ร้อยเล่ห์ เสน่ห์รัก

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 รุ้งพรายคนใหม่

ภายในสนามบินสุวรรณภูมิ ผู้คนที่เดินควักไคว่มากมายไม่ได้เป็นปัญหาให้กับธราเทพเลยสักนิด ตอนนี้ใจของเขากำลังจดจ่อกับการกลับมาของใครคนหนึ่งที่ไม่ได้เจอหน้ากันเกือบปีเต็ม ๆ

สายตาของชายใจเป็นหญิงนั้นเพ่งมองไปยังประตูทางออกของผู้โดยสาร...รอ...แล้ว...รอเล่าก็ยังไม่ปรากฎร่างของเพื่อนสาวว่าจะโผล่ออกมาซักที จนเขาเริ่มจะปวดขานั้นล่ะจึงต้องเดินหาที่นั่งบริเวณนั้นแทนไปก่อน

ธราเทพเลือกที่นั่งบริเวณด้านหน้าที่คนมองเห็นชัด...หย่อนตัวนั่งได้สักพักก่อนจะก้มลงนวดขาตัวเองเพียงครู่เดียวก็มีความรู้สึกว่ามีรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองก็ให้ตกตะลึงกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้ายิ่งนัก

’‘รุ้งพราย’‘

ซินดี้อุทานลั่นก่อนจะกระโดดกอดเพื่อนรักไว้แน่น ไม่เกรงใจใคร หรือสายตาของผู้ใดทั้งนั้น เขารีบดันตัวเพื่อนสาวออกห่าง ก่อนจะมองสำรวจอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้า

รุ้งพรายเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนเลยหรือเนี่ย

’‘รุ้ง...จริง ๆ ด้วย’‘ เหมือนคำพูดของธราเทพที่เปร่งออกมาจะย้ำกับตัวเองซะมากกว่าว่า ’นี่ล่ะคือรุ้งพรายจริง ๆ ’

ก็ดูสิเพื่อนสาวของเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนขนาดไหน ไม่เหลือเค้าสาวน้อยน่ารัก อ่อนหวานคนเดิมสักนิด

ผู้หญิงที่เห็นตรงหน้า สวยเปรี้ยวด้วยชุดเดรสสั้นเกาะอกสีดำที่ยาวเหนือหัวเข่ามาเพียงครืบเดียว...แถมใส่แว่นกันแดดปิดบังดวงตาคู่สวย...ทำให้เธอเป็นที่ดึงดูดสายตาของคนแถวนั้นหลายคู่ให้หันมามองกันเป็นตาเดียว...

รุ้งพรายเปลี่ยนตัวเองได้เริด...มาก!

’‘คิดถึงเทพที่สุดเลยล่ะ’‘ ก่อนที่ธราเทพจะคิดไปไกล...หญิงสาวก็โน้มตัวกอดอีกฝ่าย หอมแก้มซ้ายขวา แต่สิ่งที่ได้กลับมาทำเอารุ้งพรายอมยิ้มขำกับธราเทพยิ่งนัก

’‘แหม...ห่างกันเป็นปีเมื่อไหร่แกจะเรียกฉันซินดี้ซะทีนะ’‘ ธราเทพได้แต่ทำท่ากระฟัดกระเฟียดส่งไปให้รุ้งพราย...ที่เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่เคยเรียก ’ซินดี้’ ให้ชื่นใจได้สักครั้งเลย

ก่อนที่สายตาของซินดี้จะสำรวจตรวจตราเพื่อนสาวไปมากกว่านี้เสียงกระแอมกระไอของใครคนหนึ่งก็ดังมาจากด้านหลังของรุ้งพราย...ก็ดึงความสนใจของเขาไปทันที

หญิงสาวหันไปมองก่อนจะหัวเราะน้อย ๆ ให้กับอีกฝ่ายที่ตัวเองเกือบลืม...เพราะมัวแต่ดีใจที่ได้เจอเพื่อนรักนี่เอง

’‘เกือบลืมเสียแล้วสิ...มาร์ทคะนี่ซินดี้’‘ หญิงสาวเดินตรงไปควงแขนบุรินทร์ก่อนจะแนะนำให้กับธราเทพรู้จัก ’‘เทพนี้...มาร์ท...เพื่อนสนิทรุ้งเอง’‘

บุรินทร์เหลือบสายตาที่ผิดหวังมองไปยังรุ้งพรายนิดหนึ่ง...’เพื่อน’ เขาคงเป็นได้แค่นี้...ก่อนจะหันมาทางธราเทพยืนมือไปจับกับอีกฝ่ายที่ทักทายแบบเดียวกันกลับมา

’‘สวัสดีครับคุณซินดี้...ผมบุรินทร์ เรียกมาร์ทเฉย ๆ ก็ได้ครับ’‘

’‘เช่นกันค่ะ...เรียกเทพซินดี้เฉย ๆ ก็ได้’‘

ธราเทพมองอีกฝ่าย...นี่ถ้าเขาบ้าผู้ชายหล่อ ๆ นิดหนึ่งคงจะคลั่ง ’พ่อหนุ่มคนงามนามบุรินทร์’ คนนี้ไปแล้ว...แต่นี่เขาได้แต่มองดูอีกฝ่ายที่หันไปกระซิบกระซาบอะไรกันข้างหูของเพื่อนสาว...ที่ตอนนี้กำลังหัวเราะคิกคัก...มองดูสายตาของบุรินทร์ก็รู้ได้ทันทีคิดยังไงกับเพื่อนของเขา...แต่รุ้งพรายนี่สิคิดยังไงกับ ’พ่อหนุ่มคนนี้’ ...หรือเพื่อนสาวคิดจะทำอะไร...เห็นทีคืนนี้คงต้องคุยกันยาวซะหน่อยแล้ว

’‘ไปกันดีกว่ารุ้ง...จะได้พักผ่อน...ตกลงนี้จะกลับบ้านหรือไปพักกับฉันเนี่ย’‘

’‘ไปพักกับเทพก่อนดีกว่า...พรุ่งนี้รุ้งค่อยกลับบ้านก็แล้วกัน’‘ หญิงสาวบอกเพื่อนก่อนจะรีบตามสองคนข้างหน้าที่เดินนำไปก่อนโดยถือกระเป๋าของรุ้งพรายไปด้วยแล้ว...หญิงสาวดึงแว่นกันแดดออกมาสวมเหมือนเดิมปิดบังดวงตาของตัวเองไว้ก่อนจะรีบเดินตามเพื่อนรักออกไป

สายลมที่พัดมาประทะร่างบาง...ตีกันจนผมที่ปล่อยให้มันยาวสลวยที่กลางหลังตีกันยุ่งเหยิง...แต่หญิงสาวไม่ได้ให้ความสนใจกับมันสักนิด เธอเพ่งสายตาออกมองผ่านความมืดยามราตรีกาลออกไปไกล...วันนี้กับเมื่อปีที่แล้วทุกอย่างที่มองเห็นตอนนี้ก็ยังคงเหมือน ๆ เดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปสักนิด...ที่เปลี่ยนคงเป็นใจคนละมั้ง

’‘คิดอะไรอยู่นะรุ้ง’‘

รุ้งพรายสะดุ้งกับเสียงของเพื่อนก่อนจะหันไปมอง...ธราเทพเดินมาหยุดที่ระเบียงของคอนโดหรูของเขาก่อนจะหันมาสบตากับรุ้งพราย

’‘ถามว่าคิดอะไรอยู่’‘

’‘เปล่าซักหน่อยนี้เทพ...รุ้งแค่เดินมารับลมเท่านั้นเอง’‘ หญิงสาวได้แต่ก้มลงมองมือของตัวเอง

’‘รุ้งเปลี่ยนไปเยอะนะ...แต่ว่าดูสวยขึ้นมากเลยล่ะ’‘

รุ้งพรายหัวเราะน้อย ๆ กับคำชมของเพื่อนรัก ’‘รุ้งเป็นคนใหม่แล้วหล่ะเทพ...รุ้งพรายคนเดิมไม่มีอีกแล้ว..’‘ หญิงสาวบอกเพื่อนดวงตามองฝ่าความมืดออกไปไกล

ธราเทพนิ่งเงียบไปสักพัก ’‘กลับมานี่ไม่ได้คิดจะทำอะไรใช่มั๊ย’‘

’‘ทำอะไรล่ะ...รุ้งมาแค่สองเดือนเองนะ...ถ้าพ่อไม่ตามรุ้งกลับ เทพคิดว่ารุ้งจะกลับมาที่นี่เหรอ’‘

’‘เทพก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่...เออ แล้วคุณมาร์ทนั้นรู้จักกันได้ยังไง’‘ ธราเทพรีบเปลี่ยนเรื่องทันที...ตอนนี้รุ้งพรายคงยังไม่พร้อมที่จะเปิดเผยรอก่อน เพื่อนสาวคงพูดออกมาเองแหละ...

’‘มาร์ทหรอ...น้องสาวเขาเรียนที่อังกฤษเป็นลูกศิษย์ของแม่รุ้งเอง...เรารู้จักกันที่นั้น เขาเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งของรุ้งเลยล่ะ’‘ หญิงสาวพูดไปก่อนจะนึกขึ้นได้ ’‘อ๋อ...แต่น้อยกว่าเทพนะจ๊ะ’‘

ธราเทพได้แต่ค้อนอีกฝ่าย ก่อนจะจ้องมองลึกลงไปในตาคู่สวยของเพื่อนสาว ’‘แค่เพื่อนแน่นะ’‘

’‘แน่สิ...แค่เพื่อน เพื่อนที่ดีที่สุดเท่านั้นแหละ’‘

ธราเทพถอนใจ...รุ้งพรายอาจจะคิดแค่เพื่อนจริงอยู่...แล้วนายบุรินทร์นั่นเล่า คงไม่ได้คิดกับรุ้งพรายแค่เพื่อนแน่นอน...เขาได้แต่หวังว่ามันคงจะไม่มีเรื่องยุ่ง ๆ ตามมาอีกหรอกนะ ...

เม้น + โหวต เป็นกำลังใจให้กันนิดหนึ่งนะจ๊ะ คนอ่านที่รักจ๋า

ขอแนะนำตัวละครอีกหนึ่งคนที่จะมาทำให้คุณหลงรักกับความเป็นสุภาพษุรุษของเขา


...อิมเมจ...บุรินทร์เจ้าค่ะ...