My ghost นี่ผีหรือที่รัก?

ลำดับตอนที่ #16 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 08[100 per.]

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

       แล้วจันทร์เจ้าก็งอนผมเพียงเพราะลักษณะท่าทางของผมตอนนั้นดูรับไม่ได้กับหน้าอกของเธอ...

       อะไร!?

       ผมรับได้!!

       ไม่ใช่!! คือ...เด็กนั่นคิดไปเองคนเดียวว่าผมรับไม่ได้แล้วก็มาโกรธมางอน พอจะอธิบายก็ไม่รู้จะทำยังไงให้ตัวเองไม่เข้าใกล้คำว่า 'คนแก่ลามก' มากที่สุด แต่ก็ทำไม่ได้ สรุป...ต้องหาของกินที่เด็กผีนี่อยากกินมาให้ - -!!

       แล้วอีกอย่างมันก็ไม่ได้เล็กด้วย แต่ก็ไม่ได้ใหญ่มาก... ก็เด็กอายุสิบหกอ่ะ กำลังคาดหวังให้มันขนาดเท่ากับลูกมะพร้าวก็ไม่ได้ป่ะ!? ยังไงเด็กนี่ก็ยังมีเวลาเจริญเติบโตอีกเยอะ!!

       "เดี๋ยวต่อไปนี้ฉันจะเอานมถั่วเหลืองให้กินทุกวัน" ผมว่าพร้อมกับเริ่มจัดตารางอาหารของจันทร์เจ้า เด็กอายุเท่านี้ต้องได้รับสารอาหารเยอะๆ โดยเฉพาะยัยเด็กแคระนี่ - -

       "เอาน้ำส้มด้วย"

       "เวลาขอของจากผู้ใหญ่ต้องทำยังไง?" ผมปรายตาไปมองเด็กผู้หญิงที่เคยใส่ชุดกระโปรงสีขาวเรียบๆ แต่ตอนนี้เปลี้ยนเป็นชุดกระโปรงแขนกุดน่ารักสมวัยเธอแล้ว

       เมื่อเช้าแม่ไปวัดมา... ให้คนเอาเสื้อตัวเก่าของตัวเองไปซักเผื่อไว้เกือบสิบชุดแล้วค่อยๆไปทำบุญที่วัด รู้สึกว่าจะถวายชุดให้ทางวัดมั้งแล้วหลังจากนั้นฝั่งนู้นจะเอาไปทำอะไรก็ได้ เพราะจันทร์เจ้าอ่ะได้ชุดแล้ว

       ผมไม่ได้ไป เพราะเด็กนี่โกรธผมอยู่เลยไม่มีอารมณ์ไปข้างนอก

       "จันทร์เจ้าขอน้ำส้มด้วยนะคะ" เสียงเล็กๆและท่าทางออดอ้อนของจันทร์เจ้าทำให้ผมอยากจะลงไปชักดิ้นชักงอเพื่อประท้วงไม่ให้ยัยนี่ทำท่าทางแบบนี้เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น

       ไม่ชอบๆๆๆๆ 

       หาร่างเจอเมื่อไหร่พ่อจะดัดนิสัยง้องแง้งนี่ซะ คนอื่นจะได้ไม่มอง!

       แต่ถ้าตอนเป็นคนกับวิญญาณยัยนี่นิสัยต่างกันล่ะ? อืม...อันนี้ต้องรอก่อนว่าจะเป็นยังไง

       "มีหมูทอด มีต้มจืด มีนมกับน้ำส้ม แล้วจะเอาอะไรอีก?" ผมถาม ตั้งใจว่าระหว่างทางกลับคอนโดจะแวะซื้อของกลับไปที่ห้องแล้วจ้างคนมาทำอาหารให้ คนที่ว่าก็แม่บ้านจากบ้านนี้แหละ จะยืมตัวสักพักใหญ่ๆไปทำอาหารใส่บาตรทุกเช้าแค่นั้น

       "ขนม~"

       "คุกกี้?"

       "ไม่ๆๆ ขนมก้อนกลมๆ ที่อยู่ในกล่องสีเหลืองๆ" จันทร์เจ้าว่าพร้อมกับใช้มือวาดบนอากาศเป็นรูปกล่องแล้วยิ้มออกมาจนตาหยีให้ผม "นะๆๆๆ นะคะ"

       "อือๆ แค่วันละชิ้นนะ" ผมว่าแล้วมองดูถนนซ้ายขวาก่อนจะขับตรงไปที่ร้านซุปเปอร์ข้างหน้าเพื่อซื้อของ

       เห็นผมเป็นคนแบบนี้แต่ก็พอจะรู้นะว่าส่วนประกอบของอาหารแต่ละอย่างมีอะไรบ้าง คงเป็นเพราะโตมากับผู้หญิงที่ผมเรียกว่าแม่มั้ง ตอนเด็กๆแม่ชอบเรียกผมไปดูเวลาท่านทำอาหารเพราะจะได้นำมาใช้ตอนโต แล้วดูตอนนี้ดิ...คอนโดไม่จำเป็นต้องมีห้องครัวให้ผมด้วยซ้ำ - -

       พักเรื่องนั้นก่อน เราควรมาสนใจการซื้อของดีกว่า

       ผมลงมาจากรถแล้วหยิบหูฟังออกมาด้วยเพราะจะใส่แล้วทำเป็นคุยโทรศัพท์เผื่อเด็กจันทร์เจ้าจะถามอะไรหรือชวนคุย คนอื่นจะได้ไม่มองว่าผมแปลก

       "พี่เหนือว่าถ้าจันทร์เจ้าเข้าร่างได้แล้ว จันทร์เจ้าจะจำพี่เหนือได้มั๊ย?" นั่นไงผมคิดผิดซะที่ไหน

       "จำได้ดิ เข้าร่างได้ตอนไหนเธอต้องเอาเงินมาคืนฉันด้วยนะ" ผมว่าพร้อมกับนึกไปด้วยว่าผมคิดยังไงถึงยอมซื้อของที่จันทร์เจ้าอยากกินมาให้เธอทั้งๆที่ส่วนได้ส่วนเสียจากการกระทำครั้งนี้ก็ไม่มี

       ไม่มีอะไรเลยยย

       มีแค่เด็กผีที่คอยยิ้มคอยกวนตลอด - -

       "จะเก็บตังจากจันทร์เจ้าด้วยหรอ?" จันทร์เจ้าทำเสียงหงอยแล้วลอยมานั่งในรถเข็นของผม ที่เอารถเข็นเพราะว่าจะซื้อของใช้ส่วนตัวด้วย มันอาจจะเยอะจนใส่ตะกร้าไม่พออ่ะ

       "เก็บดิ อยู่ฟรีกินฟรีไม่มีในโลกนะ" 

       "จะเก็บเงินจากเด็กอายุสิบหกจริงๆหรอ (*^*)?" เธอเท้าคางไว้กับที่จับของรถแล้วช้อนสายตาขึ้นมองผม...

       มันใช่เรื่องมั๊ยที่ต้องเอาอายุมาใช้พูดตอนนี้น่ะ!!

       "จันทร์เจ้าอยู่แค่ม.ปลายเองนะ... (*^*)" ยังไม่หยุด

       "- -!!!"

       "จะเก็บเงินจากหนูจริงๆหรอ (*^*)?"

       โถ่เว้ยยย

       "เออๆๆๆ ไม่เก็บๆๆ!!" แล้วผมก็หมดคสามอดทนบอกเธอเสียงดังก่อนจะรีบเดินหยิบของใส่ตะกร้าโดยไม่ลืมของที่เด็กนี้อยากกินด้วย

       แล้วดูจันทร์เจ้าสิ...พอผมบอกว่าจะไม่เก็บเงินจากเธอ ยัยเด็กนั่นก็กระโดดโลดเต้นไปมาอยู่ตัวเดียว - -

       ไอ้ท่าทีหงอยๆนั่นเอาไว้ออดอ้อนได้ตลอดเลย!! 

       จำเอาไว้เลย...จำเอาไว้เลยไอ้ดาวเหนือ!!! แกจะมาแพ้ท่าทางแบบนั้นไม่ได้อีกแล้วนะ!!!!

Talk1

มาแล้วจ้าาาา ขอเม้นด้วยน้าาา

#จันทร์เจ้าเด็กผี

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า