อินุยาฉะ รักต่างเผ่าพันธุ์ของอสูรสาวและมนุษย์

ลำดับตอนที่ #10 : แลกเปลี่ยนอย่างเท่าเทียม

คิเคียวค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นมานั่งพับเพียบมองตรงมาที่หน้าของครึ่งอสูรสาวด้วยสีหน้าปกติเช่นเดิมและเริ่มร่ายบทสวดบางอย่างที่ตัวอินุยาฉะเองนั้นก็ฟังไม่รู้ศัพท์เลยแม้แต่คำเดียวแต่สาวเจ้าก็ตั้งใจมองในสิ่งที่มิโกะสาวกำลังทำ

     ไม่นานเหมือนความเย็นยะเยือกกำลังวิ่งเข้าสู่ร่าง ร่างของอสูรสาวเหมือนถูกตรึงตราอีกครั้ง อินุยาฉะสะดุ้งด้วยความหนาวเย็นที่เกาะกุมร่างกายของเจ้าหล่อน  ในรัศมีรอบตัวร่างนั้นปรากฏวงแหวนเวทย์ขนาดยักษ์ล้อมบริเวณที่เธอนั่งอยู่แสงจากวงแหวนนั้นสว่างวาบขึ้นมาดุจสายฟ้าฟาดในยามค่ำคืนที่มืดมิด  สาวเจ้าหันมองรอบตัวด้วยความตกใจก่อนจะตวัดสายตามาที่จุดที่มิโกะสาวนั่ง  คิเคียวมองเธอด้วยสายตาที่ยากเกินอธิบายแต่ก็ยังไม่หยุดร่ายบท  มือทั้ง 2 ของมิโกะสาวนั้นค่อยๆยกศิลาทั้ง 2 ขึ้นไว้ที่มือคนละข้าง

เด็กสาวที่อยู่ภายในวงแหวนเวทย์นั้นเห็นการกระทำทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ความหวาดกลัวเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆไม่รู้ว่าตนเองจะเป็นอย่างไรต่อไปหลังจากนี้

“ นี่!!! ...แล้วข้าจะเป็นยังไงต่อไปล่ะ”

“ .................”

“ คิเคียว!!! อึก....”

สติของอินุยาฉะแทบดับลงด้วยแรงกดดันของพลังมหาศาลที่ล้อมอยู่รอบตัวเธอดวงตาที่กลมโตตอนนี้กำลังจะปิดลงด้วยความอ่อนแรง ศิลาสีโลหิตลอยขึ้นจากมือของมิโกะสาวและพุ่งมาที่ตัวของอสูรสาวอย่างรวดเร็วก่อนจะหยุดลงตรงหน้าของใบหน้าหวานที่ดูสลึมสะลือเต็มที่แล้ว

  เมื่อคิเคียวเห็นว่าศิลาสีเลือดนั้นหยุดลงที่ร่างของอินุยาฉะแล้ว  เจ้าหล่อนใช้มือข้างที่ถือศิลานักปราชญ์อยู่เมื่อครู่ค่อยๆกำลง

       ไม่ช้าศิลาสีเลือดก็ฝังตัวลงไปในคอขาวระหงของสาวครึ่งอสูร

“ อึก อั๊ก.....!!!”

เหมือนร่างกายกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆความทรมานมากมายวิ่งเข้าสู่ร่างของอินุยาฉะเหมือนร่างนั้นกำลังจะระเบิดเริ่มมีปฏิกิริยาการเปลี่ยนแปลงที่ชวนน่าขนลุกจนไม่สามารถเอ่ยได้เลยว่ามันสาหัสเพียงใด

“ ได้เวลาแล้ว”

มิโกะสาวคลายมือที่กำอยู่นานก่อนจะนำมาประสานกับมืออีกข้างโดยที่มีลูกแก้วสี่วิญญาณคล้องอยู่ที่มือและเธอก็เริ่มร่ายบทสวดอีกครั้ง

   ศิลาสีขาวอมม่วงนั้นเปล่งแสงขึ้นมาสว่างวาบไม่แพ้แสงของวงแหวนเวทย์ที่ยังคงเรือนรองอยู่ ราวกับว่ากำลังแสดงอำนาจแข่งกันอย่างบ้าคลั่ง

       “ อั๊ก..............!!!”

ร่างเล็กของอสูรสาวเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงที่น่ากลัวขึ้นเรื่อยๆดวงตาสีอำพันนั้นกำลังจะกลายเป็นสีแดงฉานดุจโลหิตเขี้ยวและเล็บที่ว่ายาวอยู่แล้วนั้นก็ยิ่งเพิ่มความน่ากลัวขึ้นไปอีก

“ ไปได้ ”

คิเคียวคลายมือออกจากกันลูกแก้วสี่วิญญาณที่เปล่งแสงอยู่นั้นลอยขึ้นเหนือพื้นดิน มันพุ่งอย่างรวดเร็วไปทางอินุยาฉะส่วนที่เป็นสายสร้อยของลูกแก้วเข้าคล้องที่คอของเจ้าหล่อนทันที

ทุกอย่างหยุดนิ่งความทรมานเมื่อครู่หายไปหมดสิ้นร่างของสาวครึ่งอสูรหยุดการเปลี่ยนแปลงและกลับสู่ปกติอีกครั้งดวงตาที่เป็นสีโลหิตนั้นกลับมาเป็นสีอำพันสดสวยเช่นเดิม ร่างนั้นหายใจหอบ

“ แฮ่กๆๆ”

“ อย่าถอดมันออกเชียวนะ อินุยาฉะข้าเตือนเพื่อความปลอดภัยของเจ้าเอง ”

 “ หมายความว่ายังไงคิเคียวแฮ่กๆ...... ”

“ ก็หมายความว่าศิลาทั้ง 2 มีพลังที่สามารถสะกดกันได้อยู่ยังไงล่ะ ถ้าเจ้าครอบครองเพียงแต่หินนักปราชญ์เพียงอย่างเดียวเจ้าจะกลายเป็นอสูรร้ายแต่ถ้าเจ้ามีเพียงลูกแก้วสี่วิญญาณเจ้าก็จะหลงระเริงอยู่กับอำนาจที่ได้มา ”

“  .................... แบบนี้แสดงว่าข้าห้ามเอามันไว้ห่างๆตัวเลยงั้นสิ!!!”

อินุยาฉะที่นอนหอบอยู่ลุกพรวดขึ้นทันที นี่เธอต้องใช้ชีวิตไปตลอดกับภาระหนักๆหินๆอย่างนี้งั้นหรือเนี่ย

“ ประมาณนั้นล่ะมั้ง”

มิโกะสาวตอบพลางหรี่ตาลงแบบเซ็งๆ

“ อ๊า....ไม่เอานะจะให้ข้าเป็นเป้านิ่งให้ชาวบ้านฆ่ารึไง!! มีของดีอยู่กับตัวแบบนี้ตั้ง 2 อันปีศาจกับคนทั่วไปไม่แร่เนื้อข้าแบ่งกันเลยเรอะ!!~ ยัยบ้าคิเคียว”

“ เฮ้อ ก็นี่แหละปัญหาที่เข้าจะต้องพบเจอไม่หยุดหย่อนโดยเฉพาะเรื่อง...”

“ เรื่องอะไร ของ 2 สิ่งที่จะมาโดนชิงไปน่ะเหรอ”

“ ไม่ใช่หรอกแต่เป็น เรื่องความโชคร้ายต่างๆที่เจ้าจะต้องโดนต่างหาก”

“ เอ๊ะ..”

“ แลกเปลี่ยนอย่างเท่าเทียมยังไงล่ะเจ้าได้อำนาจและความเป็นนิรันด์มามากมายเพราะฉะนั้นชีวิตเจ้าจะไม่มีวันได้สงบสุขจนกว่าจะหาวิธีรักษาลูกแก้วอย่างถูกต้อง”

“ มะ...ไม่ยุติธรรมนี่นาข้าไม่ได้อยากได้ของพวกนี้ซักหน่อยนะ”

อสูรสาวไม่มีสิทธิ์เรียกร้องเพราะตัวเธอเองที่เป็นฝ่ายเข้าไปช่วยเหลือเองนี่นา  นี่ก็เท่ากับว่า  อิสระของเธอนั้นจะถูกพันธนาการไปตลอดอย่างนั้นหรือ

+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+

+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+

+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.