ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Call Me Baby เป็นแด๊ดดี้ของบี้นะ

    ลำดับตอนที่ #10 : #แด๊ดดี้ของเบบี้:: 10

    • อัปเดตล่าสุด 16 มิ.ย. 62


    ประกาศจ้าาาา
    ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา
    FB PAGE: BBeatrizXX
    จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><
    ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา




           วันรุ่งเช้าเคทรีบตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อแอบไปซื้ออาหารเช้ามาให้ทั้งเขาและเบบี้ ที่ต้องใช้คำว่าแอบคงเป็นเพราะการกระทำที่พยายามทำทุกอย่างให้เบาที่สุดแม้แต่การขับรถออกไปข้างนอกเขายังพยายามขับออกไปเบาๆก่อนจะไปเร่งตอนรถห่างจากตัวบ้านแล้ว แต่เขาก็เขียนโน๊ตไว้ให้เธออยู่นะ
           ส่วนสาเหตุที่ต้องแอบออกไปเป็นเพราะเมื่อคืนมีเด็กดื้อนอนตอนตีหนึ่ง...เขาเลยไม่ปลุกเธอมาไปด้วยเพราะอยากให้ได้นอนพักผ่อนเยะๆ ยังไงวันนี้คนตัวเล็กน่าจะได้ใช้พลังงานในการเล่นน้ำเยอะมากอยู่แล้ว 
           ดังนั้นนอนเยอะๆนั่นแหละดี 
           อีกอย่างแค่โจ๊กกับน้ำเต้าหู้ เขาซื้อเองก็ได้ ไม่ได้วุ่นวายหรือยุ่งยากอะไรเลยและเบบี้ก็เป็นคนที่ทานอะไรง่ายๆอยู่แล้ว เธอไม่ได้มีนิสัยเรื่องมากหรือนิสัยการกินที่จุกจิกเท่าไหร่
           
    อีกด้าน
           เบบี้ตื่นขึ้นมาหลังจากที่ใช้แขนเล็กๆของเธอควานหาร่างสูงของเคทอยู่นานสองนานแล้วไม่เจอ สุดท้ายเธอเลยสะดุ้งตื่นพร้อมกับมองไปรอบๆเพื่อหาคนตัวสูงแต่ก็ไม่พบ สิ่งที่ผิดปกติไปนอกจากเคทหายก็มีกระดาษมาแปะเอาไว้ที่โทรศัพท์เครื่องขางของเบบี้ พอเห็นข้อความที่มีตัวหนังสือสวยของเคทเบบี้ก็พ่นลมหายใจออกมาันทีเมื่อรู้ว่าคนตัวสูงหายไปไหน
           ข้อความในกระดาษมีใจความว่า 'แด๊ดดี้ไปซื้ออาหารเช้านะครับ - แด๊ดดี้'
           "เฮ้ออ ทำไมไม่ยอมปลุกกันเลยนะ" เบบี้บ่นคนเดียวก่อนจะยืดเส้นยืดสายแล้วไปล้างหน้าแปรงฟันเพื่อรอให้เคทกลับมาบ้าน
           ระหว่างที่รอไม่มีอะไรทำก็เดินรอบๆบริเวณหน้าบ้านแล้วสูดเอาความสดชื่นในยามเช้าเข้าปอดก่อนจะกระโดดไปมาราวกับกำลังเล่นสนุกอยู่ แต่เปล่า...เธอกำลังรอรุณสวัสดิ์แด๊ดดี้ของเธอต่างหาก
           แปรงฟันเตรียมพร้อมแล้วด้วย
           หลังจากวิ่งเล่นไปมาได้นานสองนานเบบี้ก็เดินเข้าไปในบ้านเพื่อชงกาแฟให้เคทเหมือนทุกวัน เตรียมน้ำเย็นๆให้เวลาเคทมาถึง ดูของในครัวว่ามีอะไรอีกบ้างนอกจากกาแฟกับขนมที่ซื้อมาเมื่อวานก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว... คงต้องรอให้อีกคนกลับมาล่ะมั้งถึงจะได้ทำอะไรให้ทานกัน
           
           ฉันนั่งรอแด๊ดดี้อยู่ที่ห้องนั่งเล่นได้ซักพักก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาในบ้าน ถึงจะเบากว่าปกติแต่เพราะหูที่ฉันคอยจับจ้องรอเวลาที่แด๊ดกลับมามันดีมากไง... แล้วยิ่งเมื่อได้ยินเสียงเปิดปิดประตูรถฉันก็รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปข้างนอกเพื่อไปช่วยอีกคนถือของทันที
           "แด๊ดขา"
           แด๊ดที่กำลังล็อครถหันมามองฉันก่อนจะยิ้มกว้างแล้วเดินมาโอบเอวฉันเข้าไปประชิดตัวเขาเล็กน้อก่อนจะก้มลงมาหาฉันแล้วกดริมฝีปากลงมาอย่างแผวเบา ฉันหลับตารับสัมผัสอ่อนโยนจากแด๊ดก่อนจะเป็นคนผละออกแแล้วช่วยแด๊ดถือของที่ถือลงมาด้วย
           ก่อนจะเดินเข้าบ้านริมฝีปากก็ไม่ลืมที่จะขยับเพื่อพูดว่า "มอร์นิ่งค่ะ" จากนั้นแด๊ดดี้สุดหล่อของฉันก็เอ่ยประโยคเดียวกันขึ้นมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำน่าฟัง
           "มอร์นิ่งครับ" 
           แล้วเราทั้งคู่ก็เดินเข้าบ้านมาทานมื้อเช้าด้วยกันสองคน ฉันอาสาแกะทุกอย่างลงจานแล้วให้แด๊ดนั่งอยู่เฉยๆเพราะเขาเป็นคนไปซื้อมาแล้ว ตอนแรกแด๊ดจะไม่ยอมแต่พอฉันทำหน้าบึ้งใส่เขาก็ยอมเลยทันที...
           แด๊ดมีจุดอ่อน... 
           จุดอ่อนที่คนใกล้ตัวแด๊ดรู้หมดไม่ว่าเขาคนนั้นจะสนิทหรือไม่สนิทกับแด๊ดก็ตาม ทุกคนรอบตัวจะรู้หมดเลยว่าการที่ฉันเริ่มหน้าบึ้งหรือเบะปากเตรียมบีบน้ำตานี่เป็นสัญญาณว่าแด๊ดต้องยอมฉัน
           เพื่อนชอบบอกว่าฉันร้าย...
           ร้ายตรงไหน? เขาเรียกว่าการอยู่เป็นและเอาตัวรอด
           "ทำไมไม่ปลุกหนูไปด้วยคะ?" ฉันเดินมาทิ้งตังลงบนตักที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของชายสุขภาพดีอย่างแด๊ดแล้วเอนหลังพิงหน้าอกแกร่งของเขาก่อนจะยกน้ำเต้าหู้ขึ้นมาดื่มแล้วค่อยพูดต่ออีก "หนูอุตส่าห์จะตื่นเช้ามาสูดอากาศสดใสสักหน่อย"
           "ก็แด๊ดเห็นหนูหลับสบายอยู่ไงครับ เลยไม่กล้าปลุก" แด๊ดว่าพร้อมกับหยิบขนมปังขึ้นมาป้อนฉัน "ถ้าไม่มีกิจกรรมอะไรห้ามนอนดึกอีกแล้วนะ"
           กิจกรรมที่ว่า...คงไม่พ้นเรื่องนั้นแน่ๆเลย -////-
           แด๊ดอ่ะถึงแม้จะตามใจฉันจนเคยตัวบ้างแต่พอมาเป็นเรื่องนั้นทีไรฉันห้ามไม่เคยได้เลย 
           ก็แด๊ดชอบหลอกล่อบี้อ่ะ! 
           บี้ออกจะเป็นเด็กใสๆ ตามอารมณ์อย่างว่าแด๊ดไม่ทัน (' ')
           ฉันใสจริงๆนะ (' ')!
           "แล้วเมื่อคืนหนูก็บอกแด๊ดแล้วว่าวันนี้จะยอม..." แด๊ดพูดขึ้นมาอีก งื้อ ทำไมวันนี้พูดมากจังเลยอ่ะ -////-
           "ก็ถ้าหนูเหนื่อยเกินแด๊ดจะบังคับหนูหรอคะ?" ฉันรีบหันไปมองคนด้านหลังทันทีเมื่อรู้ชะตากรรมของตัวเองว่าไม่รอดแน่ๆ แต่พอฉันพูดแบบนั้นไป...คนแก่แต่หน้ายังใสก็ชะงักราวกับนึกบางอย่างขึ้นได้ทันที
           แด๊ดเลิ่กลั่กอยู่เล็กน้อยก่อยจะปรับให้ตัวเองนิ่งเหมือนเดิมแล้วตอบฉันเสียงอ่อนว่า... "ถ้าหนูเหนื่อยงั้นเรานอนกอดกันเฉยๆก็ได้" 
           ฉันชนะ!


    Talk1
    มาแล้วจ้าาา ขอเม้นเยอะๆหน่อยน้าาา



    #แด๊ดดี้ของเบบี้
    1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×