คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : OS : DARING WOMEN 당돌한 여자 (MARKJIN)
OS : DARING WOMEN
당돌한 여자
Pairing : MARK x JINYOUNG
Author : Bilgiz141243
Note* เนื้อหาในตอนนี้จะเน้นบรรยาย และในเรื่องจินยองจะเป็นผู้หญิง
"나에게만 차가운거 맞죠
알아요 그대 마음을
내게 빠질까봐 두려운거죠"
"ที่เธอทำเป็นเฉยชา
เธอมีอะไรใช่ไหม
ฉันเข้าใจ ว่าเธอคงกลัวจะตกหลุมรักฉัน"
เสียงเพลงจังหวะEDMดังสนั่นไปทั่ว ผู้คนเต้นโยกย้ายกันตามทำนองเพลง หนุ่มสาวคลอเคลียกันราวกับว่าสถานที่นี้คือสวีทรูมสุดหรู สาวสวยส่ายสะโพกไปมาเพื่อยั่วยวนเพศตรงข้าม แต่มันกับไม่ส่งผลอะไรต่อเขา
‘มาร์ค ต้วน’ ผู้ชายคนที่เจ็บกับความรักมาปีกว่า ความรู้สึกร้อนแรงเวลาเห็นใครมายั่วยวนเริ่มห่างหายออกไปตั้งแต่ตอนไหน เขาไม่แน่ใจหรืออาจจะเป็นตอนนั้นที่เขาได้เจอกับ ‘ปาร์ค จินยอง’
เหตุการณ์ที่จินยองได้เข้ามาอยู่ในชีวิตของมาร์ค มันเริ่มต้นขึ้นจากที่นี่ สถานบันเทิงชื่อดังของเด็กมหาลัยหลายคน การเริ่มต้นของเขากับจินยองดูไม่ค่อยดีนัก เพราะมันเริ่มต้นจากที่เขาเข้าไปขอชนแก้วอีกคนหลังจากนั้นก็ไปจบลงบนเตียงนอนในคอนโดสุดหรูของมาร์คต้วน เรื่องคืนนั้นมาร์คจำได้แค่ว่า จินยองน่ะ ร้อนแรงที่สุดจากทุกคนที่เขาเจอมาเลย
พอเช้าวันต่อมามาร์คตื่นขึ้นมาด้วยใบหน้างัวเงีย เขาขยี้ตาเล็กน้อยและนั่นทำให้เขารู้ว่า คนข้างกายที่เขาหิ้วมาจากผับเมื่อคืนหนีไปเสียแล้ว ทิ้งไว้เพียงคราบเลือดและร่องรอยจากเมื่อคืนบนเตียงนอน คนแรกของจินยองก็คือมาร์ค ต้วน คนนี้สินะ
หลังจากผ่านคืนอันร้อนแรงนั้นมา มาร์คตามหาจินยองในมหาลัยอยู่หลายวัน ที่เขารู้ว่าจินยองอยู่มหาลัยเดียวกันกับเขาก็เพราะประโยคที่อีกคนพูดขึ้นมาว่า
‘มาร์คดังในมหาลัยจะตาย ทำไมเราจะไม่รู้จัก’
และการที่เขาได้รู้ชื่อจินยองก็คงมาจากเรื่องบนเตียงคืนนั้น ที่เขาถามชื่ออีกคนในขณะที่ร่างกายกำลังเคลื่อนไหว สุดท้ายมาร์คก็ขึ้นสวรรค์ไปพร้อมกับชื่อจินยองที่ตัวเองเอ่ยออกมา
มาร์คได้เจอจินยองอีกครั้งในรั้วมหาลัย หน้าตึกคณะอักษร จินยองเรียนอยู่คณะนี้ ซึ่งตัวตึกห่างไกลกับคณะแพทย์ของมาร์คมาก ไม่แปลกที่มาร์คจะหาอีกคนไม่เจอ ถ้าหากวันนั้นเขาไม่มีธุระที่ต้องเดินผ่านคณะอักษร เขาก็คงไม่ได้เจอจินยอง มาร์คเดินเข้าไปทักอีกคน คนทั้งหลายหันมามองเขาสองคนกันเป็นตาเดียว มาร์คพาจินยองมาคุยกันที่ลานจอดรถ เขาพูดถึงเรื่องคืนนั้น มาร์คขอแสดงความรับผิดชอบ แต่คนตัวเล็กกับตอบออกมาว่า
‘มาร์คไม่คิดว่ามันเป็นวันไนท์แสตนด์เหรอ’
มาร์คได้แต่แปลกใจ ที่ผ่านมา การที่เขาได้เป็นครั้งแรกของใครหลายๆคน ทุกคนล้วนถามหาความรับผิดชอบจากเขา มาร์ครับผิดชอบให้เพียงเศษเงินที่เขาพอจะเจียดให้ได้ หรือยืมแขนให้ควงไม่เกินสามวันอีกฝ่ายก็ถอยไปเอง จินยองทำให้เขาแปลกใจ และงงกับตัวเอง ทั้งๆที่อีกฝ่ายปฏิเสธการรับผิดชอบแล้ว มาร์คยังโหยหาและยังเข้าหาจินยอง ราวกับมีแรงดึงดูด เขาพยายามหาอย่างอื่นมาแทนที่ความอยากนั้น แต่ไม่มีใครที่ทำให้เขารู้สึกดีเท่าจินยองเลย
เมื่อความอดทนที่มีอยู่หมดลง มาร์คไปดักรอจินยองที่หน้าคณะ ก่อนที่จะสารภาพความรู้สึกออกมา มาร์คไม่ขอเรียกมันว่ารัก แต่มาร์คเรียกมันว่าความโหยหา เขาอยากให้จินยองมาเติมเต็มด้วยการคบกับเขา คำตอบของจินยองแสดงออกมาผ่านรอยยิ้ม
‘มาร์คคบกับเรา ไม่กลัวเสียใจเหรอ’
หึ คำว่าเสียใจเหรอ ตั้งแต่เกิดมามาร์คไม่เคยรู้จักคำว่าเสียใจ แต่ปาร์คจินยองทำให้เขาแปลกใจอยู่เรื่อย มาร์คส่ายหน้าตอบอีกคน นับตั้งแต่วันนั้นสถานะของมาร์คกับจินยองก็เปลี่ยนไป พวกเขากลายเป็นคู่รักที่หน้าอิจฉาที่สุดในมหาลัย มาร์คปฏิบัติกับจินยองเหมือนคนรัก เพราะเขามองจินยองเป็นคนรัก เซ็กส์ของจินยองที่มอบให้มาร์คภายใต้สถานะของคำว่าแฟน มันทำให้มาร์คติด เขาจะไม่เปรียบเทียบมันกับยาเสพติด เพราะเขาติดเซ็กส์ของจินยองพอๆกับเลือดที่ต้องเลี้ยงและสูบฉีดอยู่ภายในร่างกาย
ความรักของมาร์คและจินยองดำเนินมาเรื่อยๆ ดูไม่หวือหวา และไม่เรียบง่าย มันร้อนแรงแต่อ่อนหวานและนุ่มลึก จนเมื่อถึงช่วงเวลานึง ที่มาร์คติดวิทยานิพนธ์ที่ต้องทำส่งอาจารย์ เขาไม่ได้เจอหน้าจินยองเป็นอาทิตย์ มาเจออีกทีก็ตอนที่เห็นอีกคนเดินลงมาจากคอนโดของเจ้าตัวพร้อมกับผู้ชายที่ชื่อฮันบิน ณ เวลานั้น สติของมาร์คขาดผึง เขาเดินตรงไปกระชากแขนอีกคนด้วยความโมโห มาร์คถามจินยองว่าทำแบบนี้ทำไม และได้คำตอบกลับมาแค่ว่า
‘เราเตือนมาร์คแล้ว ว่าคบกับเรามาร์คจะเสียใจ’
มาร์คปล่อยแขนเรียวนั้นทันที เขากลับมาที่คอนโดของตัวเองเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เขาหยุดเรียนไปหลายวันพร้อมกับได้รับข่าวว่า จินยองเดินทางไปเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกาแล้ว เขาทำได้แต่หัวเราะกับตัวเอง และกลับไปใช้ชีวิตแบบ มาร์ค ต้วน คนเดิม
จินยองหายออกไปจากชีวิตของมาร์คตั้งปีกว่า แต่คนสวยที่นั่งอยู่โต๊ะตรงข้ามกับเขานี่ใครกัน โคนนิ่งของจินยองหรือไง?ใบหน้ารั้นแต่แฝงไปด้วยเสน่ห์หัวเราะกับคำพูดของเพื่อนๆในกลุ่ม มาร์คไม่แปลกใจหรอก ที่จะเจอจินยองที่นี่ ในผับนี้ แต่แปลกใจที่ทำไมต้องเป็นวันนี้ วันที่กลุ่มเพื่อนของมาร์คนัดกันมาเลี้ยงที่ผับ ฉลองหลังการสอบเสร็จในปีสุดท้ายของปีสี่
"ไอมาร์ค นั่นจินยองนี่หว่า กลับมาเมื่อไหร่วะ?"
"ไม่รู้" เขาตอบคำถามเพื่อนรักอย่างเจบีไปเรียบๆ แต่ใครว่าเขาไม่รู้ล่ะ เขาเจอผู้หญิงคนนั้นตั้งหลายวันก่อน
ในวันที่สอบวันแรกของเด็กมหาลัย มาร์คที่เป็นนักศึกษาแพทย์ไม่ต้องคอยสอบแบบเพื่อนๆ เลยถูกอาจารย์หมอไหว้วานให้มาเอาของที่ห้องทะเบียน และมาร์คก็เจอจินยองครั้งแรกที่นั่น
เหมือนว่าอีกคนจะมายื่นใบจบการศึกษาของมหาลัยที่อเมริกา มาร์คที่หยิบของให้อาจารย์เสร็จ ก็รีบเดินออกจากห้องนั้นทันที เขารู้ว่าอีกคนตามมาแต่เขาเลือกที่จะไม่สนใจ รีบจ้ำอ้าวออกจากสถานที่นั้นโดยเร็ว
‘มาร์ค!’
มาร์คชะงักทันทีที่ได้ยินชื่อตัวเอง เขาหันกลับไปมองก็เห็นว่าเป็นจินยองยืนอยู่ เมื่อหล่อนเห็นว่าเขาหยุดเดิน ก็ก้าวเดินมาหาเขาตรงหน้าทันที
‘ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ’
เสียงเล็กของอีกคนพูดขึ้นทันทีที่ยืนอยู่หน้าเขา มาร์คในตอนนั้น รู้สึกไร้สติ เขาทำได้แค่ตอบกลับไปว่า ‘อืม’ แล้ววิ่งออกจากตรงนั้นทันที
หลังจากวันนั้นเขาก็ได้เจอจินยองอีกครั้ง ในห้องพยาบาล โดยที่ครั้งนี้มาร์คไม่อยากจะคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ
เพราะวันนั้นหลังจากที่เขาออกเวรในเวลาสามทุ่ม เขาก็รีบบึ่งไปที่ตึกวิศวะทันที เนื่องจากนัดเจบีและแจ็คสันไว้ว่าจะไปหาอะไรกินพร้อมกัน แต่เมื่อมาถึงก็เห็นว่าทั้งสองคนยังยุ่งกับงานที่ต้องส่งอยู่ เขาเลยแอบไปงีบหลับในห้องพยาบาลของตึกวิศวะ แต่เมื่อตื่นมา ก็เห็นอีกคนนั่งอยู่ที่เตียงข้างๆกัน จินยองถามเขาว่าเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ มาทำอะไรที่ตึกวิศวะ
ทุกคำถามที่หลุดออกมาจากปากเล็กๆนั้น มาร์คไม่ได้ตอบกลับไป เขาเพียงจ้องหน้าอีกฝ่ายหวังให้ตอนนี้มันเป็นแค่ฝัน
แต่สุดท้ายความคิดของมาร์คก็หยุดลง ทันทีที่ได้ยินคนตรงข้ามพูดออกมาว่า
‘เราคิดถึงมาร์คนะ’
ณ ตอนนั้นเหมืิอนเวลามันหยุดลง กำแพงและความเข้มแข็งต่างๆที่มาร์คสร้างขึ้นมันพังลงเพราะคำๆเดียว ‘คิดถึง’ เขาอยากแสดงออกและพูดออกไปเหมือนกัน ว่าเขาก็ ‘คิดถึง’ อีกคน
สุดท้ายมาร์คก็ไม่ได้ให้โอกาสตัวเอง เขาทิ้งคำพูดหนึ่งประโยคให้กับอีกคนแล้วเดินออกมาทันที
‘อย่าให้ฉันเห็นหน้าเธออีกเป็นครั้งที่สามนะจินยอง’(เพราะฉันคงอดทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว) ประโยคหลังมาร์คทำได้แค่พูดออกมาในใจ ในประโยคแรกเขาทำเสียงแข็ง แต่เสียงของประโยคหลังในใจเขากับอ่อนลง
แต่เหมือนว่าคำเตือนของมาร์คนั้น จะใช้ไม่ได้ผลกับผู้หญิงที่ชื่อจินยอง ก็อีกคนเล่นนั่งอยู่ตรงหน้าเขาแล้วตอนนี้ เป็นเจบีที่ไปพาคนตัวเล็กมานั่งที่โต๊ะของกลุ่มเขาเอง
"จินยองกลับมาเมื่อไหร่น่ะ เราไม่เห็นรู้เลย" เสียงของคนที่เชื้อเชิญให้มานั่งด้วยเอ่ยถามออกไปทันทีที่คนตัวเล็กนั่งลง
"อาทิตย์กว่าแล้วแหละ เราไม่ได้เดินไปไหนเลย นอกจากห้องทะเบียน บีคงไม่เห็นเราหรอก" จินยองตอบกลับเพื่อนเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"แต่ไปเมกามาปีเดียวหุ่นดีขึ้นเยอะเลยนะ" แจ็คสันเอ่ยแซวอีกคน
คำว่าหุ่นดีของแจ็คสัน ไม่ได้หมายถึงความผอมเพรียว แต่หมายถึงเอวคอดที่มันตัดกับสะโพกที่ใหญ่ขึ้น หน้าอกหน้าใจที่ดูก็รู้ว่ามันต้องล้นมือแน่ๆ มาร์คเข้าใจว่าต่างประเทศอาหารมักมีแต่แป้งความมัน แต่ไม่เข้าใจร่างกายของคนตัวเล็ก ที่เลือกจะทิ้งแป้งไว้ถูกที่
"หุ่นดีที่ไหน เราว่าเราอ้วนขึ้นนะ"
"ก็จริง" ทุกคนตกใจ ที่ได้ยินเสียงของเขาเปล่งออกมา ใช่สิ นี่เสียงมาร์ค ต้วนเอง
"อะไรของมึง ไอมาร์ค มึงเคยคบกับจินยองไม่ใช่เหรอ ดูก็รู้ แบบนี้อะ เรียกว่าหุ่นดี"
"หึ พวกมึง กูขอออกไปสูบบุหรี่แปปนะ" มาร์คพูดแค่นั้นก็ลุกออกจากที่นั่งแล้วเดินออกมาทันที
เขาออกมาสูบบุหรี่ในซอกตึกข้างสถานบันเทิง เขาสูดเอาสารนิโคตินเข้าปอดก่อนจะปล่อยควันออกมา ความจริงมาร์คเลิกบุหรี่แล้ว แต่หลังจากที่จินยองหายไปจากชีวิต มาร์คก็กลับมาติดมันอีกครั้ง
เขารู้ว่าจินยองไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ หึ มีผู้หญิงที่ไหนชอบบ้างล่ะ ที่กลับมาสูบก็แค่อยากจะไล่อีกคนไปไกลๆ อย่างน้อยจินยองก็น่าจะไม่เข้าใกล้เขา
.
.
.
ที่ไหนล่ะ
ตอนนี้ ผู้หญิงที่เกลียดบุหรี่ที่สุดอย่างจินยอง มายืนอยู่ตรงหน้าเขาที่มือคีบบุหรี่อยู่
"ไหนว่าเลิกสูบแล้วไง ทำไมกลับมาสูบอีกแล้วล่ะ" เสียงเล็กเอ่ยออกมาแต่ท่าทางแปลกไป จากคนที่เหม็นกลิ่นควันอย่างกับอะไรดี แต่กับมีท่าทีเฉยชากับมวนบุหรี่ตรงหน้า นี่จินยองเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยเหรอ มาร์คได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ
"ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่หรือไงไง ว่าอย่าให้ฉันเห็นหน้าเธออีกเป็นครั้งที่สามน่ะ" มาร์คตรงเข้าประเด็นทันทีไม่ให้เสียเวลา
"โทษที แต่เราอยากเห็นหน้ามาร์คน่ะ"
มาร์คเลิกคิ้วสูงทันทีที่ได้ยินคำตอบ นี่เขาฟังอะไรผิดไปหรือเปล่า
"หึ อยากเห็นหน้าฉันงั้นเหรอ แล้วนี่ ไม่เหม็นหรือไง"
"เหม็นนะ แต่ชินแล้ว ที่นั่นคนสูบกันเยอะ" อีกคนคงจะหมายถึงที่อเมริกา มาร์คพยักหน้าเข้าใจ "มาร์คยังไม่ตอบเราเลยนะ ว่าทำไมกลับมาสูบ"
"ก็แค่คิดถึง ไม่ได้สูบตั้งนานก็อยากกลับไปลอง" มาร์คตอบคำถามอีกคนโดยไม่ได้มองหน้าด้วยซ้ำ เขาไม่อยากเห็นสีหน้าของจินยองในตอนนี้
"แล้วเราล่ะ มาร์คคิดถึงเราบ้างหรือเปล่า อยากกลับมาลอง...บ้างไหม" มาร์คชะงักกับคำถามของอีกคน เขาอยากตอบกลับไปมากว่าคิดถึง ได้แต่เก็บคำตอบไว้ในใจ
"..." เขาทำได้แค่เงียบตอบกลับไป
"ไม่ตอบแบบนี้เรารู้สึกแย่นะ ว่าแต่ มาร์คว่าเราอ้วนขึ้นใช่ปะ" จินยองที่ตัดพ้อ ก็เปลี่ยนมาสำรวจรูปร่างของตัวเอง
"อืม อ้วน" มาร์คตอบคำถามนี้ออกมาทันทีโดยไม่คิดอะไร
"เป็นเพราะอ้วนขึ้นใช่ไหม มาร์คเลยเย็นชาใส่เรา" จินยองทำเสียงงุ้งงิ้งในขณะที่ก้มหน้าสำรวจรูปร่าง
"ประสาทหรือไง?" มาร์คหันก้มหน้าลงไปถาม แต่ทันทีที่มาร์คก้มหน้าลงมา อีกคนก็เงยหน้าขึ้นมาพอดี ใบหน้าของพวกเขาสองคนห่างกันแค่คืบ
"ได้มองหน้าใกล้ขนาดนี้แล้ว ทำไมเรายังไม่หายคิดถึ..."
ประโยคคำพูดของจินยองยังไม่ทันจบ มาร์คก็กดริมฝีปากลงปิดคำพูดนั้นทั้งหมดทันที ความหวานของอีกคนส่งผ่านมาถึงเขา ความคิดถึงหรือเรื่องราวต่างๆผุดขึ้นมาในหัวมาร์คมากมาย เรียวลิ้นถูกส่งไปในโพรงปากของจินยอง ร่างบางเกี่ยวลิ้นนั้นเล็กน้อย ท่าทางเด็กอ่อนแบบนั้นทำให้มาร์คดีใจ รู้ว่าหนึ่งปีที่ผ่านมาอีกคนคงไม่ได้ไปจูบหรือสร้างสัมพันธ์ุกับใครที่ไหน เมื่อมาร์ครู้อย่างนั้น ก็ตวัดลิ้นเพื่อแลกลิ้นกับอีกคนเพื่อให้จูบนี้ร้อนแรงยิ่งขึ้น
"อ๊ะ...มาร์ค...พอก่อน" จินยองผลักอีกคนออกทันทีเพื่อสูดรับอากาศ แต่มาร์คเป็นเสือร้าย เขาไม่รอช้าผลักอีกคนติดกำแพงแล้วประกบจูบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ราวกับว่าเขากำลังแสดงออกถึงความคิดถึงที่ส่งต่อผ่านทางริมฝีปากไปให้อีกคน
มาร์คไม่รอช้า หลังจากที่ปล่อยอีกคนให้พักหายใจ เขาเดินจูงจินยองมาที่รถทันที ก่อนจะส่งข้อความไปบอกเพื่อนๆว่าเขาขอกลับก่อน รถหรูเคลื่อนออกจากลานจอดรถอย่างเร่งรีบ ภายในหัวใจของมาร์คครุกรุ่น
.
.
.
บนคอนโดหรูของมาร์ค ต้วน ร่างของคนสองคนบดเบียดกันไปมาบนเตียงนอน เสียงจ๊วบจ๊าบที่เกิดจากปากของคนทั้งสองดังไปทั่วห้อง
มาร์คจัดการกับเสื้อผ้าของคนตรงหน้าและของตัวเขาเอง เสื้อในลูกไม้สีดำ เผยออกมาให้มาร์คเห็น
"อ้วนขึ้น จริงๆนั่นแหละ" มาร์คก้มลงสูดดมความหอมระหว่างกลางของลูกไม้สองฝั่ง ที่บอกว่าอ้วนขึ้นก็ไม่ต้องให้เดาเลยว่ามาร์คหมายถึงตรงไหน ถ้าไม่ใช่อะไรบางอย่างที่อยู่ใต้ลูกไม้สีดำ
"อยากตายเหรอมาร์ค" คนตัวเล็กทำเสียงดุ มาร์คแค่นยิ้ม เขาจรดริมฝีปากลงบนผิวลากไล้ไปตามร่างกายของจินยอง บดเบียดทุกส่วนให้เข้าหากัน เซ็กส์ที่เขาโหยหามานาน เขากำลังทำมันกับจินยอง ยามที่เขาได้เข้าไปในตัวของอีกคน มันทำให้รู้ว่า จินยองมีแค่เขาในใจแค่คนเดียว
ความคับแน่นส่งผลให้'ตัวของมาร์ค'รู้สึกร้อน มาร์คอยากระบาย เสียงครวญครางของจินยองที่มีแต่คำว่าขอโทษ ขอโทษที่ทิ้งเขาไป
"มาร์ค...อ๊ะ เราขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจทิ้งมาร์คไป อื้อ..อ๊ะ เรา...เราต้องไปแลกเปลี่ยน เราจะบอกมาร์ค แต่...แต่เราไม่มีโอกาสเลย อ๊า เรื่องฮันบิน ... เขาอยู่คอนโดเดียวกับเรา อื้อ มาร์ค ช้าหน่อย เขาแค่มาช่วยเราเก็บของไปแลกเปลี่ยนเฉยๆ อ๊ะ อื้ม" ประโยคยาวถูกหยุดลงทันที เมื่อมาร์คประกบจูบปิดปากอีกคน จินยองคงจะโดนปิดปากแบบนี้ทั้งคืนเป็นแน่
"พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันเข้าใจแล้ว อย่าพูดชื่อคนอื่นในเวลาแบบนี้" มาร์คก้มลงมากระซิบข้างหูจินยอง เขาพูดออกมาเสียงเรียบในขณะที่ร่างกายเคลื่อนไหว
"อื้อ มาร์ค เรารักมาร์คนะ" คำบอกรักที่พลั่งพลูออกมาจากปากจินยองส่งผลถึงการเคลื่อนไหวของมาร์ค มันเร็วและรุนแรงขึ้นเรื่อย
"ถ้าฉันรักเธอ ฉันจะเสียใจอีกไหม" มาร์คถามอีกคนออกมาโดยที่หยุดเคลื่อนไหวร่างกาย
"นี่มาร์คกลัวเสียใจหรือไง หยุดทำไมล่ะ ทำต่อเร็วสิ" จินยองเร่งเร้าอีกคน ก่อนที่จะเป็นฝ่ายเข้าไปประกบจูบเสียเอง
"อื้ม...เสียใจเหรอ ไม่กลัวหรอก กลัวจะไม่ได้ได้เสียกับเธอมากกว่า"
และบทเพลงรักของเขาทั้งสองคนก็ดำเนินไปเรื่อยๆ ข้ามวันข้ามคืน มาร์คลงโทษจินยองอย่างสาสม เขาทำให้จินยองเหมือนลอยขึ้นไปบนฟ้า แต่ก็ฉุดลงมาอย่างรุนแรง คำบอกรักของจินยองหลุดออกมาทุกครั้งที่มาร์คตอกย้ำการเคลื่อน จวบจนคลื่นสงบลง มาร์คถึงเอ่ยคำนั้นออกมา
"รัก"
และสุดท้ายมาร์คกับจินยองก็เริ่มต้นกันที่สถานบันเทิงแห่งนั้นและมาจบที่เตียงในคอนโดของมาร์คเหมือนเดิม...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ นี่เป็น OS เรื่องที่สองของเราแล้วนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีพล็อตอยู่ในหัวเรานานแล้ว อยากจะลงเป็นเรื่องยาว ความจริงเรื่องนี้จะไม่มีฉากสุดท้ายเลยนะ เรื่องนี้จะเน้นไปทางจินยอง ที่มีความมั่นใจว่ามาร์คจะกลับมาคบ แต่ไม่รู้ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ เราอ่านนิยาย ส่วนใหญ่แฟนเก่าพระเอกมักจะเป็นนางร้ายที่อยากกลับไปคืนดี เราเลยอยากทำให้นางร้ายเป็นนางเอกอะค่ะ
ส่วนเพลงที่เลือก คือเพลง Daring Women 2016 ที่ทไวซ์ร้องค่ะ เราพยายามหาเพลงที่สื่อถึงจินยองให้มากที่สุด เลยเลือกเป็นเพลงนี้ค่ะ ลองฟังกันนะคะ
สำคัญ* เราอยากให้คนเม้นกันอ่า พวกคุณอ่านแล้วบอกถึงสิ่งที่ได้รับจากฟิคเราหน่อยได้ไหมคะ หรือเห็นเราพิมผิดตรงไหน ข้อมูลผิดตรง ให้ทักหรือท้วงได้เลยนะคะ ใครอยากอ่านฟิคแนวไหนก็มาแนะนำหรือบอกได้เลยค่ะ
เข้าไปคุยหรือทวงฟิคในทวิตได้นะคะ @bingiz_14
เล่นแท็กกันหน่อยนะ สกรีมฟิค #ออออฟจินยอง
ความคิดเห็น