คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : ตอนที่ 33
เวลาห้าโมงเย็น หลังทานอาหารแล้ว คนป่วยในชุดของโรงพยาบาลสีฟ้าอ่อน นอนกระดิกเท้าอย่างสบายใจ อันที่จริงการที่ต้องมานอนแม๊บอยู่ที่โรงพยาบาลก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร แถมมีพยาบาลสาวๆสวยหลายคนเข้ามคอยดูแลพลัดเปลี่ยนกันให้ชื่นใจอีกต่างหากถ้าไม่ติดว่า...ไอ้ยักษ์ที่นอนเฝ้าเขาอยู่คอยเป็นมารขัดจังหวะอยู่เรื่อยอย่างเช่นตอนนี้....
"ได้เวลาทานยาแล้วค่ะเดียวดิฉันช่วยพยุงนะคะ" สาวน้อยในชุดขาวเข้ามาหมายจะพยุงคนป่วย แต่ว่าร่างสูงที่คอยมองมาตั้งแต่แม่สาวคนดังกล่าวเข้ามาแล้วก็เข้ามาแย่งทำเสียก่อน
"ไม่เป็นไรครับส่งยามาให้ผมก็ได้ครับ คือเจ้านี้มันค่อนข้างดื้อเรื่องกินยาครับผมจัดการเองดีกว่า" มากิตวัดตามองอย่างเซ็งๆ ตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่นี้ได้แต่มองสาวๆ ยังไม่ได้รับบริการจากพยาบาลคนไหนเลยนอกจากเจ้าบ้าโทรุนี้
"ไม่ฮ่ะผมไม่ทานยาถ้าไอ้ยักษ์นี้ป้อน" มากิหน้ามุ่ยจะเกิดไปหน่อยแล้ว แค่นี้ก็ต้องมาขวางความสุขเขาด้วย
"ค่ะ" หญิงสาวเข้ามาส่งยาให้ด้วยรอยยิ้ม มากิหันไปยักคิ้วให้อย่างได้ชัย เป็นไงหล่ะให้มันรู้บ้างว่าคนป่วยน่ะอยากได้อะไรก็ต้องได้
พอพยาบาลสาวออกจากห้องไป ร่างสูงก็กอดอกมองอย่างไม่ค่อยพอใจกับอาการของคนป่วยเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนคนป่วยจะไม่สนใจกับอาการของเขาแม้แต่น้อยหันหลังห่มผ้าทำเป็นหลับ เพราะว่าอีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็จะได้เวลาเช็ดตัวแล้ว
"เห็นสาวๆเป็นไม่ได้ทำอ้อนเป็นเด็กเชียว" น้ำเสียงของโทรุประชดประชันอย่างเห็นได้ชัด
"พูดมากคนจะนอน" มากิแว้ดใส่พอหันไปหาก็โดนขโมยหมอแก้มไปเสียฉิบ
"โห่...ไอ้...ไอ้บ้า" มากิโวยวายปาหมอนใส่
"เฮ้! ดูท่านายจะหายดีแล้วนี้ ฤทธิ์เยอะขนาดนี้" โทรุที่หลบหมอนและข้าวของเอ่ยอย่างสนุกสนาน
"ยังไม่หายโว้ย! จะนอนอยู่นี้อีกเดือนเลยคอยดู นี้แหนะไอ้บ้า" กล่องกระดาษทิชชู่ลอยหวือแต่พลาดเป้าที่กระโจนเข้ามารวบตัวคนป่วยจอมอาละวาดไปกอดแล้วหอมซ้ายหอมขวาอย่างเมามัน
"นายนี้มัน น่าหมั่นเขี้ยวนัก" มากิตาเหลือกเหตุเพราะไม่ใช้แค่โทรุเข้ามาปล้ำจูบเท่านั้นมือใหญ่ยังล้วงเข้ามาใต้ชุดคนป่วยแถมยังป่วนเปี้ยนอยู่แถวกางเกงผ้าอีกต่างหาก
"อย่าน่ะโว้ยไอ้บ้า! แหกตาดูบ้างสิว่าฉันเป็นคนป่วยน่ะ โอ้ย! อย่า อย่า เดี๋ยวสายน้ำเกลือหลุด หยุด หยุด ยอมแล้ว ยอมแล้ว มือฉันเจ็บอยู่น๊า ปล่อยสิ ปล่อย" มากิดิ้นพล่านเพราะดูเหมือนชักไม่ใช้แค่การแกล้งกันเล่นๆแล้ว โชคดีที่ระฆังช่วยชีวิตจากคุณพยาบาลที่จะเข้ามาเช็ดตัวดังขึ้นเสียก่อน
โทรุส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้พยาบาลสาวที่เข้ามาพร้อมอุปกรณ์เช็ดตัว ที่ยืนหน้าเหวอกับสภาพห้องที่ข้าวของเกลือนกลาดด้วยฝีมือเจ้าตัวแสบของเขาเอง
"คือว่าเกิดอะไรขึ้นค่ะเนี้ย" สาวเจ้าเข้ามาเก็บข้าวของ
"คือว่าคนไข้เขาร้อนน่ะครับเลยอาละวาดนิดหน่อย...ผมว่าตอนนี้เขายังอารมณ์ไม่ค่อยดีเอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจัดการเช็ดตัวให้เองแล้วกันครับ" โทรุรีบช่วยไปเก็บของเข้าที่แล้วยิ้มละไม แต่มากิสายหน้าดิก ถ้าขืนให้โทรุเช็ดตัวมีหวังคงไม่ได้จบแค่เช็ดตัวเท่านั้นแน่ๆ
"เปล่าฮ่ะผมไม่ได้เป็นอะไรคุณพยาบาลรีบเช็ดตัวให้ผมเถอะฮ่ะ" มากิหันไปส่งสายตาเขียวปัดให้กับร่างสูงจอมเจ้าเล่ห์ แล้วหันไปกระซิบกับพยาบาลสาว
"ขอโทษน่ะฮ่ะมีพยาบาบพิเศษว่างๆบ้างหรือเปล่าครับคือผมอยากให้เข้ามาอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อย" มากิส่งสายตาอ้อนวอน แต่สาวเจ้ากับยิ้มตอบอย่างเฉยชา
"ต้องเสียใจด้วยนะค่ะคือตอนนี้ไม่มีใครว่างเลยค่ะ อีกอย่างคุณเองก็มีแฟนมาเฝ้าอยู่ไม่ต้องกลัวหรอค่ะ" มากิอยากจะตะโกนบอกเหลือเกินว่าก็เพราะไอ้บ้าโทรุอยู่ด้วยน่ะสิน่ากลัวที่สุดเลย แง๊...
"เอาน๊าไม่ต้องกลัวไปน่ะที่รักรับรองว่าฉันจะดูแลนายอย่างดีเลย" โทรุยิ้มเจ้าชู้ มากิขนลุกซู่ ตายแน่งานนี้มากิเอ๋ย มานอนอยู่โรงพยาบาลดูท่าก็ยังไม่ปลอดภัยเลยสักสิด
"ขอโทษน่ะค่ะขอปิดม่านเช็ดตัวคนไข้หน่อยแล้วกันค่ะ" คุณพยาบาลสาวผู้เย็นชาหันมาบอกร่างสูงด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง โทรุยิ้มตอบทำปากมุบมิบที่มากิอ่านได้ว่า 'คืนนี้นายเสร็จฉันแน่ยังไงก็ไม่รอด'
มากิแทบร้องไห้ให้ตายเถอะทำไมชีวิตตัวเองถึงได้อนาถได้ขนาดนี้เนี้ย
..................
.............................
........................................
สองร่างกกกอดกันแนบแน่น ลมหายใจหอบกระเส่าด้วยอารมณ์ที่เพิ่มพูนอย่างร้อนแรง ใบหน้าหวานแดงเรื่อด้วยเลือดฝาด อ้อมแขนเล็กและเรียวขาขาวเกี่ยวกระหวัดรัดร่างกำยำอย่างโหยหา ก่อนเสียงกรีดร้องด้วยอารมรณ์ที่พุ่งทยานจะดังขึ้นเมื่อสิ้นสุดความอดทน
"ยูยะเจ็บหรือเปล่า" เสียงคนถามสั่นพร่าด้วยอารมณ์ ที่จบลงไปเมื่อครู่ ค่อยๆถอนกายออกอย่างถนอมไม่อย่ากสร้างความเจ็บปวดอันใดให้กับคนรักแม้แต่น้อย
"ไม่ฮ่ะ...ไม่เจ็บ" ยูยะซุกใบหน้ากับอกหนาอย่างเขินอาย ทั้งๆที่มากินอนป่วยอยู่แต่ตัวเองกลับมาทำเรื่องน่าอายกับไคโต้อยู่ได้
"พรุ้งนี้อย่าลืมสัญญาน่ะครับต้องรีบพาผมไปหามากิแต่เช้าด้วย" เสียงหวานถามอู้อี้ด้วยยังไม่กล้าเงยหน้ามามอง
"อะไรน่ะ ว่าไงน่ะ" ไคโต้ถามด้วยว่าฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่องอันที่จริงก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกแต่อยากเห็นหน้าคนพูดมากกว่า
"ก็บอกว่าให้พาผม...." ยูยะเงยหน้าขึ้นมาบอกอีกครั้งแต่ยังไม่ทันพูดจบก็ต้องหน้าแดงอีกรอบด้วยเจอสายตาเจ้าชู้จากร่างสูงส่งมาให้
"รับรองว่าฉันพาไปหามากิแน่แต่ว่า...ขึ้นอยู่กับว่านายจะมีแรงลุกตอนไหนต่างหาก" ไคโต้ยิ้มพรายอามารณ์ที่พึ่งจะจบไปดูเหมือนว่าจะกลับมาใหม่อีกแล้วเพียงแค่เห็นใบหน้านั้นแดงเรื่อด้วยความอาย
********************************************************************
วันนี้มาต่อด้วยมันสมองตื้อๆ ยังง่วงอยู่เลยค่ะแต่ว่าไม่เป็นไรมีเรียนบ่ายๆ ยังนอนได้อีกตื่น....ขี้เกียจจริงตรู
ท่าน darkworm จะขอเบิลเหรอค๊าคือตอนนี้สมอง Big ไม่ค่อยดีต้องขออภัยค่ะเค้นไม่ค่อยออก
ท่าน -Ai- แหะ แหะ อย่างที่บอกค่ะสมองไอ้ Big ช่วงนี้ดูจะช้าๆ ใจเย็นหน่อยแล้วกันค่ะ
ท่านเจ๊ mama ค๊ามาดึกเหลือเกินอย่าลืมพักผ่อนน๊าเป็นห่วงค๊า
ความคิดเห็น