ง
#มองบน #เหม็นความรัก #อยากจะแหมให้ถึงดาวอังคาร มาเกือบทุกแท็กละสำหรับอิพี่ 5555
อ่านเสร็จขอเม้นด้วยนะคะ รักส์~~
Talk3
มาแล้ววววววว
อิพี่ไปเรียนวิขาอ้อนเมียมาจากพี่นาวนะคะ
เรียนคอร์สเดียวใช้ได้ทั้งชีวิต แต่ใฃ้ได้แค่กับเมียนะ แม่ใช้ไม่ได้ผล 55555
น้องก็จะน่ารักหน่อยๆ มีเซอร์ไพร์สถึงคอนโด
อิพี่ก็รู้ว่าน้องอยากฟังอะไรก็ไม่พูดออกมา ชอบแกล้งน้องดีนัก ฉันจะให้เบียร์หาผัวใหม่!!!
มาเดากันว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น~~~~~ เตรียมแฮชแท็ค #อิพี่มันร้าย ไว้เลยจ้าาาา
อ่านเสร็จขอเม้นด้วยน้าาาาาา
Talk4
อัพครบจ้าาาาา
คาดหวังอะไรกันอยู่ ไรท์รู้นะ~~~ หวังพอๆกับอิพี่เลยใช่มั้ย 55555
สงสารอิพี่มาก จะได้กินอยู่แล้วแต่น้องเป็นประจำเดือน อดเลยจ้าาา
ใกล้จบแบบจริงตังแล้สเน้ออ สำหรับนิยายเรื่องนี้....
มีตอนพิเศษให้ฟินกันแน่นอน ไม่ต้องห่วงค่ะ
นอกจากจะเป็นตอนพิเศษให้ฟินกันแล้วยังมีเฉลยอะไรหลายๆที่ในเรื่องไม่ได้บอกไปอีกด้วย
อ่านเสร็จคอมเม้นให้ไรท์ด้วยน้าาาาา
#พี่ซันเสือยิ้มยาก
vs
#น้องเบียร์แมวขี้อ้อน
1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น