ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Sunset [อัพครบ]
Sunset
21:00น.
สวัสดีคับ ผมชื่อ"ซันเซ็ท"คับ คนส่วนใหญเรียกผมว่า "ซัน" ผมเป็นลูกคนที่2 ของตระกูลคับ แล้วตอนนี้เหมือนว่าผมจะมีปัญหานิดหน่อย....--------ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ 1 ชม.-------
"ซันเซ็ท มาหาม้าหน่อยสิลูก"
"คับม๊า มีอะไรรึเปล่าคับ" บรรยากาศทุกอย่างมันดูผิดปกติจนผมสังเกตได้...
"ม๊ามีลูกสาวเพื่อนม้ามาแนะนำน่ะลูก เผื่อซันจะสนจะ...."
"ไม่คับ" ผมรีบพูดว่าละว่าต้องเรียกมาเรื่องนี้อีกชัวร์
ตั้งแต่ผมอายุ 21 ม๊าก็เริ่มพาผมไปพบปะลูกสาวเพื่อน พาไปแนะนำอย่างนู้นอย่างนี้ แต่ผมก็ปฏิเสธมาตลอดแต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้การปฏิเสธมันจะไม่ง่ายเหมือนทุกครั้ง
"ครั้งนี้ม๊าไม่ยอมนะลูก" ม้าผมเริ่มไม่พอใจ
"ทำไมม๊าไม่ไปแนะนำให้เฮียตะวันบ้างล่ะ ทำไมต้องเป็นซันด้วย" ตะวันพี่ชายผมเอง ผมกับมันอายุห่างกัน 2 ปี ความสัมพันธ์จะเป็นแบบเพื่อนมากกว่าพี่น้อง จะมีเรียกเฮียบ้างก็เฉพาะตอนอยู่กับป๊ากับม๊านี่แหละ
"พี่ตะวันเขามีแฟนแล้วไงลูก มีแค่ซันนี่แหละที่ยังไม่มี ม๊าเลย..."
"ซันยังไม่พร้อมจะมีใครตอนนี้" ผมรีบขัดก่อนที่ม๊าจะพูดจบ
"ม๊าบังคับ นอกจากว่าลูกจะหาของลูกมาเอง ไม่งั้นม๊าจะยึดบัตรทุกบัตรของลูก" ห้ะะะะ
"ม๊า ไมทำงี้อ่ะ" ผมว่าแบบนี้มันเริ่มจะไม่โอเคละ - -
"ม๊ามี 2 ทางให้ซันเลือก คือ หมั้น กับ ม๊ายึดบัตร"น้ำเสียงที่ดูเด็ดขาดของม๊าทำให้ผมเลือก.....
--------กลับมาที่ปัจจุบัน--------
ตอนนี้ผมกำลังนั่งในคอนโดของผม มองบัตเครดิตที่แอบเก็บไว้(ก็ต้องมีบ้างแหละเนอะ -.,-)ว่าจะมีชีวิตรอดยังไงดี ถ้าจะให้หาแฟน เหอะ! ให้กลับไปหมั้นยังจะง่ายกว่าอีก เอาตรงๆนะ ผู้หญิงก็เข้ามาเยอะอยู่ แต่มันยังไม่เจอในแบบที่ใช่อ่ะ นี่ไม่ได้เรื่องมากนะ(หราาาาา - ไรท์) ช่างเถอะ ไว้ค่อยให้ไอ้พายุกับไอ้นาวช่วยคิดวันพรุ่งนี้ดีกว่า
วันต่อมา
@มหาลัยชื่อดัง
ตอนนี้ผมกับไอ้พายุนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำที่ลานของคณะ ความจริงวันนี้พวกผมไม่มีเรียนหรอก แต่ที่นัดมันออกมาเนี่ยเพื่อปรึกษาโดยเฉพาะเลย มันก็เสือกยอมออกมา ไม่เหมือนไอ้นาว รายนั้นบอกเมื่อคืนอยู่ดึกเลยขี้เกียจออกมา ดูมันทำกับผมสิ -..-
"มึงจะเล่าไรเล่ามา" มันเริ่มถามเมื่อเห็นว่าผมนั่งเงียบมานาน
"...." มันต้องเริ่มยังไงวะ
"...." จ้องหน้า
"คือ..." จะเริ่มยังไงวะ
"ว่ามาเพื่อน" มันนั่งลุ้น
"กูไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงว่ะ"
"พ่อมึง ที่นั่งเงียบมาตั้งนานคือไม่รู้จะเริ่มยังไง - -?"
"เออดิวะ"ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงจริงๆหนิ
"งั้นมึงเล่ามาให้หมด ตั้งแต่เริ่ม เค้?"
"โอเค คืองี้นะ..................." หลังจากนนั้นผมก็เริ่มเล่า
พอเล่าจบสีหน้ามันค่อนข้างช็อคนิดหน่อย สิ่งที่มันทำอันดับแรกคือตบไหล่แล้วบอกว่าให้ทำใจ ขอบคุณนะเพื่อน ขอบคุณณณณณณณ - -
"คือแบบนี้นะเว้ย บัตรเครดิตใบเดียวมึงจะไปอยู่อะไรได๊" แล้วมันก็เริ่มพูด "มึงก็ต้องกินข้าว รถมึงก็ต้องกินน้ำมัน นี่ไม่ได้จะเยาะเย้ยนะ แต่แบบบบบ.. ไม่เคยโดนยึดบัตรอ่ะ คริคริ" พร้อมทำหน้ากวนตีนใส่
"- -" ถ้าผมถีบหน้าเพื่อนผมจะผิดมั๊ย? ช่างมันเถอะ
"แล้วนี่มึงจะทำไง เงินก็มีจำกัด รถก็เหลืออยู่คันเดียว ดีนะมึงมีคอนโดให้อยู่ ไม่งั้นคงต้องมาอาศัยกูแน่ๆเลย"
"ไม่รู้ว่ะ"
"ไม่รู้ไม่ได้เว้ยเพื่อนซัน นี่มันความเป็นอยู่ของมึงนะ"
"ก็กูไม่รู้อ่ะะ นี่กูก็เริ่มคิดแล้วนะว่าคิดถูกหรือคิดผิดว่าที่เรียกมึงออกมา" จริง ผมเริ่มคิดแล้ว - -
"อ้าวสัส - -" มันทำหน้าเหมือนอยากจะกระโจนเข้าใส่ผม "แบบนี้ดีม่ะๆๆๆ" เหมือนว่ามันจะคิดอะไรออกแล้ว
"ว่า..."
"ทำงานไงเพื่อน งานอ่ะ หางานทำดิไอ้ค่าจ้างวันละ 300 อ่ะ ลองดูม่ะ ใช้ชีวิตแบบธรรมด๊าธรรมดาดูอ่ะ" ว่าแล้วมันก็ทำสีหน้าตื่นเต้น
"..." นี่มึงแนะนำให้กูถูกม่ะ เหมือนมันอยากลองทำเองเลยว่ะ เอาจริงๆ - -
"เอาดิมึง ลองดู เดี๋ยวกูลองหาช่วยๆๆๆ" มันดูตื่นเต้นมากอ่ะ - - ก็อย่างว่าแหละ พวกผมมีชีวิตที่สุขสบายมาก่อนอ่ะนะ พอได้มาทำอะไรแบบนี้มันเลยดูตื่นเต้นล่ะมั้ง
"เออ จะลองดู"
TALK1
น่าสงสารพระเอก 55555555 พี่ซันจะทำยังไงต่อไป
มาติดตามกันนะคะ
เม้นให้กำลังใจกันด้วยน้าาา
TALK2
พระเอกเราจะทำยังไงต่อ เพื่อนนางแนะนำถูกแล้วใช่มั๊ย 55555 มาเอาใจช่วยพระเอกกันดีกว่าเนอะ
ฝากติดตามกันนะคะ
เม้นให้กำลังใจเค้าด้วยน้าาา
#พี่ซันเสือยิ้มยาก
vs
#น้องเบียร์แมวขี้อ้อน
1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น