คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : CHAPTER:: 07[อัปครบ]
“ปกติฉันแต่งไม่สวยหรอ?” ฉันถามพร้อมกับจับที่ปลายผมของตัวเองตรงส่วนที่พระพายเพิ่งจะจับไป
“ไม่ค่อยได้เห็นเท่าไหร่”
“หรอ? แต่จะว่าไปฉันก็ไม่ได้รับงานเดินแบบนานแล้วนะ” เพราะพูดถึงลุคแบบี้ส่วนใหญ่ที่เห็นจะเป็นตอนเดินแบบเท่านั้น นาน ๆ ทีจะได้เห็นในพวกงานพรีเซนเตอร์ต่าง ๆ ตอนเดินแบบจะแต่งจัดเต็มตลอดตั้งแต่ชุดเซ็ทแรกถึงเซ็ทสุดท้าย
พูดไปแล้วก็คิดถึงความวุ่นวายหลังเวที
หลัง ๆ มานี้ฉันเริ่มหายจากรัยเวย์ทีละนิด ๆ เหมือนตอนนี้ฉันจะอยู่กับงานเบื้องหลังมากกว่า แต่ก็ยังรับงานอยู่เหมือนอย่างที่เห็น งานก็ยังคงมีอย่างไม่ขาดสาย และที่ขาดตอนนี้ไม่ใช่งาน แต่เป็นเวลาพักผ่อนเพิ่มนะ งานเดินแบบงานสุดท้ายที่รับก็เดี๋ยวก็มีคิวซ้อมแล้วเดือนหน้า
“รอกลับมารับอีกสิ ไม่ใช่ว่าไม่มีคนติดต่อเธอมาสักหน่อย” พระพายพูดเหมือนรู้อะไรบางอย่างมา
ฉันรีบหันไปมองเขาทันที “แอบถามงานฉันจากพี่อ้อยหรอ?”
“เปล่า” พระพายว่าเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เราถึงร้านพอดี แต่เราต้องหาที่จอดรถก่อนเนี่ยสิ “เหมือนเคยเห็นคิวงานเธอกับรายชื่องานแต่ละงานที่ติดต่อมาอ่ะ เหมือนเธอจะลืมไว้บนโต๊ะมั้งตอนนั้น”
พระพายว่าพร้อมกับเลือกที่จะถอยรถเข้าที่จอด
“อ๋อ อันนั้นนานแล้ว” ฉันว่าพร้อมกับหันไปมองด้านหลังเพื่อดูทางให้พระพาย แม้ว่าจะมีพนักงานโบกรถคอยส่งสัญญาณให้อยู่ก็เถอะ “ในใบนั้นฉันรับอยู่แค่ไม่กี่งานเอง” เพราะว่าตอนนั้นฉันเริ่มอยากทำคอลเลคชั่นเป็นของตัวเองแล้ว เลยพักรับงานเยอะ ๆ ไปก่อนเพราะกลัวว่าจะไม่มีเวลาให้กับงานที่อยากทำ แต่ตอนนี้งานเริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว คิดว่ากลับมารับงานได้แล้ว
งานเดินแบบก็จะกลับมารับได้แล้วเหมือนกัน งานเดือนหน้าเขาได้นัดกันข้ามเดือนแบบข้ามนานมาเลยอ่ะ บางทีฉันก็กลัวลืมเหมือนกันนะ
แต่ก็ไม่เคยลืมสักที เหมือนมันสลักลงไปในหัวแล้วว่า ‘มีงานนะ ๆ’ ซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้
พระพายจอดรถเสร็จก็ปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะหันหน้ามามองฉันแล้วใช้สายตามองกันด้วยสายตาที่ฉันเดาไม่ออกว่าอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่ก่อนจะพยักหน้าหลาย ๆ รอบ
“สวย” เขาพูดแค่นั้นพร้อมกับเปิดประตูรถลงไปโดยไม่หันมามองฉันอีกเลย
อะไรอ่ะ?
พอจะชมก็ชมออกมาแบบนี้เลย?
ฉันหัวเราะออกมาก่อนจส่ายหน้าแล้วหยิบเอาสัมภาระของตัวเองเดินลงจากรถไปเหมือนกันแล้วยืนรอให้พระพายเดินอ้อมมาหาก่อนจะใช้ปขนของตัวเองควงแขนของพระพายเอาไว้แล้วเอียงหน้ามองเขา อยู่ดี ๆ มุมปากของตัวเองก็ยกยิ้มออกมาเมื่อเห็นสายตาที่พระพายใช้มองกันชัด ๆ
มันยังเหลือแววตาเมื่อกี้ที่เขามองฉันในรถอยู่
“ถ้าจะชอบขนาดนี้เดี๋ยวจะแต่งสวยให้ควงออกงานคู่กันบ่อย ๆ”
พูดเสร็จก็ได้ยิ้มเสียงพระพายหัวเราะในลำคอออกมา
“ชมนิดชมหน่อยแล้วเหลิงนะ” พระพายว่าแค่นั้นก่อนจะพาฉันเดินเข้าไปในร้าน
ความคิดเห็น