Call Me Baby เป็นแด๊ดดี้ของบี้นะ

ลำดับตอนที่ #8 : #แด๊ดดี้ของเบบี้:: 08

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

       เมื่อคืนหลังจากเหตุการณ์เบบี้โป๊ะแตกก็มีการลงโทษกันเกิดขึ้นจนเช้าของอีกวัน...

       เรียกได้ว่า 'ระบมกันทั้งสองฝ่าย' เลยทีเดียว

       และตอนนี้ก็เป็นเวลาช่วงสายของอีกวันแล้วแต่ก็ยังไม่มีใครขยับ จนกระทั่งเคทรู้สึกตัวจากแดดที่ส่องเข้ามาผ่านช่องของผ้ามาที่ปิดไม่สนิทนั่นเอง

       คนตัวสูงปรับโฟกัสสายตาเล็กน้อยก่อนจะก้มลงมองร่างบางที่นอนไม่กระดิกในอ้อมกอดแล้วยิ้มออกมา เขาก้มลงไปจูบที่หน้าผากมนเบาๆแล้วมองหาโทรศัพท์เพื่อดูเวลาว่ากี่โมงแล้ว แต่เมื่อเห็นว่ามันเพิ่งจะสี่โมงเช้าเลยวางโทรศัพท์แล้วนอนต่ออีกโดยที่ก่อนวางเขาตั้งนาฬิกาให้ปลุกตอนห้าโมงเช้า

       แต่จากที่ตอนแรกเขาว่าจะนอนต่อ พอได้หันมามองหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังหลับสนิทเขาก็ไม่ยอมหลับเลย...

       เคทไม่เคยคิดไม่เคยฝันด้วยซ้ำว่าตัวเองจะมาอยู่ในสภาพแบบนี้กับน้องสาวข้างบ้านที่ตอนเด็กๆเขาเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง...

       เขาพูดได้เต็มปากเลยว่าเห็นเธอตั้งแต่ยังเป็นทารกๆเล็กอยู่ มองดูการเติบโตของเธอมาช่วงอนุบาล... ประถม...และมัธยมอย่างภาคภูมิใจ 

       เมื่อก่อนเบบี้ติดเขาแจจนคนรอบข้างคิดว่าเป็นพี่น้องกันแท้ๆ แต่เขาก็คอยบอกทุกครั้งว่าไม่ใช่น้องสาวแท้ๆแค่อยู่บ้านติดกันเฉยๆ 

       เคทยอมรับเลยว่าเอ็นดูเบบี้มาก...เขาคิดว่าตัวเองคงคิดกับเธอแค่พี่น้องจนกระทั่งมีเด็กผู้ชายมาทำท่าจะจีบเธอตอนม.ต้นนั่นแหละ ท่าทีหึงหวงที่ไม่ควรเกิดขึ้นก็มีมาให้เห็น จากที่เอ็นดูกลับกลายเป็นว่ารักเด็กซะแล้ว

       จนเมื่อตอนปิดเทอมขึ้นม.ปลายเบบี้มาสารภาพกับเขาว่าคิดกับเขามากกว่าพี่น้องข้างบ้าน ตอนนั้นเคทตกใจมากจนนึกว่าร่างบางอำเล่นเลยปฏิเสธไปเพราะถ้าตอบตกลงแล้วเบบี้แกล้งเขาคงจะเสียใจหนักมาก... แต่กลับกลายเป็นว่าเหตุการณ์ในตอนนั้นทำให้เขาไม่ได้เจอเธอหนึ่งเดือนทั้งๆที่บ้านก็อยู่ติดกันแท้ๆ

       เขาพยายามไปหาเธอที่บ้านแต่ไม่เคยพบ สาวใช้บอกแค่ว่าไม่สบาย ป่วย เป็นไข้ ออกไปเล่นกับเพื่อนแค่นั้น เหตุผลเหล่านี้ถูกใช้หลอกเขามาหนึ่งเดือนเต็มๆจนเขาทนไม่ไหวแอบขึ้นไปหาเธอบนบ้านตอนที่พ่อกับแม่ของเบบี้ออกไปทำงาน

       ภาพที่เขาเห็นคือคนตัวเล็กกำลังนั่งสะอื้นอยู่บนเตียง... เขารีบวิ่งเข้าไปหาพร้อมกับถามไถ่อย่างเป็นห่วงแต่เบบี้กลับไล่เขาออกไปจากห้องซะงั้น เขาพยายามทำให้เบบี้อารมณ์เย็นลงด้วยการชวนออกไปข้างนอกหรือแม้แต่พาไปกินของอร่อยๆแต่เบบี้ก็ไม่ยอมหยุดร้อง จนเคทถอนหายใจออกแล้วเตรียมตัวหมุนออกจากห้องไปตามที่คนตัวเล็กบอก

       แต่พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าวเบบี้กลับวิ่งมากอดเขาจากข้างหลังแล้วสารภาพรักกับเขาอีก! 

       ครั้งนี้เคทชั่งใจอยู่นานก่อนจะหันไปตอบตกลงกับเธอแล้วก็ปลอบจนคนตัวเล็กหยุดร้องไห้จากนั้นก็ถามเธอว่าที่พูดมาคือเรื่องจริงหรือแค่แกล้งเขาเล่น ปรากฏว่าเธอตอบว่าจริง...

       พอเบบี้ใจเย็นลงเคทก็ถามหาสาเหตุของการร้องไห้และหลบหน้าเขา อบบี้เลยบอกส่าพเพราะถูกเขาปฏิเสธครั้งก่อนเลยร้องไห้ ร้องมันทุกวันตั้งแต่วันนั้นมาจนถึงวันนี้เลย

       เคทรู้ตกใจมากเพราะไม่คิดว่าเขาคือต้นเหตุเลยนั่งปลอบคนตัวเล็กแล้วพร่ำบอกรักเธอทั้งวันจนเธออารมณ์ดีขึ้นเลยออกไปเล่นนนอกบ้านกลังจากที่ไม่ได้เล่นด้วยกันมานาน

       แล้วหลังจากนั้นทั้งคู่ก็คบกัน ตอนแรกตั้งใจจะคบแบบเงียบๆแต่พอนานวันเข้าพ่อของเบบี้จับได้เลยสารภาพความจริงออกไป นี่เลยเป็นที่มาของข้อตกลงที่ว่าห้ามเกรดตกเพราะมันเป็นช่วงเข้าม.ปลายของเบบี้นั่นเอง ส่วนเคทตอนนั้นอายุได้ยี่สิบห้า...มีงานทำแล้ว

       เขาแสดงจุดยืนของตัวเองชัดเจนว่าจะดูแลเบบี้อย่างดีไม่ว่าจะเรื่องอะไร นี่เลยเป็นอีกเหตุผลที่ทั้งคู่ได้มานอนกอดกันแบบนี้แหละ

       ถึงพ่อของเบบี้จะโหดยังไงแต่สุดท้ายพอเจอลูกสาวอ้อนก็ยอมใจอ่อนให้เธอมาพักที่คอนโดของเคทเพราะอยู่ใกล้กับมหาลัยที่เธอเรียนด้วย เบบี้ได้เข้ามาอยู่กับเคทพร้อมกับคำสั่งเด็ดขาดของพ่อเธอ

       คำสั่งที่บอกว่าห้ามมีอะไรเกินเลยระหว่างทั้งคู่จนกว่าเบบี้จะเรียนจบ คำสั่งนี้ได้ถูกทำลายไปตั้งแต่วันแรกที่เบบี้เข้ามาพักอยู่ที่นี่... จนตอนนี้สองปีแล้วที่เบบี้อยู่กับเคท พ่อของเธอก็เริ่มเบื่อที่จะดุหรือจับผิดอะไรแล้ว อีกอย่างพ่อกับแม่ของเคทก็สัญญาเอาไว้แล้วว่าจะรับผิดชอบ 

       ดังนั้นคงต้องรอดูต่อไปว่า... ทั้งคู่จะคบกันถึงวันที่จะได้รับผิดชอบมั๊ย

       ทั้งคู่พยายามดำเนินความสัมพันธ์อย่างเรียบง่ายและไว้เนื้อเขื่อใจอีกฝ่ายโดยเอาเหตุผลเป็นใหญ่ในการพูดคุยหรือชี้แจงอะไรก็ตาม นี่คงเป็นสาเหตุที่ความรักทั้งคู่ดำเนินมาถึงตอนนี้แหละมั้ง

       'กริ้งๆๆๆ'

       นอนคิดอะไรไปเพลินๆโทรศัพท์ก็แจ้งเตือนทันทีว่าถึงเวลาที่เขากับคนตัวเล็กต้องลุกแล้ว

       เคทเอื้อมมือไปปิดเสียงนาฬิกาปลุกเอาไว้ก่อนจะลูบผมของร่างบางเบาๆแล้วกดจูบลงที่ริมฝีปากของเธอจากนั้นก็ผละออกมาแล้วกระซิบที่ข้างหูเสียงเบา

       "ตัวเล็ก..." มือหนาสั่นศรีษะของร่างบางทำกำลังหลับอยู่เล็กน้อยก่อนจะพูดต่ออรก "สายแล้วนะ ไม่ไปเที่ยวหรอ?"

       "ฮื่อ!" ร่างบางดิ้นหลบการสั่นสะเทือนจากฝ่ามือโดยการหันไปทางอื่นแล้วขยับหนีก่อนจะนอนต่อโดยไม่สนใจเคทเลย

       "งั้นแด๊ดดี้ไปเที่ยวคนเดียวนะ"

       "แด๊ดอ่าา เมื่อคืนหนูเหนื่อยน้าา..." หลับต่ออีก

       "หนูไม่อยากกินกุ้งตัวโตๆแล้วหรอ?" เคทถาม

       (- - )( - -)(- - )

       "ไม่อยากเล่นน้ำหรอ?"

       (- - )( - -)(- - )

       "ไม่กลัวว่าแด๊ดไปคนเดียวแล้วจะมองสาวอื่นหรอ?"

       'พรึ่บ!!'

       เบบี้เด้งตัวขึ้นทันทีถึงแม้ตาจะปิดอยู่ก็ตาม... ถามอะไรไม่ถาม มาถามเรื่องแบบนี้...สงสัยแด๊ดอยากนอนบนพื้นหรือไม่ก็อยากนอนนอกห้องแน่ๆ

       เบบี้หายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะพ่นหายใจออกมาแล้วทิ้งร่างเบาหวิวลงบนลำตัวของเคทก่อนจะพูดขึ้น

       "ลองมองดูสิคะ..."

       "หนูจะโกรธแด๊ดจนลืมทางกลับบ้านเลย!"

Talk1

ตอนนี้เล่าย้อนไปที่จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่นะคะ

อ่านเสร็จขอเม้นหน่อยน้าาา อ้อนๆๆๆ

#แด๊ดดี้ของเบบี้

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า