คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #104 : วันครอบครัว V
“เจ้าสามคนนั้นหายไปไหนกัน” ชิเมซุกอดอกถามลูกและหลานชายอย่างเอาเรื่อง อุตส่าห์รีบจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นเพราะพวกกวนประสาท พอกลับคนของตัวเองดันหายไปฉิบ
“ก็ไปธุระด้วยกันทั้งสามคน แล้วคุณหลานชายอย่างกระผมจะไปรู้ได้ไงครับ” โทรุทำหน้ากวนตอบ จึงได้ฝ่ามือของคุณลุงเป็นของขวัญสำหรับคำตอบ
“โอ้ย! ลุงนี่ชอบลงไม้ลงมือ มิน่าเจ้าเคนโด้ถึงได้ชอบหนีไปบ่อยๆ” มันยังไม่เลิกกวนคราวนี้จึงได้ฝ่าเท้าเป็นรางวัล แถมด้วยการหัวเราะเยาะด้วยความสะใจของไคโต้
พลั่ก!! ว่าแล้วก็ประทุษร้ายร่างกายญาติตนเองเป็นการระบายอารมณ์ แล้วการเล่นปัญญาอ่อนก็เริ่มขึ้น จนกระทั่งชิเมซุชักจะฉุนเกินพิกัด จึงจัดการตบกบาลหยุดความปัญญาอ่อนนั้นลง
“หยุดบ้า แล้วรีบตามหาสามคนนั่นได้แล้วไอ้ปัญญาอ่อน” นับวันเจ้าสองคนนี่ยิ่งไร้สาระสิ้นดี
โทรุและไคโต้จึงได้แต่ทำหน้าเซ็งๆ แล้วพากันออกเดินหาภายในโรงแรม จนในที่สุดก็...
“น้องชาย เห็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีสามคนมาแถวนี้บ้างหรือเปล่า” โทรุตัดสินใจถามพนักงานของโรงแรมคนหนึ่งที่กำลังจะเดินไปไหนสักแห่ง
“อืม...คิดว่าเห็นนะครับรู้สึกจะแถวๆ ร้านไอศกรีมข้างๆโรงแรมนะครับ ลองไปดูได้ เห็นว่าร้านนั้น วันนี้ขายดีเพราะมีหนุ่มน่ารักสามคนเข้าร้านนะครับ” พนักงานผู้นั้นตอบอย่างไหลลื่น (อันที่จริงคือสมาชิกของพวกเราปลอมตัวมาเอง)
“ขอบใจ เออ...น้องๆ จะรีบไปไหนกับฟร้า” พอแจ้งข่าวจบพนักงานผู้นั้นก็อันตรธานหายไปอย่างรวดเร็ว ทำเอาโทรุถึงกับงง แต่ก็รีบกลับไปหาพวกที่ฟร็อน
“ไงได้เรื่องหรือเปล่า” ชิเมซุที่นั่งคอยอยู่ถามขึ้นทันทีที่เห็นหลานชาย
“คิดว่าได้ครับ เมื่อกี้พนักงานบอกว่าเห็นแถวร้านไอศกรีม” โทรุเอียงคอซ้ายขวาเหมือนจะให้บรรเทาอาการเครียดจากการตามหาทั้งสามคน ชิเมซุและไคโต้จึงพากันลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วก้าวเท้าไปในทิศทางที่ได้รับการบอกกล่าว
0000000
บรรยากาศหน้าร้านนั้นคึกคัก มีทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ และใหญ่มากกกก พากันมาซื้อไอศกรีมกันมากมาย หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ และใหญ่มากกกก วันนี้เกิดอาการอยากรับประทานไอศกรีมกันถ้วนหน้า โต๊ะนั่งภายในร้านไม่พอรับแขก แถมแต่ละคนใช้เวลาในการทานยาวนานกว่าปรกติเพราะ
“ผมอยากทานแบบนี้จัง แต่กลัวทานไม่หมดยูยะกับคุณเคนโด้ต้องช่วยทานนะฮะ” มากิยิ้มหวานอ้อนสองคนที่นั่งร่วมโต๊ะ ทั้งๆที่ตนเองจักการกับช็อกโกแลตคาเฟ่ไปถ้วยหนึ่ง และบานาน่าสปริ้ทอีกหนึ่ง
“มากิ พอเถอะนะสองถ้วยแล้ว เดี๋ยวก็ได้ปวดท้องกันพอดี” เคนโด้ที่บัดนี้กลายเป็นพี่ใหญ่ของสองหนุ่ม พยายามหว่านล้อมเด็กดื้อ
“โหยยย...แต่มากิยังกินได้อีกนี่นา นะฮะ น๊า นะนะ” แล้วก็ส่งสายตาใสซื่อให้อย่างออดอ้อน
“ยุยะช่วยหน่อยสิ” แล้วเคนโด้ก็เริ่มหาตัวช่วย แต่...สิ่งที่เด็กหนุ่มไม่รู้คือพี่น้องคู่นี้เสพติดขนมหวานกันทั้งคู่
“มากิทานไม่หมดเราก็ช่วยทาน ก็ได้นิครับ” ดวงตาใสซื่อกำลังสองกระแทกหน้าเคนโด้แทบหงายหลัง เป็นแบบนี้แล้วแมวที่ไหนจะปฏิเสธได้ สิ่งที่สามารคือทำตามความต้องการทั้งคู่อย่างจำนน
“ตามใจแล้วกัน แต่ถ้าปวดท้องขึ้นมา อย่ามางอแงแล้วกันไม่สงสารหรอกนะ” เคนโด้แกล้งมองไปด้านนอกของร้าน ไม่ไหว ไม่ไหว เจอลูกอ้อนของเจ้าแสบนี่ทีไร เป็นต้องเสียท่าทุกที เออ...แต่ไปพวกนอกร้านนี่มันจะมายืนแถวนี่ทำไมกันเยอะแยะฟร่ะ
เพียงเท่านั้นมากิก็แทบจะจะกระโดดหอมเคนโด้เป็นรางวัล แต่ติดที่นั่งกันคนละฝั่ง ไม่งั้นนะจะจุ๊บที่ริมฝีปากบางๆ เซ็กซี่ๆ นั่นให้สะใจ
“พี่สาวคร้าบบบ ขอแบบรวมเอาทุกรสเลยฮะอย่างละก้อน” เจ้าตัวแสบโบกมือไหวๆ ร้องหาพนักงานสาว และชีก็ทำหน้าที่ได้อย่างรวดเร็ว ต่อให้โต๊ะใดจะลงแดงตาย เพราะความอยากไอศกรีมชีก็ไม่สน (เพราะเธอคือหน่วยงานของเราปลอมตัวไปนั่นเอง)
“ได้เลยค๊า แต่ต้องขอโทษด้วยนะค๊าพอดีวันนี้ มีคนมาใช้บริการเยอะ คงจะช้าไปหน่อยนะคะ” ความจริงคือ...อยู่นานเป็นอาหารตาให้พวกเราไปก่อนเถอะนะจะหนูๆ แล้วชีก็หันไปขยิบตาให้สองสาว CNN ซึ่งบัดนี้ประจำการอยู่ในมุมดีเลิศในการบันทึกภาพ (พวกนี้ทำงานเป็นขบวนการจริงๆ ^^” )
“เออคือ...ไม่ทราบว่าคุณสามคนเป็นดาราหรือเปล่าครับ” หนุ่มวัยกลางคนที่ดูยังไงๆ ก็ไม่น่าจะเป็นพวกนิยมบริโภคของหวาน ใจกล้าเป็นรายแรกเข้ามาถาม
“เปล่า นายมีปัญหาอะไร” เคนโด้เสียงเขียวตอบ ไอ้หมอนี่ไม่รู้ซะแล้วว่าเขาเองเป็นถึงลูกชายหัวหน้ายากุซ่า
“เปล่าครับ แล้ว...สนใจจะเป็นนายแบบกันบางมั้ยครับ” ชายคนดังกล่าวถือวิสาสะเชิญตัวเองให้นั่งข้างๆ เคนโด้
“ไม่!!” เด็กหนุ่มผู้เป็นพี่ใหญ่ตอบอย่างฉุนๆ
“แล้วน้องๆ สองคนล่ะครับสนใจมั้ย” ชายผู้นั้นยิ้มหวานให้สองพี่น้องที่ยังเอ๋อกับคนหน้าด้าน
“ไม่!! น้องชายของผมก็ไม่เหมือนกัน ขอโทษนะพวกเราไม่ชอบทำความรู้จักกับคนแปลกหน้า” เคนโด้เปิดฉากไล่คนหน้าด้าน
“ผมชื่อฮิโตะ แล้วคุณชื่ออะไรครับ เท่านี่เราก็ไม่เป็นคนแปลกหน้ากันแล้วครับ” ชายผู้นั้นยังคงแสดงความหน้าด้านต่อไป
“มากิ เปลี่ยนใจสั่งกลับไปทานกันบนห้องเถอะ” เพราะไม่อยากมีเรื่อง ก็คนเยอะจนแน่นร้านขนาดนี้เลี่ยงได้เลี่ยงก่อนดีกว่า
“ก็ได้ฮะ” มากิรีบพยักหน้าเห็นด้วย ยูยะเองก็มีท่าทางสนับสนุนเต็มที่
“เดี๋ยวสิ คุณยังไม่บอกชื่อผมเลย ไม่เสียมารยาทไปหน่อยเหรอครับ ผมอุตส่าห์บอกชื่อคุณแล้วนะครับ” ชายที่ชื่อฮิโตะ ถือวิสาสะเชยคางของเคนโด้อย่างไร้มารยาท
เด็กหนุ่มจึงปัดมือนั่นออก แล้วง้างหมัดเตรียมจะปล่อยออกไปสู่คนหน้าด้านเหนือมนุษย์ ที่บังอาจกล้ามาทำกับเขาแบบนี้ได้ แต่...
“ชื่อเคนโด้ โคมารุ เคนโด้ แต่ความจริงเจ้านี่น่าจะใช้นามสกุลคุโรดะมากกว่า” แทนที่จะเป็นเคนโด้ตอบ กลับเป็นเสียงทุ้มเย็นแฝงด้วยความโหดตอบให้แทน
สี่คนที่นั่งอยู่พร้อมใจกันหันไปมองโดยมิได้นัดหมาย แต่ความรู้สึกที่ได้เห็นภาพนั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง
ความรู้สึกของฮิโตะ(มนุษย์ผู้มีใบหน้าผลิตจากซีเมน) à เอ็งเป็นใครว่ะไอ้กล้ามโต @=@
ความรู้สึกของมากิ à ชัยโย ไอ้ถึกมาช่วยแล้วววว \^0^/
ความรู้สึกของยูยะ à อ๊ะคุณไคโต้มาทานด้วยกันมั้ยครับ ร้านนี้อร่อยมากเลย ^^
ความรู้สึกของเคนโด้ à งานนี้มีแต่ตายกับตายแน่ฉัน ^^”
ชิเมซุไม่ได้พูดอะไรอีก แต่กระดิกนิ้วเรียกให้เคนโด้ลดแขนลงและมาหาเขา แล้วเจ้าตัวเองก็ทำตามอย่างว่าง่าย
“เดี๋ยวสิ คุณชื่อเคนโด้เหรอ เป็นชื่อที่ดีนะ” ฮิโตะยังไม่รู้ชะตากรรม
“หมอนี่โง้โง่เนอะยูยะ” มากิบัดนี้กำลังพองเป็นอึ่งอ่าง เบ่งเต็มที่
“ทำไมเหรอมากิ” ยูยะถามเพราะไม่รู้จริงๆ
“เอ้า!! ก็คุณชิเมซุทำท่าเป็นเจ้าของขนาดนี้ ยังจะจีบอยู่ได้ สงสัยวันนี้ชะตาจะขาดแล้วนะซิยูยะ” คือว่า...เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอนั่นแหละมากิ เคนโด้เถียงในใจ และพยายามทำตัวเรียบร้อยที่สุด เพราะสายตาคาดโทษของชิเมซุ
“หนูน้อย ของดีนะฉันรู้อยู่แล้วว่าต้องมีเจ้าของ แต่ในเมื่อมันน่าสนใจขนาดนี่ ก็ต้องลองแย่งดูก่อนสิเพื่อบางทีจะได้เป็นของเรา” ฮิโตะยังลองของต่อไป
“แต่ผมว่าไม่มีทาง คุณเคนโด้นะรักคุณชิเมซุจะตาย หน้าอย่างกับปลาป่วยแบบคุณนะคุณเคนโด้ไม่สนหรอก” ปีศาจตัวน้อยเถียงคอเป็นเอ็น ดีมากกลับไปเดี๋ยวให้รางวัล ถ้าฉันไม่ช้ำในตายก่อนนะ เคนโด้สนับสนุนในใจ
“มากิ พอเถอะ กลับกันได้แล้ว พี่สาวเอาไอศกรีมใส่กล่องให้แล้ว แต่...คือว่าพี่สาวรู้ได้ไงครับว่าเราจะกลับกันแล้ว” พนักงานสาวยิ้มหวานแล้วจากไป (คือว่ากองกำลังของเรานกรู้มากจะหนูยูยะ)
“ไม่เป็นไรยูยะ ฉันอยากรู้เหมือนกันว่าเจ้านี่จะว่าไง เขาอยากแย่งนายไปจากฉัน” ชิเมซุถามเสียงเรียบแต่แฝงไว้ด้วยความโหดเช่นเดิม
ไม่มีคำตอบ แต่เคนโด้กลับเขย่งปลายเท้าขึ้น แล้วแตะริมฝีปากตนเองด้วยความรวดเร็วและแผ่วเบา หลังจากนั้นก็รีบผละออก แต่ติดที่แขนแข็งแรงของชิเมซุที่ไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น จากสัมผัสแผ่วเบาจึงการเป็นจุมพิตร้อนแรง
ยูยะและมากิ >///< อ้ายยยยยย!! สุดยอดเลยฮะคุณชิเมซุ
“พวกเรารีบกลับกันได้แล้ว ฉันชักจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” ไคโต้รีบลากยูยะไปจัดการเรื่องเงินทอง โทรุเองก็เช่นกันลากมากิออกจากร้านไปด้วยความเร็วเช่นกัน
ฮิโตะได้แต่ยืนเหวออออ งานนี้แห้วเห็นๆ แถมด้วยความระกำช้ำทรวง จึงคอตกจากไป ด้วยความเสียดาย
“พอเถอะครับ อายเขา” เคนโด้ที่ได้รับอิสระในที่สุดก้มหน้าตอบ ตอนนี้ไม่ใช่แค่แก้มที่แดง แม้แต่ใบหูก็แดงไปด้วย
“ได้สิ แต่นายต้องเคลียร์กับฉันบนห้องจนกว่าฉันจะพอใจ” ชิเมซุยิ้มให้ฮิโตะอย่างได้ชัย พร้อมกับโอบเด็กหนุ่มออกจากร้าน
แต่สาวๆ และหนุ่มๆในร้าน ตายเกลื่อนโดยเฉพาะสองสาว CNN เลือดท่วมคากล้อง VDO ในมือ ว่าแต่ใครลองเอาไม้ไปเขี่ยหน่อยสิว่าตายหรือยัง เดี๋ยวไม่มีใครถ่ายทำต่อ
อ๊ากกกกกก เหอๆๆ จบไปอีกตอนแล้วคะ พรุ่งนี้คงไม่ได้มานะจ๊ะทุกคน
ท่าน meiarchan ขอบคุณมากนะคะสำหรับรูปของหนูๆทั้งสาม และคำผิดที่ช่วยดูให้ค๊า
ท่าน *JM4* คิดถึงเหมือนกันคะ ยังไม่หาดีคะ ยังไม่การไออยู่คะ แต่ว่าเพราะคิดถึงไงคะเลยรีบกลับมาจ๊า
ท่าน k_roro ยังจ๊ายังไม่เปลี่ยนแนวนะคะ แต่อาจจะเอาสองสาวกลับมาแจมคะ
ท่านเจ๊ mama คือว่าอย่าพึ่งจิ้นไปไกลค๊ารอหนุ่มกลับห้องก่อน หุ หุ หุ หัวเราะทำไปฟร่ะไอ้ Big ยังไม่ได้คิดเลยค๊า สองสาวยังทำข่าวสายนี้อยู่นะจะ แต่ว่าอาจจะเอาสองสาวกลับมาร่วมอุดมการณ์คะ ว่าแต่เจ๊ไม่มีรอยจากอีสุกอีใสหลงเหลือเลยเหรอคะ ไม่เชื่อหลอก แบบนี้ต้องพิสูจน์ (พลั่ก! โดนดีดออกมา)
ท่าน MeAwKiM ยังไม่เปลี่ยนคู่คะ แต่ว่าจะเพิ่มทุนนะคะ โดยการนำสองสาวกลับมาอีกครั้ง
ความคิดเห็น