My ghost นี่ผีหรือที่รัก?

ลำดับตอนที่ #23 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 10[อัพครบ]

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

       เรากลับมาที่ห้องทันทีหลังจากที่คืนดีกันเสร็จ แน่นอนว่าพี่ชายของจันทร์เจ้าไม่ได้ว่าอะไรแถมยังเอาขนมมาให้ผมอีกด้วยส่วนหนึ่งเผื่อจันทร์เจ้าอยากกินจะได้ใส่บาตรให้

       ทั้งๆที่มันทำเองก็ได้

       เออ แต่ช่างเถอะ เอามากินเองก็ได้วะ

       "จันทร์เจ้า กินอันนี้นะ" ผมเรียกเด็กผีที่นั่งดูซีรี่ส์อยู่หน้าโทรทัศน์พร้อมกับยกถุงขนมขึ้นให้เธอดูด้วยว่าหมายถึงอันไหน ยัยตัวเล็กพยักหน้าหงึกๆก่อนจะหันกลับไปดูโทรทัศน์ต่อ

       อืม...ไม่มีการงอแงง้องแง้งอะไรทั้งสิ้น

       ตั้งแต่กลับมาถึงคอนโดจันทร์เจ้าเอาแต่เงียบตลอด ไม่ใช่การเงียบเพราะงอน แต่เงียบเพราะอยากเงียบเฉยๆ เหมือนกำลังเก็บอาการและสำรวมอยู่อย่างนั้นแหละ

       ผ่านไปนานมากจนผมกินขนมเสร็จประโยคแรกที่จันทร์เจ้าพูดกับผมคือ

       "พี่เหนือว่า...จันทร์เจ้าเข้าไปในโทรทัศน์ได้มั๊ย?" นี่คือคำถามของเด็กผีที่อายุสิบหก คิดแล้วหนักใจแทนไอ้กรเลยจริงๆ เฮ้ออ

       "ไม่ได้ดิ - -"

       "แล้วจันทร์เจ้าจะเจอพระเอกหนังเรื่องนี้ได้มั๊ยอ่ะ?" ไม่ถามเปล่าแต่จันทร์เจ้ายังทำหน้าเคลิ้มตอนที่ภาพตัดไปที่หน้าของพระเอกหนังเรื่องที่เธอดูอยู่

       ไม่หล่อ...มองยังไงก็ไม่หล่อ

       "อันนี้ก็ไม่ได้เหมือนกัน - -"

       "พี่ดาวเหนือพาจันทร์เจ้าไปได้มั๊ย?" 

       "ไปไหน?" ผมถามเพื่อความมั่นใจ หวังว่าคงไม่ขอให้ผมพาไปหาผู้ชายคนอื่นหรอกนะ แล้วอีกอย่าง...เราเพิ่งตกลงกันเรื่องผู้ชายไม่ใช่รึไง? 

       "ไปเกาหลีไง~ ไปหาพระเอกซีรี่ส์ที่เกาหลีกัน!" จันทร์เจ้าหันมาทำท่าออดอ้อนใส่ผมตอนที่หนังจบไปแล้ว 

       คิดว่าผมจะตอบเธอยังไง?

       เหอะๆ ของมันแน่อยู่แล้วว่า "ไม่ ฉันไม่เสียเงินซื้อตั๋วเครื่องบินให้เด็กผีอย่างเธอไปตามผู้ชายคนอื่นหรอกนะ" ผมพูดอย่างยาวเหยียดด้วยน้ำเสียงที่ฟังยังไงก็ไม่ใช่ตัวผมเลยซักนิด

       มันต้องตะคอกอ่ะ!! มันต้องเสียงดังถึงจะได้อารมณ์ของผมอ่ะ!!

       แต่สัญญากับจันทร์เจ้าไปแล้วไง - -

       สัญญาไปแล้ว รู้เลยว่าหลังจากนี้ผมเสียเปรียบโคตรๆ นี่ถ้าเมื่อกี้เผลอตะคอกใส่นะจันทร์เจ้าวาบหายไปแล้ว! 

       หายเก่ง งอนเก่ง ต่อรองเก่ง ให้ผมเสียเปรียบเก่ง

       เหอะ! มันไม่แฟร์!!!!

       "ก็ได้..." แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่โอเคอยู่ฝ่ายเดียว

       จันทร์เจ้าไม่ซน ไม่ดื้อ แล้วก็เรียบร้อยขึ้น...แค่วันนี้แหละ เชื่อผมเถอะ พรุ่งนี้เดี๋ยวเธอก็กลับมาทำตัวร่าเริงเหมือนเดิม ไม่แน่...พรุ่งนี้เธออาจจะลืมไปแล้วก็ได้ว่าสัญญาอะไรกับผมไปน่ะ 

       "วันนี้ถ้าจะเข้ามาเล่นในฝันก็รีบออกด้วย" ผมบอกจันทร์เจ้าเสร็จก็ไม่สนใจเธออีกต่อไปเพราะจะเตรียมตัวอาบน้ำ

       ขนมก็กินแล้ว เหลือแค่อาบน้ำแล้วนอนแต่หัววันนี่แหละ จะได้เป็นการพักสมองด้วย

       "งั้นวันนี้จันทร์เจ้าจะนั่งเฝ้าเฉยๆนะ" เด็กผีลอยเข้ามาบอกผมขณะที่ผมถอดเสื้อออก แทนที่บอกเสร็จแล้วเธอจะลอยหายไปแต่สายตาของยัยตัวเล็กกลับมองที่หน้าท้องของผมแล้วทำปาก 'ว้าว' ออกมา

       ไม่รู้จะว้าวทำไมในเมื่อเธอก็เห็นหลายรอบแล้ว ที่เห็นก็มีเผลอเข้ามาในห้องน้ำบ้าง ผมถอดให้ดูบ้างสลับกันไป แต่ปฏิกิริยาของเธอจะต่างกันตลอด ทั้งกรี๊ดวี้ดว้าย ทั้งนิ่งเฉย มีเยอะจนผมตามอารมณ์ของเธอไม่ทัน - -

       "มองทำไม?" 

       "พี่เหนือหุ่นดีด้วยอ่า" เธอพึมพำแล้วลอยเข้ามาใกล้กับหน้าท้องผมมากขึ้น "แต่น้อยกว่าพระเอกซีรี่ส์ของจันทร์เจ้า -.,-"

       ปากก็ทั้งวิจารณ์ทั้งเปรียบเทียบ แต่สายตาก็ยังคงจ้องมันอยู่จนผมรู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมา

       มีคนมามองท้องตัวเองในระยะประชิดแบบนี้ใครมันจะทำตัวถูกวะ!? 

       "ยัยผีโรคจิต"

       "ไม่ได้โรคจิตน้าา" จันทร์เจ้าบอกเสียงดีงก่อนจะหัวเราะคิกคักแล้วลอยออกไปข้างนอกทิ้งผมไว้คนเดียว

       "เหอะๆ ผีแก่แดดเอ้ย!"

       

       

#จันทร์เจ้าเด็กผี

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า