คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : CHAPTER:: 07[100 Per.]
“ชอบ แต่งอีก” พระพายว่าก่อนจะเดินมาใช้นิ้วชี้จิ้มที่ท้ายทอยของฉันก่อนจะเลื่อนลงไปกลางหลังอันเปล่าเปลือยของฉัน
“ถามว่าสวยมั๊ย ไม่ได้ถามว่าชอบมั๊ย” ฉันทวนคำถามของตัวเองไป
“ข้างหน้าล่ะปิดถึงคอ ข้างหลังล่ะเว้าถึงกลางหลัง โคตรชอบ” แต่พระพายก็ยังคงยืนยันคำเดิมว่าชอบชุดที่ฉันใส่อยู่เหมือนเดิม “แล้วสร้อยอะไรห้อยอยู่กลางหลังเธอวะ?”
“สวยม่ะ?” ถามย้ำเหมือนเดิมพร้อมกับรวบผมทั้งหมดมากองไว้ที่ฝั่งซ้ายของตัวเองเอียงเสี้ยวหน้าหันไปมองพระพายที่ยืนอยู่ข้างหลังพร้อมกับปรายตามองเขาด้วย
“ไปแต่งหน้าให้เสร็จก่อนแล้วค่อยมาถาม” พระพายตอบมาแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปเช็ดผมต่อ
“ก็ถ้าจะมองไม่วางตาขนาดนั้นก็ชมออกมาว่าสวยสิไอ้พระพาย!” ฉันตะโกนไล่หลังพระพายไป
ส่วนพระพายเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ตะโกนกลับมา “เออสวย! เริ่ด!”
“ขอบคุณค่ะ” ฉันพูดจีบปากจีบคอก่อนจะหันกลับมาโฟกัสที่หน้าของตัวเองและลงมือแต่งหน้าทันที
อยากได้โทนวิบ ๆ แบบโดนแสงแล้วหน้าเป็นประกายแบบสุด แต่อย่าลืมว่าจุดประสงค์คือการไปกินข้าวเท่านั้นนะ ไม่ได้ไปเที่ยวต่อนะ แต่ต้องจัดเต็มขนาดนี้เผื่อเอาไว้
เผื่อต้องตามเฝ้าคุณสามี
หน้าต้องไม่ดรอป
เมื่อคิดและตัดสินใจได้แล้วก็เริ่มลงเครื่องสำอางทีละอย่าง ละเมียดละไมกับหน้าของตัวเอง
พระพายที่ไม่ต้องทำอะไรมากมายเมือเสร็จแล้วก็เดินล่องลอยไปมาเพื่อรอฉัน จุดมุ่งหมายเดียวคือรอฉันเท่านั้น เดินวนแล้ววนอีกฉันฉันรู้สึกว่ารกหูรกตามากเลยพูดออกไป
“นั่งรอเฉย ๆ หน่อยพาย ถ้าอายไลน์เนอร์กับคิ้วฉันไม่เท่ากัน จากที่ฉันจะให้นายเที่ยวต่อ ฉันเปลี่ยนใจไม่ให้นายเที่ยวต่อนะ” พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบที่สุด ไม่โวยวายออกไปเพราะเดี๋ยวเสียอารมณ์หมด
หน้าบึ้งตอนแต่งหน้าไม่ได้
“พูดแล้วนะ”
“อืม”
“น่ารักที่สุด” พระพายว่าก่อนจะเดินมาขยี้ผมของฉันเบา ๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบน้ำหอมที่ตั้งอยู่โต๊ะเครื่องแป้งขึ้นมาฉีดตามข้อมือและซอกคอของตัวเอง
ฉันเอามือออกห่างจากใบหน้าก่อนจะมองภาพของพระพายที่อยู่ในกระจกก่อนจะคว่ำริมฝีปากอย่างหมั่นไส้ก่อนจะพูดออกไป “นายฉีดน้ำหอมที่ฉันซื้อให้ไปล่อสาวคนอื่นหรอพาย?”
“ทำไม? หึงรึไง?” พระพายถามพร้อมกับโน้มตัวลงมาวางขวดน้ำหอมยี่ห้อดังที่ฉันเคยซื้อให้ไป
ของขวัญวันครบรอบแต่งงานได้ 1 เดือน
แล้วหลังจากเดือนนั้นก็ไม่มีการซื้ออะไรให้กันอีกเลยนอกจากของเล็ก ๆ น้อย ๆ ตามโอกาสที่นึกขึ้นได้ว่าเขาชอบอันนี้ เขาน่าจะชอบอันนั้นหรือไม่ก็อันนี้น่าจะเหมาะกับเขา
แต่ถ้าครบรอบ 1 ปีก็อาจจะมีอะไรให้ก็ได้
ถ้าถึง 1 ปีอ่ะนะ
“ไม่ได้หึง” ฉันว่าก่อนจะกลับมาจดจ่อกับใบหน้าของตัวเองอีกครั้ง ปล่อยให้พระพายบ่นอุบอิบคนเดียวไปถึงเรื่องที่ฉันบอกว่าไม่ได้หึงเขา
ก็ไม่ได้หึงจริง ๆ อ่ะ จะให้บอกว่าหึงได้ยังไง?
พระพายยืนกอดอกมองหน้าฉันที่สะท้อนกับกระจกหหลังจากที่บ่นอุบอิบคนเดียวเสร็จและเมื่อเห็นว่าฉันไม่สนใจเลยทำแค่ยืนมองเงียบ ๆ ให้ฉันได้ใช้เวลากับใบหน้าของตัวเองจนเมื่อฉันทาริมฝีปากของตัวเองด้วยสีแดงสดสำเร็จพระพายก็เอ่ยปากถามกันทันที
“แต่งยากมั๊ยอ่ะ?”
“ก็ไม่เท่าไหร่ แต่มันต้องใช้สมาธิ” ฉันตอบพร้อมกับสำรวจใบหน้าของตัวเองดูว่าขาดหรือเหลืออะไรให้เติมอีกบ้างก็เอื้อมไปหยิบกล่องพลาสติกเล็ก ๆ ที่เก็บกลิตเตอร์ออกมาก่อนจะถามพระพายออกไป “ฉันเพิ่มกลิสเตอร์ตรงตาดีมั๊ยพาย?”
“ยังไง?”
“ที่มันวิบ ๆ อ่ะ” ว่าไปพร้อมกับเปิดกล่องแล้วหยิบอุปกรณ์ของมันมาเพื่อเลือกกลิสเตอร์รูปดาวขึ้นมาสามข้างคือเล็ก เล็กมากและเล็กที่สุดขึ้นมาก่อนจะแปะกลิตเตอร์รูปดาวไว้ที่หางตาข้างซ้ายของตัวเองเรียงจากที่ใหญ่สุดลงมาเล็กสุดตามแนวของขอบตาล่างแล้วหันไปกระพริบตาปริบ ๆ ให้พระพายดู
“แบบนี้ไง”
พระพายโน้มตัวลงมาจนใบหน้าของเขาใกล้กับฉันพร้อมกับใช้สายตาสำรวจใบหน้าของฉันไปด้วย ฉันเบนสายตาออกจากใบหน้าของเขาเพราะไม่รู้ว่าควรจะวางสายตาไว้ตรงไหน ก่อนจะหันกลับมามองตรง ๆ เหมือนเดิมตอนที่ได้ยินพระพายพูดออกมา “เออเริ่ด”
ความคิดเห็น