ร้อยเล่ห์ เสน่ห์รัก

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 ส่วนลึกในหัวใจของนายกฤตภาส (ครบ 100% แล้วจ้า)

อัพแล้วจ้า

’‘คิดถึง’‘

กฤตภาสรู้สึกคำสั้น ๆ คำนี้มันวิ่งวุ่นในใจเขาเหลือเกิน

ชายหนุ่มถอนใจยาวก่อนจะเอนหลังกับเก้าอี้ทำงานหนังตัวหรูภายในห้องทำงานของเขา

สองอาทิตย์แล้ว...หลังจากเหตุการณ์ที่รุ้งพรายบุกมาหาเขาถึงบริษัท...หลังจากนั้นเขาไม่ได้พบกับรุ้งพรายอีกเลย...ใจบอกตัวเองว่าไม่ได้รักเธอสักนิด...แต่เขากลับโหยหาที่จะได้พบ ได้เห็นหน้าหวาน ๆ นั้นอยู่ตลอดเวลา...ถ้าอาการที่เขาเป็นอยู่ตอนนีเค้าเรียกกันว่า ’คิดถึง’ มันก็คงจะถูกต้องที่สุดแล้วในขณะนี้

’‘ก็อก...ก๊อก...ก๊อก’‘

กฤตภาสตื่นจากภวังค์ความคิด...หันมองทางประตูห้องทำงานทันที ’‘เข้ามา’‘

คนที่ก้าวเข้ามาเป็นดนัยภพที่เดินตรงปรี่เข้ามาหาเจ้านาย ก่อนจะรีบรายงานสิ่งที่ได้รับมอบหมายให้ไปทำมา’‘หาไม่พบเลยครับ ห้องเพื่อนคุณรุ้งก็ปิดประกาศขาย ผมไปตามที่บ้านคุณรุ้งมาก็ไม่มีใครทราบเลย’‘

’‘เวรเอ้ย...พวกเพื่อนยัยนี้มีคนเดียวหรือไงห๊ะดนัยภพ’‘ เสียงชายหนุ่มตะโกนคับห้อง พร้อมกับแฟ้มในมือที่เควี้ยงมาทางเขาโครมใหญ่ ดนัยภพรีบกระโดดหลบยังกับ ’จา พนม’ ก่อนจะรีบบอกอีกฝ่ายก่อนที่ห้องมันจะระเบิดลุกเป็นไฟ

’‘ผมถามเพื่อนคุณรุ้งที่สนิท ๆ กับคุณรุ้งหมดแล้ว แต่ไม่มีใครทราบสักคนเลยนะครับ’‘

’‘แกต้องจัดการให้ฉันรู้เรื่องของรุ้งพรายก่อนคืนนี้ ไม่งั้นตกงานแน่นอน’‘ เสียงกฤตภาสไม่ได้บอกว่าล้อเล่นกับเขาสักนิด

ดนัยภพหลบตาต่ำก้มมองปลายรองเท้าของตัวเอง ’ทะเลาะกันแต่เขากลับต้องซวยแทนหรือไงนี่’ ยังไม่ทันคิดไปไกลกว่านี้ เสียงของเจ้านายก็ระเบิดใส่มาอีกระลอก

’‘จะยืนก้มหน้าอีกนานไหม หรือรอให้ใบไล่ออกมายื่นตรงหน้าก่อนห๊ะ’‘

เท่านั้นหล่ะนักวิ่งที่ว่าได้เหรียญทองโอลิมปิคยังต้องซูฮกให้ดนัยภพที่จ้ำอ้าวออกจากห้องทันที

กฤตภาสรู้สึกโหวงเหวงในใจยิ่งนัก...เขาเองก็หาสาเหตุไม่ได้ บอกได้คำเดียวเขา ’กลัว’ ไม่รู้ความกลัวนี้มันมาจากไหน

’กลัว’ ว่ารุ้งพรายจะไม่มาหาเขาอีกแล้ว

’กลัว’ จะไม่ได้ยินเสียงหวาน ๆ นั้นอีกต่อไป

และ ’กลัว’ กับการย่อมรับใจตัวเองว่าทำไมมันถึงรู้สึกเจ็บขนาดนี้...

**************************************************************

’’กฤตค่ะ...พอเถอะนะ ดูสิคุณดื่มเยอะขนาดนี้แล้วนะนี่’’ ปากก็ห้ามชายหนุ่ม แต่ ’ชัญญา’ กับเทเหล้าชั้นดีลงในแก้วที่กฤตภาสดื่มไม่ได้หยุด

กฤตภาสที่ตอนนี้นั้นเมาแทบตั้งสติไม่อยู่ แต่กลับไม่คิดที่จะหยุดดื่มมันสักนิด เขาจมตัวเองอยู่ในผับนี้ พร้อมเหล้าตรงหน้านั้นมาเกือบ 3 ชั่วโมงแล้ว

คำพูดที่เหมือนอากาศของชัญญาก็ไม่ได้ผ่านเข้าหูของชายหนุ่มเลย เขายังคงกระดกแก้วเหล้าตรงหน้าเข้าปากต่อไป

’’รุ้งคุณหายไปไหนนะ’’

เสียงพึมพำของกฤตภาสแทบทำให้ชัญญากรี๊ดผับแตกอีกรอบ เพราะตั้งแต่มาเจอเขานั้น ชายหนุ่มพร่ำพูดถึงแต่ ’รุ้งพราย’ อยู่นั้นล่ะ

...ถ้าผู้ชายตรงหน้าไม่ได้เป็นของเธอคนอื่นก็อย่าหวังเลย...

ความคิดชั่วร้ายเริ่มทำงานในตัวชัญญาทันที หญิงสาวมองไปที่กฤตภาสที่ตอนนี้แทบฟุบหน้าลงกับโต๊ะอยู่แล้วเธอรีบเดินตรงปรี่เข้าไปประกบข้างตัวชายหนุ่มเอามือสอดเกาะเอวของอีกฝ่ายไว้

’’กฤตค่ะ...ชัญญารู้นะว่ารุ้งพรายอยู่ที่ไหน...กฤตไปกับชัญญานะชัญญาจาพาคุณไปหาเธอเอง’’

กฤตภาสที่ตอนนี้สติที่มีก็เริ่มลดน้อยลงไปกับเหล้าที่ดื่มไปยังกับน้ำเปล่า ไหนจะได้ยินชื่อผู้หญิงที่เขาโหยหาอีก จึงยอมให้ชัญญากับพนักงานชายของผับแห่งนี้ประคองขึ้นชั้นบนของโรงแรมทันที่

**************************************************************

กว่าจะพาร่างของกฤตภาสขึ้นมาถึงบนห้องนี้ได้แทบทำให้ชัญญาลิ้นห้อย...แต่ผลที่ได้กลับมามันคุ้มยิ่งนัก...หญิงสาวยิ้มในหน้าปิดบังแววตาแห่งความริษยาไว้ไม่มิด ก่อนจะหันมาทางพนักงานชายที่ยืนอยู่ด้านหลัง

’’นี่ค่าจ้างแก...ถ้ามีคนมาถามหาเขาบอกฉันพากลับบ้านไปแล้ว’’

พนักงานรีบก้มไหว้อีกฝ่ายที่หยิบยืนแบงค์สีม่วงส่งให้ แล้วรีบจ้ำอ้าวออกจากห้องทันที

พอพ้นร่างของพนักงาน ชัญญาก็รีบก้าวขึ้นเตียงไปนั่งด้านข้างของกฤตภาส เอามือลูบไล้แก้มอีกฝ่ายอย่างหลงไหลทันที

’’คุณต้องเป็นของชัญญาคนเดียวเท่านั้นกฤต นอกจากชัญญาแล้วคุณจะรักใครไม่ได้ทั้งนั้น’’ แววตาของชัญญาตอนนี้ไม่มีแววว่าเธอจะพูดเล่นสักนิด แต่มันกลับดูน่ากลัวมากกว่า

’’รุ้ง...รุ้ง...คุณอย่าทิ้งผมไปอย่างนี้สิ’’ กฤตภาสเพ้อวุ่นวายดึงตัวของชัญญามากอดกับตัวเองแน่น ’’คุณอยู่กับผมนะ ผมคิดถึงคุณจัง...ที่รัก’’

ทุกคำพูดของกฤตภาสเหมือนไปเพิ่มเชื้อไฟในตัวชัญญาที่ตอนนี้โกรธชายหนุ่มอยู่แล้วให้มันมีเพิ่มขึ้นไปอีก ’เพ้อหาแต่นังนั่น คิดถึงมันมากใช่ไหม อย่าหวังจะได้อยู่กับมันอย่างมีความสุขอีกเลย’

’’กฤตค่ะ รุ้งอยู่นี้’’ ชัญญาจับมืออีกฝ่ายมาแนบกับแก้มตัวเองทันที

’’รุ้งจริงเหรอ คุณไม่ได้ทิ้งผมไปไหนใช่ไหมครับ...ผมขอโทษ...ผมรู้แล้วผมรักคุณ’’ เมื่อสติที่ขาดหายทำให้สิ่งที่มันฝังรากลึกอยู่ในใจถูกขับออกมา

...แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าผู้หญิงที่ได้รับฟังนั้นเป็นรุ้งพราย...

ชัญญาหลับตาแน่น พยายามระงับความโกรธของตัวเองให้ได้...เมื่อกฤตภาสเป็นของเธอเมื่อไหร่ ผู้หญิงที่เขารักต้องเป็นเธอคนเดียวเท่านั้น...

’’ฉันก็รักคุณ’’ พูดจบก็ก้มลงไปปิดปากของอีกฝ่ายทันที...ที่ตอนนี้ตอบสนองทุกการกระทำที่คิดว่าเป็นรุ้งพรายมอบให้อย่างมีความสุข...

หากกฤตภาสรู้ตัวสักนิดว่าการกระทำครั้งนี้มันจะทำให้เกิดเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคตเขาคงไม่คิดที่จะดื่มเหล้าอีกเป็นอันขาด!!!...

จบไปอีกหนึ่งตอน เม้น + โหวตกันสักนิดนะจ๊ะนักอ่านที่รัก

ขอบคุณทุกเม้น + โหวตค่ะ จะพยายามอัพทุกวันให้ได้เลย