คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3
'ทำไม่ผมรู้สึกเหมือนทุกอย่างไม่อยู่ในความควบคุมทุกอย่างที่เป็นแบบนี้
เป็นเพราะเจ้าตัวมารเป็นแน่' ในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่เครื่องมือ
สือสารเครื่องเล็กของผมก็ส่งเสียงร้องขึ้นผมหยิบมันมาจะดูหมายเลขที่โทร
เข้าก็ต้องแปลกใจเล็กน้อยมันเป็นเบอร์ที่โชว์ให้เห็นมันเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นเคย
แต่ก็ตัดสินใจกดรับสายก่อนที่ผมจะพูดอะไรออกไปเสียงหนึ่งก็ดังสวนมา
เสียก่อน
"หวัดดีไคโต้สายดีเปล่า" และไอ้เสียงนี้แหละเรียกความหยุดหงิดได้ดีนักผม
ไม่ต้องเสียเวลาคิดอีกต่อไปว่าใครโทรหาเจ้าของเสียงนี้ผมจำได้ดีมันเป็น
เสียงมารหัวใจของผมเอง ทาคามิ มากิ เด็กแสบ
"ก็ดี" ผมตอบส่งๆทั้งที่อยากวางสายใจจะขาดแต่ว่าอีกใจก็อยากรู้เจ้าเด็กบ้า
นี่โทรมาทำไมร้อยวันพันปีเด็กนี้ไม่เคยแม้แต่อยากจะพูดกับผมด้วยซ้ำ
"แต่อีกประมาณสัก 1-2 นาทีนี้นายคงจะไม่ค่อยสบายแล้วหล่ะ"
"ทำไม" เอาหล่ะสิผมว่าผมรู้ถึงสาเหตุอาการคิดว่าไม่สามารถควบคุมสถาน
การได้แล้วเด็กนี้นี่เองตัวการ
"ก็นายพึ่งจะเปิด Mail ที่ฉันส่งให้ไปน่ะสิ...และในนั้นฉันมีของขวัญให้นาย
ด้วยมันก็คือไวรัสชนิดซ่อนตัวในบู๊ตเซกเตอร์แล้วมันก็จะทำงานเมื่อมีการบู๊ต
เครื่องและมันก็จะทำลายข้อมูลในบู๊ตเซกเตอร์ทั้งหมดทำให้ฮาร์ดิสก์เสีย
หาย" เจ้าเด็กนั้นบอกด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน
"นี้เป็นผลตอบแทนที่นายส่งตาลุงยากุซ่านั้นมายึดบ้านฉันกับยูยะแต่ฉันก็ยัง
เมตานายอยู่น่ะที่บอกนายก่อนที่เครื่องของนายจะพังจนไม่สามารแก้ไขได้
จำไว้ว่าอย่ามายุ่งกับเราอีก" พอเจ้าเด็กบ้าพูดจบก็วางสายไปไม่รอให้ผมได้
ตอบโต้หรือชี้แจงอะไรพอผมหายตะลึงกับเหตุการเมื่อครู่ก็กดเรียกพนักงาน
แผนก IT. เข้ามาจัดการกับไวรัสเฮ้อ~วันนี้ผมไม่มีอารมณ์จะทำงานแล้วโดน
เด็กบ้าป่วนแต่เช้าผมจึงตัดสินในโทรหา โทรุ ลูกพี่ลูกน้องของผม ผมควร
จัดการกับเจ้าตัวมารของผมได้แล้ว
เสียงรอสัญญาณดังเพียงสามครั้งปลายสายก็รับ "หวัดดีโทรุฉันอยากเจอ
นาย" ผมบอกความต้องการของตัวเองทันที่
ตอนนี้ผมมานั่งรอโทรุที่ร้าน Coffee ฝั่งตรงข้ามของตึก Office ปรามาณ 5
นาทีโทรุเจ้าของความสูง 187 ซม.ก็เข้ามาหาผม
"ไง๊~มีปัญหาที่คุณชายไคโต้คิดไม่ตกหรือไงถึงได้โทรหาฉันแต่เช้า" หมอ
นั้นนั่งลงตรงข้ามกับผมแล้วเปิดประเด็น"ก็ไม่เชิง...นายจำยูยะได้หรือเปล่า" ผมยกแก้ว Espesso ขึ้นดื่มสายตาจับ
จ้องที่หน้าโทรุหมอนั้นยกยิ้มมุมปาก
"จำได้สิจำได้ดีทีเดียว" ผมว่าผมเห็นประกายแปลกในดวงตาคู่นั้น
"นายจะให้ฉันทำอะไร"
"งานง่ายๆหาที่อยู่ใหม่ของยูยะให้ฉันเท่านั้น" ผมตอบเสียงเรียบรอดูท่าทาง
ของญาติผู้พี่ตัวเอง
"นายคงไม่ต้องการแค่นั้นมั่ง...อยากให้ฉันจัดการกับเจ้าทาคามิคนพี่ให้หรือ
เปล่าถึงได้เสียเวลาโทรหาฉันบอกมาตามตรง" คราวนี้จากยิ้มมุมปากชาย
ตรงหน้าก็เผยยิ้มกว้าง
"ถ้าได้ก็ดีแต่อย่ารุนแรงนักยังไงเจ้าเด็กบ้านั้นก็เป็นพี่ของยูยะ" ผมยิ้มตอบ
ด้วยรอยยิ้มเจ้าเลห์ไม่แพ้โทรุ หมอนี้ท่าทางถูกใจมากิเป็นแน่ถ้าผมดูไม่ผิด
โทรุเล่าให้ผมฟังเรื่องครั้งแรกที่เจอกับมากิเจ้าโทรุนี้มีตำแหน่งในสมาพันธ์
ของยากุซ่าถึง คุมิโจ แต่กลับยอมปล่อยให้เด็กอย่างมากิพูดใส่หน้าขนาด
นั้น ผมว่าเจ้านี้คงคิดอะไรอยู่แน่ๆ และเท่าที่ผมเห็นโทรุกำลังเจอของเล่นชิ้น
ถูกใจและผมคิดว่าคนอย่างมากิต้องเจอกับโทรุเท่านั้นถึงจะสมน้ำสมเนื้อ
ผมยื่นมืออกไปเจ้าโทรุก็รีบยื่นมือตัวเองมาจับทันทีผลประโยชน์และความ
พอใจผมกับโทรุเข้ากันได้ดีจริงๆกับเรื่องนี้
***************************************
เขียนตอนนี้แล้วรู้สึกว่าฉันสร้างเมะโรคจิตมาแน่ๆเลยทำไมบรรยากาศมันถึงได้เป็นแบบนี้ ยูยะกับมากิ มามี๊ไม่ได้ตั้งใจหาสามีโรคจิตให้ลูกๆน่ะแต่ว่ามือมันไปเอง...แง๊~มากิอย่าตีเค้าน่ะเค้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ
ปล.ขอการงามๆเสียสามทีสำหรับท่านผู้ที่ผ่านมาอ่านและโดยเฉพาะผู้มีอุปการทุกท่านที่ช่วยเม้นให้
1. น้องนมขวดบอกให้พี่Big คิดว่าคงเป็นพี่ค่ะขออณุญาติน่ะจ๊ะ พี่ลองแบบนี้หวังว่าจะอ่านง่ายขึ้นน่ะคือพี่เป็นพวกพิมพ์ลูกเดียวไม่รู้วิธีจัดหน้ากระดาษแหะๆๆ หรืออีกอย่าคือง้าวนั้นเองแล้วไว้วันเสาร์ว่างๆจะมาแก้ไขให้น่ะค่ะ
2. น้องdarkworm ที่บอกว่าแต่งสดแล้วกลัวพี่Bigจะหายเอาเป็นว่าให้สัญญาแล้วกันว่าจะแต่งให้จบแต่หากอยู่ก็เงียบไปแสดงว่าพี่ติดเรียนหรือไม่ก็โดนตัดสายเคเบิลจ๊ะเพราะที่พี่อาศัยอยู่เนียปีที่แล้วโดนไปสองรอบแง๊ๆๆเค้ากลัวน่ะ
3.น้องๆnuin ,Lullaby, Complex, ศิลปินช่างฝัน ที่บอกว่าหนุกหนานขอบอกว่ากรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค๊ามีคนอ่านแล้วชมเรายิ๊บปี๊ \\ ^0^ //
ความคิดเห็น