My ghost นี่ผีหรือที่รัก?

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

       ในบ้านหลังใหญ่ที่ปกติมีคนมากมายเต็มไปหมด บัดนี้เหลือแค่แม่-ลูกคู่หนึ่งที่สาดอารมณ์ใส่กันอย่างหนักหน่วง

       "ไปย้อมผมกลับเป็นสีเดิมเดี่ยวนี้!!!"

       "ไม่! ผมเพิ่งย้อมได้ไม่ถึงสิบชั่วโมงเลยนะ! แม่จะมาให้ผมย้อมกลับคืนได้ไง!?" 

       "ถ้าแกไม่ย้อมกลับคืนก็ออกไปเลย! มีอย่างที่ไหน... ลูกชายคนเดียวของอธิการมหาลัยจะมาทำตัวแบบนี้!"

       "ต่อให้เป็นลูกนายก ผมก็จะย้อมเหมือนเดิมนั่นแหละ!" 

       สิ้นเสียงผู้เป็นลูก เสียงกระทืบเท้าเดินออกจากบ้านก็ดังขึ้นทันที

       "สำนึกผิดตอนไหนค่อยกลับมา!"

       "เออ!"

       บนรถยนต์คันหรูที่เคลื่อนตัวออกจากบ้านอย่างดุดันเพราะความโมโหจากเรื่องเมื่อครู่ทำให้ ดาวเหนือ สบถคำหยาบออกมาอย่างไม่ขาดสาย... เขาได้แต่ถามว่าเขาทำอะไรผิด ก็แค่ย้อมสีผมเป็นสีแดงสะท้อนแสงทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่?

       ดาวเหนือไม่เข้าใจจนกระทั่งเขาขับรถไปเรื่อยๆตามถนนที่มืดสนิท... ไม่ใช่ถนนในตัวเมือง แต่เป็นถนนที่เขาขับมาบ่อยมากเวลาทะเลาะกับแม่... ครั้งนี้ก็เช่นกัน

       บนท้องถนนที่เปลี่ยวและเงียบสงัด มีเพียงแค่เสียงเครื่องยนต์จากรถของดาวเหนือที่เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งสายตาเขาไปเจอเข้ากับ 'ผู้หญิงคนหนึ่ง' เขาจอดรถเล็กใกล้เคียงกับจุดที่เธอนั่งฟุบหน้าลงกับหัวเข่าเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วสวยมอง...

       "เด็กหรอ?"

       ไม่มีคำตอบแต่อย่างใดเพราะเขาเพียงแค่พึมพำกับตัวเองเท่านั้น

       ดาวเหนือมองเด็กคนนั้นอยู่ซักพักก่อนจะรู้สึกตัวได้ว่าชีวิตนี้คงจะมีคนแย่กว่าเขาอยู่ แค่กลับบ้านไปขอโทษแม่ก็จบ ก่อนที่สุดท้ายเขาจะได้มานั่งอยู่ข้างถนนแบบนี้

       เมื่อตัดสินใจได้ดังนั้นดาวเหนือก็วนรถกลับไปที่เดิม... กลับไปโดยที่ไม่รู้ว่า 'ผู้หญิงคนนั้น' ได้ตามติดเขาไปเพราะประโยคพึมพำของเขาเอง...

       "อยากพาไปด้วยอยู่หรอก แต่เดี๋ยวโดนด่าอีก - -"

       ร่างเล็กที่เคยนั่งอยู่ข้างถนนนึกยิ้มดีใจที่อยู่ๆก็มีคนขับรถผ่านมา ถึงแม้จะไม่มั่นใจว่าเขาคนนั้นเห็นเธอหรือไม่ก็ตาม แต่คำพูดที่บอกว่าอยากพาไปด้วยนั่นหมายความว่าเขาต้องเห็นเธอแน่ๆและมีน้อยคนมากที่จะเห็นเธอแบบนี้... 

       ดังนั้น...ใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์ดีกว่า อย่างน้อยเธอก็จะได้ 'กลับร่าง' เสียที!

กลับมาที่บ้านหลังใหญ่อีกครั้ง

       หลังจากที่ท่านอธิการบดีของมหาลัยขื่อดังได้เปิดศึกกับลูกชายเสร็จ เธอก็มานั่งจิบชารอเวลาที่เจ้าลูกชายตัวดีจะกลับมาเพราะเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกไงเธอเลยยังชิวๆได้อยู่

       กระทั่งครึ่งชั่วโมงต่อมาเสียงรถยนต์วิ่งกลับเข้ามาในบ้านทำให้เธอต้องลุกขึ้นเดินมารอที่หน้าประตูแล้วยกยิ้ม ลูกชายเธอยอมเธอมาตลอดและครั้งนี้ก็เช่นกัน... นั่นคือสิ่งที่ผู้เป็นแม่คิด

       "!!!!!!"

       "แม่..."

       "แก..." ผู้เป็นแม่มองภาพตรงหน้าอย่างอึ้งๆ มือชี้ไปที่หน้าลูกชายด้วยความโมโห งานเก่ายังไม่ทันได้แก้หรือขอโทษอะไรก็พางานใหม่มาแล้ว!!

       "ผม..."

       "แกพาเด็กที่ไหนมาด้วย!?!"

       ใครจะไปคิดล่ะว่าคำพูดของแม่ในวันนั้นจะเป็นจริง... แต่เด็กที่แม่เห็นกลับไม่ใช่คนอย่างที่แม่คิดน่ะสิ!!!

       "พี่ขาาา จันทร์เจ้าอยากกินสลัดง่าา" 

       " - - "

       "จันทร์เจ้าอยากได้น้ำส้มด้วย"

       " - - "

       "ทำบุญมาให้หน่อยนะคะ ^^~"

       "ยัยเด็กผี!!!"

Talk1

มาแล้ววว นิยายคลายเครียดนะคะ โนดราม่าทั้งสิ้น อ่านเอาฮาเอาสนุกก็พอเน้อ

#จันทร์เจ้าเด็กผี

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า