My ghost นี่ผีหรือที่รัก?

ลำดับตอนที่ #11 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 06[อัพครบ]

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

       จันทร์เจ้าไม่ได้โผล่มาคนเดียวแต่มาพร้อมกับใครซักตน... ไม่มีไอร้อนๆเหมือนครั้งก่อนแสดงว่าคนนี้น่าจะลุงเทวดาของเธอ

       "มีเด็กแอบฟังลุงเลยจับตัวมาให้" เขายิ้มให้พวกเราก่อนจะวาปหายตัวไปแล้วทิ้งจันทร์เจ้าให้ยืนยิ้มแฉงอยู่คนเดียว

       "สารภาพมาว่าได้ยินตั้งแต่ตอนไหน" มือที่ถือธูปอยู่ปักมันลงดินพร้อมกับมองจันทร์เจ้าอย่างเอาเรื่องจนอีกฝ่ายหุบยิ้มแล้วตอบอย่างอ้อมแอ้มว่า

       "ตอนถูกไล่ยิงค่ะ..."

       แสดงว่าอยู่นานแล้ว นานโคตรด้วย - -

       "แล้วรู้สึก..." ผมกำลังจะถามว่าจันทร์เจ้ารู้สึกยังไง แต่คนที่ผมกำลังจะถามนั้นกลับกึ่งเดินกึ่งลอยไปที่พี่ชายของเธอก่อน

       "จับได้ใช่มั๊ยคะ?" ถามด้วยเสียงเล็กๆน่ารักๆแบบนั้นใครก็ให้จับ!!

       'พรึ่บ!'

       แล้วมันก็จริง ไม่ใช่แค่จับเฉยๆด้วย แบบนี้แถวบ้านผมเรียกว่าดึงเข้าไปกอดมากกว่า

       อืม กอดกันกลมเลย

       "ไม่เป็นไรใช่มั๊ย?" ผู้ชายคนนั้นถามเสียงสั่นพร้อมกับกดให้ใบหน้าของจันทร์เจ้าแนบกับแผงอกของเขา เท่านั้นไม่พอยังลูบผมของเธออีกคล้ายกับกำลังปลอบอยู่...

       อืม มันทำทุกอย่างที่ผมอยากทำแล้ว

       อืม เศร้าเลย เศร้าอะไรไม่รู้ขอเศร้าก่อนละกัน

       "เป็นพี่ของจันทร์เจ้าจริงๆนะ..." จันทร์เจ้าถามเสียงสั่นพอๆกับอีกฝ่ายซึ่งจนถึงตอนนี้ผมก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่รู้ชื่อมัน - -

       แขนเล็กๆของเธอทั้งสองข้างถูกยกขึ้นกอดอีกฝ่ายแล้วตบที่หลังของมันเบาๆ ไม่มีบทสนทนาระหว่างทั้งคู่อีกนอกจากเสียงสะอื้นของจันทร์เจ้ากับเสียงปลอบของไอ้ผู้ชายคนนั้น

       นานมากๆกว่าทั้งคู่จะนึกขึ้นได้ว่ามีผมนั่งยองๆมองอยู่ต้องนี้ - -

       "จันทร์เจ้ามานี่" ผมส่งสายตาดุๆให้เธอพร้อมกับออกคำสั่งเมื่อวิญญาณตัวเล็กเริ่มกลับมายิ้มได้อีกครั้ง

       จันทร์เจ้ายิ้มให้มันคนนั้นแล้วลอยมายืนข้างผมแล้วเงยหน้ามองกันด้วยสายตาที่ยังคงเอ่อไปด้วยน้ำตาอยู่ 

       เมื่อก่อนมองแล้วก็เฉยๆนะ แต่ตอนนี้มองหน้ากันแล้วทำไมใจไม่ดีเลย...สมองมันนึกถึงคุกตลอดแม้ว่าเด็กนี่จะเป็นคนตามมาเองก็เถอะ แต่ว่าการที่เธอตามมาแล้วผมไม่พากลับไปส่งหาผู้ปกครองก็ถือว่าทำผิดเหมือนกัน

       แต่กฎหมายยอกว่าเป็นเด็ก

       จันทร์เจ้าไม่ใช่เด็กธรรมดา...จันทร์เจ้าเป็นเด็กผี!

       ดังนั้นผมไม่ผิด! อีกอย่างคนที่มองเห็นจันทร์เจ้ามีอยู่แค่ไม่กี่คนเอง!! สรุปถ้าตำรวจไม่มาออกหมายจับก็ยังถือว่าผมไม่ผิดละกัน

       "แนะนำตัว แบบมีมารยาท" ประโยคนี้ผมบอกพี่ของจันทร์เจ้า ฟังมันพร้อมๆกันนี่แหละ

       "กร ทินกร อัครคุณานันท์ ลูกชายคนโตของบ้าน เรียนอยู่ปีสี่" อ้าว...ปีเดียวกัน ก็พูดด้วยกันซะสุภาพเลย หน้ามันดูเด็กกว่าผมอีก - -!

       "จันทร์เจ้าชื่ออะไรคะ?" เด็กข้างๆผมถามอย่างสนอกสนใจพร้อมกับยื่นหน้าไปมาคล้ายกับสนุกที่เจอพี่ชาย ยิ่งพอได้ยินชื่อตัวเองก็ยิ่งดูสนุกเข้าไปอีก

       "จันทิราภรณ์... จันทิราภรณ์ อัครคุณานันท์" ไอ้กรว่าพร้อมกับยิ้มให้ยัยเด็กนี่อย่างอบอุ่น

       เหอะๆ เชื่อมั๊ยว่าอีกไม่นานมันต้องหันมาหาผมแล้วบอกว่า 'ให้จันทร์เจ้าไปอยู่กับผมได้มั๊ย?' แน่ๆเลย

       ผมรู้

       ผมดูออก

       แต่ผมไม่ให้!

       "พี่เหนือ!! จันทร์เจ้ามีชื่อด้วยแหละ!!" มีแต่เด็กนี่ล่ะมั้งที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลยหลังจากสบายใจเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น

       "อืม ดีใจด้วย" ผมตอบส่งๆแล้วทำท่าจะคว้ามือของจันทร์เจ้าเอาไว้แต่ก็ต้องชะงักเมื่อลืมไปว่าตัวเองจับเธอไม่ได้ - -

       โว้ย!!! จะลากขึ้นรถก็ลากไม่ได้!!! แล้วแบบนี้ถ้าไอ้บ้านี่มันอยากพาน้องมันกลับบ้านก็ลากไปเลยอ่ะดิ!!!

       เดี๋ยว...แล้วนี่มันไม่สงสัยอะไรเกี่ยวกับการหายตัวได้ของน้องมันเลยหรอ!?

Talk1

มาแล้วจ้าาา

#จันทร์เจ้าเด็กผี

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า