Call Me Baby เป็นแด๊ดดี้ของบี้นะ

ลำดับตอนที่ #3 : #แด๊ดดี้ของเบบี้:: 03

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

       

       เมื่อทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเคทก็ขับรถไปส่งเบบี้ที่มหาลัยตามปกติก่อนจะกลับมาที่คอนโดเช่นเดิมเพื่อมาเก็บของเตรียมไว้ให้เบบี้

       เคท คณินทร์ หัสดินไพบูลย์ นักออกแบบบ้านและของใช้ภายในที่อายุสามสิบเอ็ดปี ปัจจุบันยังไม่แต่งงานแต่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วรอแค่เวลาแฟนเรียนจบเท่านั้นถึงจะขอแต่ง...

       หนุ่มในอุดมคติใครหลายๆคนที่มองผ่านไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตาหรือแม้แต่ฐานะทางบ้านที่ค่อนข้างดี

       นิสัยของเคทที่มีมาตั้งแต่เด็กๆคือเขาเป็นคนที่รักเด็ก ใจดีและอบอุ่น ไม่แปลกเลยที่จะมีเด็กมาติดพันกับความใจดีของเขาแบบนี้ แต่ถ้ามองในมุมของนักออกแบบเคทจะจริงจังกับการทำงานมาก ความจริงเขาก็จริงจังกับทุกเรื่องนั่นแหละแค่ไม่แสดงออกมาเฉยๆ

       และตอนนี้คนที่จริงจังกับทุกเรื่องอยู่ก็มานั่งเตรียมกระเป๋าให้คนตัวเล็กที่ไปสอบอยู่

       เขากำลังบ่นอยู่...

       มือหนาเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหากางเกงที่มันเหมาะกับการไปเที่ยวทะเลก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเมื่อแต่ละตัวมันสั้นมาก เขาเคยดุเธอเรื่องใส่กางเกงสั้นๆแบบนี้แต่สุดท้ายเขาก็เป็นคนที่ซื้อให้เธออยู่ดี กระโปรงก็ไม่ต่างกัน...

       โชคดีหน่อยที่เบบี้ของเขาไม่ได้ชอบใส่เสื้อที่มันเปิดหน้าเว้าหลัง ไม่งั้นคงต้องเดินคุมแจทถกครั้งที่ออกไปเที่ยวกับเพื่อนแล้ว

       เขายอมรับนะว่าเขาเป็นคนขี้หวง แต่เขาก็หวงแบบมีเหตุผลไม่ใช่เห็นเธอไปคุยกับผู้ชายแล้วโวยวายจะเลิกกันน่ะ เขาจะถามทุกครั้งที่มีเหตุให้เข้าใจผิดกันไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่เขาจะถามหมด เพราะอย่างน้อยสิ่งที่เขาเห็นกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆอาจจะต่างกัน

       "ไม่อยากให้หนูใส่กางเกงสั้นๆแบบนี้เลย" ปากก็บ่นอุบอิบไปคนเดียวแต่มือก็เลือกกางเกงออกมาไม่หยุด

       เขาไม่ได้เตรียมให้เธอทั้งหมดแต่เลือกตัวที่คิดว่าอีกฝ่ายน่าจะเลือกออกมาไว้จะได้ประหยัดเวลาในการเก็บของไปอีก ส่วนพวกครีมกันแดดคงต้องให้เธอมาเก็บเองเพราะเขาไม่รู้ว่าอันไหนใช้ตอนไหนบ้าง

       พอจัดเอาไว้เสร็จเขาก็มาจัดของเขาเอาไว้เตรียมเอาเข้ากระเป๋าพร้อมกันกับเธอ

       หลังจากนั้นก็แค่รอเวลาให้เบบี้โทรมาบอกเขาว่าเลิกแล้ว...แค่นั้น

       ปกติเคทจะทำงานที่ห้องมากกว่าออฟฟิศของเขาซึ่งไม่ว่าจะทำที่ไหนก็ทำได้ทั้งนั้นแค่มีคนสั่งงานมาและกำหนดวันส่งให้เรียบร้อย เขาเลยได้มีเวลาว่างเยอะแยะจนพาคนตัวเล็กไปเที่ยวนี่ไง

       

       เวลาผ่านไปเกือบสามชั่วโมงเสียงโทรศัพท์ที่เคทรอคอยก็ดังขึ้น ชื่อที่ปรากฏเป็นชื่อของคนตัวเล็กที่เขานอนรอให้โทรมานั่นเอง

       "ครับ"

       [สอบเสร็จแล้วค่า~] เสียงหวานพูดออกมาอย่างสดใสร่าเริงก่อนจะมีเสียงแซวจากเพื่อนๆดังตามมาด้วยเป็นระยะๆ

       "รอแด๊ดอยู่ที่เดิมนะ เดี๋ยวแด๊ดไปรับ"

       [ได้ค่ะ]

       น่าแปลกที่อยู่ด้วยกันก็ทุกวันทก่อนนอนก็เจอกัน ตื่นเช้าขึ้นมาก็เจอกันแต่พอคุยโทรศัพท์ด้วยกันแค่นี้เขากลับยิ้มออกมาเหมือนไม่ได้คุยกันนานเป็นเดือนทั้งๆที่มันไม่ถึงวันด้วยซ้ำ

       เป็นเอามาก

       ยิ่งนานวันยิ่งเป็นหนักขึ้น...

       ถ้าแบบนี้เรียกอาการติดเด็กเขาคงต้องยอมรับว่าติดจริง

 

Talk1

มาแล้วต้าา ตอนนี้ขอ 10 เม้นแล้วจะอัพตอนต่อไปนะคะ

โทนของนิยายเรื่องนี้คือน่ารัก อบอุ่น ไม่มีดราม่าหากไม่จำเป็นนะคะ ใครชอบแนวนี้ก็เม้นให้หน่อยน้าาา

#แด๊ดดี้ของเบบี้

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า