My girl รักเธอไง ยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #20 : Her brother is devil[อัพครบ]

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

v

v

v

v

v

v

v

Her brother is devil

"เจ้ฝนไม่สวย บู้วววว"

ร่างบางที่กำลังจะล้มตัวนอนถึงกับสะดุ้งขึ้นมาใหม่พร้อมกับหันนไปมองคนที่นอนอยู่ข้างๆ

"ยัย...!!!" ยังไม่ทันจะได้อาละวาดก็ต้องเงียบลง

"ม๊าาาา ยัยหวานหนีไปห้องสมุดอีกแล้ววว" เหมือนว่าร่างที่นอนอยู่จะละเมอเพราะตาทั้งสองข้างยังคงปิดอยู่สนิทแต่ปากยังคงไม่ยอมหยุดขยับซักที

"เฮ้ออออ หนีไปห้องสมุดยังดีกว่าหนีเข้าผับเถอะ - -" ร่างบางพูดแล้วก็ล้มตัวลงงนอนหบังจากนั่งดูปฏิกิริยาของร่างที่นอนอยู่บนเเตียงนานแล้ว 

"ตื่นแล้วมีเคลียร์ยาวทั้ง 2 คนแน่"

12:00 น.

--------ย้อนกลับไปตอนเล่นเกม--------

"เริ่ม!!" สิ้นเสียงพี่นาวฉันก็รีบคว้าเอาแก้วที่วางอยู่ข้างหน้ามาดื่มทันที ผ่านไปได้ 3-4 แก้วฉันเลยหันไปมองคนข้างๆซึ่งก็ไม่ได้ดูเร่งรีบอะไรกับฉันเลย - -

"- -!!!" ฉันส่งสายตาไปให้เค้ารีบดื่มแต่ดูเหมือนว่าเข้าตัวจะไม่เข้าใจเลยยะงดื่มอย่างใจเย็นอยู่ จะว่าเค้าไม่เข้าใจก็ไม่ถูกเพราะเค้าไม่ได้มองมาที่ฉันเลยด้วยซ้ำ!! 

"เหมือนว่าแต่ละทีมจะมีแผนในการเอาชนะเป็นของตัวเองนะครับท่านผู้ชมมมม" พี่นาวพูดแล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็ยื่นไปที่หน้าของซันเซ็ทและพี่พายุสลับกัน

"อะไรวะ - -?" ซันเซ็ทถามข้นเมื่อถูกยื่นโทรศัพท์มาใส่หน้า

"ไลฟ์ :)" พี่นาวพูดแล้วยิ้ม

"เพื่อ?" ซันเซ็ทยังคงถามต่ออีก

"คนจะได้ดูไงว่าใครจะเมาก่อนกัน -.,-" พี่นาวพูดแล้วโบกไม้โบกมือให้กล้อง

"แล้ว.....?" ยังไม่ทันที่ซันเซ็ทจะได้พูดต่อันก็รีบหยิบเอาแก้วเครื่องดื่มที่อยู่ข้างหน้ามายัดเข้าปากเค้า เจ้าตัวก็ดูจะตกใจอยู่เหมือนกัน ถ้าเป็นฉันในสภาพปกติก็คงจะไม่กล้าทำหรอก แต่นี่มันคือการแข่งขัน!!! โดยที่ฉันลืมอะไรบางอย่างไป......

"ไปแล้วขวดครึ่งนะคร้าบบบบ" เสียงพี่นาวยังคงดังอย่างโหวกเหวกโวยวายอยู่ในหัวไม่เงียบซักที "อีกฝั่งเกือบครึ่งแล่วเหมือนกันนะคร้าบบบ" พูดพี้อมกับชูขวดเครื่องดื่มให้คนอื่นดูด้วย สงสัยนะว่าทำไมถึงยังไลฟ์อยู่ แล้วดึกขนาดนี้ยังมีคนมานั่งดูอยู่อีกหรอ - -?

"ดูเหมือนว่าจะมีคนลืมไปแล้วนะครับว่าเกมนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลา" พี่พนาวพึมพำๆคนเดียวกับกล้องแล้วหันกลับมาสนใจพวกเราต่อ

"เหมือนมึงบ่นอะไรอยู่คนเดียวอ่ะ - -" พี่พายุพูดกับพี่นาว

"บ่นคนเดียวอะไร นี่พันกว่าคนนะที่เข้ามาดู - -" พี่นาวพูดแล้วยื่นโทรศัพท์มาให้พี่พายุดู

"พี่พายุมีแฟนยังคะ? ยังคับพี่โสด" พี่พายุอ่านคำถามแล้วตอบคำถามของคนที่เข้ามาดูไลฟ์ คงจะเป็นพวกแฟนคลับอะไรทำนองนี้อ่ะ พี่เค้ายกแก้วเครื่องดื่มขึ้มาดื่มก่อนจะพูดต่ออีกว่า "จริงๆพวกพี่ก็โสดกันหมดนะ ใช่ม่ะ?"

"ช่ายยยยย พวกพี่โสดหมดคับ" พี่นาวพูด "จริงๆแล้วไอ้พายุกับไอ้ซันมันแอบซุกสาวไว้"

"- -" สายตามองแรงจากผู้ชายทั้ง 2 คนมองไปยังคนที่เพิ่งจะพุดประโยคเมื่อกี้

"ล้อเล่นๆๆๆ แข่งไปไม่ต้องสนใจกู - -" พี่นาวพูดแล้วก็หันไปสนใจไลฟ์ต่อ ส่วนหน้าที่เติมเครื่องดื่มก็ไม่พ้นพวกผู้หญิงอย่งฉันกับยัยน้ำตาล ไม่ต้องสงสัยนะว่าทำไมพวกฉันถึงไม่พูดอะไรบ้าง คือมือก็ไม่ว่า ปากก็ไม่ว่างทุอย่างดูวุ่นวายไปหมด

"จะรีบเทเพิ่มทำไม?" เสียงของคนตัวสูงข้างกายดังขึ้นมาทำให้ฉันหันไปมอง

"จะได้ชนะเร็วๆไง" ฉันตอบพลางเทใส่แก้วที่เหลือแล้วเอาไปกองไว้ที่หน้าเค้าทั้งหมด 

"ไม่ไหวแล้วไง?" เค้าถามฉันแล้วยกแก้วขึ้นดื่มไปเรื่อยๆช้าๆชิวๆ

"ใครบอกว่าไม่ไหว!" ฉันตอบแล้วรบยกแก้วที่เพิ่งเทใส่ไปขึ้นดื่ม ไม่กี่แก้วก็ถามว่าไม่ไหวแล้ว นี่เห็น่าฉันอ่อนมากใช่ป่ะ!!! ได้!!!!!

10 แก้วผ่านไป...

"นี่กี่นิ้ว?" พี่นาวถามแล้วชูมือขึ้นที่หน้าฉัน 

"3 ค่ะ" ฉันตอบเสียงดังฟังชัด

"ผ่าน" พี่นาวพูดแล้วหันไปหายัยน้ำตาล "น้ำตาลลูกพ่อ นี่กี่นิ้วลูก?"

"3 นิ้วววววว" ยัยน้ำตาลตอบด้วยเสียงที่ดูเหมือนจะไม่ไหว แต่นางก็ตอบถูก

15 แก้วผ่านไป...

"น้ำตาล นี่กี่นิ้ว?" ครั้งนี้พ่นาวหันไปถามยัยน้ำาลก่อนและแน่นอนว่า...

"2 ไม่ๆๆ 3 สิ!! โอ๊ะ!หรือ 6 น้าาาาา?" ยัย้ำตาลตอบแล้วยิ้มอย่างสดใส ซักพักก็เซไปที่หัวไหล่พี่พายุ

"ยัยขี้เมา โรคจิตไม่พอยังขี้เมาอีก - -" พี่พายุบ่นให้ยัยน้ำตาล

"น้ำตาลตกรอบ ห้ามดื่มอีก - -" พี่นาวแล้วหันมาถามฉัน "น้องเบียร์ไหวนะ?" 

"ไหวค่าาาา" ฉันตอบ

"นี่กี่นิ้ว?" พี่นาวถาม

"3 นิ้วค่าาา!" ฉันตอบเสร็จก็ยกแก้วขึ้นมาดื่มต่อ

"ไม่ไหวก็พอ" เสียงของซันเซ็ทดังอยู่ข้างหูพูดขึ้นเหมือนต้องการจะบอกให้ฉันพอแค่นี้

"ไม่!!! เบียร์จะ..." ฉันตอบออกไปเสียงดัง

"มึงๆๆ มีคนบอกว่าได้ยินเเสียงผู้หญิง - -" เสียงพี่นาวดังขึ้นมาแทรกฉัน

"อย่าหาว่าไม่เตือนนะ" ร่างสูงข้างๆพูดแล้วก็ยกแก้วที่วางอยู่ข้างหน้าดื่มทันที

เวลาผ่านไป......นาพอสมควร

"วันนี้นาวสุดหล่อก็ขอจบไลฟ์แค่นี้นะคร้าบบบ ก่อนนอนก็ห่มผ้าดีๆ ราตรีสวัสดิ์นะคร้าบบบบ" เสียงของใครซักคนดังอยู่ในหัวฉัน เป็นเสียงที่คุ้นมากแต่ก็นึกไม่ออก อยู่ดีๆเสียงนั้นก็เรียกชื่อฉันแล้วถาม "เบียร์ไหวมั๊ย?" 

""เบียร์หวายยยยย~~~" ฉันตอบออกไปด้วยเสียงที่คิดว่าไหวที่สุด

"ดูที่มือพี่นะ" เสียงนั้นยังคงพูดกับฉันอยู่ "นี่กี่นิ้ว?" 

"หื้มมม~~?" ฉันมองหานิ้วที่คนๆนั้นว่าก็พบว่ามันไม่มีนิ้วเลย อะไรเนี่ย นิ้วอยู่ไหนอ่าาาา! "อยู่หนายย~~~?"

"ทางนี้ - -" อยู่ดีๆก็มีเสียงของใครอีกคนดังขึ้นมาก่อนที่จะมีมืออุ่นๆของใครก็ไม่รู้มาจับหน้าฉันนให้หันไปมองทางที่เค้าต้องการ

"อยู่นี่งายยยย~~~" เหมือนฉันจะเห็นเป็นนิ้ว 5 นิ้วอยู่ตรงหน้าฉันเลยยกมือขึ้นมาชี้นิ้วทั้ง 5 ของคนๆนั้น 

"นิ้วอยู่นี่ - -" ก่อนที่จะเสียงของใครซักคนจะพูดข้นพร้อมก็เอามือมาแทรกหน้าฉันกับอะไรบางอย่างไว้

"นิ้วครายเนี่ยย!!" ฉันพูดขึ้นก่อนจะเอานิ้วมาจิ้มๆที่มือของใครก็ไม่รู้เล่นก่อนจะมีฝ่ามืออุ่นๆมาจับมือฉันลงไว้อย่างเดิม มือใครอ่าาาา ชอบจัง...นั้นคือวามคิดสุดท้ายที่ฉันพอจะนึกออกก่อนที่ทุกอย่างจะมืดมิดแล้วฉันก็ประติดประต่อเรื่องไม่ได้ - -

กลับมาที่ปัจจุบัน

"อธิบายมา" เสียงของไวน์ทำให้พวกเราทั้ง 5 คนสะดุ้งขึ้นพรอมกันแต่ฉันกับยัยน้ำตาลที่สะดุ้งนั้นเพราะยังคงง่วงๆอยู่ ผิดกับผู้ชาย 3 คนที่สะดุ้งขึ้นเพราะตกใจกลัวอะไรซักอย่าง

"ให้ครบทุกขั้นตอน!" ส่วนนี่คือเสียงของเจ้ฝน หรือพี่น้ำฝนพี่ของยัยน้ำตาลและยังมีตำแหน่งที่สำคัญก็คือคู่หนมั้นพี่ชายฉันนั่นเองพูดขึ้น

"คือว่า..." พี่นาวเป็นคแรกที่จะพูดแต่แล้วก็หยุดลงแล้วหันหน้าไปมองหน้าของซันเซ็ท

"???" ซันเซ็ทก็นั่งเงียบไม่ได้พูดอะไรออกมา

"คืออะไร?!?!" ไวน์ถามเสียงดังจนฉันกับยัยน้ำตาลสะดุ้งอีกรอบ ความจริงพี่ฉันไม่ได้โหดหรือดุหรืออะไรนะ อย่างที่เคยบอกไปอ่ะ พี่ฉันเป็นคนน่ารัก

แต่ที่กำลังเห็นอยู่ ณ ขณะนี่คืออีกร่างหนึ่งของพี่ชายฉันเท่านั้นเอง พี่ฉันชอบแอ๊บโหดต่อหน้าลูกน้อง

ซึ่งตอนนี้ก้ไม่ค่อยมีลูกน้องคนไหนกลัวแล้วอ่ะเพราะพี่ชายฉันไปเผยธาตุแท้ไปให้ทุกคนเห็นหมดแล้ว แต่ถึงจะบอกว่าทุกคนไม่กลัวแต่ทุกคนก็ยังรักและเคารพพี่ฉันอยู่นะเออ

ส่วนเจ้ฝนนั้น....ถ้าบอกว่าพี่ชายฉันน่ากลัว เจ้ฝนน่ากลัวกว่านั้นเยอะ!!!!! พี่ชายฉันยังกลัวอ่ะบางที แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่าเจ้ฝนน่ากลัวตรงไหนเพราะเท่าที่ฉันเห็นก็ดูน่ารักดี เท่ด้วย สวยด้วย แซ่บด้วย ทำไมฉันไม่เป็นแบบนี้นะ T^T

"เอาล่ะ ตอบมาทีละคำถามดีกว่า" เจ้ฝนเริ่มเป็นฝ่ายถามบ้าง "งั้นเริ่มจากคำถามที่ว่า......"

"ใครมันเรียกฉันว่าป้า?!!!!!"

Loading 35%..........................

"เชี่ย..." สิ้นเสียงอันดุดันของเจ้ฝนฉันได้ยินเสียงพี่พายุอุทานออกมาเบาก่อนจะก้มหน้าลงต่ำกว่าเดิม คงไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้อยู่แล้วแหละว่าใครเป็นคนเรียก - -

"ใคร!! ใครบังอาจมาเรียนเจ้ฝนว่าป้า!!" ยัยน้ำตาลที่นั่งสัปหงกตอนแรกสะดุ้งแล้วยืนขึ้นมองไปที่พวกผู้ชายทั้ง 3 คนโดยที่ยืนหันหลังให้เจ้ฝนกับไวน์ ก่อนที่นางจะพูดต่ออีกโดยที่ยังไม่หันหน้าไปมองคู่สนทนา "มีคนเรียกเจ้ว่าป้าหรอ?" 

"แกจะเน้นคำว่าป้าทำไม - -?" และเหมือนว่าเจ้ฝนจะรู้เลยนะว่ายัยน้ำตาลต้องการจะสืื่อว่าอะไร เพราะตั้งแต่ประโยคแรกแล้ว นางดูจะเน้นย้ำคำว่าป้ามากๆเลย - -

"โทดที" ยัยน้ำตาลพูดแล้วนั่งลงข้างๆฉันเหมือนเดิม

"ตอบคำถามป้า..." ไวน์ที่นั่งมองสถานการณือยู่ก็พูดขึ้นมาแแต่ยังไม่จบประโยคก็ต้องชะงักลงเพราะเจ้ฝนหันไปส่งสายตาอำมหิตใส่

"- -!!!" 

"หมายถึงตอบคำถามของผู้หญิงคนนี้ - -;;" 

"ตอบไปสิ" พี่นาวก้มหน้าพูดเบาให้ได้ยินแค่พวกเราที่นั่งอยู่บนพื้น คือตอนนี้พวกเราทั้ง 5 เหมือนกำลังนั่งสารภาพผิดต่อหน้ายมบาลอยู่เลยอ่ะ 

"ไม่ - -" พี่พายุบอก

"ผมรู้คับบบบ" แล้วอยู่ๆพี่นาวก็ยกมือขึ้นเหมือนเด็กเวลาจะตอบคำถามครู

"ว่ามา" เจ้ฝนพูดด้วยเสียงเรียบ

"ไอ้นี่คับ" พี่นาวตอบแล้วชี้ไปทางพี่พายุ

"อ้าว ไอ้เวรนี่ - -" พี่พายุยืดตัวขึ้นแล้วหันไปว่าพี่นาวก่อนจะทำตาขว้างใส่

"นายใช่มั๊ยไอ้ลูกหมา...." เจ้ฝนก้มหน้ามองพร้อมกบถามเสียงเรียบ

"กับคนที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก...." พี่ชายฉันพูดหยุดไว้แค่นั้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเหมือนว่าหน้าที่สอบสวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนจะยกให้เป็นหน้าที่ของเจ้ฝนแทน 

"ขอโทษทีที่เมื่อกี้เสียมารยาทด่าไปนะ - -" เจ้ฝนพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูฝืนเต็มทน

"ไม่เป็นไรคับ ผมไม่ถือ" แล้วพี่พายุก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ดูจะปกติมาก แล้วยังพูดต่ออีก "มีคนบอกว่าคนวัยนี้อารมณ์จะหงุดหงิดง่าย"

"วัยไรวะ?" พี่นาวหันไปถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

"วัยทองไง ตึ๊งโป๊ะ!! 55555555555"  

พี่พายุพูดแล้วหัวเราะออกมาเสียงดัง เช่นเดียวกันกับพี่นาว แต่เดี๋ยวนะ... ต้องเป็นเจ้ฝนที่โกรธพี่พายุแล้วพี่พายุต้องขอโทษไม่ใช่หรอ? ฉันควรพูดออกไปมั๊ย -...-

"อะแฮ่ม!" เสียงกระแอมของซันเซ็ทดังขึ้นทำให้ทั้ง 2 หยุดหัวเราะลงแล้วนั่งก้มหน้าเหมือนเดิม

"ไอ้พวกเด็กปีศาจ...." เจ้ฝนพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำลงเหมือนพยายามสงบอารมณ์

"พอๆๆ เธออ่ะนั่งเงียบๆเลย" แล้วเหมือนว่าพี่ฉันที่นั่งเงียบมานานจะเริ่มทนไม่ได้เลยพูดขึ้นมา

"เล่าเหตุการณ์มา เมื่อคืนเกิดอะไร ทำไมผู้หญิง 2 คนนี้ถึงได้เมาขนาดนั้น" ประโยคนี้ไวน์หันไปถามซันเซ็ทเสียงเรียบเหมือนจะรู้ว่าถ้าถามพี่พายุกับพี่นาวคงไม่ได้ความจริงจากปากพวกนั้นแน่

"เล่าดีๆนะมึง - -;;" พี่นาวบอกซันเซ็ทเสียงเบา

"เมื่อคืน..." 

ซันเซ็ทเล่าเหตุการณ์เกี่ยวกับเมื่อคืนมาจนหมด แต่ไม่ได้ละเอียดมาก ส่วนไวน์กับเจ้ฝนก็นั่งพยักฟังเงียบๆ พี่นาวคนคิดเกมต่างๆก็นั่งเงียบตัวแข็งราวกับหินส่วนพี่พายุก็ยังคงเป็นปกติ ฉันกับยัยน้ำตาลได้แต่นั่งฟังเหตุการณ์ทุกอย่างแล้วมองหน้ากันว่าจะเอายังไงต่อดีเพราะสายตาของไวน์เปลี่ยนเป้าหมายจากซันเซ็ทมาเป็นพวกฉันแทน....

"เฮ้อออ ไม่มีอะไรทำกันแล้วรึไงถึงมาแข่งกันดื่ม - -" หลังจากซันเซ็ทเล่าจบไวน์ก็พูดขึ้นมาพร้อมกับถอนหายใจหลายๆรอบ ก่อนจะถามขึ้นมาอีกครั้ง "ใครคิดเกมนะ - -?"

"( - -)"

"( - -)"

"(- -;)"

"(- - )"

"(- - )"

สิ้นสุดคำถามเราทุกคนก็หันไปมองหน้าพี่นาวพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

"เอ่ออ...ผมคับ TT;; " พี่นาวยกมือยอมรับอย่างจำใจ

"มึง....!! นาย แข่งดื่มเหล้าเนี่ยนะ? ผู้หญิงก็มี ถ้าเกิดพวกนายเมาแล้วหน้ามืดมาทำอะไรน้องสาวกู....ฉัน จะเป็นยังไง !(:@(?#)$β}&¥{|β™%£π"(@=?%_€π_√" แล้วไวน์ก็เทศนาพี่นาวยาวเลย เห็นได้ชัดว่าไวน์พยายามคุมตัวเองไม่ให้หลุดคำหยาบออกมาเวลาพูดกับคนพวกนี้ 

"ผมขอโทษคับบบ ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้วววว TOT" พี่นาวพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาไหว้ไวน์

"เออ นี่ก็เหมือนกัน! เป็นผู้หญิงควรจะระวังตัวให้มากกว่านี้!!" แล้วก็หันมาบ่นให้พวกฉันต่อ แล้วน้ำเสียงที่ใช้พูดกับพวกฉันนั้นก็ทำเอาสะดุ้งกันทั้งหมดเลย - -;;

"เบียร์ขอโทษ..." ฉันพูดขอโทษด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดมากๆ

"เฮ้ออออ เอาเถอะๆๆ แยกย้ายพักผ่อนดีกว่า" เจ้ฝนพูดขึ้นมาก่อนจะลุกแล้วเดินขึ้นไปข้างบน คงจะรีบมาจนไม่ได้นอนล่ะมั้ง 

"ค่ะ/ครับ" พวกฉันก็รีบใช้โอกาสนี้หนีไวน์ทันที

"เดี๋ยว!!" แต่ก่อนที่พวกเราจะได้เดินไปไหนไกล ไวน์ก็เรียกเอาไว้ก่อน

"????" พวกฉันหันหน้าไปหาไวน์พร้อมๆกันอย่างสงสัย

"พวกนายอยู่ก่อน" ไวน์หันไปพูดกับผู้ชาย 3 คนนั้น

"อ่ออ..." ฉันกับยัยน้ำตาลเห็นแบบนั้นเลยรีบวิ่งขึ้นห้องทันที

"พี่ชายแกกับพี่สาวฉันไม่ควรโคจรมาพบกันอ่ะ...."

Loading 60%.........................

ฝั่งผู้ชาย

"กูจะพูดแบบไม่เสแสร้งเลยนะ" ไวน์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูปกติแต่ติดไปทางหงุดหงิดนิดๆ เขาต้องเก็บอาการแค่ไหนเวลาอยู่ต่อหน้าน้องสาวเพียงคนเดียว ความจริงเบียร์ก็ไม่ได้อะไรกับการที่

"ครับ" 

"ที่วันนี้กูมาเพื่อดูความปลอดภัยน้องกูเฉยๆ เรื่องเมื่อคืนกูจะยังไม่ทำอะไรพวกมึง...แต่ถ้ามีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอีก..." ไวน์พูดแล้วหันไปสบตากับชายหนุ่มผู้คิดเกมนี้ขึ้นมา...นาวนั่นเอง

"คะ...ครับ?" นาวพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นๆ

"มึง...มึง...และมึง... ไม่รอดแน่ - -!" ไวน์พูดเสร็จก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปข้างบนทันที

"เหี้ยยย พี่หรือพ่อวะ? แม่งน่ากลัวชิบหาย" นาวพูดหลังจากดูแล้วว่าไวน์นั้นได้เดินลับสายตาไปแล้ว

"แม่ง...เกิดมากูยังไม่เคยรู้สึกกลัวใครขนาดนี้เลยนะ" พายุพูดเสริมอีกที

"เออ แล้วมึงไม่กลัวหรอไอ้ซัน?" นาวหะนไปถามเพื่อนวนิทอีกคนที่นั่งเงียบอบู่นานแล้ว

"ไม่อ่ะ" ร่างสูงตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบเพราะในใจก็แอบรู้สึกผิดไปด้วย ถ้าเขาห้ามเพื่อนก็คงไม่มีเหตุการณ์แบบเมื่อคืน แต่ช่างมันเถอะ ไม่ได้หนักหนาอะไรหนิ แค่ถูกบ่น

"มันจะไปกลัวอาร๊ายยยยยย ก็พี่ของสาวมันหนิ" นาวพูดขึ้นมาหลังจากที่ซันเซ็ทตอบแทบจะทันที

"พ่อมึง บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ - -" 

"เออว่ะ ไม่แน่...พี่เขาอาจจะทดสอบมันอยู่ก็ได้" พายุพูดเสริมอีกโดยที่ไม่สนใจเสียงแทรกของซันเซ็ทเลย

"พวกเวร - -"

"เออใช่ม่ะ อาจจะเป็นเหมือนที่มึงพูดก็ได้" แล้วพายุและนาวก็คุยกันโดยที้ำม่สนใจเสียงของซันเซ็ทอีกเลย - -

SUNSET'S TALK

ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้พวกเวรนี่เอาความคิดนี่มาจากไหน พวกมันคิดว่าผมชอบยัยเด็กนั่น...หมายถึงเบียร์อ่ะ อยู่ดีๆพวกมันก็เริ่มคืด มีแซวบ้างแต่ก็ไม่ได้แซวออกนอกหน้าหรือต่อหน้ายัยเด็กนั่นหรอก ส่วนใหญ่พวกมันจะส่งสายตามาล้อเฉยๆ เคยบอกไปแล้วว่าไม่ได้มีอะไร แค่คนขับรถ(ชั่วคราว)กับนายจ้างเฉยๆ พวกมันก็ยังล้ออยู่ดี ไม่รู้ว่าไปเอาความคิดนั่นมากจากไหน แต่พวกมันบอกว่าแอบสังเกตอยู่ห่างๆ.... มันไปสังเกตอะไรตอนไหน!!! เท่าที่จำได้ก็ไม่ได้ทำอะไรที่มันบ่งบอกเลยนะว่าชอบยัยเด็กนั่นอ่ะ(หรอจ้ะ ซันเซ็ท~~~ - ไรท์)  ช่างมันเถอะ ห้ามความคิดใครไม่ได้หรอก 

END SUNSET'S TALK

ตกเย็น...

ตอนนี้ฉันกับยัยน้ำตาลกำลังนั่งเล่นโทศัพท์อยู่ในห้อง เจ้ฝนเพิ่งเดินออกไปนอกห้องเห็นบอกว่าหิวน้ำ ส่วนพวกผู้ชายฉันไม่รู้เหมือนกัน เพราะตั้งแต่แยกกันตอนนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย คือพวกฉันนอนเล่นเม้าท์มอยตามประสาผู้หญิงกันอ่ะนะเลยยาวเลย ยาวจนลืมกินข้าวทั้งเช้าทั้งเที่ยงจนตอนนี้เย็นแล้วเพิ่งมารู้สึกหิว -..-

"อะไรเนี่ย! ถ้วยจานกองเต็มไปหมด ทำไมใช้แล้วไม่รู้จักล้างเลย!!" อยู่ก็ได้ยินเสียงเจ้ฝนดังขึ้นมาจากข้างล่าง ฉันกับยัยน้ำตาลเลยมองหน้ากันก่อนจะวิ่งลงไปข้างล่างเพราะจับใจความที่เจ้ฝนพูดไม่ได้

"ไม่ต้อง ไวน์ลงไปเอง" แต่ก่อนที่จะได้เดินลงไปข้างล่างเสียงของไวน์ก็ดังแทรกขึ้นมาก่อน พอมองไปทางต้นตอของเสียงก็เจอไวน์ที่เดินออกมาจากห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

"เอางั้นหรอ?" ฉันถามไวน์ก่อนจะมองหน้ายัยน้ำตาลซึ่งตอนนี้กำลังชะโงกหน้ามองลงไปชั้นล่างอยู่

"เจ้ฝนตกมันอีกแล้วแน่ๆเลย" ยัยน้ำตาลพูดหลังจากที่หันหน้ากลับมาแล้ว

"เหอะๆๆ คงจะวัยทองจริงๆนั่นแหละ" ไวน์พูดก่อนจะเดินลงไป ไม่ลืมที่จะพูดต่ออีก "ไปเปลี่ยนเสื้อด้วยนะทั้ง 2 คน จะพาไปทานข้าวนอกบ้าน"

"ห้ะ อ่าเคร" ตอนแรกถึงจะงงๆแต่ก็ตอบตกลงไป

"ไปเปลี่ยนเสื้อเถอะแก" ยัยน้ำตาลพูดแล้วลากฉันเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อ

WINE'S TALK

"โวยวายอะไรอีกเนี่ยยย" ผมถามคนตัวเล็กที่กำลังยืนบ่นอยู่คนเดียวในห้องครัว คนตัวเล็กที่ว่าก็คือยัยน้ำฝนพี่ของน้องน้ำตาลเะื่อนของน้องสาวผมนั่นแหละ

"นายก็ดูนี่สิ! จานกองเต็มไปหมด ปกติน้องสาวนายรักความสะอาดมากหนิ แล้วทำไม#'))?-(=)¤^£%{>}|®β¥€" พอมีคนถามก็บ่นยาวเลย... นิสัยยัยนี่เป็นแบบนี้แหละ ยิ่งกว่าแม่อีก - -

"เหอะๆๆ แล้วจะบ่นทำไม เห็นก็ล้างสิ" ผมบอกด้วยน้ำเสียงปกติ จริงมั้ย? ควรเอาเวลาที่บ่นฉอดๆเมื่อกี้ไปล้างจานพวกนั้นสิ

"แล้วทำไมฉันต้องทำ!!?" คนตัวเล็กตรงหน้าตะโกนถามด้วยน้ำเสียงที่ดูโมโหสุดๆ ตัวก็เล็กไปเอาพลังเสียงมาจากไหนวะ - -!!

"ก็เธอเห็น -..-" 

"แต่ฉันไม่ได้ใช้...." น้ำฝนถามเสียงที่เบาลงกว่าเดิมระดับนึง

"งั้นก็ไม่ต้องทำ" ผมบอกปัดๆไปก่อนจะทำท่าเดินออกจากห้องครัว

"ไม่ นายต้องมาทำเพราะนี่คือบ้านนาย..." ยัยนั่นบอกผมด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พอผมหันกลับไปมองก็เจอยัยผู้หญิงบ้าอำนาจยืนกอดอกมองอยู่ก่อนแล้ว

"ไม่ทำโว้ย!!" ผมตอบเสียงดังแล้วเตรียมตัวเดินหนี

"ไม่!!  นายต้องทำ!!!" ยัยนั่นบอกพร้อมกับพุ่งตัวมาจับแขนผมเอาไว้

"ไม่ทำ!!!"

"ต้องทำ!!" 

"โว้ยยย! มีผู้ชาย 3 คนก็ใช้แรงงานพวกนั้นสิ!!" ผมบอกออกไปเพราะเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้

"เออว่ะ ลืมได้ไง -..-" ยัยนั่นปล่อยมือออกจากแขนผมเหมือนเพิ่งนึกออกเหมือนกัน ก่อนจะพูดกับผมเสียงดังอีกว่า "ไปเรียกพวกนั้นมา!!!"

"ทำไมต้องฉันว่ะ!?" อะไรวะ!! เสนอความคิดไปแล้วยังต้องมาถูกใช้อีก โว้ะ!!

"จะไปไม่ไป!!" ยัยนั่นถามผม

"ไม่!! ไปเองสิ!" ผมบอกก่อนจะหันไปทางอื่น

ปัง! เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นผมเลยหันไปมองก็พบว่ามันคือเสียงของมีดกระทบกับเขียงนั่นเอง..

"จะไป...หรือไม่ไป... ^^" ยัยนั่นถามผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับถึงมีดในมือแน่นขึ้น เหอะๆๆๆ ไม่กลัวหรอกก็แค่มีด.. 

แต่ยัยนี่..โหดกว่าที่ทุกคนคิด...

"ไป!!" 

Loading 85%...................

เพราะเหตุนั้นเลยทำให้ผมต้องมาเดินหาผู้ชาย 3 คน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าพวกมันอยู่ไหนกัน

"แล้วไปมุดหัวอยู่ไหนกันหมดวะ - -!" ผมพูดขึ้นอย่างหัวเสียเพราะตอนนี้เริ่มจะเย็นแล้วด้วย ข้าวก็ยังไม่กิน ยังต้องมาเปลืองพลังงานกับอะไรแบบนี้อีก ไวน์จะไม่ทน!!

"โอ๊ะ!! หาอะไรอยู่ครับ?" และเหมือนฟ้าจะรู้ใจผม ส่งใครซักคนที่ไม่รู้ชื่อแต่คุ้นหน้ามาให้

"เพื่อนอีก 2 คนไปไหน?" ผมถามเสียงเข้ม

"ไอ้นาวกับไอ้ซันอยู่ตรงระเบียงชั้น 2 ครับ" ไอ้คนที่อยู่ตรงหน้าตอบด้วยท่าทางที่พยายามจะทำให้ดูเหมือนว่าสบายๆ แต่เห็นมันแอบกลืนน้ำลายอยู่หรอก - -

"ไปเรียกพวกมันมา" ผมออกคำสั่ง

"ปะไปเรียกมาทำไมครับ?" มันถามผมกลับ

"บอกให้ไปเรียกก็ไปดิวะ - -" ผมมองหน้ามันอย่างเหลืออด มันค่อยเดิยไปตามเพื่อนมันมา "ไปตั้งทีแรกก็จบ" ผมพูดก่อนจะมองหาที่นั่งเพื่อนั่งรอคนพวกนั้น

"ไม่ พวกมึงไปกันแค่ 2 คนสิ" เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้นเสียงดัง ดังจนผมได้ยินทั้งๆที่ผมอยู่ลานหน้าบ้าน ฟังเสียงแล้วคุ้นๆเหมือนเสียงคนที่มันมาเปิดประตูเมื่อเช้าเลย 

"มึง-ต้อง-ไป!!" เสียงของคนที่ผมใช้พูดขึ้นเสียงดังเน้นย้ำทีละคำ

"รีบๆลงมาดิวะ หิวข้าวโว้ย" ผมพูดกับตัวเองพลางมองขึ้นไปยังระเบียงชั้น 2 อย่างรอคอย ผ่านไปซักสักก็มีคนเดินลงมา แต่มีแค่คนเดียว...

"...." มันมองหน้าผมไม่พูดไม่จาเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน สงสัยตอนเด็กๆพ่อกับแม่เล่นแต่กับพี่ชายมัน ไอ้เวรนั่นโคตรจะพูดมาก ควรเอาน้องเป็นเยี่ยงอย่างหนะหนิ (เดี๋ยวๆๆ ตรูเกี่ยวไร? - ตะวัน)

"คนอื่นล่ะ?" ผมถามเพราะเท่าที่สังเกตก็ไม่มีวี่แววว่าอีก 2 คนจะลงมาด้วย

"ไม่ว่างครับ" มันตอบเสียงเรียบไม่ได้เรียบแค่เสียง...หน้ามันด้วย ไอ้เด็กนี่เคยรู้ตัวมั๊ยวะว่ามันทำคนอื่นหงุดหงิดได้เพียงแค่ยืนอยู่เฉยๆอ่ะ

"ไม่เป็นไร คนเดียวก็ได้" ผมบอกไปก่อนจะเดินผ่านมันไปในบ้านโดยไม่ลืมที่จะหันไปบอกคนที่เพิ่งเดินผ่านมาเมื่อกี้ "ตามมา"

"...."

ผมเดินเข้ามาในครัวก็เจอกับจานที่กองเท่าภูเขาเหมือนเดิม แต่ต่างจากเดิมคือยัยน้ำฝนจอมโหดได้หายไปแล้ว ดีแล้วขี้เกียจฟังยัยนั่นบ่น -.,-

"คนเดียวพออยู่หรอกมั้ง" ผมพึมพำเสียงเบาก่อนจะหันมามองคนข้างหลัง

"?????"

"ล้างจานหมดนี่ให้เสร็จนะ" ผมบอกแล้วชี้นิ้งไปที่จานที่อยู่ในซิงค์แล้วรีบเดินหนี แต่ก่อนจะหนีก็หันไปกำหนดเวลาให้คนที่กำลังยืนเรียบเรียงเหตุการณ์ไม่ได้ "ภายใน 10 นาทีด้วย"

"-0-??"

"เสร็จแล้วขึ้นไปเรียกฉันข้างบน"

"คะ..."

"ล้างให้มันสะอาดๆด้วยนะ" ผมพูดแทรกขึ้นเมื่อเห็นว่ามันจะถามอะไรซักอย่าง

"ดะ..."

"บรั้ยยยย" พูดจบโดยที่ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ถามอะไรเลยผมก็รีบวิ่งหนีขึ้นข้างบนด้วยความเร็วแสง

Sunset's talk

เหมือนพระเจ้าจงใจแกล้งผมเลย...ไม่สิ เหมือนพี้จองยัยนั่นจงใจแกล้งผมมากกว่า แต่จะบอกว่าเขาจงใจแกล้งก็ไม่น่าจะใช่ เพราะไอ้พายุมันมาเรียกทุกคนลงไปหา คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ อยู่ดีๆไอ้พายุก็เดินขึ้นมาหาพวกผมที่ระเบียงแล้วบอกว่าเฮียไวน์เรียก ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอกแต่พอเห็นหน้าที่ดูจริงจังและลนลานของมันแล้ว...สงสัยที่มันพูดจะจริง พอกำลังจะลงมา ไอ้นาวก็เสือกกลัวเพราะมีคดีติดตัวอยู่เลยไม่กล้ามา กลายเป็นว่ามีผมคนเดียวที่ลงมาเผชิญหน้ากับเฮียไวน์ และมันไม่ใช่แค่นั้นเพราะเฮียแกเล่นให้ผมล้างจานกองเท่าภูเขาเนี่ยสิ ก่อนหน้านั้นก็วิ่งขึ้นไปข้างบนแล้วจู่ๆก็วิ่งกลับลงมาใหม่พร้อมกับดื่มนม กินนู้นนี่นั่นที่ต้องใช้จาน. แก้ว และถ้วย ซึ่งหมายความว่าจานที่ต้องล้างมันก็ต้องเยอะขึ้นเรื่อยๆ แต่ทุกคนไม่ต้องห่วงนะครับ...ฟ้าไม่ได้โหดร้ายกับผมขนาดนั้น...

"เอาพวกเศษอาหารทิ้งให้หมดแล้วก็ล้างน้ำสะอาดก่อน )$@!?€]>©α:" เพราะตอนนี้มีคนมาช่วยผมจัดการแล้ว ยัยเด็กนั่นลงมาดื่มน้ำพร้อมกับแต่งตัวเหมือนกับจะออกไปข้างนอก เธอดูตกใจหน่อยๆที่เห็นผมยืนมองจานพวกนั้นแล้วก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเลยบอกไปว่าพี่ของเธอให้ผมล้างจาน บอกไปแค่นั้นยัยเด็กนี่ก็อธิบายทุกขั้นตอนตั้งแต่เริ่มเลย เหมือนจะรู้ว่าผมทำไม่เป็นแน่ๆ 

"พอเสร็จแล้วก็เอามาคว่ำเรียงกันดีๆตรงนี้ แค่นี้ค่ะ" ยัยเด็กนี่อธิบายเสร็จก็หันหน้ามามองที่ผม เล่นเอาผมสะดุ้งนิดหน่อยเพราะตอนที่ยัยนี่พูด เธอก็เอาแต่พูดๆไม่ได้หันมาสนใจผมเลย แล้วผมก็ไม่รู้เป็นอะไรถึงได้มอแต่ข้างหลังของยัยเด็กนี่ จนเธอหันมาเมื่อกี้ถึงได้รู้สึกแปลกๆไป...

"อะอืม ขอบคุณ" ผมพูดแล้วมองออกไปทางอื่นแทนการมองหน้าเธอ

"ไม่เป็นไรค่ะ ^^" เธอพูดเสร็จก็วิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที

"เฮ้อออออ" พอเธอหายไปแล้วผมค่อยถอนหายใจออกมาเสียงดังก่อนจะพึมพำกับตัวเองว่า

"เป็นอะไรไปวะ"

TALK 1

กลับมาแล้วจ้าาาาาา

หายไปนานเลยยยย พอดีไรท์ไม่สบายนิดหน่อย 

ร่างกายต้องการพักผ่อนหมอเลยจับยัดเข้าโรงบาลเลย 55555

แต่ตอนนี้ไรท์ไม่เป็นอะไรแล้วจ้าาา เลยได้มาอัพให้ 

พี่ไวน์กับเจ้ฝนอย่างโหดอ่ะ รู้สึกกลัว 5555 ความจริงอาจจะไม่ได้โหดขนาดนั้นก็ได้ (มั้ง 5555555)

อ่านแล้วย่าลืมคอมเม้นให้ไรท์ด้วยเน้ออออ

Talk 2

มาอัพจ้าาาา

พี่พายุคะ...พี่มีความผิดติดตัวอยู่นะ ทำไมไปว่าเจ้ฝนแบบนั้นน 555555

พี่ไวน์ของไรท์(?) เรียกพวกผู้ชายไว้ทำไมกันน้าาาา

ตอนนี้อาจจะไม่เหมือนกับที่ทุกคนหวังเอาไว้เน้อ ต้องขอโทษด้วยนะคะ

ช่วงนี้อาจจะมาอัพบ่อยๆเหมือนแต่ก่อนไม่ได้ ยังไงก็จะพยายามอัพเน้อ

อ่านแล้วอย่าลืมเม้นให้ไรท์ด้วยน้าาาา

Talk 3

กลับมาแล้วววว 

ปล้อยให้รอนานเลย 5555 ไรท์ไม่ได้ตั้งใจ ไรท์ขอโทดดดดดด

แต่ก็มาอัพแล้วววว ><

พี่ไวน์นี่เหมือนผู้ชายในโหมดกลัวเมีย 5555

อ่านแล้วอย่าลืมเม้นให้ไรท์ด้วยเน้ออ

ป.ล. เมื่อกี้อัพบทซันเซ็ทไม่ครบ 555555 แอบตัดไปเยอะด้วยอ่ะ

Talk 4

อัพครบแล้ววววว

เรื่องความรู้สึกของพี่ซันก็ปล่อยนาง งง ต่อไปว่านางเป็นอะไร เพราะไรท์ก็ไม่รู้เหมือนกัน//แกล้งมองไปทางอื่น 55555

พี่ไวน์ก็เหมือนจะแกล้งอ่ะ แต่ก็เหมือนไม่ได้แกล้ง เอ๊ะ!ยังไง 55

ช่วงนี้ยุ่งมากเลยไม่ค่อยได้อัพ ต้องขอโทษด้วยน้าาาา

อ่านเสร็จเม้นให้ไรท์ด้วยเน้ออออ

#พี่ซันเสือยิ้มยาก

vs

#น้องเบียร์แมวขี้อ้อน

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า