ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My ghost นี่ผีหรือที่รัก?

    ลำดับตอนที่ #19 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 09[100 per.]

    • อัปเดตล่าสุด 6 พ.ค. 62


    ประกาศจ้าาาา
    ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา
    FB PAGE: BBeatrizXX
    จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><
    ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา


           จันทร์เจ้าที่เพลิดเพลินกับการมาเจอมาของตัวเองหลังจากที่ไม่ได้เจอมานานเกือบสี่เดือน บัดนี้ลืมไปแล้วว่าต้องกลับไปที่คอนโด 
           แต่พอโดนเรียกติดๆกันเธอเลยนึกขึ้นได้ว่าตัวเองมาอยู่ที่บ้านนานแล้ว พอจะขอตัวกลับก็โดนผู้เป็นพี่เรียกรั้งเอาไว้อีกแถมยังชวนทานข้าวเที่ยงด้วยกัน
           จันทร์เจ้าเลยต้องรอทานข้าวกับพี่ชายของเธอนั่นเอง...
           ในขณะที่ดาวเหนือจุดธูปหมดไปสองดอกแล้วแต่เด็กผีที่เขาเรียกหาก็ยังไม่โพล่ออกมาซักทีจนในใจเริ่มรู้สึกกังวลอแล้วว่าจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับเด็กผีของเขารึเปล่า พยายามคิดอะไรดีๆก็ไม่ค่อยได้ ได้แต่ภาวนาว่าเธอจะกลับมาในไม่ช้านี้
           "ยัยเด็กบ้าเอ้ย..." ดาวเหนือนั่งลงบนเตียงภายในห้องนอนที่เงียบสงบไร้เสียงดังน่ารำคญของจันทร์เจ้าพร้อมกับนึกถึงอนาคตที่ว่า หากเธอเข้าร่างได้แล้ว... ห้องเล็กๆนี้คงไม่มีเธออยู่ด้วยเป็นแน่ ความเงียบสงบที่มันเคยมีอาจจะกลับมา แต่จันทร์เจ้าทำให้มันวุ่นวายไปแล้ว...ถ้าความเงียบมันกลับมาตอนนี้เขาคงไม่ชินแน่ๆ
           มือหนาหยิบไฟแซ็กขึ้นมาแล้วจุดที่ธูปอีกรอบก่อนจะเรียกชื่อเดิมที่เขาเรียกตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยงแต่ก็ยังไม่มีวี่แววของเจ้าของชื่อโผล่ออกมาซักที
           และครั้งนี้ก็คงมีผลลัพธ์เช่นเดิม
           "...จันทร์เจ้า"
           
           'วาบ!'

           ผิดคาด... ครั้งนี้จันทร์เจ้ายอมโผล่มาหลังสิ้นสุดเสียงของดาวเหนือ แถมยังมีขนมอยู่ในมืออีกด้วย ใบหน้าน่ารักตามวัยมีรอยยิ้มประดับต่างกับอีกคนที่คอยเธออยู่นาน...
           และเพราะความเป็นเด็กเธอเลยไม่ได้อ่านบรรยากาศรอบตัว
           "พี่เหนืออ จันทร์เจ้ารู้แล้วนะว่าบ้านจันทร์เจ้าอยู่ไหนอ่ะ!" เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงหวานใสพร้อมกับยื่นถุงขนมในมือโชว์อีกฝ่าย "อันนี้พี่กรซื้อให้จันทร์เจ้าแหละ พี่กรพาจันทร์เจ้ากลับบ้านด้วยแต่ว่าพี่กรไม่ได้ตั้งใจจะพาจันทร์เจ้าไปอยู่ด้วยนะ"
           พี่กร... 
           นั่นก็พี่กร นี่ก็พี่กร
           ก่อนหน้านี้ดาวเนือคือทุกอย่างในชีวิตของจันทร์เจ้า... แต่ตอนนี้กลับมีพี่ชายตัวจริงโผล่อออกมา คนที่จับเธอได้ทั้งๆที่ไม่ต้องฝัน คิดแค่นี้ดาวเหนือก็รู้สึกแพ้แล้ว ยิ่งคิดว่าในอนาคตจันทร์เจ้าอาจจะต้องไปอยู่กับผู้ชายคนนั้นในร่างของคน เขาก็รู้สึกไม่โอเคขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
           รู้ว่านั่นน่ะพี่ชายน้องสาว... แต่เขาก็ไม่โอเคอยู่ดีที่จะให้เด็กตัวเล็กๆน่ารักแบบจันทร์เจ้าไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นที่น่ะ ยิ่งพอนึกถึงผู้ชายคนอื่นเขาก็เพิ่งนึกถึงเรื่องของเพื่อนเขาได้
           "จันทร์เจ้าขอโทษนะคะที่..."
           "ใครใช้ให้เธอไปเข้าฝันเพื่อนฉัน?" ดาวเหนือพูดขึ้นเสียงเรียบขณะที่จันทร์เจ้ากำลังจะกล่าวขอโทษที่ตัวเธอไปไหนมาไหนโดยไม่ได้บอกอีกฝ่าย แต่ก็ต้องชะงักเมื่ออยู่ๆก็โดนเปลี่ยนเรื่องง่ายๆแบบนี้...
           โดยพื้นฐานของดาวเหนือแล้วเขาไม่ใช่คนที่พูดเพราะหรือพูดกับคนอื่นดีๆ แม้แต่แม่เขาบางครั้งก็พูดเหมือนพูดกับเพื่อน
           ดังนั้นอย่าหวังเลยว่าดาวเหนือจะพูดดีๆกับจันทร์เจ้าน่ะ
           "จันทร์เจ้าขอโทษ...จันทร์เจ้าแค่ลองดูเฉยๆค่ะ" เด็กสาวพูดเสียงเบาพลางยืนก้มหน้าลงเหมือนกับถูกผู้ปครองดุที่ไปกวนผู้ใหญ่คนอื่น 
           โอเค เรื่องนี้เธอผิดที่ทำอะไรลงไปโดยไม่บอกเขา แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ อีกอย่างนั่นก็เพื่อนของเขาด้วย ทำไมพี่ดาวเหนือของเธอถึงต้องทำเสียงน่ากลัวแบบนั้นด้วยล่ะ...
           "ลองทำไม? มันใช่เรื่องมั๊ยที่ไปเข้าฝันคนอื่นมั่วน่ะ?" ดาวเหนือยังคงถามด้วยน้ำเสียงที่คล้ายแบบเดิม แต่เพิ่มน้ำเสียงที่ดูเหมือนกำลังดุขึ้นไปอีก
           ก็ดุแหละ จะได้จำว่าอย่าทำแบบนี้อีก
           แบบนี้น่ะ...แค่เขาคนเดียวก็เกินพอแล้ว
           แล้วนี่ยังไม่รู้รายละเอียดอีกว่านอกจากพูดกันแล้วในฝันทั้งสองคนได้แตะเนื้อต้องตัวกันมั๊ย แต่ให้ตายสิ! แค่มองหน้าเฉยๆดาวเหนือก็ไม่ชอบแล้ว!
           "แต่นั่นเพื่อนพี่เหนือนะ..." 
           "ต่อให้เป็นแม่ฉันก็ห้ามเข้า! ฉันไม่ชอบ!" และเพราะคิดว่าการที่พูดจาด้วยน้ำเสียงที่ดังและกระโชกโฮกฮากกับจันทร์เจ้าคงทำให้เธอเชื่อฟังเหมือนอย่างเคย แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้ดาวเหนือจะใส่อารมณ์มากเกินไปจนร่างเล็กสะดุ้งขึ้นอย่างตกใจเมื่อสิ้นสุดประโยคของเขา...
           ขาเรียวของจันทร์เจ้าก้าถอยหลังโดยอัตโนมัติโดยที่สายตาหวาดหวั่นนั้นจ้องมาที่ดาวเหนือไม่วางตา เธอถอยหลังไปเรื่อยๆ ในขณะที่ดาวเหนือเริ่มรู้สึกแล้วว่าตัวเองทำอะไรลงไป...
           แต่จะให้ขอโทษตอนนี้คงไม่ทันแล้วเมื่อไหล่บางเริ่มสั่น ไหนจะดวงตาที่เอ่อไปด้วยน้ำใสๆนั่นอีก
           "ฮึก... จันทร์เจ้าขอโทษแล้วไง ทำไมต้องตะคอกใส่กันด้วย!" 

           'วาบ!'

           เหมือนว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะรุนแรงเกินไปเมื่อเทียบกับเหตุการณ์โกรธกันที่ผ่านมา 
           มันรุนแรงจนดาวเหนือเริ่มรู้สึกผิดแล้วที่ไม่บอกเธอดีๆ แต่ถ้าจะโทษคงต้องโทษความเคยชินของเขามากกว่าที่พูดไม่ดีออกไปแบบนั้น 
           ไม่ใช่แค่จันทร์เจ้าที่ไม่ชอบ แต่เป็นใครก็คงไม่ชอบเหมือนกัน...


    Talk1
    มาแล้ววววว ปรับอารมณ์กันนิดนึงเน้อออ

    #จันทร์เจ้าเด็กผี
    1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×