อินุยาฉะ รักต่างเผ่าพันธุ์ของอสูรสาวและมนุษย์

ลำดับตอนที่ #6 : ตั้งปฏิธาน

ผลั่กกก!!!!!!!!!!!!!!

“ อึก....”

ฮาวอคทรุดฮวบเนื่องจากการตั้งฉากองศาขาของสาวครึ่งอสูรที่ตั้งไว้ 90 องศาและยกขึ้นอย่างรวดเร็วพอดิบพอดีกับระหว่างขาของตน

“ ไม่ดีนะเจ้าค่ะ...ไม่เอาๆเดี๋ยวใครเค้าจะว่าเอาได้นะเจ้าค่ะ อิอิ ....”

อินุยาฉะหัวเราะคิกคักแต่แฝงความสะใจไว้ภายในพร้อมทำหน้าตายียวนใส่หนุ่มผู้เคราะห์ร้ายที่ตอนนี้นั่งสั่นอยู่กับพื้น

“ จะแอ้มข้าได้ยากนะเจ้าค่ะ พยายามหน่อยถ้าอยากนักล่ะก็...”

หญิงสาวพูดพลางช่วยพยุงฮาวอคขึ้นมาจากพื้นให้ยืนขึ้นด้วยมือเพียงข้างเดียวแต่เจ้าตัวร่างสูงเองแทบขยับไม่ไหวแล้วอินุยาฉะจึงจำใจต้องนั่งเป็นเพื่อนคุยจนกว่าชายหนุ่มจะยอมลุกขึ้น

“ ท่านชื่อฮาวอคเหรอ..”

“ อืม ”

“ แล้วท่านมียศสูงขนาดไหนอ่ะ ”

“ ข้าเป็นทหารคนสนิทของท่านแม่ทัพรอยเวลามีศึกจะออกรบด้วยกันเสมอแหละ ”

“ โอ้..........คู่ขา ”

“ ไม่ใช่ซักหน่อยข้าชายทั้งแท่งนะ!!!”

ทั้ง 2 เริ่มคุยกันอย่างสนิทสนมมากขึ้นถึงแม้ฝ่ายอินุยาฉะจะดูเกร็งๆอยู่ก็ตามแต่ทั้ง 2ไม่ได้รับรู้เลยว่ามีสายตาอีกหลายคู่จ้องมองมาทางทั้งคู่อยู่

“ กินได้ป่ะ....ลัสต์”

“ ยังกินไม่ได้นะ กลัทโทนี่ย์ ”

“ อ๊า....แย่จัง ”

ภายใต้พุ่มไม้หนาทึบใกล้บริเวณนั้นมีหญิงสาวและชายร่างอ้วนเผละแฝงตัวอยู่ภายในสายตาของทั้งคู่ที่กำลังจ้องมองอยู่นั้นช่างดูเจ้าเล่ห์และซ่อนความอำมหิตไว้อีกด้วย

สวบบบ!!!!!!เสียงบางอย่างเหมือนกับมีอะไรเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว

“ หืม.......รู้สึกว่าจะมีแขกมาต้องรีบกลับกันแล้วล่ะไปกันเถอะ”

ฟึ่บบบบบ!!!!!

ร่างของทั้ง 2 หายไปอย่างรวดเร็วจากตรงนั้นแต่ก็ใช่ว่าจะทำให้ครึ่งอสูรสาวไม่รู้สึกตัว   เธอหันไปมองตามเสียงที่ได้ยินแม้จะแผ่วเบาก็ตาม

“ ได้ยินอะไรมั้ย ”

“ ไม่นี่มีอะไรเหรอ ”

ใบหูสุนัขของอินุยาฉะกระดิกขึ้นลงอย่างสงสัยแต่กลับทำให้คนที่มองอยู่แทบอดใจไม่ไหวที่จะสัมผัสกับใบหูนุ่มนิ่มนั้นเมื่อร่างบางลุกขึ้นเพื่อไปดูให้แน่ใจร่างสูงก็ตามไปด้วยติดๆ

“ อืม.................”

“ไม่ต้องไปสนใจอะไรนักหรอกน่า ”

ฮาวอคพูดอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่เพราะตนไม่ได้ยินเสียงที่เกิดขึ้นแต่ความสนใจหลักของเขากลับอยู่ที่หญิงสาวร่างเล็กที่ทำท่าชะเง้อมองคนภายในพุ่มไม้นั้น

พรึ่บบบบบบบบ!!!!!! สวบ...!!

“ กรี๊ดด...........อ่ะ...”

“ หืม....มีไร...อ่ะ....ทะท่านแม่ทัพ ”

ไม่ใช่สิ่งน่ากลัวแต่อย่างใดไม่ใช่บุคคลอันตรายและไม่ใช่สัตว์ร้ายแต่ทำไมพอได้สบตาแล้วรู้สึกเสียวแว้บไปทั้งตัวหนุ่มผมทองยังไม่เข้าใจในความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อผู้เป็นเจ้านายของตนมองด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อแบบนั้น

“ อะไรกันเล่าครับท่านแม่ทัพ....จู่ๆก็โผล่มาแบบนี้ตกใจหมด......”

“ ก็ต้องโผล่มาดูคนหน้าด้านทำอะไรไม่อายน่ะสิเมื่อกี้เจ้าจะทำอะไร ”

“ อะไร....ผมทำอะไร  เปล่า......ไม่ได้ทำ”

ฮาวอคทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่แต่นั่นยิ่งทำให้สายตาเหยี่ยวนั้นดูน่ากลัวขึ้นทุกทีจากแรกๆที่ยังดูสงบๆอยู่อินุยาฉะเห็นว่าเริ่มไม่ดีแล้วแน่ๆจึงรีบเอ่ยคำพูดบ้าง

“ ข้าขอตัวนะเจ้าค่ะ......”

“ เดี๋ยว.....”

รอยเรียกหญิงสาวไว้ก่อนด้วยน้ำเสียงที่ต่างจากสายตาคู่นั้นโดยสิ้นเชิงจนเธอตามหันไปตามเสียงเรียกที่ตอนแรกที่หวั่นๆว่าจะโดนอาญาหรือไม่

“ เจ้าค่ะ ”

ผู้เป็นแม่ทัพมองหญิงสาวด้วยความใคร่และยิ้มบางๆให้จนหญิงสาวต้องหลุบตาลงไม่กล้าสบใบหน้าหล่อคมของร่างสูงซึ่งนั่นทำให้คนที่อยู่ด้วยในขณะนั้นรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

“ แล้วมาส่งอาหารที่จวนข้าทุกวันเลยนะข้าจะขอที่โรงครัวให้ ”

“ เจ้าค่ะ งั้นข้าขอตัวนะเจ้าค่ะ ”

ร่างเล็กคำนับให้และเดินดิ่งกลับไปทันทีปล่อยให้ชายทั้ง 2ยืนส่งสายตาอาฆาตใส่กันอยู่แบบนั้น

“ แกล้งกันใช่มั้ยเนี่ย ท่านแม่ทัพ ”

“  เปล่าซักหน่อยข้าไม่ได้แกล้งข้าเอาจริง ”

“  ว่าไงนะจะมาแข่งแย่งอินุยาฉะกับผมเหรอ ”

“  ไม่ได้แข่งแต่ใครดีใครได้ต่างหากเล่า ”

“  หนอย.....นี่ไหงตอนแรกไม่ชอบไงแล้วมาแย่งผมทำไมเนี่ย ”

“ ใครว่าข้าแย่งเจ้าข้าทำตามสิ่งที่ข้าอยากจะทำถ้าเจ้าไม่มีปัญญาเอาชนะข้าได้อินุยาฉะก็เป็นของข้า  ”

หลังจบคำพูดของบุรุษที่สูงศักดิ์กว่าก็ตามด้วยเสียงหัวเราะของความได้ใจของแม่ทัพหนุ่มจนฮาวอคแทบอยากจะโดดถีบหน้าบวมๆของเจ้านายซักป้าบแรงๆ

“  ฮึ....ทำเป็นพูดคอยดูนะ ผมจะชนะและเอาอินุยาฉะมาเป็นของผมให้ได้เลย  ”

“  มีทางเอาชนะข้าได้ก็เอาสิ ฮาวอค ฮะๆๆ.... ”

ทั้ง 2 ตั้งปฏิพานอันไร้สาระบ้าบอไว้แล้วเรื่องวุ่นวายคงเกิดขึ้นไม่ช้าอย่างแน่นอนสำหรับสาวน้อยครึ่งอสูรที่ต้องรับบทหนักสุด