คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP.2
"ดีใจที่ได้เจอเธออีกครั้งนะ ทายูยะ"
"ชะ...ชูยะ" ฉันเรียกอีกฝ่ายอย่างตะกุกตะกัก
"ทำไมนายถึงทำแบบนี้ ชูยะ" ฉันถามอีกฝ่าย ฉันรู้จักเขาดี ทั้งที่เขารักฟุตบอลมาก ทำไมเขาถึงมาอยู่กับฟิฟเซกเตอร์ได้ แต่เขาเงียบ
"ตอบมาสิ!!!!" ฉันตะโกนอย่างเหลืออด น้ำตาที่อัดอั้นเอาไว้เริ่มไหลออกมา
"ชู่วววว" นิ้วของเขาแตะที่ริมฝีปากของฉันเบาๆ เป็นสัญญาณบอกให้ฉันเงียบ เขาค่อยๆเลื่อนมือมาเช็ดน้ำตาของฉันเบาๆ หน้าของฉันกับเขาห่างกันไม่กี่เซน เขาขยับหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนกระทั่งริมฝีปากของเราประกบ ไม่มีการรุกล้ำใดๆเพียงแค่สัมผัสกันอย่างอ่อนโยน ฉันไม่ได้ขัดขืนอะไร เพียงแค่อยู่เฉยๆให้เขาทำตามใจชอบ เขาผละออก แต่ยังสวมกอดอยู่
"ฉันไม่ใช่โกเอนจิ ชูยะ" เขากระซิบขณะที่กอดฉันอยู่
"ฉันอิชิโดะ ชูจิ" เขาคลายอ้อมกอดออก
"คุณต้องการอะไร" ฉันเปลี่ยนสรรพนามก่อนจะถามเขาออกไป
"เธอไง"
"ห๊ะ?"
"สิ่งที่ฉันต้องการคือ เธอ"
"หมายความว่ายังไง" ฉันถามเขาออกไปอย่างสงสัย เขาต้องการฉันไปทำไม
"ก็ตามนั้น ฉันตัองการเธอ ความสามารถของเธอเป็นประโยชน์กับพวกเรา"
"ไม่มีทาง!!" ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง
"เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธฉัน ทายูยะ"
ฉันกับเขาคุยกันไปสักพักจนเวลาล่วงเลยมาเย็นมากเขาเดินออกมาส่งฉันที่หน้าตึก
"พรุ่งนี้ฉันจะรอฟังคำตอบของเธอ" เขาว่า ส่วนฉันก็ใส่หมวกกันน็อคแล้วสตาร์ทมอเตอร์ไซค์
"เลือกให้ดีๆล่ะ"
"อ่า ฉันรู้แล้ว" แล้วฉันก็จะขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป
ฝ่ายชายมองร่างบางของหญิงสาวจนลับสายตาก่อนที่เดินกลับไปที่รถของตัวเอง
"ขอโทษนะ ทายูยะ"
ฉันมาถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ แต่ก่อนที่ฉันจะได้เข้าบ้านก็คนสองคนมาดักรอที่ประตูบ้าน
"คิโด ซาคุมะ" ฉันทักทั้งสองคน แต่พวกเขามาทำไม
"มีอะไรเหรอ"
"ไปคุยกับอิชิโดะ ชูจิมาเป็นไงบ้าง" ซาคุมะถามอย่างสงสัย
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก" ฉันตอบแบบปัดๆไป
"แน่ใจนะ" ซาคุมะถามย้ำ
"อ่า"
"งั้นก็แล้วไป" คิโดถาม
"ขอโทษนะ" พึมพำเบาๆ
"หืม เมื่อกี้ว่าอะไรนะ ฉันไม่ได้ยิน"
"ป่าวไม่มีอะไรหรอก"
"งั้นเหรอ ขอโทษที่รบกวนนะ" หลังจากนั้นทั้งสองคนก็กลับไป ฉันก็เข้าบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเข้านอน
"คำตอบล่ะ"
"ฉันตกลง"
"ดีมาก ทายูยะ เธอไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยจริงๆ"
ฉันได้ตัดสินใจแล้วว่าจะร่วมงานกับเขา ไม่ได้ทำงานให้กับฟิฟเซกเตอร์ เพราะข้อตกลงระหว่างฉันกับเขา
เมื่อวานนี้
'ถ้าฉันช่วยคุณแล้วฉันจะได้อะไร'
'ได้ข่าวมาว่า เธอกำลังระดมทุนช่วยเด็กๆในถิ่นทุรกันดารที่ไทยใช่มั๊ยล่ะ'
'คุณรู้ได้ยังไง'
'เรื่องนั้นมันไม่สำคัญหรอก ฉันจะช่วยสมทบทุนให้กับพวกเด็กๆที่ประเทศไทยให้'
'ถ้าเธอยอมมาอยู่กับฉัน ฉันจะช่วยเธอแน่นอน และฉันขอคำตอบของเธอพรุ่งนี้'
'ถ้าฉันยอมช่วยคุณ คุณจะช่วยเด็กๆใช่มั๊ย'
'แน่นอน'
'แต่ฉันมีข้อแม้สักอย่างจะได้มั๊ย'
'ว่ามาสิ'
'ฉันขอไม่ยุ่งเกี่ยวกับฟิฟเซกเตอร์อย่างเด็ดขาด'
'ได้สิ'
ปัจจุบัน
ศูนย์บัญชาการ
"อิโนะอุเอะล่ะ" คุโดถาม
"ไม่ยอมรับสายเลยครับ" ซาคุมะตอบ เขาพยายามโทรหาเธอหลายครั้งแต่เธอไม่ยอมรับสายเลย
"หรือว่าจะไปหาอิชิโดะ ชูจิ" คิโดว่า
"ทำไมถึงคิดงั้นล่ะ คิโด" ผอ.ไรมงถาม
"เมื่อวานนี้ผมกับซาคุมะไปหาเธอมาครับ ถามเรื่องที่เธอไปหาอิชิโดะ ชูจิครับ"
"แต่เธอบอกว่าไม่มีอะไร แล้วดูเหมือนเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่างอยู่" ซาคุมะเสริม
"เธอแปรพักตร์งั้นเหรอ"
"ไม่หรอกครับ ผมว่าเธอกำลังวางแผนอยู่ครับ" คิโดแก้ต่างเพราะเขารู้จักเธอมานานแล้วรู้ว่าหญิงกำลังคิดอะไรอยู่
"วางแผนเหรอ? แผนอะไร" คุโดถาม
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่วางใจได้แน่นอนครับ"
"ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เธอก็ไม่ทำให้พวกเราเจอกับปัญหาหรอกครับ"
"ใช่ครับ เพราะเธอเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว" ซาคุมะเสริม
"ตอนนี้เราทำได้แค่เชื่อใจเธอเท่านั้นครับ" คุโดว่า
"แต่เราก็จะประมาทไม่ได้อยู่ คอยระวังหน่อยก็ดี" ฮิบิกิว่า
"ครับ"
โรงเรียนเซย์โดซัน
"เซย์โดซันงั้นเหรอ" ฉันนั่งรถมากับชูจิ มาที่โรงเรียนเซย์โดซันเป็นโรงเรียนที่เขามาเป็นโค้ชให้ อย่าถามทำไมฉันเรียกเขาว่า ชูจิ เพราะเขาให้ฉันเรียกแบบนี้
"ตามมาสิ" ฉันเดินตามเขาไปจนถึงห้องประชุม น่าจะเป็นของชมรมฟุตบอล พอเข้าไปเจอกับสมาชิกชมรมฟุตบอลของโรงเรียนนี้
"เซย์เทย์" คนในห้องตกใจกับการปรากฎตัวของเขาและผู้มาใหม่ ดูเหมือนเขาไม่ค่อยจะได้มาสินะ แต่มีคนที่ฉันคุ้นหน้าอยู่แหะ
"เดซาม"
"ซากินุมะ โอซามุต่างหากล่ะ" อีกฝ่ายแย้งทันที
"เอ่อ โทษที ดันไปนึกถึงเมื่อก่อนซะได้" ดันไปนึกถึงตอนที่เขาอยู่โรงเรียนเอเลียซะได้
"คนๆนี้เป็นใครเหรอครับ" เด็กผู้ชายผมยาวๆถามขึ้น ดูเหมือนจะเป็นกัปตันนะเพราะมีปลอกแขน
"จะแนะนำให้รู้จัก เธอคนนี้คือ อิโนะอุเอะ ทายูยะ จะมาเป็นผู้ช่วยโค้ชของฉันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป" ชูจิแนะนำให้รู้จักกับสมาชิกทุกคน
"ฝากตัวด้วยนะ เซย์โดซันอีเลเว่นทุกคน" ฉันทักทายพวกเขา
"ครับ!!!" ทุกคนตอบอย่างพร้อมเพรียง
"ฉันกับซากินุมะมีธุระนิดหน่อย อยากทำอะไรก็ตามใจเธอเลย" เขาว่าก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับซากินุมะ ทำให้เหลือแค่ฉันกับสมาชิกทั้งหมด
"'งั้นแนะนำตัวกันหน่อยดีกว่าฉันยังไม่รู้จักพวกเธอเลย"
"ครับ ผมคุโรซากิ มาโคโตะ อยู่ปี2 เป็นกัปตันทีมครับ" เด็กคนเดิมแนะนำตัว แล้วคนอื่นๆก็ทยอยแนะนำตัวเรื่อยๆจนครบทุกคน
"ฉันอิโนะอุเอะ ทายูยะ เรียกทายูยะก็ได้จ่ะ ฝากตัวด้วยนะ" ฉันว่าก่อนจะยิ้มให้
"ไปที่สนามกันหน่อยสิทุกคนเลย" เมื่อถึงสนามฉันหยิบบอลมาลูกนึงก่อนจะเินไปกลางสนาม
"ขอฉันดูฝีมือของพวกเธอหน่อยนะ มาแย่งบอลจากฉันให้ได้" ฉันว่าพวกเขาทำหน้าเหลอหลาเหมือนไปไม่ถูก
"เข้ามาเลยไม่ต้องออมมือ จะเข้ามาพร้อมกันหมดก็ได้นะ" ฉันว่าแล้วเดาะบอลไปด้วย เห็นแบบนี่แต่ฉันเป็นถึงทีมชาตินะ ทำเป็นเล่นไป
"ถ้างั้นไม่เกรงใจแล้วนะครับ" โคอิซาคิว่าแล้วเข้ามาแย่งบอลอย่างรวดเร็วแต่ฉันก็สามารถหลบได้ จากนั้นฉันเริ่มเลี้ยงไปทั้วทั้งสนาม พวกเขาต่างพยายามแย่งไป แต่สุดท้ายก็คือ ไม่มีใครทำได้ สภาพตอนนี้คือ เหนื่อยหอบกันหมดแล้ว ยกเว้นฉันที่ยังสบายๆอยู่
"พรุ่งนี้จะเริ่มการฝึกซ้อม เตรียมตัวให้ดีล่ะ แต่ฝึกโหดนะขอบอกไว้ก่อนเลย" ฉันว่าก่อนจะเดินออกจากสนามแล้วไปเจอกับชูจิพอดี
"เป็นไงบ้างล่ะ" เขาถามพร้อมกับเดินมาข้างๆ
"แค่นี้ยังอ่อนหัดนะ" ฉันว่าก่อนจะเดินขึ้นรถไปกับเขาแล้วเขาก็มาส่งฉันที่บ้าน
ความคิดเห็น