My girl รักเธอไง ยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #30 : You&Me[อัพครบ+CUT!!]

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

ช่วงสายของอีกวัน....

ผมตื่นขึ้นเพราะแสงที่ทะลุผ้าม่านเข้ามาจากข้างนอก มองผ่านช่องเล็กๆก็พบว่าแดดค่อนข้างแรงแสดงว่ามันใกล้ช่วงเที่ยง เลยตั้งใจจะลุกขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าแต่ก็ลุกไม่ได้เพราะคนตัวเล็กที่กำลังกอดรอบเอวผมอยู่ อ่าา.... แสดงว่าเมื่อคืนไม่ได้ฝันไป... ผมขยับเล็กน้อยเพื่อเปลี่ยนท่านอนโดยการหันตัวเข้าหาเธอ ดูจากลัษณะแล้ว...เมื่อคืนคงหนักสำหรับเธอน่าดู มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วแหละก็นั่นมันครั้งแรกนี่นา แถมสองรอบต่อกันเลยด้วยไม่ตื่นก็ไม่แปลก

ผมมองหน้าเธอด้วยความรู้สึกหลากหลาย ตอนนี้มันสับสนไปหมดไม่อยากยอมรับเลยว่าว่าเหตุหารณ์เมื่อคืนมันยังติดอยู่ในหัวผม...เสียงเรียกของเธอยังคงดังสะท้อนอยู่อย่างนั้น ความรู้สึดกผิดชอบชั่วดีกำลังตีกันอยู่ในหัว อยู่ๆสมองก็ตั้งคำถามขึ้นมา

'ผมควรรับผิดชอบเธอดีมั๊ย?'

ถ้าจะรับผิดชอบต้องบอกม๊าว่าไงวะ?! ผมก้มมองร่างบางเล็กน้อยมองไล่ไปตั้งแต่ผม... หน้าผาก... จมูก... มาจนถึงริมฝีปากของเธอ... ตัวเธอมีอะไรบางอย่างคอยดึงดูดผมอยู่ ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร มันคอยทำให้ผมกับเธอใกล้ชิดกันตลอด อย่างเช่นตอนนี้.... ใบหน้าคมค่อยๆเลื่อนต่ำลงไปใกล้เธอเรื่อยๆ เรื่อยๆ....จนในที่สุด

"อืม.." ในจังหวะที่ปากเราจะแตะกัน อยู่ๆร่างบางก็ส่งเสียงออกมานั่นเลยทำให้ผมต้องรีบผละออกและเผลอดึงเธอเข้ามากอดก่อนจะแกล้งหลับต่อ...

End Sunset's talk

ปวดหัว....

ความรู้สึกแรกที่พุ่งเข้ามาเมื่อฉันเริ่มรู้สึกตัว ไหนจะความรู้สึกหนักๆที่ที่ลำตัวอีก อ่า...ไม่อยากลุกเลย ฉันพลิกตัวเข้าหาความร้อนข้างๆตัวทั้งที่ยังไม่ลืมตา มือบางกอดหมอนข้างแน่นขึ้นแต่กลับรู้สึกว่ามันไม่ใชาหมอนข้างใบเดิมที่นอนกอดอยู่ทุกวันเมื่ออะไรบางอย่างข้างกายนั้นเริ่มขยับเข้าใกล้ฉันมากขึ้น... แรงรัดที่เอวก็แน่นขึ้นไปด้วย

"0x0!!!" สองตาลืมขึ้นอย่างอัตโนมัติ ปรากฏให้เห็นใบหน้าคมที่คุ้นเคยของใครบางคนที่กำลังซุกที่คอฉันอยู่ ฉันกัดริมฝีปากตัวเองไว้ไม่ให้ส่งเสียงกรี๊ดออกมาเพราะกลัวคนที่นอนอยู่ตื่นขึ้น สายตาก้มลงต่ำเพื่อมองที่ร่างกายของตัวเอง ก็ได้รู้ที่มาของแรงรัดแน่นที่เอวนั่น...ท่อนแขนแกร่งของเขากำลังกอดฉันอยู่... ไล่ตามลำแขนยาวไปก็เจอกับแผงอกแกร่งที่เปล่าเปลือยที่ไม่มีสิ่งใดปกปิด ทำให้ฉันต้องรีบหลับตาแล้วมองไปทางอื่น

นี่ข้างล่างเขาได้ใส่อะไรมั๊ย T///T?

แต่นั่นมันไม่ใช่ประเด็นตอนนี้หนิ! เรื่องของเรื่องคือทำไมเขา...ถึงมาอยู่ในสภาพนี้ แล้วฉัน...ถึงมานอนกอดกันกลมกับเขาอยู่แบบนี้! แล้วมันเกิดอะไรขึ้น!?!

ฉันนอนนิ่งไม่กล้าขยับตัวแรงเพราะกลัวเขาตื่น แต่แล้วอยู่ๆเขาก็นอนพลิกตัวไปทางอื่น... ฉันเลยใช้จังหวะนี้คลานลงจากเตียงช้าๆ แต่พอเท้าแตะที่พื้นเท่านั้นแหละ...

"โอ้ย!" ฉันเผลอร้องออกมาอย่างดังเมื่อรับรู้ได้ถึงความเจ็บกลางกายสาว ถึงกับทรุดลงพื้นเลยทีเดียว... แล้วคำถามหลายคำถามก็วิ่งเข้ามา เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น? ทำไมเราอยู่ในสภาพนี้? ฉันกับเขาเรา.... ไม่ๆๆๆๆ! ไม่จริง! ฉันส่ายหัวอย่างแรงเพื่อไล่ความคิดบ้าๆของตัวเองออกไป แต่ยิ่งส่ายมันก็ยิ่งปวดหัว ร่างกายเลยพยายามลุกขึ้นไปที่ห้องครัวเพื่อหายาแก้ปวดมาทาน

"อื้มมมมม" เสียงจากคนบนเตียงทำให้ร่างกายฉันแข็งทื่อไปหมด พอหันกลับไปมองก็พบว่าเขาแค่พลิกตัวเฉยๆฉันเลยรีบพยุงตัวเองลุกขึ้นมาที่ห้องครัวอย่างเร็วโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองตามหลังอย่างไม่คลาดสายตา พร้อมกับพูดอแกมาเสียงเบาด้วยความรู้สึกนึกสนุก...

"ลองแกล้งคนดีมั๊ยวะ :)?"

"เฮ้อออ" ยาลงคออย่างยากลำบากพร้อมทั้งน้ำที่เกือบจะทั้งขวดถูกส่งลงไปในคอ ถึงฉันตะไม่ชอบกินยาแค่ไหนแต่สภาพนี้ยังไงก็ต้องกินแหละ!

ฉันหลับตานึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พยายามเรียบเรียงเรื่องทุกอย่างให้ชัดเจนแต่มันก็แปลกๆ.. ฉันชวนยัยน้ำตาลออกไปเที่ยวแล้วก็นัดพี่อัคคีด้วย ยัยน้ำตาลเมา พี่พายุโผล่มา ซันเซ็ทโผล่มา จากนั้นฉันก็มีอาการแปลกๆ พี่อัคคีจะมาส่งแล้วทุกอย่างก็ดับวูบลงไป เหลือไว้แค่ภาพเหตุการณ์ตอนที่เรากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกัน...กรี๊ด!!!!!!!!! บ้าๆๆๆๆๆ นี่ฉันเมาขนาดนั้นเลยหรอ? แต่..แต่ฉันก็ไม่ได้ดื่มเยอะนะ! แล้วๆๆ แล้วทำไมเราถึงมาจบกันแบบนี้ได้ล่ะ 

"อื้ออ เบียร์ร้อน..."

"เฮ้ยๆๆๆ อย่าถอดนะเว้ย!"

เหตุการณ์เริ่มกลับเข้ามาแล้วเมื่อฉันพยายามคิดและทำใจให้สงบ...

"เบียร์ร้อน...ช่วยเบียร์ด้วย..."

“จะให้ช่วยยังไง?” 

นี่ฉัน...

“อย่าทิ้งเบียร์นะ…”

"......"

"นะคะ"

อย่าบอกนะว่าที่เราอยู่ในสภาพนี้เป็นเพราะฉันหรอ.... -.,-!!!!!!!!

"อ่ะแฮ่มๆ แค่กๆ คอแห้งจังวะ" อยู่ๆเสียงทุ้มต่ำของซันเซ็ทก็ดังขึ้น ทำให้ฉันตัวเกร็งและสะดุ้งขึ้น

"......" 

"ขอแก้วหน่อย" เขาเดินมาหยุดอยู่ข้างๆแล้วพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในขณะที่ฉันยืนเกร็งนิ่งจนแทบจะหยุดหายใจแล้ว!

"......"

"ไม่ต้องละ - -" 

"......" 

"- -..." 

"T.,T"

"จะเงียบแบบนี้ใช่มั้ย?" แล้วในที่สุดเขาก็พูดขึ้นอีกครั้ง คงเพราะทนความเงียบไม่ไหวมั้ง

"ค่ะ TT" ฉันตอบเสียงเบา

"งั้นก็เงียบแล้วฟัง" เขาพูดขึ้นก่อนจะเดินใกล้เข้ามา

"......"

"ฉันจะรับผิดชอบเธอ"

Loading 30%...............

“ห้ะ -0-!!?” ฉันร้องขึ้นเสียงดังอย่างตกใจ เมื่อกี้ฉันหูฝาดไปใช่มั้ย? เอ่อ…เขาพูดว่าไงนะ?

“ฉัน-จะ-รับ-ผิด-ชอบ-เธอ” ชัดเจน..หูไม่ใาด เขาพูดย้ำทีละคำด้วย.. แต่!! เขาจะมารับผืิดชอบมำไม เขาๆๆๆๆ เขาไม่ได้ตั้งใจหนิ แล้วอีกอย่าง ฉัน.. เอ่อ… บังคับ(?) เขาด้วย ถ้าฉันไม่บังคับเขาก็คงไม่ต้องทำ ใช่มั้ย..?

“ไม่!” ดังนั้นเมื่อฉันคิดและประมวลทุกอย่าง…คำตอบก็คือไม่นั่นเอง ฉันไม่ได้หะนไปมองเขาหรอกว่าทำหน้าแบบไหนอู่ แต่รับรู้ได้ถึงความเงียบจากเขาพร้อมกับความอุ่นจากข้างหลังทำให้ฉันรู้เลยว่าเขาเดินมาซ้อนที่ข้างหลังของฉันอยู่ “เอ่อ…เบียร์หมายถึง…”

“ทำไมล่ะ?” ยังพูดไม่จบเขาก็แทรกขึ้นมาพร้อมกับแขนที่ค้ำเคาท์เตอร์อยู่ โดยที่มีฉันอยู่ระหว่างแขนทั้งสองข้างนั้น

“อะ…เอ่อ… ก็… ก็พี่…” ใครก็ได้เอาเขาออกไปยืนห่างๆจากฉันที TT ตอนนี้ฉันพูดตะกุกตะกักมากอ่ะ

“ก็ฉัน? ฉันทำไม?” เขาถามแล้วโน้มหน้าลงมาใกล้ฉันจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆเลย

“พี่… เอ่อ…” โอ้ยยยย ทำไมมันพูดยากพูดเย็นขนาดนี้เนี่ย!!!

“:)” ใจเย็นๆยัยเบียร์ ใจเย็นๆ ฉันบอกตัวเองพร้อมกับนับ 1-3 ในใจก่อนจะพูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกไปเสียงดัง

“ก็พี่ได้ไม่เต็มใจทำไง!!” 

“รู้ได้ไงว่าฉันไม่ได้เต็มใจทำ?” ร่างสูงกระซิบที่ข้างหูพร้อมกับเบียดชิดร่างกายของเขาแนบกับแผ่นหลังของฉันอย่างแนบแน่น ท่อนแขนแกร่งใช้โอบรอดเอวบางของฉันไว้ให้แนบชิดกับลำตัวเขามากขึ้น จนแผ่นหลังสัมผัสได้ถึงกล้ามหน้าท้องแน่นๆที่เสียดสีกับแผ่นหลังของฉันอยู่ในตอนนี้ นี้ขนาดฉันมีเสื้อกั้นอยู่ยังรับรู้ได้ถึงขนาดนี้เลย…. นี่เขายังไม่ใส่เสื้ออีกหรอเนี่ย TT

“กะ…ก็.. เมื่อคืนเบียร์….” ฉันพูดเว้นวรรคไว้แค่นั้น เพราะเรื่องที่จะพูดมันน่าอายเกินกว่าจะพูดมันออกมาตรงๆได้ ขนาดยังไม่พูดหน้าของฉันยังร้อนผ่าวขนาดนี้ไม่รู้ว่าเพราะเรื่องที่จะพูดหรือว่าเพราะร่างสูงข้างหลังกันแน่…

“เมื่อคืนทำไม?” ร่างสูงยังคงเบียดชิดร่างฉันเรื่อยๆ ถ้ารวมร่างได้ป่านนี้กฉันกับเขาคงรวมกันไปนานแล้ว ไหนจะแขนที่โอบรัดอยู่นี้อีก…. เสียงกระซิบที่ข้างหูพร้อมกับลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดต้นคออยู่ ทำให้ฉันสะดุ้งขึ้นอย่างตกใจ ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือริมฝีปากร้อนๆนั้นได้เฉียดคอระหงของฉันนั่นเอง… นี่เขาเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!

“กะ…ก็…ก็เมื่อคืน…เบียร์บังคับพี่ไง…” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักทั้งๆที่พยายามบังคับให้เสียงไม่สั่นแล้วแท้ๆ อาจเป็นเพราะเรื่องที่พูดอยู่ก็ได้ที่ทำให้เสียงการควบคุมเสียงของฉันผิดพลาดไป….พูดถึงเรื่องเมื่อคืน เหตุการณ์เร่าร้อนทุกอย่างก็วิ่งเข้ามาให้หัวจนทำให้ต้องสะบัดหัวหน่อยๆเพื่อไล่เหตุการณ์บ้าๆนั่นออกไป

“เธอบังคับให้ฉันทำอะไร หื้ม?” ร่างสูงข้างหลังยังคงถามไล่ต้อนฉันเรื่อยๆ นี่เขาไม่รู้จริงๆหรือแกล้งฉันอยู่เนี่ย! ฉันย่นคอหนีความร้อนจากริมฝีปากและจมูกของเขาเมื่อคนข้างหลังเริ่มใช้มันถูกไถที่คอของฉันเบาๆเรียกความร้อนในตัวฉันได้ดีเลยทีเดียว

“จะ…จำ…เบียร์จำไม่ได้แล้ว!” ฉันพูดเสียงดังก่อนจะแกะมือเขาออกจากเอวของฉัน แต่ก็ไม่เป็นผล กลับกันเขากลับเพิ่มแรงรัดขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ไม่มากอาจเป็นเพราะกลัวฉันเจ็บก็ได้

“หรอ? จำไม่ได้จริงๆหรอ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่เชื่อกันสุดๆพร้อมกับย้ายหน้าคมมาสูดดมความฟหอมจากคอระหงของฉันอีกฝั่ง ก่อนจะพูดประโยคต่อมา “แต่ฉันจำได้…”

“อ๊ะ!” ความเจ็บแปล็บที่ซอกคอทำให้ฉันเผลอจิกเล็บลงบนท่อนแขนแกร่งที่ตอนนี้เปลี่ยนมาลูบเอวคอดเบาๆแทนการรัดกุม

“เธอไม่ได้บังคับให้ฉันทำแบบนี้” เขาพูดแล้วเคลื่อนหน้าต่ำลงเลื่อนๆก่อนจะสร้างความเจ็บปวดอีกหลายที่ที่ปากร้อนนั้นไปถึง

“หยะ…หยุด…” ฉันบอกเขาด้วยเสียงสั่นๆ บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงได้มีความรู้สึกแปลกๆตลอดการขบเม้มของเขา 

มัน…ร้อนไปหมด

“เธอไม่ได้บังคับให้ฉันหยุด…” เสียงทุ้มต่ำยังคงพูดอยู่โดยไม่ฟังเสียงประท้วงของฉันซักนิด ก่อนที่ริมฝีปากึ้อนนั่นจะมาขบเม้มที่หูของฉันเบาๆ เป็นการกระทำที่สามารถเรียกเรียวขนให้ลุกชันขึ้นทั้งตัวได้เลย 

“แบบนี้เธอก็ไม่ได้บังคับ…”

Loading 55%..........................

“พะ…พอก่อน อื้อ!”  ฉันร้องเสียงหลงเมื่อเขาใช้ปลายลิ้นร้อนสัมผัสที่คอเบาๆแล้วลากไล้ไปมาอยู่แบบนั้นวนไปเรื่อยๆ ก่อนที่เขาจะจับฉันให้หมุนตัวหันหน้าเขาหาเขา แล้วใช้มือหนาประคองใบหน้าฉันขึ้นพร้อมกับประกบริมฝีปากลงมาอย่างนุ่มนวล ร่างสูงขยับปากชิมความหวานเหมือนเด็กกินไอศกรีมก่อนจะลากริมฝีปากร้อนลงมาที่ซอกคอระหงของฉันแล้วขบเม้มจนเกิดความเจ็บแปล็บอีกครั้ง มือหนาปล่อยจากการประคองหน้าแล้วเปลี่ยนไปลูบเบาๆที่แผ่นหลังของร่างบางก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดด้วยเสียงพร่า

“อันนี้เธอก็ไม่ได้บังคับ…” พูดเสร็จเขาก็ฉกริมฝีปากลงมาอีกรอบ พร้อมกับสอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาชิมความหวานในโพรงปากอย่างกระหาย มือบางจิกเล็บลงกับไหล่เปล่าเปลือยของร่างสูงด้วยความรู้สึกที่ยากจะเข้าใจ ส่วนมือหนาของร่างสูงบัดนี้ได้เลื่อนลงมาลูบที่ขาอ่อนของหญิงสาวที่โผล่พ้นชายเสื้อออกมา…. ถือเป็นการเลือกเสื้อให้ใส่ที่ดีเลยทีเดียว คนตัวสูงคิดในใจก่อนจะใช้แขนแกร่งอุ้มร่างบางขึ้นเหนือพื้นแล้ววางลงที่เคาท์เตอร์ในห้องครัวแล้วแทรกตัวไประหว่างขาเรียวสองข้างของร่างบาง แขนแกร่งจับขาทั้งสองแหวกออกเพื่อที่เขาจะได้แทรกตัวเข้าไปได้ง่ายขึ้นแล้วดึงแขนแกร่งกลับมาวางไว้ที่เอวบางอีกครั้ง

“อื้อ…!” ร่างบางส่งเสียงในลำคอก่อนจะใช้มือทุบที่หน้าอกเปลือยเปล่าของอีกฝ่ายเพื่อบอกให้หยุด ร่างสูงก็ยอมผละออกไปโดยง่ายดาย…

เขาปล่อยให้คนตัวเล็กสูดเอาอากาศหายใจแค่นั้นไม่ได้คิดจะหยุดแต่อย่างใด เมื่อปล่อยให้ร่างบางได้สูดอากาศเต็มที่ได้ไม่นานเขาก็ประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง มือหนาเลื่อนขึ้นมาปลดกระดุมชุดนอนตัวบางออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ ก่อนจะดึงเสื้อตัวบางออกแล้วลากริมฝีปากลงมาที่คออีกครั้งปลายลิ้นร้อนยังคงทำหน้าที่ได้ดีเหมือนเดิม ร่างสูงใช้ลิ้นลูบไล้ผิวกายของหญิงสาวลงมาตั้งแต่คอระหงจนถึงเนินอกอิ่มแล้วขบเม้มเน้นๆลงตรงนั้น

“อ๊ะ!” ร่างบางผวาเข้ากอดร่างสูงทำให้หน้าเขาตอนนี้ถูกบดขยี้ด้วยก้อนเนื้อนิ่มๆทั้งสองข้าง เขาลอบยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นมากระซิบที่หูของร่างบาง

“เมื่อกี้เธอก็ไม่ได้บังคับ :)”  ก่อนจะเลื่อนหน้าลงมาที่ก้อนเนื้อสองข้างอีกครั้งแล้วขบเม้มมันอยู่อย่างนั้นจนเกิดรอยสีกุหลาบทั่วเนินอกของร่างบางเต็มไปหมด รอยจากเมื่อคืนยังคงเด่นชัดอยู่ ยิ่งเขาขบเม้มแบบนี้ยิ่งทำให้ร่องรอยนั่นเข้มขึ้นกว่าเดิม ร่างสูงใช้ลิ้นร้อนลากวนที่ยอดปลายของก้อนเนื้อนั่นสลับข้างไปมาก่อนที่เขาเลื่อนหน้าต่ำลงเรื่อยๆ และเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าท้องแบนราบ ปลายลิ้นร้อนถูกใช้ลากวนรอบๆสะดือบุ๋ม ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนสัมผัสภายในนั่นอย่างนึกสนุก การกระทำนั้นทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่บนเคาท์เตอร์ดิ้นพล่านด้วยความรู้สึกเสียวซ่านภายในกาย มือบางข่วนตามหลังของคนตัวสูงตรงหน้าเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ที่มี เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บตามแรงข่วนที่แผ่นหลังแต่อย่างใด กลับกัน..มันทำให้เขารู้สึกดีและเรียกความดิบเถื่อนภายในตัวของเขาออกมาแทน ร่างสูงยืนขึ้นสุดความสูงทำให้ร่างบางเผลอเงยหน้ามองด้วยความรู้สึกเสียดายที่อยู่ๆอีกฝ่ายก็หยุดลง ปฏิกิริยาแบบนั้นทำให้ร่างสูงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจก่อนที่เขาจะใช้หน้าผากเขาแตะกับหน้าผากของร่างบางแล้วถามเสียงเบา

“แบบนี้…ยังจะบอกว่าเธอบังคับอีกมั๊ย?” 

+

+

+

+

+

+

+

NC CUT!!! ตามในกลุ่มลับ!!!

+

+

+

+

+

+

+

กดไลค์เพจแล้วขอเข้ากลุ่มเลยจ้า

แท่งร้อนถูกถอดถอนออกมาหลังจากที่ได้ปลดปล่อยความต้องการออกไป น้ำขาวขุ่นไหลเปรอะตามขาเรียวเล็กของเธอ ผมจึงใช้ผ้าห่มผืนบางเช็ดมันออกก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆเธออย่างหมดแรง จะไม่ให้หมดแรงได้ไงก็ผมรังแกเธอตั้งแต่ตื่นจนตอนนี้มันเกือบเย็นแล้ว อีกอย่างเมื่อคืนเธอก็แทบจะไม่ได้นอนด้วยก็ทั้งเธอและผมผลัดกันขึ้นซะขนาดนั้น เมื่อเช้าผมเห็นนะว่าเธอแทบจะคลานลงเตียงน่ะ

“ปวดเอวชะมัด” ผมพูดออกมาเบาๆแล้วยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก แต่ไม่เป็นไร… พูดตรงๆเลยนะว่าเด็กนี่เป็นคนแรกที่ทำให้ผมเผยด้านนี้ให้เห็น ผมไม่เคยร่วมรักกับใครมาก่อน ยกเว้นว่าจะเมาหนักมากจริงๆจนเผลอหน้ามืดตามัวทำลงไป ซึ่งเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นน้อยมาก แต่กับเบียร์…มันไม่เหมือนกัน เมื่อคืนยัยเด็กนี่โดนวางยาเลยทำให้ผมตัดสินใจลงมือทำมัน แต่เมื่อครู่

ผมตั้งใจ… 

จะพูดว่าไงดีล้ะ ตอนแรกก็ว่าจะแกล้งเฉยๆ แต่พอได้สัมผัสแล้วมันก็เตลิดไปเลย…แล้วพอผมหลังจากที่ได้สัมผัสกับเธออีกครั้ง มันเหมือนมีความรู้สึกบางอย่างบอกผมว่าผมไม่สามารถปล่อยคนตรงหน้าให้ใครได้อีก ใช่…เธอต้องเป็นของผมคนเดียว

“อื้อ…” เสียงจากคนตัวเล็กข้างๆตัวดังขึ้นทำให้ผมกลับมาอยู่กับปัจจุบัน พอหันไปมองก็พบว่าเธอนั้นพลิกตัวหันหนีจากฝั่งที่ผมนอนอยู่ เห็นแบบนั้นจึงเกิดความรู้สึกอยากแกล้งร่างบางขึ้นมาทันที

“อืม…”  เสียงครางจากร่างบางดังขึ้นเมื่อผมยื่นมือไปบีบเค้นหน้าอกของเธอ “พอแล้ว…” ผมยิ้มออกมากับความไร้เดียงสาของเธอ ทั้งที่เมื่อคืนยังเป็นเสือสาวยั่วสวาทอยู่เลย ผมดึงมือกลับมาก่อนจะจับตัวเธอพลิกให้หันมาทางผม มือหนาเช็ดเหงื่อตามกรอบหน้าให้ร่างบางก่อนจะจัดท่าให้เธอนอนพิงที่อกของผมแล้วดึงแขนเล็กนั่นมากอดที่เอวสอบเอาไว้ ก่อนที่ผมจะใช้มือข้างหนึ่งไปโอบไหล่เธอ ส่วนอีกข้างก็วางลงบนเอวบางของเธอ ผมก้มลงไปมอบจูบอันนุ่มนวลให้ก่อนจะผละออก จากนั้นทั้งผมและเธอจะเข้าสู่ห้วงนิทราทั้งคู่…..

ทำแบบนี้หวังว่าเธอจะเข้าใจนะ....

Loading 90%..................

ค่ำของวันเดียวกัน

"เบียร์...ตื่นขึ้นมากินข้าวก่อน" เสียงเรียกของใครบางคนดังขึ้นพร้อมกับแรงพยุงฉันให้ลุกพิงกับอะไรบางอย่างอุ่นๆและกำลังเต้นอยู่...

'ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...'

"ไหวมั๊ย?" เสียงทุ้มต่ำน่าฟังนั่นยังคงถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง... ใครพูดกันนะ? อยากลืมตาขึ้นมาดูจัง... แต่ทำไมเหมือนไม่มีแรงแบบนี้นะ...

"อือ..." ประโยคที่ตั้งใจจะพูดได้หายลงไป ทำได้เพียงแค่ส่งเสียงในลำคอให้เขาได้ยิน

"ฉันทำข้าวต้มให้ เดี๋ยวป้อนนะ" เขาคนนั้นยังคงพูดกับฉันอยู่อยู่แม้ว่าฉันจะไม่ได้ตอบอะไรเขาออกไปเลย "อ้าปาก.."

"-0-" ถึงจะไม่มีแรงขนาดไหนแต่การที่มีมือมาบีบตรงแก้มเบาๆมันก็ช่วยให้ฉันได้รับอาหารมื้อแรกได้... ข้าวต้มร้อนๆถูกกลืนหายไปพร้อมกับความรู้สึกตื่นตัวมากกว่าเดิม ฉันพยายามลืมตาขึ้นมองแต่ก็เห็นแค่ลางๆเท่านั้น..

"อ้าปากครับ" ข้าวต้มถูกป้อนเรื่อยๆจนฉันรู้สึกอิ่มจึงใช้มือดันช้อนออกไปเบาๆเพราะกลัวมันหก อีกอย่างคือฉันยังไม่มีแรง

"พอแล้ว...ปวดหัว..." เสียงแหบแห้งของฉันถูกเปล่งออกมาอย่างยากลำบาก

"ครับ กินยาแล้วดื่มน้ำก่อนนะ" ผิวสัมผัสของแก้วโดนปากของฉันทำให้ต้องอ้าปากรับน้ำเข้ามาอย่างห้ามไม่ได้ อ่า...สดชื่นขึ้นมาหน่อย "รอแปปนะ จะเช็ดตัวให้..."

"อือ.." ร่างของฉันถูกวางลงที่หมอนเช่นเดิมพร้อมกับเสียงข้าวของที่ดังเป็นระยะๆ

"มาแล้ว" เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับร่างของฉันที่ถูกอุ้มขึ้นพิงความอุ่นร้อนอีกครั้งหนึ่ง ชอบจัง... ไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอซบเข้ากับความอุ่นนั่นตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีน้ำเย็นๆก็โดนที่ผิวแล้ว... ไม่นานความเย็นจากน้ำก็หายไปพร้อมกับเสื้อที่ถูกสวมเข้าที่ตัวของฉัน "หนาวมั๊ย? เดี๋ยวปรับแอร์ให้นะ" เสียงนั่นยังพูดอยู่แม้ว่าเขาจะเหมือนพูดกับร่างไร้วิญญาณก็ตาม

'ติ๊ดๆ'

เครื่องปรับอากาศถูกเพิ่มอุณหภูมิให้อุ่นขึ้นพร้อมกับแรงกอดจากใครบางคนที่ถ่ายเทความอุ่นมาให้จากตัวของเขามาให้ฉัน ทำให้ฉันต้องกอดเขาตอบเพราะความอบอุ่นนั่น

"อุ่นจังเลย..." ร่างบางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิวแต่คนที่กอดอยู่นั้นได้ยินชัดเจนเพราะระยะห่างอันน้อยนิดของทั้งคู่... ซันเซ็ทไม่พูดอะไรเขาทำเพียงกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิมเพื่อมอบความอุ่นให้แก่ร่างบางในอ้อมกอด ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบที่หน้าผากของร่างบางแล้วพูดขึ้นมาเสียงเบา

"ขอโทษนะ..."

ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้ามืดเนื่องจากเสียงโทรศัพท์ของเบียร์ที่วางอยู่ดังขึ้นเหมือนมีคนโทรเข้า แต่พอจะขยับตัวผมกลับขยับไม่ได้เพราะคนตัวเล็กยังคงนอนกอดอยู่ ตอนนี้ร่างกายเธอไม่ร้อนแล้วนั่นถือเป็นสัญญาณที่ดีเลยทีเดียว เรียกได้ว่าแทบจะไม่ได้นอนเลยเพราะต้องคอยลุกขึ้นมาเช็ดตัวให้เธอตลอดทั้งคืน... 

"เบียร์...ลุกก่อน" ผมบอกเธอเสียงเบาแล้วจับร่างของเธอออกจากตัวผมเะื่อที่ผมจะได้ไปรับโทรศัพท์ของเธอ ถ้ามีคนโทรมาแล้วไม่รับมันจะผิดปกติ..แต่ถ้าผมรับมันจะผิดปกติกว่า...ดังนั้นต้องคิดเรื่องโกหกขึ้นมาซะแล้วสิ.....

'น้ำตาลสุดสวย' ที่แท้ก็เพื่อนเธอนี่เอง

"ฮัลโหล?" ผมกรอเสียงลงไปอย่างเรียบนิ่งต่างกับอีกคนที่แทบจะตะโกนเข้ามา

[ฮัลโหล!!!! ยัยเบียร์!! ไม่สิ! เสียงผู้ชาย....นั่นใคร!??!? ตอบสิ!!!]

'ติ๊ด...' รู้มั๊ยว่าการอดหลับอดนอนมันทำให้คนหงุดหงิดง่าย และการที่โทรมาในตอนเช้ามืดมันไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่ เพราะผมกำลังนอนอยู่และเมื่อกี้บรรยากาศทุกอย่างมันก็โอเคมากด้วย ผมเลยตัดสินใจกดตัดสายทิ้งก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาที่เตียงแล้วใช้นิ้วเธอสแกนที่ปุ่มโฮมเพื่อเข้าแอปไลน์ที่ตอนนี้มันกำลังมีคนถล่มอยู่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร - -

'นี่ซันเซ็ท เบียร์ไม่สบาย กำลังนอน ไม่ว่างคุย ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องมาหา ขอบคุณ'

แล้วทุกอย่างก็เงียบลงเมื่อผมกดส่งไปแบบนั้น รู้สึกโอเคขึ้นเยอะเลย... ผมวางโทรศัพท์ลงที่หัวเตียงก่อนแทรกตัวลงไปใต้ผ้าห่มข้างๆเธอเช่นเดิมพร้อมกับดึงมือเธอมากอดรอบเอวผมไว้อีกครั้ง ส่วนผมก็คว้าร่างเธอเข้ามากอดแล้วหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า...

ตอนเช้า

"เบียร์..." เสียงของใครบางคนที่ฉันรู้จักดังอยู่บนหัวของฉัน เรียกชื่อฉันมาซักพักหนึ่งแล้วแต่ฉันไม่ได้สนใจนัก ไหนจะแรงเขย่าเบาๆที่แขนซึ่งเขาเพิ่งจะเขย่าเมื่อกี้หลังจากที่ฉันนอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่แบบเดิมนั่นอีก ฉันยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าเขาตอนนี้...

"เบียร์ครับ..." เขายังคงเรียกอยู่แบบนั้นก่อนจะหยุดเขย่าตัวฉันแล้วแกะร่างฉันออกจากเขาแทน ต่อมาฉันก็ได้ยินเสียงถอนหายใจออกมาเสียงดัง "เฮ้อออ" 

"......" ฉันไม่ได้พูดหรือลืมตามมองเขาเพราะตอนนี้สมองมันไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ฉันนอนนิ่งเพื่อรอดูปฏิกิริยาของเขาเล็กน้อย แล้วจมูกก็ได้กลิ่นหอมๆลอยเข้ามาในห้องนอนของฉัน... นั่นทำให้ฉันลืมตาขึ้นมาเพื่อดูทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น สองเท้าค่อยๆเดินลงจากเตียงอย่างระมัดระวังเนื่องจากยังคงเจ็บที่กลางกายสาวอยู่ ฉันเดินตามกลิ่นไปช้าๆด้วยแรงอันน้อยนิดแล้วจากการใช้มือเกาะไปตามผนัง จนมาถึงห้องนั่งเล่นอย่างปลอดภัย... เสียงเตาไฟฟ้าถูกปิดลงพร้อมกับเสียงถ้วยจานที่ดังขึ้นเล็กน้อยซึ่งเกิดจากการหยิบมันขึ้นมาทำให้ฉันต้องหยุดลงพร้อมกับมองซ้ายขวาเพื่อหาที่หลบเขา แต่มันก็ช้าไปเพราะเขาได้ถือถ้วยบางอย่างออกมาจากโซนห้องครัวแล้ว... เขามองมาที่ฉันอย่างตกใจก่อนจะรีบวางถ้วยในมือลงแล้วรีบวิ่งมาจับตัวฉันเอาไว้จากนั้นเขาก็พยุงตัวฉันเบาๆไปที่โซฟาตัวยาวกลางห้องนั่งเล่น

"ลุกมาทำไม? ถ้าล้มลงไปจะทำยังไง?" หลังจากก้นถึงเบาะเขาก็ถามด้วยน้ำเสียงดุๆทันที แต่มันก็ไม่ได้ดุมากหรอก

"......" ฉันไม่ตอบอะไร แล้วก้มหน้ามองมือของตัวเองที่ถูกเขาจับอยู่ก่อนจะเงยหน้ามองเขาอีกรอบ

"กินข้าวนะ จะได้กินยา" น้ำเสียงที่เขาใช้พูดรอบนี้มันดูอ่อนลงกว่าเมื่อกี้เยอะมาก... มันแฝงไปด้วยความรู้สึกหลายๆอย่างในน้ำเสียงที่เปล่งออกมา เป็นอีกครั้งที่ฉันเงียบแล้วทำตามที่เขาพูดอย่างง่ายดาย... เขานั่งป้อนข้าวต้มหมูให้ฉันเงียบๆเช่นเดียวกันกับฉันที่นั่งกินเงียบๆไม่พูดอะไร จนกระทั่ง...

"พอแล้ว..." ฉันเบี่ยงหน้าหลบช้อนข้าวต้มของเขาที่กำลังพุ่งมาที่ฉันอีกรอบ รู้สึกเหมือนกินไปเยอะมากทั้งๆที่เพิ่งกินไปได้ไม่ถึงครึ่งถ้วย...

"เพิ่งกินไปนิดเดียวเอง" เขาพูดแล้วก้มหน้ามองถ้วยข้าวต้มที่อยู่ในถาดซึ่งอยู่บนตักของเขา

"เบียร์..อิ่มแล้วค่ะ" ฉันตอบเสียงเบาพร้อมกับพยายามดึงมือตัวเองออกจากการจับกุมของเขาแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย ซ้ำร้ายยังจับแน่นกว่าเดิมอีก

"กินอีกนิดเดียว..ค่อยพอ" เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอีกครั้งซึ่งมันทำให้ใจฉันกระตุกแปลกๆ... เป็นแบบนี้ไม่ดีเลย

"....." ฉันก้มหน้าไม่ตอบเขา แต่แล้วไม่นานก็ต้องเงยหน้าขึ้นมองที่หน้าซันเซ็ทอีกเพราะประโยคต่อมาที่เขาพูด

"อีกคำเดียวนะครับ เด็กดี" 

Talk1

มาแล้ว

แฮปปี้นิวเยียร์นะคะรีดเดอร์ทุกคนวันนี้เราจะเริ่มเข้าสู่เนื้อหาหลักแล้วว คิดว่าเรื่องนี้น่าจะจบช่วงกุมภาไม่ก็เมษานะคะ 

ตอนนี้เริ่มจะเห็นคร่าวๆแล้วว่าอิพี่เป็นยังไงเนอะ 55555 

เบียร์ตื่นมาด้วยความปวดหัวและงงๆหน่อย ตัดภาพมาที่อิพี่ตื่นมาแล้วแกล้งหลับต่อ - -

อ่านแล้วเม้นด้วยนะคะ~~~ 

Happy new year อีกรอบเน้อออ

Talk2

มาอัพต่อแล้วววว

อิพี่เริ่มลวนลามน้องบ่อยขึ้นแล้วนะคะ 55555

พาร์ทต่อไปมีฉาก Cut เน้อ เตรียมกลุ่มให้พร้อม รอกดอ่านฉาก Cut ได้เลยยย

อ่านแล้วเม้นให้ไรท์ด้วยน้าาาา

Talk3

มาแล้ววววว

อิพี่คะ!! ทำอะไรไม่สงสารน้องเลย!!! นี่แกเป็นพระเอกจริงๆใช่ป่ะ?

ฉากคัทรอแปปนึงเน้อ เดี๋ยวไรท์เอาลงกลุ่มให้

อ่านแล้วเม้นด้วยยย

Talk4

มาแล้ววว

อิพี่ก็อ่อนโยนเป็นเด้อออ 

อยากให้ทุกคนลบภาพความหื่นกระหายของอิพี่ในตอนพิเศษออกไปให้หมด!! เพราะนี้คืออิพี่เวอร์ชั่นก่อนหื่น(คือไรวะ? - ซันเซ็ท)

ดาเมจพาร์ทนี้รุนแรงมาก ช่วยไรท์ที อิพี่กำลังฆ่าไรท์ด้วยความอ่อนโยนของนาง เอื้อ~~ ฝากนิยายข้าด้วยยย (สติโว้ยไรท์ - ซันเซ็ท)

หลังจากนี้อาจจะมีดราม่านิดหน่อยพอเป็นพิธีนะคะ ดราม่าเรื่องอีอัคคีค่ะ ไม่ต้องเดา 5555

อ่านแล้วเม้นด้วยยย

#พี่ซันเสือยิ้มยาก

vs

#น้องเบียร์แมวขี้อ้อน

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า