ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 06[100 per.]
ประกาศจ้าาาา
ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา
FB PAGE: BBeatrizXX
จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><
ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา
"พี่ชาย?" ดาวเหนือถามออกไปเพื่อความมั่นใจแต่หารู้ไม่ว่าจากใบหน้าที่ขึงขังของเขาในตอนแรกตอนนี้มันอ่อนลงด้วยความโล่งใจแค่ไหน...
"ใครจ้างคุณ! บอกมานะ!!" อีกฝ่ายไม่ตอบคำถามแถมยังเอาแต่ตะโกนเสียงดังลั่นอีก
"เฮ้ยเดี๋ยวก่อน" ดาวเหนือยังไม่ทันจะได้พูดอะไรอีกฝ่ายก็แทรกขึ้นมาอีกแล้ว
"ผมขอเถอะ... คืนน้องผมมาเถอะ"
"!!!!!!"
ว้าว โคตรตกใจ ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายที่ดูท่าทางเหมือนจะต่อยผมได้ทุกเมื่อจะยอมคุกเข่าลงกับพื้นแล้วก้มหัวลงให้ผมน่ะ!
แล้วนี่ต้องบอกยังไง? ที่เห็นน่ะมันวิญญาณไม่ใช่คนตัวเป็นๆงี้หรอ? แต่ขอสงสัยหน่อยเถอะว่าทำไมพี่ของจันทร์เจ้าถึงมาถามผมว่าจันทร์เจ้าอยู่ที่ไหนน่ะ... อย่างน้อยผู้ชายข้างหน้าผมก็ต้องรู้ดิว่าน้องสาวของตัวเองนอนไร้วิญญาณอยู่ที่ไหน... แต่นี่เขาไม่รู้แถมยังยอมคุกเข่าเอาคำตอบจากผมซะอีก
ผมว่ามันแปลก
"แล้วจะมั่นใจได้ยังไงว่าเป็นพี่ชายของจันทร์เจ้าจริงๆ?" ผมขมวดคิ้วแล้วถามเสียงเข้ม ถึงในหัวจะสงสัยและมีคำถามมากมายแค่ไหนแต่ผมเชื่อว่าคำถามนี้ก็ดีไม่แพ้คำถามอื่น
"จันทร์เจ้าเกิด 18 พฤษภาคม 25XX กรุ๊ปเลือดเอ ชอบกินของหวาน มีรอยแผลเป็นอยู่ที่หน้าท้องด้านขวา..."
อืม...ช็อคกว่าเดิม เด็กผีนั่นอายุแค่สิบหกปี
โหว คุกของแท้เลยไอ้ดาวเหนือเอ้ย!
แต่ถึงคนข้างหน้าจะพูดจริงหรือโกหกผมยังไงสุดท้ายผมก็ไท่รู้อยู่ดีว่าเขื่อเขาได้มากแค่ไหนเพราะผมไม่รู้รายละเอียดของจันทร์เจ้าเลยและแม้แต่ยัยนั่นเองก็คงไม่รู้เหทือนกัน - -
แล้วเอาไงล่ะทีนี่
ตัดจบแล้วบอกว่า 'โกหก!' แบบนี้ได้มั๊ย?
แต่จันทร์เจ้าบอกว่ามีเสียงและภาพของคนๆนี้ในหัวดังนั้นก็เชื่อไปก่อนก็ได้... เชื่อนะแต่ไม่บอกหรอกว่าเด็กนั่นอยู่ไหนอ่ะ!
"อ่าๆๆ เชื่อแล้ว" ผมบอกพร้อมกับกอดอกตัวเองเอาไว้แน่นแล้วก้มหน้าลงมองไอ้นี่อย่างเหนือกว่า มองตาขวางแบบนี้...มาต่อยพี่เลยเถอะไอ้น้อง
"แล้วน้องผมล่ะ?"
"ไม่รู้ดิ นายเป็นพี่ชายทำไมมาถามหาน้องตัวเองกับคนอื่นล่ะ?" มันต้องวัดกันที่คำถามนี้เพื่อที่จะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!
"ตรงนี้...สามเดือนก่อนมีคนไล่ยิงรถผมตรงนี้แล้วรถก็คว่ำ เราสองคนอยู่ข้างในรถ เธอหมดสติก่อนผม ผมพยายามเรียกเธอแต่จันทร์ก็ไม่ฟื้น"
"......" อยากแทรก แต่จบก่อนค่อยถามดีกว่า
"ขาผมติด ผมสลบไปเพราะเสียเลือด เดือนที่แล้วผมตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล...ไม่มีจันทร์เจ้าอยู่ด้วย"
"......"
"ผมพยายามหาน้องแล้วแต่...ก็ไม่เจอ มาเจอหลายวันก่อนกำลังเดินเล่นอยู่เลยลองเรียกแล้ววิ่งตามแต่จันทร์เจ้าก็หนี" อืม รู้ละว่าหนีทำไม
"......"
"วันจันทร์ก็เจอที่มหาลัย แต่จันทร์เจ้าก็ยังหนีอีกทั้งๆที่ผมจับเธอเอาไว้แล้ว"
มาถึงจุดนี้ผมก็สงสัยว่ายัยนั่นหนียังไง ไม่หายตัวหรอ? ทำแบบนั้นคนๆนี้คงไม่ต้องมานั่งคุกเข่าหรอก
พูดแล้วก็นั่งลงด้วยดีกว่า ปวดขาเว้ย
"แล้วทำไมวันนี้ขับรถตามมา?"
"ผมเห็นจันทร์เจ้าขึ้นมาบนรถด้วยเลยขับตามเพราะคิดว่าคุณเป็นคนพาน้องผมไป" มันตอบพร้อมกับเปลี่ยนท่านั่งเป็นขัดสมาธิแล้วกำมือทั้งสองข้างแน่น "ถ้าวันนั้นผมไม่ขับรถออกมา..."
เอาล่ะ ได้เวลาถามแล้ว "ที่บอกว่ามีคนไล่ยิงรถหมายถึงอะไร?"
"คนในตะกูลแย่งมรกดทั่วไปตามประสาครอบครัวที่ไม่รู้จักพอ พ่อกับแม่เราเสียไปตอนปีที่แล้ว เหลือแค่ผมกับจันทร์เจ้าที่เป็นผู้สืบทอด พวกญาติๆอยากได้สมบัติ..."
"......" พอจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ที่ไม่เข้าใจคือร่างของจันทร์เจ้าอยู่ไหน!?
อีกอย่างคือการที่พวกผู้ใหญ่ทำแบบนี้กับเด็กมหาลัยแล้วก็เด็กมัธยมปลายนี่มันมากเกินไปรึเปล่า? เฮ้ย! นี่มันชีวิตของอนาคตของชาติเลยนะ!(ถุงจันทร์เจ้าจะดูปัญญาอ่อนแค่ไหนก็เถอะ - -)
แต่มัน...โหดร้ายเกินไป
ถ้าเด็กนั่นเข้าร่างได้ผมจะเก็บเธอไว้ที่คอนโดผมอย่างเดียว ยุงสักตัวผมก็จะไม่ให้มาใกล้! แม้แต่พี่ชายของเธอผมก็ไม่ให้ใกล้เหมือนกัน!
"น้องผมอยู่ไหน... จะจับตัวยัยนั่นเพื่อมาขู่เอาสมบัติจากเราใช่มั๊ย?"
"ไม่ต้องห่วง บ้านผมรวย" ผมว่าพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นใส่มัน
เหอะๆ ไอ้เวรนี่ - -
"รู้ เพราะถ้าขู่ป่านนี้ผมไม่รอดแล้ว" มันว่าก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วเงยหน้ามองผม
ผมก็พยายามคิดหาทางว่าจะตอบไอ้นี่ยังไงว่านั่นอ่ะวิญญาณ ไม่ใช่คน! จะบอกไปเลยก็ไม่ได้เพราะไอ้นี่มันจับตัวของจันทร์เจ้าได้ไง!!
งั้นลองแบบนี้ก็ไดเ...
"ที่นายเห็นไม่ใช่จันทร์เจ้า"
"ผมจำน้องสาวตัวเองได้" มันตอบทันทีที่ผมพูดจบ ตอบแบบไม่ต้องคิดอะไรเลย - -
"นี่..."
"เราเหลือกันแค่สองพี่น้องนะ ตอนนี้คุณยังจะพรากน้องสาวผมไปอีกหรอ..."
'กริ้งๆ'
"แปปนึง รับโทรศัพท์ก่อน" ผมรีบยกมือเบรคก่อนจะมองเบอร์ที่โทรเข้ามา
'หญิงแม่'
"เฮ้อออออ" ถอนหายใจออกมาจนหมดปอดก็ค่อยกดรับสายทันที "มีไรแม่?"
[จันทร์เจ้าอยู่กับแกรึเปล่า? แม่เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมมา]
"!!!!!!" เสียงร้อนรนของแม่ทำให้ผมต้องเบิกตากว้างพร้อมกับมองไอ้คนตรงหน้าก่อนจะกดตัดสายของแม่ไป
จันทร์เจ้าต้องซ่อนแน่ๆ อันนี้ผมรู้ แต่ถ้าเกิดแม่หยุดเรียกนั่นแสดงว่าเธอก็จะหายไปที่อื่นได้...
"นั่งรออยู่นี่ ถ้าอยากเห็นหน้าน้องสาว" ผมบอกมันแบบรีบๆก่อนจะพุ่งไปที่รถเพื่อหยิบธูปที่ตัวเองซื้อตัวรถเอาไว้ออกมา
พอได้แล้วก็ควานหาไฟแช็กที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงก่อนจะรีบจุดแล้วเรียกยัยตัวเล็กนั่นเสียงดัง
"จันทร์เจ้า!" เซ้นส์ของผมมันบอกว่าเด็กนั่นต้องอยู่บริเวณนี้แล้วแน่ๆ
อยู่ก่อนที่ผมจะจุดธูปอีก!!
"??????"
"นับหนึ่งถึงสามถ้ายังแอบอยู่ฉันทิ้งเธอเอาไว้ตรงนี้จริงๆนะ!" ปากก็ขู่ ตาก็คอยสอดส่องหาจันทร์เจ้าอยู่ตลอดจนคนที่อยู่กับผมมันลุกขึ้นแล้วมองไปรอบๆด้วย "หนึ่ง!"
"นี่มันอะไร?"
"เงียบก่อน สอง!! ถ้าไม่ออกมาฉัน..." จังหวะที่ผมกำลังจะขู่อีกรอบ อยู่ๆ ก็มีแสงวาบออกมาตรงหน้าของผมกับไอ้พี่ชายของจันทร์เจ้า
"ออกมาแล้ว!!" เสียงเล็กๆของเธอดังก่อนที่เธอจะปรากฎตัวออกมาซะอีก
Talk1
มาแล้วจ้าาา ขอเม้นหน่อยน้าาา
#จันทร์เจ้าเด็กผี
1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น