ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 08[50 per.]
ประกาศจ้าาาา
ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา
FB PAGE: BBeatrizXX
จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><
ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา
"จันทร์เจ้าก็จับได้ นี่ไง!" เด็กนั่นสบัดข้อมือออกก่อนจะจับที่แขนของผมแทนแล้วพาเดินไปมาเรื่อยๆ...
อืม พอมองดูรอบๆตัวดีๆแล้วก็เพิ่งจะรู้สึกได้ว่าไม่น่าจะใช่เรื่องจริงเพราะถ้ามันเป็นเรื่องจริงตอนนี้ผมต้องอยู่บนเตียง ไม่ใช่สนามหญ้าเขียวๆที่มีดอกไม้กับผีเสื้อบินเต็มท้องฟ้านี่หรอก
"หยุดวิ่งแล้วหันมาตอบฉันก่อน" ผมพูดเสียงเข้มพร้อมกับเปลี่ยนมาจับที่ข้อมือของเธออีกครั้งแล้วดึงให้ยัยตัวเล็กหยุดวิ่งด้วยความไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้ดีเท่าไหร่
ฝันหรอ?
ใช่ มันต้องเป็นฝันแน่ๆ แต่ทำไมเราถึงดูพูดคุยกันรู้เรื่องล่ะ? หรือมันคือสิ่งที่ผมอยากทำมาตลอดแล้สบังเอิญว่าในโลกความเป็นจริงผมทำมันไม่ได้จนเกิดอาการนอยด์แล้วเก็บเอามาฝันจริงๆจังๆแบบนี้นะ?
มันต้องใช่แน่ๆ!
แต่ผมไม่ได้อยากจับจันทร์เจ้าขนาดนั้นนะ! แค่อยากรู้ว่าจับแล้วจะเป็นแบบไหนแค่นั้นเอง! ตฝแล้วนี่ก็คงจินตนาการเอาไว้ว่าตัวเธอนุ่มนิ่มมากแน่ๆเลย
ไม่งั้นเนื้อตัวจันทร์เจ้าไม่นุ่มนิ่มแบบนี้หรอก...
เอ่อ...มันก็นุ่มตามประสาเด็กนั่นแหละ! เด็กคนอื่นก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว!
คิดแล้วคุกก็ลอยมาอีก
เออเอาเข้าไป จากที่ตอนแรกเป็นทุ่งหญ้าเขียวๆ ตอนนี้มีคุกอยู่ตรงไกลๆโน้นแล้ว
เฮ้ออ อะไรตีกันในหัวผมบ้างเนี่ย!!!!
"เขาบอกว่ามันคือการเข้ามาในความคิดของคนอื่นค่ะ ในกรณีนี้คือการเข้าฝัน" แล้วจันทร์เจ้าก็ตอบออกมาหลังจากที่ปล่อยให้ผมฟุ้งซ่านอยู่นาน
และนี่คือครั้งแรกที่ผมรู้ว่าจันทร์เจ้าสูงเท่าไหร่...
"เธอสูงเท่าหัวนมฉันเองหรอ?" ผมพูดเรื่องใหม่ขึ้นมาก่อนจะก้มลงมองยัยตัวเล็กนี่แล้ววางมือลงบนผมของเธอ
วันนี้ไอ้กรพี่ชายเธอมันทำอะไรบ้างวะ? มีกอด มีลูบหัวแค่นั้นเอง เหอะ! ผมได้จับมือด้วย!!!
ชนะ
"จันทร์เจ้าสูงนะ!!" ยัยแคระพูดเสียงดังก่อนจะจับมือของผมออกแล้วกระโดดดึ๋งๆให้ผมดู ถ้าเป็นปกติตอนนี้เธอคงทะลุไปถึงท้องฟ้าแล้ว แต่ตอนนี้เธอทำได้แค่กระโดดให้ผมดูแค่นั้น
"ยัยเด็กแคระ - -"
"จันทร์เจ้าไม่เด็ก!"
"สิบหกปีฉันถือว่าเด็กโว้ยย!" ผมพูดแล้วจับให้จันทร์เจ้าหันไปด้านที่มีคุกตั้งอยู่ "แล้วเนี่ยการที่ฉันมีเธออยู่ด้วยในตอนนี้เท่ากับว่าขาฉันเข้าไปในคุกแล้วหนึ่งข้าง..." ไม่พูดเปล่าแต่ผมชี้นิ้วไปให้เธอมองแล้วกดเสียงต่ำลง "แค่พาเธอห่างจากผู้ปกครองเฉยๆฉันก็ได้ข้อหาพรากผู้เยาว์แล้วนะ"
"แต่พี่เหนือช่วยจันทร์เจ้านะ" เด็กผีพูดเสียงใสพร้อมกับรีบหันหน้ามามองผมโดยไม่สนใจคุกที่ตั้งอยู่เลย "การช่วยคนไม่ทำให้ถูกจับหรอก!"
"มัน...ไม่เหมือนกันป่ะวะ - - "
"แต่ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าพี่เหนือถูกจับจริงๆ เดี๋ยวจันทร์เจ้าจะให้คุณป้าไปประกันตัวออกมาเอง!" ยัยเด็กนี่...
โว้ย!!!
"แล้วนี่เข้าความคิดอะไรนะที่พูดตอนแรก?" เปลี่ยนเรื่องแม่ง!
"เขาบอกว่ามันเหมือนกับการเข้าร่าง แต่ว่าการเข้าร่างคือการใส่ดวงจิตหรือดวงวิญญาณเข้าไปในร่างที่ไร้วิญญาณ" จันทร์เจ้าพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูมีความรู้...
"อ่าห้ะ" เมื่ออีกฝ่ายดูท่าจะจริงจังผมเลยครางรับแล้วพยักหน้าให้เธอไปแค่นั้นก่อนจะตั้งใจฟังที่เธอพูด
"ส่วนการเข้ามาในความคิดหรือความฝันคือการพาดวงจิตของตัวเองเข้าไปในความฝันของคนอื่นโดยที่อีกคนต้องกำลังหลับอยู่เท่านั้นค่ะ"
"อ๋อ..."
"แล้วเขายังบอก..."
"เดี๋ยวๆๆ" ผมยกมือขึ้นเบรคจันทร์เจ้าเพราะสงสัยมาตั้งแต่ต้นแล้ว "เขาที่ว่าน่ะ...ใคร?"
"ไม่รู้อ่ะ จันทร์เจ้าบ่นคนเดียวแล้วอยู่ๆก็มีคนมาพูดให้ฟังตอนที่กำลังรอพี่เหนือกับพี่กรคุยกันอยู่"
"อ๋อ เข้าใจแล้ว พูดต่อเลย" ผมพยักหน้าแล้วนั่งเท้าคาวมองจันทร์เจ้าที่เริ่มนั่งพับเพียบลงเช่นกัน
"หนูพูดถึงไหนแล้วอ่า?"
"เขายังบอก"
"อ่าใช่! เขายังบอกอีกว่าความจริงเราจะเข้าร่างของใครก็ได้ แต่ร่างจะรับเรามั๊ยอีกเรื่องหนึ่ง ส่วนร่างของเราเนี่ยเข้าได้อยู่แล้ว จันทร์เจ้าจะเข้าตอนนี้เลยก็ได้แต่ว่ามันยาก" เธอทำท่าขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วประสานมือทั้งสองก่อนจะใช้มันเท้าคางของเธอ
ท่าโคตรได้อ่ะ หมดลุคเด็กผีเลย
"ยาก?"
"ก็...ถ้าพี่เหนือแข่งยิงปืน แล้วมันไม่มีกติกาที่ชัดเจนพี่เหนือจะทำยังไงให้เข้าตรงกลางเป้าอ่ะ?" เธอถาม ถามมาแค่นี้ผมก็เข้าใจแล้วว่ายากที่หมายถึงคืออะไร
"เข้าไปยิงใกล้ๆ"
"ใช่! ถ้าจันทร์เจ้าจะเข้าร่างตอนนี้เผื่อมันไปอยู่ในร่างน้องหมาจะทำยังไง? ดังนั้นเพื่อความมั่นใจ...เราต้องช่วยกันหาร่างของจันทร์เจ้าให้เจอนะคะ!" เด็กจันทร์เจ้าจับมือของผมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงขึงขังเหมือนกับต้องการเรียกพลังให้เราทั้งคู่
ผมเลยพยักหน้าแล้วใช้มืออีกข้างจับมือของเธอไว้อีกชั้น แค่จับไว้แค่นั้นก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายปล่อยมือออกไปก่อน
อืม...แล้วตอนนี้ต้องพูดเรื่องอะไรวะ?
"มานี่" ผมเรียกจันทร์เจ้าให้ขยับเข้ามาหาตัวเองเสียงเข้ม
นี่คือปัญหาที่ผมไม่รู้ว่ามันมีตั้งแต่เมื่อไหร่ ปกติผมไม่ได้ใช้เสียงแบบนี้คุยกับคนอื่นนะเพราะผมไม่คุยกับใคร แต่พออยู่กับจันทร์เจ้าแล้วผมจะใช้น้ำเสียงเหมือนกับกำลังบังคับหรือสั่งตลอดเลย
เขาเรียกว่าวางอำนาจป่ะ? หรือแค่เก็กเฉยๆวะ?
"ขา?" จันทร์เจ้าคลานเข้ามาหาผมก่อนจะนั่งทำหน้าสลอนมองผมอย่างอยากรู้อยากเห็น
"ยืนขึ้น"
"??????" ถึงจะดูสงสัยและไม่เข้าใจว่าผมตำบอกหรือสั่งอะไรแต่จันทร์เจ้าก็ยอมทำตามเหมือนทุกครั้ง
"ตอนยังเป็นคนตัวเท่านี้ป่ะ?" ไม่ถามเปล่าแต่ยังใช้สายตาไล่มองร่างเล็กที่กำลังยืนอยู่ด้วยสายตาที่พินิจพิจารณาเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า
เด็กทั้งอายุแล้วก็ส่วนสูงจริงๆ
แล้วไอ้ก้อนเนื้อขนาดพอดีตัวของเธอมันคืออะไร!? ทำไมไม่เด็กตามอายุวะ!?
"พี่เหนืออย่ามองหน้าอกจันทร์เจ้าแล้วส่ายหน้านะ!" เด็กนั่นพูดเสียงดังใส่ผมแล้วหันหน้าหันไปอย่างรวดเร็ว
อ้าว...ไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอส่ายหน้าออกไปอ่ะ -.,-
"โทษๆๆ"
"แล้วก็มาพูดเรื่องเข้าคุกๆๆ ตัวเองมามองเค้าแบบนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้!"
"จันทร์เจ้าไม่ชอบพี่เหนือแล้ว!!"
"เฮือก!" ผมสะดุ้งขึ้นมาในเช้าวันใหม่พร้อมกับคสามรู้สึกเหมือนโดนจ้องมองจากปลายเตียง...
คำพูดสุดท้ายที่ยัยเด็กผีพูดเอาไว้ก่อนผมจะสะดุ้งตื่นยังคงชัดถ้อยชัดคำอยู่ในหูผมอยู่เลย
"คนแก่ลามก!!"
Talk1
มาแล้วจ้าา ขอเม้นหน่อยน้าาาา
#จันทร์เจ้าเด็กผี
1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น