ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : THE SCHOOL
บทนำ
ณ คฤหาสน์ ในสวนกุหลาบ
บนโต๊ะสีขาวตัวพอเหมาะกับสีคนนั่ง ชุดน้ำชาราคาแพงเสิร์ฟพร้อมกับเค้กช็อคโกแลตและของหวานอีกหลายชนิทจากร้านดังในเมืองถูกจัดว่างอย่างสวยงาม หญิงวัยกลางคนนั่งชมดอกกุหลาบหลากสีที่บานสะพรั่งไปทั่วสวน พร้อมกับสูดกลิ่นหอมของชาที่พ่อบ้านรินให้
เธอสวมเสื้อผ้าแบบผู้หญิงยุคใหม่ เสื้อจากแบรนด์ดังและกางเกงเพื่อความคล่องแคล้ว เพราะเป็นนักธุระกิจเธอจึงชอบสวมเสื้อผ้าสไตล์ ทั้งนี้ทั้งนั้นเธอยังชอบชาอังกฤษเอามากๆ และถ้าพูดถึงชาก็ต้องคู่กับดอกไม้พันธุ์โปรด 'กุหลาบ' แต่สวนนี้เธอไม่ได้เป็นคนสั่งปลูกเอง แต่เป็นสามีของเธอต่างหาก ถ้าจะให้พูดก็คือเธอชอบกุหลาบเพราะเขา
" แพทริค ไปตามเอลินมาหน่อยสิ" หญิงสาวหันไปบอกพ่อบ้านคนสนิท เขาพยักหน้าก่อนจะเดินไปยังจุดหมาย
ก็อกๆๆ
"คุณหนูครับ ได้เวลาน้ำชาแล้วครับ" เสียงพ่อบ้านแพทริคดังมาจากประตู
" ค่าๆ ไปเดี๋ยวนี้ละค่า" เสียงใสตอบ
หญิงสาวในชุดเดรสสีฟ้าความยาวประมาณเข่าเก็บของลงไปในลิ้นชักก่อนจะออกมาจากห้อง
" คุณแม่" เด็กสาวเอยให้คนที่นั่งอยู่รู้ตัว
" ว้าวววว เอิร์ลเกรย์กับเค้กร้านพี่คริสใช่มั้ยคะ หอมสุดยอดมาก" เด็กสาวทำหน้าเคลิบเคลิ้ม ผู้เป็นแม่เห็นดังนั้นจึงยิ้มและหัวเราะให้กับท่าทางตื่นเต้นของลูกสาว
เวลาน้ำชาเป็นกิจกรรมที่สองแม่ลูกโปรดปรานและทำจนติดเป็นนิสัย
" ง่ำๆๆ อาหย่อยยยยยที่สุดเล๊ยยย" เด็กสาวพูดขึ้นหลังเอาเค้กคำโตเข้าปาก
" เอลินแม่มีอะไรจะพูดด้วย แม่ว่าลูกต้องสนใจแน่ๆ"
" อะไรเหรอคะ ใช่เรื่องโรงเรียนอะไรรึปล่าว"
" อ่าว รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ"
" ใครไม่รุ้ก็แปลกแล้วละค่ะ คุณลุงซีวอนมาโฆษณาให้ฟังเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว น่าจะบอกหลายคนเลยนะคะ" เด็กสาวคิดถึงตอนที่คุณลุงซีวอนมาโฆษณาเรื่องโรงเรียนที่จะเปิดใหม่ ชมไม่หยุดปากเลย ก็นะ เจ้าของโรงเรียนนนี่นา แม้แต่เพื่อนรักของเธอก็ไม่พ้นจากการโฆษณานี้ แต่จะว่าไปรายละเอียดที่ได้ฟังมา โรงเรียนของคุณลุงค่อนข้างไฮโซและที่สำคัญค่าเทอมแพงมากกกกก
" อืม ลินก็ยังไม่รู้ว่าจะไปต่อไหนใช่มั้ยหละ แม่เลยคิดว่าลินน่าจะสน แม่ก็ลองไปดูรายละเอียดเพิ่มเติมมาแล้ว เป็นที่ที่น่าสนใจเลยทีเดี๋ยว ถ้าลินอยากลองก็ไม่เสียหาย แม่จะติดต่อพี่ซีวอนให้"
" ก็น่าสนอยู่นะคะ แต่หนูอยากลองอ่านรายละเอียดก่อน" ก็ตามที่คุณแม่พูดเธอยังไม่รุ้ว่าตัวเองอยากเรียนอะไร ปีนี้ก็จะจบแล้วเหลือเพียงเลือกมหา'ลัยเข้าเท่านั้น ความจริงเธอสอบได้ประมาณสองที่และทั้งคู่ก็เป็นมหา'ลัยอันต้นของของประเทศเลยไม่ต้องกังวล และเพราะเธอมีดีกรีจบจากลอนดอนที่ประเทศอังกฤษจึงเป็นใบเบิกทางอีกที แต่สิ่งที่คิดอยู่คือสาขาไหนที่เธออยากจะเรียนต่อเท่านั้น
"ลินอย่าลืมงานวันพรุ่งนี้ด้วยนะ แม่ให้คนไปเอาชุดมาแล้วลินเตรียมที่เหลือเองนะ"
"งาน... ค่าๆ" เกือบลืมแหะ งานเลี้ยงเปิดตัวสถาบันของคุณลุงซีวอนนี่หละ
ฉันเปิดซองที่คุณแม่ให้มาตอนเวลาน้ำชา ในซองมีกระดาษอยู่ประมาณ6-7แผ่นเห็นจะได้ โอ๊ะ! มีรูปด้วยแหะ เป็นโรงเรียนที่อลังการมากที่สุดที่เคยเห็นที่นี้เลยนะเนี่ย
" ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมค่าเทอมแพง"
พื้นที่โรงเรียนกว้างอยู่พอสมควร ดีไซน์ของตึกเรียนก็ดูทันสมัย คุณลุงต้องหมดตังไปกับพวกนี้แน่ๆ ยิ่งเป็นพวกที่ชอบเสียตังเยอะๆ สนามหญ้ามีอยู่สี่จุดแยกออกเป็นของชั้นมัธยมปลายสองสนามใหญ่ และที่โซนมหา'ลัยอีกสอง
"โอ๊ยยย เบื่อจะอ่านนนน -3-" ฉันไม่ชอบอ่านอะไรแบบนี้จริงๆเลย ตัวหนังสือเยอะเกินไป จะว่าไปมีบุคคลที่ฉันพึ่งพา(รบกวน)เรื่องนี้ตลอด ฉันหยิบสมาร์ทโฟนข้างตัวมาต่อสายหาเพื่อนรักของฉัน
ตู๊ด~ ติ๊ด
ปลายสายกดรับอย่างรวดเร็ว
[ว่า]
"โอเซว่างป่ะ?"
[เออ........... ก็ว่าง นะ] มันจะลากเสียงทำไม = =
" เจอกันที่เดิม ครึ่งชั่วโมงจุ๊บส์"
[ครัชชเวลินนี่] เพื่อนรักของฉันตอบรับอย่างอารมร์ดี เพราะสนิทกันมากการสนทนาแบบนี้จึงไม่แปลกสำหรับเรา
ฉันเดินลงไปชั้นล่างพร้อมกับกระเป๋าคู่ใจ ' … ' เรื่องโรงเรียนต้องถึงหูหมอนั่นก่อนที่คุณลุงจะพูดให้ฟังแล้วแน่เลยเพราะนายโอเซเพื่อนรักเป็นต้องอัพเดททุกๆเรื่อง ถึงจะเป็นคนขี้เกียจแต่ก็รู้ไปหมด แสนรู้จริง -3-
"ฝากบอกคุณแม่ว่าหนูไปร้านประจำกับเซฮุนนะคะ" ฉันบอกพ่อบ้านขณะกำลังเช็คของในกระเป๋า โทรศัพท์ กระเป๋าตัง กระเป๋าเครื่องสำอางค์์ (ขาดไม่ได้บอกเลย) ซองโรงเรียน บลา บลา ครบครัช! ฉันเดินไปโรงเก็บรถหลังบ้าน เหล่านางเอกอาจสงสัยว่าทำไมจึงเรียกว่าโรงเก็บรถ เพราะมันใหญ่มากและที่สำคัญรถที่คุณพ่อ คุณแม่ พี่ และชั้นซื้อเอาไว้มันแทบจะจอดเบียดกันอยู่แล้ว แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น! ฉันเดินตรงไปยังรถของชั้น ' … ' หู้วววว ครั้งแรกกับการขับรถหลังจากกลับมาจากที่ลอนดอน จะรอดมั้ย …
Sehun's part
ณ Greeny tea house
กระผมเซฮุนเด็กหนุ่มหน้าตาดีผิวขาวร่างสูงโปร่ง (โฆษณาตัวเองซะหน่อย) กำลังนั่งดูดชานมไข่มุกรสช็อคโกแลตรสโปรดอย่างสบายอารมณ์รอ'บางคน'อยู่ที่โต๊ะประจำของผมและ 'ชเวลินนี่' หรือชเวเอลินเพื่อนรักตลอดการของผม = =~ ร้านนี้เป็นร้านโปรดของพวกเราทั้งคู่ ร้านชานมเล็กๆบรรยากาศเงียบสงบลูกค้าบางตา (แต่รสชาติสุดยอดมากครับ ร้านมันอยู่ลึกต้องคนรู้จริงเท่านั้นที่จะมาถึงได้ หุหุ// ภูมิใจ)
"โอเซซซซซซ~~~ " ยัยชเวลินนี่เดินเข้ามาในร้านอย่างเร็วรวดก่อนที่จะแบ็คฮักผมหลวมๆ ผมก็กอดเธอตอบ มันเป็นเรื่องปกติที่พวกเราทำกัน คนส่วนใหญ่มักเข้าใจผิดว่าเราเป็นแฟนกัน
"ทำไมมาช้าละ" ผมถามเพราะยัยนี่ไม่ใช่คนที่จะมาผิดเวลา (ส่วนใหญ่อะนะ)
"โอ่ย รถฉันก็ขับผิดขับถูก งงเลน ซ้ายๆขวาๆจนเขาด่าบรรพบุรุษแล้วมั้ง" ลินบ่นแล้วหันไปสั่งกล้วยปั่นและเค้กช็อคโกแลตของโปรดตัวเอง
"ถ้าจะลำบากขนาดนั่นโทรมาก็ได้นะยัยงั่ง" ลินเบ้ปากและกำลังจะอ้าปากเถียง
"...เดี๋ยวก็เจ็บตัวฟรี" ถึงปากจะว่าแต่ที่ว่าก็เพราะเป็นห่วงนี่นา
"แหมม พูดแบบนี้ฉันเขินนะฮุนนี่"
"เลิกเรียกชื่อตุ๊ดๆแบบนั่นได้ป่ะ หน้าเกลียด -..-" ฮุนนี่ เหอะ.. ชื่อที่แฟนคลับเรียกผม เป็นชื่อที่... ตุ๊ดสิ้นดี (เห็นอย่างงี้มีดีกรีเป็นนายแบบนะครัชช)
"ฉันว่าก็น่ารักดีนี่ฮุนนี่ ไม่ๆโอเซดีก่า" ลินพูดแบบชิลๆโดยไม่มองหน้าผม มือก็ตักเค้ก ปากก็ดูดน้ำ
"ตะกละจริง"
"ห๊ะ?" ลินเงยหน้าขึ้นมาจากเค้กของเธอ กินไงให้มันเลอะเนี่ย ผมยื่นมือไปเช็ดคราบช็ิอคโกแลตที่มุมปากลินแล้วงับเข้าปากผม อืม อร่อยแหะ
" ป่าวๆ ไหนจะพูดเรื่องไร" ผมเบี่ยงเข้าประเด็น
" เออใช่ ลืมซะสนิท '-'" ลินทำหน้านึกได้แล้วหยิบซองเอกสารมาจากกระเป๋าและดึงปึกเอกสารออกมาแล้วส่งให้ผม
"อะ อ่านให้ฟังหน่อย มันยาว" ยัยชเวลินนี่ -..-"
ไม่เคยคิดจะอ่านอะไรเองบ้างรึไง...
Your part
นายโอเซฮุนกำลังนั่งจดจ้องปึกเอกสารเกี่ยวโรงเรียนที่ฉันให้มาซักพักแล้วก็ยังไม่มีสัญญาณตอบรับ
"อ่านถึงไหนแล้วเนี่ย เร็วๆจิ"
"ไม่ช่วยแล้วยังบ่น" เรื่องอ่านฉันขอบายตลอดชาติ
"สรุปคือโรงเรียนนี้กว้าง มีอุปกรณ์การกีฬา ศิลปะและทุกอย่างครบครัน ห้องก็ดูใช้ได้ตึกสวยสไตล์โดเด่น มีสนามหญ้าอยู่สี่ที่ ให้ล็อคเกอร์ส่วนตัวปลดล็อคโดยแสกนลายนิ้วมือเจ้าของตู้ อันนี้เจ๋ง แคนทีนแล้วก็โรงยิม และที่นี่แบ่งเป็นสองส่วนคือฝั่งมัธยมปลายและฝั่งวิทยาลัย" โอเซสรุปมาให้ครบ เป็นโรงเรียนที่ดีจริงๆ
"ฉันว่าฉันจะเข้าที่นี่แหละ" เมื่อฟังบรรยายจากเซฮุนแล้วที่นี่ค่อนข้างน่าสนใจเลยทีเดียว
"จริงดิ่ ฉันก็เหมือนกัน ก็ว่าจะมาคุยกับเธออยู่" โอเซมองหน้าฉัน
"งั้นก็..... กรอกใบสมัครเลยละกัน "
"" หมอนั่นยิ้ม ว่าแล้วว่าเพื่อนรักยังไงก็ต้องคิดเหมือนกัน
At night.....
23.50 pm
ChoiL online...
OhS online...
Choi Linah: ลืมถามมมม จะไปงานของคุณลุงป่ะ โอเซ
Oh Sehun: อยู่แล้ว มีเหรอจะพลาด😎
Choi Linah: โอ๊ยยยยยย ฉันจำใครไม่ได้เลยยยยย~
Oh Sehun: นี่ชเวลินนี่จำฉันไม่ได้เหรออ!
Choi Linah: นอกจากนายเจ้าบ้า -*- ฉันหมายถึงรุ่นเราหนะ เคยเห็นแค่แวบๆ
Oh Sehun: เดี๋ยวก็จำได้
Choi Linah: ยังงายยย?????
Oh Sehun: แหล่งข่าวอยู่นี่ทั้งคน
Choi Linah: นั่นสินะ 55555 ง่วงอะ ไปนะ จุ๊บๆๆๆ 💕
Oh Sehun: คร้าบๆ
ChoiL off-line
OhS off-line
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนเเรกจบไปเเล้ววน้าาาาาคับทุกคน!! เย้ๆ....( จุดพลุเลยคล้าบบ) ปล. กว่าจะคิดเเล้วเเต่งได้นะบอกเลย(นานมากก...เรื่องมากกด้วยยคับบ) จะพยายามต่อไปน้าา... เป็นยังไงก้อรบกวนเม้นหน่อยน้าา.. อยากรู้จริงฯง่ะ #beatoffirstimpression
ณ คฤหาสน์ ในสวนกุหลาบ
บนโต๊ะสีขาวตัวพอเหมาะกับสีคนนั่ง ชุดน้ำชาราคาแพงเสิร์ฟพร้อมกับเค้กช็อคโกแลตและของหวานอีกหลายชนิทจากร้านดังในเมืองถูกจัดว่างอย่างสวยงาม หญิงวัยกลางคนนั่งชมดอกกุหลาบหลากสีที่บานสะพรั่งไปทั่วสวน พร้อมกับสูดกลิ่นหอมของชาที่พ่อบ้านรินให้
เธอสวมเสื้อผ้าแบบผู้หญิงยุคใหม่ เสื้อจากแบรนด์ดังและกางเกงเพื่อความคล่องแคล้ว เพราะเป็นนักธุระกิจเธอจึงชอบสวมเสื้อผ้าสไตล์ ทั้งนี้ทั้งนั้นเธอยังชอบชาอังกฤษเอามากๆ และถ้าพูดถึงชาก็ต้องคู่กับดอกไม้พันธุ์โปรด 'กุหลาบ' แต่สวนนี้เธอไม่ได้เป็นคนสั่งปลูกเอง แต่เป็นสามีของเธอต่างหาก ถ้าจะให้พูดก็คือเธอชอบกุหลาบเพราะเขา
" แพทริค ไปตามเอลินมาหน่อยสิ" หญิงสาวหันไปบอกพ่อบ้านคนสนิท เขาพยักหน้าก่อนจะเดินไปยังจุดหมาย
ก็อกๆๆ
"คุณหนูครับ ได้เวลาน้ำชาแล้วครับ" เสียงพ่อบ้านแพทริคดังมาจากประตู
" ค่าๆ ไปเดี๋ยวนี้ละค่า" เสียงใสตอบ
หญิงสาวในชุดเดรสสีฟ้าความยาวประมาณเข่าเก็บของลงไปในลิ้นชักก่อนจะออกมาจากห้อง
" คุณแม่" เด็กสาวเอยให้คนที่นั่งอยู่รู้ตัว
" ว้าวววว เอิร์ลเกรย์กับเค้กร้านพี่คริสใช่มั้ยคะ หอมสุดยอดมาก" เด็กสาวทำหน้าเคลิบเคลิ้ม ผู้เป็นแม่เห็นดังนั้นจึงยิ้มและหัวเราะให้กับท่าทางตื่นเต้นของลูกสาว
เวลาน้ำชาเป็นกิจกรรมที่สองแม่ลูกโปรดปรานและทำจนติดเป็นนิสัย
" ง่ำๆๆ อาหย่อยยยยยที่สุดเล๊ยยย" เด็กสาวพูดขึ้นหลังเอาเค้กคำโตเข้าปาก
" เอลินแม่มีอะไรจะพูดด้วย แม่ว่าลูกต้องสนใจแน่ๆ"
" อะไรเหรอคะ ใช่เรื่องโรงเรียนอะไรรึปล่าว"
" อ่าว รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ"
" ใครไม่รุ้ก็แปลกแล้วละค่ะ คุณลุงซีวอนมาโฆษณาให้ฟังเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว น่าจะบอกหลายคนเลยนะคะ" เด็กสาวคิดถึงตอนที่คุณลุงซีวอนมาโฆษณาเรื่องโรงเรียนที่จะเปิดใหม่ ชมไม่หยุดปากเลย ก็นะ เจ้าของโรงเรียนนนี่นา แม้แต่เพื่อนรักของเธอก็ไม่พ้นจากการโฆษณานี้ แต่จะว่าไปรายละเอียดที่ได้ฟังมา โรงเรียนของคุณลุงค่อนข้างไฮโซและที่สำคัญค่าเทอมแพงมากกกกก
" อืม ลินก็ยังไม่รู้ว่าจะไปต่อไหนใช่มั้ยหละ แม่เลยคิดว่าลินน่าจะสน แม่ก็ลองไปดูรายละเอียดเพิ่มเติมมาแล้ว เป็นที่ที่น่าสนใจเลยทีเดี๋ยว ถ้าลินอยากลองก็ไม่เสียหาย แม่จะติดต่อพี่ซีวอนให้"
" ก็น่าสนอยู่นะคะ แต่หนูอยากลองอ่านรายละเอียดก่อน" ก็ตามที่คุณแม่พูดเธอยังไม่รุ้ว่าตัวเองอยากเรียนอะไร ปีนี้ก็จะจบแล้วเหลือเพียงเลือกมหา'ลัยเข้าเท่านั้น ความจริงเธอสอบได้ประมาณสองที่และทั้งคู่ก็เป็นมหา'ลัยอันต้นของของประเทศเลยไม่ต้องกังวล และเพราะเธอมีดีกรีจบจากลอนดอนที่ประเทศอังกฤษจึงเป็นใบเบิกทางอีกที แต่สิ่งที่คิดอยู่คือสาขาไหนที่เธออยากจะเรียนต่อเท่านั้น
"ลินอย่าลืมงานวันพรุ่งนี้ด้วยนะ แม่ให้คนไปเอาชุดมาแล้วลินเตรียมที่เหลือเองนะ"
"งาน... ค่าๆ" เกือบลืมแหะ งานเลี้ยงเปิดตัวสถาบันของคุณลุงซีวอนนี่หละ
ฉันเปิดซองที่คุณแม่ให้มาตอนเวลาน้ำชา ในซองมีกระดาษอยู่ประมาณ6-7แผ่นเห็นจะได้ โอ๊ะ! มีรูปด้วยแหะ เป็นโรงเรียนที่อลังการมากที่สุดที่เคยเห็นที่นี้เลยนะเนี่ย
" ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมค่าเทอมแพง"
พื้นที่โรงเรียนกว้างอยู่พอสมควร ดีไซน์ของตึกเรียนก็ดูทันสมัย คุณลุงต้องหมดตังไปกับพวกนี้แน่ๆ ยิ่งเป็นพวกที่ชอบเสียตังเยอะๆ สนามหญ้ามีอยู่สี่จุดแยกออกเป็นของชั้นมัธยมปลายสองสนามใหญ่ และที่โซนมหา'ลัยอีกสอง
"โอ๊ยยย เบื่อจะอ่านนนน -3-" ฉันไม่ชอบอ่านอะไรแบบนี้จริงๆเลย ตัวหนังสือเยอะเกินไป จะว่าไปมีบุคคลที่ฉันพึ่งพา(รบกวน)เรื่องนี้ตลอด ฉันหยิบสมาร์ทโฟนข้างตัวมาต่อสายหาเพื่อนรักของฉัน
ตู๊ด~ ติ๊ด
ปลายสายกดรับอย่างรวดเร็ว
[ว่า]
"โอเซว่างป่ะ?"
[เออ........... ก็ว่าง นะ] มันจะลากเสียงทำไม = =
" เจอกันที่เดิม ครึ่งชั่วโมงจุ๊บส์"
[ครัชชเวลินนี่] เพื่อนรักของฉันตอบรับอย่างอารมร์ดี เพราะสนิทกันมากการสนทนาแบบนี้จึงไม่แปลกสำหรับเรา
ฉันเดินลงไปชั้นล่างพร้อมกับกระเป๋าคู่ใจ ' … ' เรื่องโรงเรียนต้องถึงหูหมอนั่นก่อนที่คุณลุงจะพูดให้ฟังแล้วแน่เลยเพราะนายโอเซเพื่อนรักเป็นต้องอัพเดททุกๆเรื่อง ถึงจะเป็นคนขี้เกียจแต่ก็รู้ไปหมด แสนรู้จริง -3-
"ฝากบอกคุณแม่ว่าหนูไปร้านประจำกับเซฮุนนะคะ" ฉันบอกพ่อบ้านขณะกำลังเช็คของในกระเป๋า โทรศัพท์ กระเป๋าตัง กระเป๋าเครื่องสำอางค์์ (ขาดไม่ได้บอกเลย) ซองโรงเรียน บลา บลา ครบครัช! ฉันเดินไปโรงเก็บรถหลังบ้าน เหล่านางเอกอาจสงสัยว่าทำไมจึงเรียกว่าโรงเก็บรถ เพราะมันใหญ่มากและที่สำคัญรถที่คุณพ่อ คุณแม่ พี่ และชั้นซื้อเอาไว้มันแทบจะจอดเบียดกันอยู่แล้ว แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น! ฉันเดินตรงไปยังรถของชั้น ' … ' หู้วววว ครั้งแรกกับการขับรถหลังจากกลับมาจากที่ลอนดอน จะรอดมั้ย …
Sehun's part
ณ Greeny tea house
กระผมเซฮุนเด็กหนุ่มหน้าตาดีผิวขาวร่างสูงโปร่ง (โฆษณาตัวเองซะหน่อย) กำลังนั่งดูดชานมไข่มุกรสช็อคโกแลตรสโปรดอย่างสบายอารมณ์รอ'บางคน'อยู่ที่โต๊ะประจำของผมและ 'ชเวลินนี่' หรือชเวเอลินเพื่อนรักตลอดการของผม = =~ ร้านนี้เป็นร้านโปรดของพวกเราทั้งคู่ ร้านชานมเล็กๆบรรยากาศเงียบสงบลูกค้าบางตา (แต่รสชาติสุดยอดมากครับ ร้านมันอยู่ลึกต้องคนรู้จริงเท่านั้นที่จะมาถึงได้ หุหุ// ภูมิใจ)
"โอเซซซซซซ~~~ " ยัยชเวลินนี่เดินเข้ามาในร้านอย่างเร็วรวดก่อนที่จะแบ็คฮักผมหลวมๆ ผมก็กอดเธอตอบ มันเป็นเรื่องปกติที่พวกเราทำกัน คนส่วนใหญ่มักเข้าใจผิดว่าเราเป็นแฟนกัน
"ทำไมมาช้าละ" ผมถามเพราะยัยนี่ไม่ใช่คนที่จะมาผิดเวลา (ส่วนใหญ่อะนะ)
"โอ่ย รถฉันก็ขับผิดขับถูก งงเลน ซ้ายๆขวาๆจนเขาด่าบรรพบุรุษแล้วมั้ง" ลินบ่นแล้วหันไปสั่งกล้วยปั่นและเค้กช็อคโกแลตของโปรดตัวเอง
"ถ้าจะลำบากขนาดนั่นโทรมาก็ได้นะยัยงั่ง" ลินเบ้ปากและกำลังจะอ้าปากเถียง
"...เดี๋ยวก็เจ็บตัวฟรี" ถึงปากจะว่าแต่ที่ว่าก็เพราะเป็นห่วงนี่นา
"แหมม พูดแบบนี้ฉันเขินนะฮุนนี่"
"เลิกเรียกชื่อตุ๊ดๆแบบนั่นได้ป่ะ หน้าเกลียด -..-" ฮุนนี่ เหอะ.. ชื่อที่แฟนคลับเรียกผม เป็นชื่อที่... ตุ๊ดสิ้นดี (เห็นอย่างงี้มีดีกรีเป็นนายแบบนะครัชช)
"ฉันว่าก็น่ารักดีนี่ฮุนนี่ ไม่ๆโอเซดีก่า" ลินพูดแบบชิลๆโดยไม่มองหน้าผม มือก็ตักเค้ก ปากก็ดูดน้ำ
"ตะกละจริง"
"ห๊ะ?" ลินเงยหน้าขึ้นมาจากเค้กของเธอ กินไงให้มันเลอะเนี่ย ผมยื่นมือไปเช็ดคราบช็ิอคโกแลตที่มุมปากลินแล้วงับเข้าปากผม อืม อร่อยแหะ
" ป่าวๆ ไหนจะพูดเรื่องไร" ผมเบี่ยงเข้าประเด็น
" เออใช่ ลืมซะสนิท '-'" ลินทำหน้านึกได้แล้วหยิบซองเอกสารมาจากกระเป๋าและดึงปึกเอกสารออกมาแล้วส่งให้ผม
"อะ อ่านให้ฟังหน่อย มันยาว" ยัยชเวลินนี่ -..-"
ไม่เคยคิดจะอ่านอะไรเองบ้างรึไง...
Your part
นายโอเซฮุนกำลังนั่งจดจ้องปึกเอกสารเกี่ยวโรงเรียนที่ฉันให้มาซักพักแล้วก็ยังไม่มีสัญญาณตอบรับ
"อ่านถึงไหนแล้วเนี่ย เร็วๆจิ"
"ไม่ช่วยแล้วยังบ่น" เรื่องอ่านฉันขอบายตลอดชาติ
"สรุปคือโรงเรียนนี้กว้าง มีอุปกรณ์การกีฬา ศิลปะและทุกอย่างครบครัน ห้องก็ดูใช้ได้ตึกสวยสไตล์โดเด่น มีสนามหญ้าอยู่สี่ที่ ให้ล็อคเกอร์ส่วนตัวปลดล็อคโดยแสกนลายนิ้วมือเจ้าของตู้ อันนี้เจ๋ง แคนทีนแล้วก็โรงยิม และที่นี่แบ่งเป็นสองส่วนคือฝั่งมัธยมปลายและฝั่งวิทยาลัย" โอเซสรุปมาให้ครบ เป็นโรงเรียนที่ดีจริงๆ
"ฉันว่าฉันจะเข้าที่นี่แหละ" เมื่อฟังบรรยายจากเซฮุนแล้วที่นี่ค่อนข้างน่าสนใจเลยทีเดียว
"จริงดิ่ ฉันก็เหมือนกัน ก็ว่าจะมาคุยกับเธออยู่" โอเซมองหน้าฉัน
"งั้นก็..... กรอกใบสมัครเลยละกัน "
"" หมอนั่นยิ้ม ว่าแล้วว่าเพื่อนรักยังไงก็ต้องคิดเหมือนกัน
At night.....
23.50 pm
ChoiL online...
OhS online...
Choi Linah: ลืมถามมมม จะไปงานของคุณลุงป่ะ โอเซ
Oh Sehun: อยู่แล้ว มีเหรอจะพลาด😎
Choi Linah: โอ๊ยยยยยย ฉันจำใครไม่ได้เลยยยยย~
Oh Sehun: นี่ชเวลินนี่จำฉันไม่ได้เหรออ!
Choi Linah: นอกจากนายเจ้าบ้า -*- ฉันหมายถึงรุ่นเราหนะ เคยเห็นแค่แวบๆ
Oh Sehun: เดี๋ยวก็จำได้
Choi Linah: ยังงายยย?????
Oh Sehun: แหล่งข่าวอยู่นี่ทั้งคน
Choi Linah: นั่นสินะ 55555 ง่วงอะ ไปนะ จุ๊บๆๆๆ 💕
Oh Sehun: คร้าบๆ
ChoiL off-line
OhS off-line
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนเเรกจบไปเเล้ววน้าาาาาคับทุกคน!! เย้ๆ....( จุดพลุเลยคล้าบบ) ปล. กว่าจะคิดเเล้วเเต่งได้นะบอกเลย(นานมากก...เรื่องมากกด้วยยคับบ) จะพยายามต่อไปน้าา... เป็นยังไงก้อรบกวนเม้นหน่อยน้าา.. อยากรู้จริงฯง่ะ #beatoffirstimpression
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น