My girl รักเธอไง ยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #11 : Feeling(2)[อัพครบ]

Feeling(2)

ฉันเดินออกจากห้องทำงานของไวน์ก็เจอซันเซ็ทนั่งรออยู่บริเวณหน้าห้อง ฉันเลยเดินเข้าไปบอกเค้า

"พี่ไวน์ให้มาเรียกค่ะ" ฉันก้มหน้าบอกเค้า

"ทำไม?" เค้าเงยหน้าชึ้นมาถามฉัน

"ไม่รู้..เหมือนกันค่ะ" ยิ่งคุยกับเค้าฉันยิ่งไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง T^T

"เป็น..." เค้าลุกขึ้นกำลังจะเดินเข้าไปข้างใน แต่แล้วก็หยุดเหมือนต้องการพูดอะไรซักอย่าง แต่ก็ไม่พูดออกมา

"คะ?"

"เปล่า" เค้าพูดแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าไป ฉันที่กำลังจะเข้าไปก็ต้องหยุดลงเพราะเสียงตะโกนของไวน์

"เบียร์รอข้างนอกกก!" 

"ทำไมอ่าา" อีกแล้ว- - การที่จะคุยกับผู้ชายคนนี้ต้องเป็นความลับขนาดนั้นเลยหรอ

"น้าๆๆๆๆ" 

"ก็ได้! ชิๆๆๆ" พูดจบฉันก็หมุนตัวแล้วไปนั่งรอที่หน้าห้อง "คอยดูเถอะมีอะไรเบียร์จะไม่บอกไวน์อีก!" ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ ฉันคิดว่าเบานะ - -;

5 นาทีต่อมา...

'แอ๊ดดดด...' เป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติที่ได้ยินเสียงเปิดประตูแล้วต้องหันไปดู ซันเซ็ทออกมาแล้ว... ออกมาพร้อมกับไวน์

"ฝากด้วยนะมึง" ไสน์พูดแค่นั้นแล้วตบไหล่ซันเซ็ท2 ที

"ครับ เดี๋ยวผมดูแลให้ครับ"

"?????" พวกเค้าพูดอะไรกัน นี่งงนะ -.,-

"กลับได้แล้วๆ ไปอ่านหนังสือเตรียมสอบดีๆล่ะ" ไวน์หันมาพูดกับฉันก่อนจะหันไปทางซันเซ็ท "ขับรถระวังด้วย น้องกูไม่ค่อยชอบพวกขับรถเร็ว"

"ครับ"

"ไวน์อย่าหักโหมมากนะ.." ฉันพูดออกไปด้วยความเป็นห่วง

"ไวน์ไม่เป็นไรหรอก" ไวน์พูเก่อนจะวางมือบนหัวฉันแล้วขยี้เหมือนที่ชอบทำ

"ไปนะ อย่าลืมกินข้าวด้วย!" ฉันพูดก่อนจะเดินออกไป

"ค้าบๆๆๆๆ" 

จังหวะที่เรา 2 คนเดินออกมาฉันเห็นลูกน้อฃของไวน์กำลังสั่งงานผู้ชายอีกคนอยู่ฉันจึงหยุดเดินเพื่อที่จะพูดกับเค้า

"ฝากดูไวน์ด้วยนะ นี่เงิน..ฝากซื้ออะไรให้ไวน์กินด้วย ถ้าเค้ายังไม่...."

"ถ้าคุณไวร์ยัวไม่หยุดทำงานให้ผมโทรหาคุณหนู" ลูกน้องไวร์พูดแทรกขึ้นมาอย่างรู้งาน

"ฝากด้วยนะ" 

"ครับ ผมจะดูให้ครับคุณหนู" เค้าก้มหัวลงนิดหน่อยให้ฉัน แต่เพราะเค้าอายุเยอะกว่าทำให้ฉันต้องรีบก้มตาม

"ขอบคุณนะคะ" ฉันพูดจบแล้วก็รีบเดินไปเพื่อจะไปที่รถ เพราะกลัวซันเซ็ทรอนาน แต่ผิดคาด..ฉันนึกว่าเค้าเดินนำไปก่อนแล้วแต่เค้ายังยืนอยู่ไม่ไปไหน เหมือนกับว่าเค้ารอฉันอยู่

"ขอโทษที่ให้รอนะคะ (. .)" ฉันพูดขอโทษเค้า

"ไม่เป็นไร ไม่รีบ" เค้าพูดแล้วเดินนำออกไปที่รถ

เมื่อเห็นว่าเค้าเดินนำไปแล้วฉันเลยรีบเดินตามไป ตอนนี้ทั้งฉันและเค้ากำลังนั่งเงียบๆอยู่บนรถจนเรามาถึงคอนโดฉัน...

"ขอบคุณค่ะ" เมื่อพูดขอบคุณเสร็จฉันก็รีบลงจากรถทันทีเพราะไม่อยากอยู่นานกว่านี้

"เรื่องที่ฉันมาขับรถให้..." แต่ก่อนที่ฉันจะลงจากรถ เค้าก็พูดขึ้นมาก่อน "เธอยังไม่ได้บอกเพื่อนเธอหรอ?" แล้วก็ถามคำถามนี้ขึ้นมา

"ยังค่ะ" ฉันตอบไปตามความจริง

"งั้นหรอ.." เค้าพูดขึ้นมาเสียงเบา

"พี่ถามทำไมคะ?" ฉันหันไปมองหน้าเค้าแล้วถาม

"ฉันว่าจะบอกเพื่อนฉัน" เค้าตอบคำถามของฉันแล้วหันมามองหน้าฉัน

"อ๋อ..." ฉันรียมองไปทางอื่นทันที เพราะฉันยังรู้สึกแปลกๆเวลาพูดกับเค้า

"เธอก็บอกเพื่อนเธอ" เดี๋ยวนะ

"ให้เบียร์บอกเพื่อนเบียร์?" แล้วฉันก็ต้องหันกลับไปมองหน้าเค้าอีกครั้ง ทำไมต้องให้ฉันบอกยัยน้ำตาลด้วยเนี่ยยยย แล้วฉันจะบอกยังไงงงง T^T

"จะได้ไม่ต้องคอยแอบ" อ๋อออ ที่แท้ก็ไม่อยากหลบๆซ่อนๆ

"งั้นเดี๋ยวเบียร์บอกเพื่อนค่ะ" ฉันพูดแล้วเตรียมตัวลงจากรถ "ขอบคุณนะคะ" ฉันพูดขอบคุณอีกรอบก่อนจะเปิดประตูลงมา

"มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ" ยามพูดขึ้นมาเมื่อฉันเดินเข้าไปในคอนโดแล้ว "ผมเห็นว่าจอดรถนานแล้ว แต่ยังไม่ลงมา"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ^^" ฉันตอบพร้อมกับยิ้มให้ยาม "เบียร์ขอตัวกอนนะคะ^^" ฉันพูดแล้วก้มหัวลงนิดหน่อย

"ครับ....คุณหนู" 

ตอนนี้ฉันขึ้นมาถึงห้องแล้ว และกำลังโทรหายัยน้ำตาลเพื่อบอกเรื่องซันเซ็ทให้ฟัง

'ตู๊ดดดดดด... ตู๊ดดดดดดด...'

"...."

'ตู้ดด.... ติ้ด!'

"แก.." เมื่อเห็นว่าน้ำตาลรับสายแล้วฉันก็รีบพูดขึ้นทันที

[มีไรแก] เสียงยัยน้ำตาลติดงัวเงียบนิดๆ 

"หลับอยู่หรอ? ฉันกวนแกป่ะ?"

[ไม่ๆๆๆๆ ดีแล้วที่แกโทรมา กลับมาถึงบ้านฉันก็หลับเลย นี่ถ้าแกไม่โทรมานะฉันคงตื่นอีกทีวันพรุ่งนี้อ่ะ ฮ้าววว] ยัยน้ำตาลอธิบายยาวเหยียดแล้วปิดท้ายด้วยการหาว [แล้วโทรมามีไรอ่ะ?]

"เอ่ออออ.. คือฉันมีเรื่องจะบอกแกอ่ะ.." เมื่อยัยน้ำตาลถามฉันก็พูดขึ้นมา

[บอกไรอ่ะ??] ยัยน้ำตาลถามแล้วเงียบไป ก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจน [อย่าบอกนะว่า....พี่ไวน์ไม่ให้แกไปเที่ยวกับฉัน ฮือออออ ทำไมอ่าาาาาT^T]

"พี่ไวน์ให้ไป..." ฉันพูดก่อนที่ยัยน้ำตาลจะพูดยาวกว่านี้

[จริงหรอ!!!!?] เมื่อฉันบอกไปว่าพี่ฉันอนุญาติ ยัยน้ำตาลก็ถามขึ้นมาเสียงดังจนฉันต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู

"จริง แต่ฉันไม่ได้จะพูดเรื่องนี้..."

[แล้วพูดเรื่องไรอ่ะ?]

"เรื่องพี่ซัน...." ฉันพูดเว้นไว้

[ฉันว่าละ! มันต้อฃมีอะไรในกอไผ่กอหญ้าแน่ๆ!!] อยู่ดีๆยัยน้ำตาลก็พูดอะไรออกมา

"มีอะไร?" ฉันถามขึ้นเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่ยัยน้ำตาลพูด

[เปล๊าาา แกจะบอกอะไรอ่ะ?]เหอะๆๆๆ น้ำเสียงดูไม่มีพิรุธเลยจริงจริ๊ง - - 

"คือแบบนี้..." แล้วฉันก็เล่าทุกอย่างให้ฟัง ยัยนั่นก็เป็นผู้ฟังที่ดีโดยการเงียบตลอดการเล่าของฉัน "เรื่องก็มีแค่นี้แหละ"

[....] ยัยน้ำตาลเงียบ

"ฮัลโหล" 

[....] นี่คงไม่ได้หลับนะ - -;;

"แก....ยังอยู่ป่ะ?"

[อยู่... นี่แก.. มีความลับกับฉันหรออออ T^T?] ดราม่าอีกละ- -

"ไม่ได้มี แค่ไม่รู้จะบอกยังไง" 

[ฉันโกรธ...]

"ถ้าแกโกรธ..ฉันจะบอกไวน์ว่าจะไม่ไปเที่ยวแล้ว" หึๆๆๆ มีหลายวิธีนะที่จะทำให้ยัยน้ำตาลหายโกรธ แต่มันต้องขึ้นอยู่กับช่วง - -;;;

[ไม่เอาาา ไม่โกรธแล้วๆๆๆๆ] เห็นม่ะ เอาเรื่องเที่ยวขึ้นมาอ้าง จบ!

"แก.... ห้ามบอกเรื่องนี้กับใครนะ คือฉันไม่รู้ว่าบอกคนอื่นได้มั๊ย แต่แกต้องสัญญากับฉันว่าจะไม่บอก" ฉันพูดน้ำเสียงจริงจัง

[สัญญาด้วยเกียรติของคนที่สวยสุดในมหาลัยเลย!] 

"ขอบคุณนะ เออแกแค่นี้ก่อนนะ"

[อ้าวทำไมรีบวางอ่ะ?] ยัยน้ำตาลพูดขึ้น

"หาไรกินอ่ะ อ่านหนังสือด้วย"

[ลืมอ่านหนังสือเลย -..-] 

"ไปอ่านนน พรุ่งนี้เจอกันที่เดิม เค้?"

[เคๆ พรุ่งนี้มาพูดให้ฟังด้วย วิชานี้ไม่โอจริงๆ เฮ้ออออ ไว้เจอกันนะแก] พูดจบยัยน้ำตาลก็ตัดสายทันที

"เฮ้อออ โล่งขึ้นมาเยอะเลย รู้งี้บอกนานละ"

วันรุ่งขึ้น

@ลานคณะ

"ฮ้าววววว โอ้ยยยยง่วง!" ยัยน้ำตาลตะโกนขึ้นหลังจากที่เรา2คนเดินออกมาจากห้องสอบ "แกเชื่อม่ะ ฉันเกือบหลับในห้องสอบอ่ะ'

"ทำไมฉันเห็นว่าแกหลับไปแล้วอ่ะ -0-?" เมื่อคืนยัยนี่อ่านหนังสือทั้งคืนจนเกือบเช้า พอมาถึงห้องสอบเข้าไปนางก็หลับทันที - - ดีนะครูมาปลุก ไม่งั้นวิชานี้คงไม่ผ่าน

"เค้าไม่เรียกว่าหลับ เค้าเรียกว่านั่งสมาธิย่ะ!" ยัยน้ำตาลรีบเถียงขึ้นมาทันที

"หรออออ" ฉันทำเป็นพูดล้อหน่อย "กินข้าวไหนดีอ่ะ?" ฉันก้มมองเวลาก็พบว่านี่จะเที่ยงแล้วเลยถามยัยน้ำตาล

"นั่นดิ กินอะไรดิอ่ะ" เรา2คนวางกระเป๋าตัวเองไว้ที่โต๊ะประจำแล้วนั่งกันคนละฝั่ง พอนั่งปุ๊บยัยน้ำตาลก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะทันที....

"แก...- -" ฉันเอื้อมมือไปจิ้มๆยัยน้ำตาล 2 ที "หลับแบบนี้ไม่ได้นะ T^T"

"ZzZZzz"

'ปึก!'

อยู่ดีๆก็มีเสียงอะไรกระแทกกับโต๊ะที่พวกฉันนั่งอยู่ พอหันไปดูก็พบว่าเป็นกลุ่มของซันเซ็ทนั่นเอง

"เอ่ออ.. น้ำตาล.." ฉันสะกิดเรียกยัยน้ำตาลอีกรอบเผื่อว่านางจะตื่น แต่เปล่าเลย ครั้งนี้นางไม่ขยับเลยจ้าาา มีใครเผลอเอายานอนหลับให้เพื่อนฉันป่ะเนี่ย

"อ้าววว น้องเบียร์นี่นาาา~~" พี่พายุพูดขึ้นมานิดหน่อยก่อนจะหันไปมองหน้าของซันเซ็ทแล้วยิ้มๆแบบแปลกๆ

"สวัสดีค่ะ... เอ่อ..พวกพี่มีอะไรรึเปล่าคะ?" ฉันกล่าวทักทายนิดหน่อยก่อนจะถามจุดประสงค์ของการมาที่โต๊ะของพวกเค้า

"พวกพี่เดินผ่านพอดีน่ะ ว่าจะชวนไปทานข้าวด้วยกันสนใจม่ะๆๆ?" พี่นาวเป็นคนตอบคำถามฉัน

"ที่ไหนคะ?" 

"ห้างแถวๆนี้นี่แหละ ไอ้พายุมันจะเลี้ยง" พี่นาวพูด

"เดี๋ยวๆๆ ถามกูยัง?" พี่พายุหันไปถามพี่นาว

"ไปค่ะ!" แต่ก่อนพี่นาวจะได้พูดอะไร ยัยน้ำตาลที่ทุกคนคิดว่าหลับอยู่ดีก็พูดขึ้นมาเสียงดัง

"นี่เธอไม่ได้หลับอยู่หรอ -0-?" พี่พายุหันไปมองยัยน้ำตาลแบบตกใจนิดๆ "นี่เพื่อนน้องไม่ได้หลับหรอ?" แล้วเค้าก็หันมาถามฉัน

"เอ่อ.."

"ไม่ได้หลับ!" ยัยน้ำตาลพูดไปจัดทรงผมไป

"โหววว ฉันเห็นเพื่อนเธอเรียกตั้งหลายรอบก็ไม่ยอมตื่น เหอะๆๆๆ" พี่พายุพูดกับยัยน้ำตาล

"ฉันแกล้งไม่ตื่นเฉยๆหรอก!" ยัยน้ำตาลพูดแล้วสะบัดหน้าหนีมาทางฉัน "ป่ะไปเถอะแก กินข้าวกัน"

"กินไหน!?" เมื่อกี้นางเหมือนกับจะไม่หิวอยู่หนิ

"ก็มีนายนี่จะเลี้ยงหนิ ไปกัน"

"เห็นแก่กิน บู้ววว ไม่น่าล่ะหุ่นถึง..." พี่พายุพูดหยุดไว้แค่นั้นแล้วหันไปหัวเราะกับเพื่อน ซึ่งก็ไม่มีใครหัวเราะกับเค้าหรอก - -

"หุ่นฉันมันเป็นอะไรย่ะ!!" เอาแล้วๆๆ ยัยน้ำตาลลุกขึ้นเอามือเท้าเอวแล้วมองหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง

"แกๆใจเย็นๆนะ" ฉันเดินไปฝั่งตรงข้ามแล้วรีบห้ามเพื่อน

"มึงหยุด" ซันเซ็ทพูดขึ้นแค่นั้น... พี่พายุก็เงียบลงทันที "สรุปเธอจะไปมั๊ย?" แล้วเค้าก็หันมาถามฉัน

"ไปค่ะ เนอะเบียร์" ยัยน้ำตาลเป็นฝ่ายตอบเค้า

"ไปก็มาได้แล้ว" พอเค้าพูดจบอยู่ดีๆเค้าก็ถือกระเป๋าของฉันไป แล้วเดินไปทางลานจอดรถของคณะ

"ดะ..เดี๋ยวสิ" ฉันเมื่อเห็นแบบนั้นก็รีบเดินตามเค้าไป อะไรเนี่ยอยู่ดีๆก็เดินถือกระเป๋าคนอื่นไปเฉยเลย

.

.

.

.

.

.

"ฮิ้วๆๆๆๆ พี่ซันเราโคตรเท่เลยยย~" เสียงนาวไล่ตามหลังของทั้งคู่ไปแต่เหมือนว่าจะไม่ได้ยิน ซึ่งมันก็ดีแล้วไม่งั้นซันเซ็ทเพื่อนเค้าได้ตบหัวเค้าแน่ๆ

"ยัยเบียร์รอฉันก่อนสิ" เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวรีบวิ่งไปน้ำตาลก็รีบลุกขึ้นหวังจะวิ่งตาม แต่กลับถูกมือหนาของพายุจับเอาไว้เสียก่อน "อะไรเนี่ย ปล่อยฉันสิ!" 

"ปล่อยให้เธอไปเป็นก้างน่ะหรอ เหอะๆๆไม่ปล่อยหรอก" พายุพูดขึ้น

"ก้าง? ก้างอะไร?" แต่ดูเหมือนว่าน้ำตาลจะไม่เข้าใจเรื่องที่พายุต้องการจะสื่อ

"พี่ว่าน้องไปกับพวกพี่ดีกว่าเนอะ ไอ้ซันมันไม่ทำอะไรเพื่อนน้องหรอก" นาวพูดขึ้นมาทั้งๆที่ยังไม่อธิบายให้น้ำตาลเข้าใจ

"เออนั่นสิ ถ้าทำพี่ไวน์ไม่ปล่อยให้มาขับรถให้หรอก" 

Loading 75%.........

ฉันวิ่มาถึงรถก็หยุดหอบหายใจรัวๆ นี่เหนื่อยนะเนี่ย ก่อนจะมองไปยังตัวต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องวิ่งตามมาแบบนี้ ตอนวิ่งมาคนอื่นมองอยู่ด้วยจะคิดว่าฉันเป็นคนยังไงนะ T^T

"ขึ้นรถ" เค้าพูดหลังจากที่ฉันหยุดหายใจได้ซักพัก

"แต่..." ฉันพยายามจะแย้งเค้า

"ขึ้น-รถ" ซันเซ็ทพูดย้ำทีละคำและมองหน้าฉันด้วยสายตาหงุดหงิด ฉันเลยขึ้นไปนั่งที่ประจำของตัวเอง

Sunset's Part

ผมหงุดหงิด....

ไม่รู้ว่าหงุดหงิดอะไรแต่ผมหงุดหงิด อาจเป็นเพราะผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆผมตอนนี้ก็ได้....

"...."

"...."

"...."

"- -;;"

 ยอมรับว่าก่อนหน้านี้ช่วงแรกๆอาจจะมีเงียบบ้าง แต่มันไม่ใช่บรรยากาศแบบนี้ไง นี่มันอึดอัดเกินไปแล้วนะ - -

'กริ้งงงงงง'

"...."

"...."

'กริ้งงงงงง กริ้งงงงงง'

"โทรศัพท์ค่ะ" เป็นประโยคแรกที่เธอพูดตั้งแต่เจอหน้ากัน

"ได้ยิน" ผมตอบออกไป เธอหันหน้ามามองผมนิดหน่อยแล้วก้มหน้าลงมองโทรศัพท์ผม

'กริ้งงงงงง กริ้งงงงงง'

"ทำไมไม่รับล่ะคะ?" เธอถามผม

"รับให้หน่อย" ผมบอกเธอ ก่อนจะพูดต่ออีกว่า "มือไม่ว่าง ขับรถอยู่" พอพูดจบเธอก็ยื่นมือหยิบโทรศัพท์

"ฮัลโหลค่ะ" รับสายแล้วพูดทันที

[....] ไม่รู้ว่าปลายสายเป็นใคร แต่ก็เลือกที่จะไม่ถามแทรกตอนเธอคุยโทรศัพท์อยู่

"อ่อ" เธอหันหน้ามามองผมก่อนจะตอบปลายสายไป "ขับรถอยู่ค่ะ"

[....]

"หนูชื่อเบียร์ค่ะ" ประโยคแนะนำตัวของเธอทำให้ผมหันไปมองเธอแวบหนึ่งก่อนจะหันมาขับรถต่อ 'ใครโทรมา?' ผมคิดในใจ

"ใคร?" ผมจึงเลือกที่จะถามออกไป

"ไม่ทราบว่านี่ใครคะ?" ให้ตาย นี่เธอไม่ได้ดูชื่อหรอ หรือไม่ได้บันทึกไว้วะ - -

[....]

"คะ!?!" เธอหันมามองหน้าผมด้วยท่าทางตกใจ อะไรทำไมถึงต้องตกใจขนาดนี้ ผมถึงกับต้องเลี้ยวลงข้างทาง "พี่ซันเซ็ทคะ" ผมยังไม่ทันถามอะไร เธอก็ยื่นโทรศัพท์มาให้

"ใครโทรมา?" ผมถามอีกรอบ

"คุณแม่พี่โทรมาค่ะ...." 

"เวรละ..." ผมรีบเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์จากเธอ

[ฮัลโหล?] เสียงแม่ดังเข้ามาให้หูของผม เป็นแม่ผมจริงๆด้วย - - [หนูเบียร์?]

"ม๊า" ผมพูดออกไปหลังจากได้ยินแม่เรียกชื่อผู้หญิงคนนั้น เรียกซะสนิทเชียวนะ - -

[อ้าวซัน ไหนหนูเบียร์บอกม๊าว่าซันขับรถอยู่ไง] แม่ผมถาม

"จอดแล้ว" ผมตอบไปพลางมองหน้าของผู้หญิงที่นั่งมาด้วย ก่อนจะถามแม่ไป "ม๊าโทรมามีอะไรรึเปล่า?"

[อะไรกัน นี่ม๊าโทรหาไม่ได้หรอ] แม่ผมทำเสียงดุๆปนงอนนิดหน่อย

"เฮ้ออ โทรได้แต่อยู่ดีๆโทรมาซันตกใจ" ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะดูนาฬิกาก็พบว่านี่มันจะเที่ยงครึ่งแล้ว 

[ว่าแต่ว่า ผู้หญิงที่รับสายเมื่อกี้คือใคร? ] อยู่ดีๆ แม่ผมก็ถามถึงเธอ และเพราะคำถามนั้นเลยทำให้ผมเงียบและนึกย้อนไปวันที่ไอ้นาวถามทันที.... ตั้งแต่วันนั้นเธอก็แปลกไป.... เหมือนพยายามจะไม่สบตากับผม เวลาพูดกันก็จะก้มหน้าตลอด พอนึกถึงตรงนี้ก็ยิ่งหงุดหงิด 

นี่ล่ะมั้ง...สาเหตุที่ทำให้ผมหงุดหงิดมาทั้งวัน

Loading 89%.............

[ซันเซ็ท? ได้ยินม๊ามั๊ย?] เสียงเรยกของม๊าทำให้ผมสะดุ้ง

"ครับ?"  ผมสะบัดหัวไล่เหตุการณ์เมื่อวานออก ผมส่งสายตาหงุดหงิดไปให้เธอ

"????" เจ้าตัวเหมือนจะไม่รู้เรื่องอะไร(แน่สิอยู่ดีๆแกก็ไปหงุดหงิดใส่น้อง - ไรท์)

[นี่ไม่ได้ฟังที่ม๊าถามเลยใช่มั๊ย - -!] ม๊าถามเสียงดัง

"ไม่มีไรหรอกครับม๊า แค่นี้ก่อนนะครับ" ผมตอบแบบปัดๆ แต่เหมือนว่าม๊าจะไม่จบแค่นั้น

[ไม่เป็นไร เอาโทรศัพท์ให้หนูเบียร์ก็ได้ ม๊าจะคุยด้วย] อะไรของม๊าวะ - -

"ไม่ต้องคุยหรอก น้องกินข้าวอยู่" ผมเลือกที่จะโกหกออกไป

"-0-?"

[ปกติเวลาอยู่บนรถซันจะไม่ให้ใครกินอะไรหนิลูก] ม๊าพูดถูก กลิ่มมันจะติดตามเบาะ ผมไม่ชอบ ขนาดม๊าผมยังไม่ให้เอาอะไรขึ้นมาเลย - -

"แค่นี้นะม๊า จะไปกินข้าวแล้ว" ผมรีบตอบแล้วกดวางสายทันทีโดยที่ยังไม่ได้ฟังว่าอีกฝ่ายพูดอะไรต่อ

"ซันไปกินข้าวกับผู้หญิงค่ะคุณ!!!!" คุณหญิง'โฉมฉวี'แถบจะกรี๊ดลั่นบ้าน ตั้งแต่มีผู้หญิงมารับโทรศัพท์ของลูกชายตัวดีของเธอ แต่เธอก็ต้องเก็บอาการเอาไว้เพราะกลัวแม่สาวน้อย(?)คนนั้นจะกลัว มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากที่จะมีผู้หญิงมายุ่งกับของส่วนตัวของลูกชายเธอ ขึ้นชื่อว่า'ซันเซ็ท'ไม่ว่าอะไรที่เป็นของของเค้า เค้าจะหวงมากชนิดที่ยุ่งไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมฝุ่นไม่ให้เกาะเลยทีเดียว แต่นี่.....!! ผู้หญิงมารับโทรศัพท์!!! คุณหญิงถึงกับจะเป็นลม

"เมื่อกี้คุณว่าไงนะ?" คุณผู้ชายของบ้านถามขึ้นเมื่อได้ยินที่ภรรยาของเค้าพูด "ไปกับผู้หญิงเนี่ยนะ?" ผู้เป็นพ่อก็ดูจะตกใจไม่แพ้กัน

"ใช่ค่ะ! ลูกเราไปกับผู้หญิง!" น้ำตาผู้เป็นแม่แทบไหล กี่คนที่หามาให้ลูกชาย ลูกชายก็ไม่เลือก แต่กลับมีผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ไปทานข้าวด้วย "แสดงว่าลูกเรา....."

"ไม่ได้ชอบเพศเดียวกันสินะ...." โล่งอกโล่งใจแค่ไหนไม่มีใครรู้เท่าพวกเค้าอีกแล้ว และใช่สาเหตุที่คอยหาผู้หญิงมาจับคู่ให้ซันเซ็ทเพราะคิดว่าเค้าจะชอบพวกไม้ป่าเดียวกัน ก็เพราะผู้ชายหน้าหวานที่ชื่อพายุนั่นแหละที่ทำให้พวกเค้าทั้ง 2 คิด - - "เฮ้อออออ โล่งอกซักทีนะคุณ"

"เฮ้อออออ ทำไมอยู่ดีๆถึงโทรมาวะ - -" เพราะรีบตัดสายเกินไปผมเลยลืมถามถึงเรื่องที่ม๊าโทรมาเลย

"...." แล้วบรรยาากาศในรถก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีกครั้ง

"หิวยัง?" เพราะเธอเงียบผมเลยตัดสินใจถามออกไป

"นิดหน่อยค่ะ" แอบมองหางตาก็เห็นว่าเธอก้มหน้ามองที่มือของตัวเอง

"แม่ฉันไม่ได้พูดอะไรแปลกๆกับเธอใช่มั๊ย?" ไม่รู้ว่าระแวงหรือกังวลอะไร แต่ถามไว้ดีกว่า - -;;;

"ไม่ค่ะ แค่ถามว่าพี่ไปไหน เบียร์ชื่ออะไร แค่นั้น" เธอตอบผมยาว

"หรอ" ผมพูดขณะที่เลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ที่จอดรถของห้าง พอจอดเสร็จผมก็เอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าเธอที่เบาะหลังคืนให้เธอ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเอากระเป๋ายัยนี่มา งงเหมือนกัน - -

"ขอบคุณค่ะ" เธอพูดแล้วก็ลงจากรถทันที แล้วยืนรอ ผมเมื่อเห็นแบบนั้นก็รีบลงจากรถแล้วก็ล็อครถทันทีแล้วเดินไปหยุดอยู่ข้างเธอ

"...."

"...."

"ยืนทำไม เดินสิ" 

"ยืนทำไม เดินสิ"

Talk 1

มาแล้วๆๆๆๆๆ  

ยังไม่มีอะไรมากนะเออ เรื่องนี้ไม่เน้นดราม่า(มั้ง)นะ 

อยากให้รีดอ่านไปยิ้มไป ไม่เครียดๆๆ5555 จะเครียดก็ที่พระเอกเราไม่พูดนี่แหละ 55 หยอกเฉยๆนะพี่ซัน

เม้นให้กำลังใจด้วยนะเออ>< เม้นเยอะอัพเร็วน้าา

Talk 2

มาต่อแล้ววววว 

เบียร์บอกความจริงน้ำตาลไปแล้วว

ตอนหน้ามาลุ้นกันเนอะว่าจะเกิดอะไรขึ้น ลุ้นๆๆๆๆๆ

เม้นให้ไรท์ด้วยยยย

คำถาม:: ถ้าไรท์แต่ง #ลิซกุก กับ #เจนก้า จะมีคนอ่านมั้ย? พอดีไรท์เห็นคอมเม้นท์ #พี่นาวเบียร์ เลยว่าจะลองแต่งดู เพราะส่วนตัวก็ชอบ #ลิซกุก 555555 ไรท์ถามก่อนนะคะ ส่วนจะแต่งไม่แต่งขึ้นอยู่กับรีดที่จะอ่านเน้อ ถ้าได้แต่งก็อาจจะปิดเรื่องของพี่นาว [พี่ซันยังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลย 55555 ไหนจะพี่พายุอีก 55555]

ยังไงก็เม้นตอบไรท์ด้วยนะ ไรท์จะเก็บไปพิจารณาดู

Talk 3

ฮิ้วๆๆๆๆ ตำรวจอยู่ไหน 555555 

มีคนขโมยกระเป๋าน้องเบียร์ไปต่อหน้าต่อตาเลย 555

พระเอกเราเป็นอะไร ทำไมถึงทำเป็นนั้นนะ 

รีดลองเม้นเดาดู ><

Talk 4

วรั้ยตายแล้วววว ขุ่นแม่พี่ซันโทรมาาาาา

น้องเบียร์ของเราจะเป็นอะไรมั๊ยน้ออออ ส่วนอีพี่ซันหงุดหงิดอะไรน้องคะ? ตอบบ!?

อัพเพิ่มนิดเดียว เดี๋ยวค่ำๆมาต่อเพิ่มเน้ออออ

Talk 5

อัพครบแล้ววว 5555555 ตอนนี้กว่าจะครบได้ ลุ้นแล้วลุ้นอีก

ความพ่อกับแม่พี่ซันนี่ยังไง 555 ทำไมถึงคิดแบบนั้นได้ พี่ซันเนี่ยนะ???

ไหนใครตามอารมณ์อีพี่ทันบ้าง??? เชื่อว่าคงไม่มี 55555 

นางเป็นอะไรไม่มีใครรู้นอกจากตัวนางและไรท์ อิอิ -.,-

เม้นรอตอนต่อไปันเลยจ้าาาา

ให้กำลังใจกันมาเยอะๆน๊าาาา ><

#พี่ซันเสือยิ้มยาก

vs

#น้องเบียร์แมวขี้อ้อน

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า