My ghost นี่ผีหรือที่รัก?

ลำดับตอนที่ #7 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 05[100 per.]

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

       จันทร์เจ้าไม่ได้พูดออกมาว่าเป็นอะไร... เธอแสดงออกมาทางสายตาเท่านั้น แล้วก็เอาแต่เงียบมาตลอดจนครบหนึ่งเดือนที่เราอยู่ด้วยกันแล้ว

       และวันนี้ผมต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่าง

       "เอาธูปมาทำไมวะไอ้เหนือ?" ไอ้น้ำเพื่อนสนิทผมยืนกอดอกถามก่อนจะมองมาอย่างงงๆ

       ก็ควรงงแหละเพราะตอนนี้ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนกำลังอยู่ที่หลังตึกอธิการซึ่งไม่ค่อยมีคนผ่านไปมาเท่าไหร่ ส่วนสาเหตุที่ทำให้เพื่อนผมงงคงไม่พ้นการที่ผมเอาขนมเค้กกับธูปมาด้วยนั่นแหละ

       "พอกูเริ่มจุดธูปแล้วมึงเดินไปหลบก่อนนะ" ผมว่าก่อนจะหาอะไรมารองเค้กก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วจุดธูป...

       เพื่อนผมรีบวิ่งไปหลบอยู่ที่มุมตึกทันทีตามที่ผมบอก มันเหมือนคนมีคำถามมากมายแต่ก็ไม่ถามออกมาพร้อมกับยืนสังเกตการอยู่ห่างๆ

       วันนี้ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่จะลากตัวตันทร์เจ้ามาที่มหาลัยเพราะยัยนั่นเริ่มทำตัวแปลกไปทุกทีจนผมทนไม่ไหวนี่ไง!

       "จันทร์เจ้า"

       เรียกครั้งแรกยังคงเงียบอยู่...

       "จันทร์เจ้ามากินเค้ก"

       ก็ยังคงเงียบอยู่ดี... ปกติไม่เคยดื้อขนาดนี้ เรียกครั้งเดียวยัยนั่นก็จะโผล่มาแล้วแท้ๆแต่นี่...แสดงว่าแอบอยู่ที่ไหนซักที่สินะ

       "เหนือมึงทำอะไร!" ไอ้น้ำร้องถามเสียงดังพร้อมกับถอยหลังไปเรื่อยๆ

       แล้วคิดว่าผมจะตอบยังไง? "เรียกผีมากินขนม" ก็ตอบไปตรงๆนี้แหละ รับได้ก็ยืนรอต่อไปแต่ถ้ารับไม่ได้ก็วิ่งหนีแค่นั้น

       แต่ระดับไอ้น้ำ...เหอะๆๆ มันน่าจะอยู่ดูมากกว่า

       "หือ?"

       "ยืนเงียบๆ หลบให้ดีด้วย" ผมว่าก่อนจะมองหางตาไปที่มุมๆหนึ่งแล้วพุ่งไปที่ตรงนั้นทันที "ยัยเด็กผี!"

       "ว้าย!" ร่างโปร่งใสร้องออกมาอย่างตกใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตาตื่นๆ "ทำไม..."

       "จะกินมั๊ย!? กินก็รีบไป ไม่งั้นตัวอื่นมาแย่งฉันไม่ซื้อให้ใหม่นะ!" ผมบอกแบบดุๆแล้วมองจันทร์เจ้าที่เดินเบะปากไปนั่งกินขนมเงียบๆโดยมีสายตาของไอ้น้ำมองอยู่...

       ไอ้เวรนั่นขอบพวกเรื่องลี้ลับ...เมื่อก่อนผมมองว่ามันเหมือนคนบ้าคนหนึ่งที่คบไปเฉยๆ แต่พออยู่ด้วยกันมานานมันก็ไม่ได้แย่แค่ดูงมงายเกินไปก็แค่นั้น ผมเคยบอกว่าผีไม่มีจริงแล้วก็ด่ามันไปหลายรอบพอสมควร

       แล้วดูตอนนี้สิ - - 

       อะไรที่มันพิสูจน์ยังไม่ได้เราก็อย่าเพิ่งไปตัดสินว่ามันไม่มีจริงละกัน

       "จันทร์เจ้าบอกแล้วไงว่าไม่อยากมามหาลัย..." อืม เธอเคยบอกแล้ว

       "แต่เธอไม่ได้บอกว่าทำไมถึงไม่อยากมา" ใช่ เธอยังไม่เคยบอก แล้ววันนี้ผมต้องรู้ให้ได้!

       ร่างเล็กสบตาผมชั่วครู่ก่อนจะพูดออกมาเสียงสั่น "จันทร์เจ้ากลัว..." 

       กลัว? กลัวอะไร? เจ้าที่หรอ? หรือมีวิญญาณที่ไหนหาเรื่องยัยเด็กนี่รึเปล่าวะ?

       แต่มันจะเป็นไปได้หรอเพราะบุคลิคของจันทร์เจ้าอ่ะดูน่าทะนุถนอมมากกว่าหาเรื่องอีก

       ผมถอนหายใจออกมาแล้วก้มลงไปถือเค้กขึ้นก่อนจะหันไปถามยัยตัวเล็กที่ทำหน้าซึมอยู่ในตอนนี้ "จะเล่าอยู่นี่หรือจะเล่าที่ห้อง?" 

       "...ห้องค่ะ"

#จันทร์เจ้าเด็กผี

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า