คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : CHAPTER:: 08[50 PER.]
เมื่อฉันเข้ามายังห้องที่จองไว้ก็เห็นว่ามีคนมีแล้ว 10 กว่าคนได้และมีอาหารบางส่วนที่มาเสิร์ฟแล้ว เพื่อไม่ให้คนที่มาถึงแล้วรอนานฉันเลยให้พวเขาเริ่มทานเลย
ฉันนั่งอยู่หัวโต๊ะกับพระพายที่นั่งอยู่ซ้ายมือของฉัน
คือโต๊ะมันกว้างมากเลยนะ แบบที่หัวโต๊ะสามารถนั่งได้สองคนเลยอ่ะ
ส่วนด้านขวาของฉันเป็นเคท
ตอนแรกจะเป็นพี่อ้อย แต่พี่อ้อยไปนั่งที่เดิมของเทคือที่ที่ถัดจากที่นั่งแรกของพี่อ้อยไปแล้วให้เคทนั่งแทน
ฉันมองอาหารที่อยู่ข้างหน้าตัวเองก่อนจะหันไปมองพระพายก่อนจะยักคิ้วให้เขาลงมือได้เลย จากนั้นก็ค่อยหันไปมองเคทที่กำลังมองฉันอยู่ก่อนแล้ว
“ไง?” ฉันเป็นคนเริ่มบทสนทนา
“ยินดีด้วยนะกับการแต่งงาน” เขาพูดพร้อมกับยักคิ้วให้กับฉันแล้วเบนสายตาไปมองพระพายที่กำลังมองเราทั้งคู่อยู่แล้วพูด “ขอบคุณที่ดูแลอัยย์อย่างดีเลยนะ...ครับ”
พระพายหันมามองฉันเล็กน้อย
บรรยากาศในห้องอาหารที่ไม่ได้เสียงดังเท่าไหร่ก็เงียบไปเลยจนฉันเองก็เลิ่กลั่กขึ้นมา
“อัยย์เป็นภรรยาผม ผมต้องดูแลดีอยู่แล้ว” พระพายว่าก่อนจะตักเอากุ้งตัวใหญ่มาวางลงในจานของฉัน เสร็จแล้วก็เงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้เคท
เป็นรอยยิ้มที่ค่อนข้างกวนเลยทีเดียว
แล้วเคทก็ยอมซะที่ไหน
“สามีเธอตลกดีนะ” พูดพร้อมกับยิ้มกวนไปอีกทีนึง
“อ่า...” ฉันไม่รู้จะพูดอะไรออกไป เลยตัดสินใจวางช้อนส้อมลงก่อนจะลุกขึ้นแล้วเลือกที่จะแนะนำเคทอย่างเป็นทางการ “อะแฮ่ม”
ทุกคนในห้องเงียบกว่าเดิมพร้อมกับหันหน้ามามองฉันเป็นสายตาเดียวกัน
“คือ...หลายคนอาจจะตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนเมื่อกลางวันนี้และคิดไปไกลนะคะ แต่อัยย์อยากจะชี้แจงความจริงออกไปนะคะว่าจริง ๆ แล้วอัยย์รู้จักกับเขามาก่อนค่ะ” พร้อมกับผายมือไปทางเคท “อัยย์กับเคทเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อยู่ช่วงมหา’ลัยที่ต่างประเทศค่ะ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอแล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย พอมาเจอกันอีกครั้งก็เลยเกิดเหตุการณ์อย่างที่เห็นค่ะ”
คนภายในห้องพยักหน้าเหมือนเข้าใจหลังจากที่ได้ยินฉันพูดอธิบายทุกอย่างให้จบภายในครั้งเดียว
“อัยย์กับเคทเป็นแค่เพื่อนกันนะคะ นับว่าเป็นเพื่อนสนิทก็ได้” แล้วก็ก้มลงมองหน้าของเคทก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพูดต่อ “ดังนั้นอัยย์ไม่อยากให้ใครสงสัยในความสัมพันธ์ของเราหรือคิดไปไกลแบบเข้าใจผิดนะคะ”
จากที่พยักหน้าก็มีบางส่วนที่ชะงักไปเหมือนกับว่าที่ฉันพูดมันไปตรงกับความคิดของใครเข้า
“ถ้าไม่เห็นแก่อัยย์ก็เห็นแก่พี่พายด้วยนะคะ” ว่าแล้วก็หันไปมองพระพายก่อนจะยิ้มออกมา
ฉันเคาะนิ้วบนโต๊ะเล็กน้อย พระพายที่น่าจะเห็ฯจากหางตาก็เอื้อมมือขึ้นมากุมมือของฉันเอาไว้ก่อนจะยิ้มให้กัน เมื่อเป็นแบบนั้นฉันเลยพูดต่อ
“สุดท้ายนี้อัยย์หวังว่าทุกคนจะเข้าใจเรื่องทุกอย่างและไม่เอาไปเผยแพร่แบบผิด ๆ นะคะ อัยย์ไม่อยากให้มีข่าวเสียหายถึงเพื่อนของอัยย์ และข่าวที่ทำให้พี่พายหนักใจค่ะ” แล้วก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มและพยายามใช้สายตาไล่สบตากับกับทุกคนภายในห้อง จากนั้นก็ดึงมือออกจากมามือของพระพายก่อนจะยกมือขึ้นไหว้อย่างเรียบร้อยเมื่อเห็นว่าปฏิกิริยาของทุกคนไปในทางเดียวกัน
“ขอบคุณทุกคนมาก ๆ นะคะที่เข้าใจ และขอโทษด้วยค่ะที่รบกวนเวลาทานอาหาร”
เริ่มมีเสียงดังขึ้นเล็กน้อยในทำนองว่า ‘ไม่เป็นไร ไม่เป็นอะไรเลย’ ฉันจึงเก็บมือลงก่อนจะหยิบแก้วน้ำขึ้นมาแล้วชูขึ้น
“เชิญทุกคนทานต่อได้เลยค่ะ” พูดเสร็จฉันก็นั่งลงพร้อมกับเริ่มแนะนำให้เคทและพระพายรู้จักกัน “นี่พระพาย สามีฉัน” เริ่มจากแนะนำพระพายก่อน แล้วต่อด้วย “ส่วนนี่เคท เพื่อนฉัน”
ทั้งสองคนไม่พูดไม่จาอะไร ทำแค่มองตากันเท่านั้น ไม่ได้มีความขุ่นเคืองหรือบาดหมางในแววตาขงทั้งคู่ แต่ก็ไม่สามารถเรียกแววตานั้นว่าเป็น มิตรได้ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาให้กันอย่างกวนอวัยวะใช้เดิน
จากที่ตอนแรกฉันมีความคิดที่จะบอกให้พวกเขาสนิทกันเข้าไว้เพราะยังไงเคทก็เพื่อน พระพายก็สามีในนาม กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ฉันคิดผิดมากที่แนะนำให้สองคนนี้รู้จักกัน!
“Enjoy your dinner นะเพื่อนรัก”
ความคิดเห็น