ร้อยเล่ห์ เสน่ห์รัก

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ตอกย้ำความเจ็บปวด

ธราเทพได้แต่มองเพื่อนสาวที่หมกตัวอยู่กับโซฟา มาตั้งแต่ตอนดึกของเมื่อคืน จนถึงตอนนี้ 7 โมงเช้า ก็ไม่มีทีท่าจะหยุดบ่อน้ำตาที่มันไหลมายังกับก๊อกแตกได้เลย

’‘หยุดร้องได้แล้วนะรุ้ง...ตาบวมหมดแล้วเห็นไหม’‘ เสียงธราเทพปลอบโยนอีกฝ่ายเต็มที เห็นแล้วก็สงสารรุ้งพรายนัก นั่งอยู่กับเสื้อผ้าชุดเดิม ร้องไห้จนตาแทบปิด ไม่เห็น ’นายกฤตภาส’ จะมาสนใจสักนิด

’‘ฮือ...ฮือ รุ้งเจ็บจังเลยอ่ะเทพ...รุ้งตัดใจจากเขาไม่ได้จริง ๆ นะ’‘ เมื่อหาที่พึ่งไม่ได้ก็ยืม ’อก’ ธราเทพนี่ล่ะซับน้ำตาไปก่อน

’‘ตัดใจไม่ได้...แกก็กลับไปคุยกับเขาให้เคลียร์สิ จะมานั่งบีบน้ำตาเป็นปีบจนห้องฉันน้ำจะท่วมไปทำไม’‘

’กลับไปคุยให้เคลียร์’

ใช่แล้ว...คำ ๆ นี้วิ่งสู่สมองของรุ้งพรายทันทีอย่างกับ 4x100 เมตร...หญิงสาวยิ้มในหน้าก้มลงเอาหน้าซุกกับอกเพื่อน...เกลือกกลิ้งไปมาจนน้ำตาแห้งนั้นล่ะ...ถึงได้เงยหน้ามาจุ๊บแก้มธราเทพอีกหนึ่งที

’‘ขอบใจมากนะ...ซันนี่’‘ บอกเพื่อนเสียงหวานก่อนลุกจากโซฟาที่ตัวเองใช้เป็นที่ทำใจมาทั้งคืน...ตรงเข้าห้องน้ำ ทำความสะอาดร่างกาย แต่งชุดใหม่ที่สวยพริ้งซึ่งพอจะมีอยู่ที่ห้องของธราเทพบ้างแล้ว...เพราะทะเลาะกับกฤตภาสที่ไรที่นี่คือที่พักใจชั้นเยี่ยมของหญิงสาวนั่นเอง

’ตื้อ...เท่านั้นที่รุ้งต้องทำ...รุ้งไม่ยอมปล่อยคุณไปแน่’

หญิงสาวยิ้มในหน้าเปิดน้ำอาบอย่างสบายใจ...ไม่รับรู้กับอาการโกรธเกรี้ยวของเพื่อนเลยแม้แต่น้อย

’มันหลอกเช็ดน้ำมูก น้ำตากับเสื้อฉัน...ยัยรุ้ง นะ ยัยรุ้ง...ถ้าเมื่อกี้ไม่เรียกซันนี่...มีเรื่องไปนานแล้ว’ ธราเทพได้แต่ค้อนอีกฝ่ายที่อยู่ในห้องน้ำ แถมฮัมเพลงสนุกปากอีกต่างหาก

’เมื่อตะกี้ร้องไห้จะเป็นจะตาย อารมณ์มันแปรปรวนยิ่งกว่าพยากรณ์อากาศอีกนะเนี่ย’

+++++++++++

หลังจากนั้น อีก 1 ชั่วโมงต่อมา...ทั้งรุ้งพรายและธราเทพจึงมายืนอยู่หน้าบริษัท ’KTP’ กรุ๊ป บริษัทยักษ์ใหญ่ของ ’กฤตภาส’ ที่ส่งออกอาหารแห้งทุกชนิด

’‘ให้ฉันขึ้นไปคนเดียวเนี่ยนะ’‘ รุ้งพรายเองก็ชักหวาด ๆ...เธอเองก็กลัวอยู่ในใจลึก ๆ เหมือนกัน...ถ้าเขาตัดสัมพันธ์กับเธอจริง ๆ ล่ะ...เธอจะรับกับสิ่งที่เขาจะมอบมันให้ได้หรือ

’‘มาถึงที่แล้วนี่นา...ขึ้นไปเถอะฉันจะตามแกอยู่ห่าง ๆ o.k.’‘ ธราเทพบอกอีกฝ่าย...เหมือนเป็นสายลับไงไม่รู้ทำลับ ๆ ล่อ ๆ แถมใส่แว่นดำกันทั้งคู่ หันไปมองเพื่อนสาวที่แต่งตัวสวยพริ้งด้วยเดรสสีชมพูหวานแหวน...แต่กลับสวมแว่นกันแดดอันเท่าหน้า...เพื่อปิดบังดวงตาที่บวมเป่ง...ถ้ามีผ้าปิดหน้าอีกนิด...ยามคงจับส่งตำรวจแน่นอน

’‘อืมห์...มาถึงที่แล้วถอยไม่ได้เด็ดขาด’‘ หญิงสาวพูดเบา ๆ เหมือนให้กำลังใจกับตัวเอง...จบก็มุ่งหน้าเดินเข้าบริษัททันทีโดยมีธราเทพตามติดหลัง

พนักงานต่างจำกันได้ว่านี่คือ ’คุณรุ้งพราย แฟนสาวของเจ้านายใหญ่’ แต่ที่แปลกไปจากทุกทีคือวันนี้คุณรุ้งพรายเธอมาแปลก...ใส่แว่นอันเท่าบ้าน...แถมไม่ส่งยิ้มทักทายเหมือนทุกครั้งอีกต่างหาก...เอาแต่เดินก้มหน้า

รุ้งพรายเดินตรงเข้าลิฟต์พร้อมกับกดชั้นบนสุดที่เป็นที่ทำงานของ ’ผู้บริหาร’ เท่านั้น ’‘เทพไม่ไปกับรุ้งจริงเหรอ’‘ รุ้งพรายหันกลับมาถามเพื่อนอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

ธราเทพค้อนอีกฝ่ายตาแทบกลับออกมานอกแว่น ’‘เมื่อไรแกจะเรียกฉันว่า ’ซันนี่’ ให้ติดปากสักทีนะ’‘

’‘เอาน่า...ต่อไปรุ้งจะเรียกเทพว่า ’ซันนี่’ สัญญา’‘ หญิงสาวหันมาจ้องหน้าอีกฝ่าย ’‘แต่เทพไม่ไปกับรุ้งจริงนะ’‘

’‘ฉันรอแกอยู่ตรงนี้แล้วกัน...ตกลงกันให้รู้เรื่องนะ...ฉันเป็นกำลังใจให้นะรุ้ง’‘

รุ้งพรายส่งยิ้มหวานให้อีกฝาก พยักหน้างึก ๆ ’‘ตกลง...มาถึงที่แล้วนี่นะ’‘

หญิงสาวตัดสินใจเดินตรงไปที่หน้าห้องทำงานของกฤตภาสทันที ส่งยิ้มทักทายคุณเลขาวัย 30 ต้น ๆ

’‘สวัสดีค่ะ...คุณสินี’‘

สินีเงยหน้าหันมามองคนที่ทักตัวเอง ’‘อ้าว...คุณรุ้งพราย มาหาคุณกฤตหรือคะ’‘

’‘ค่ะ กฤตอยู่ไหม’‘ รุ้งพรายส่งยิ้มกลับให้อีกฝ่าย ที่ดูมีท่าทางแปลก ๆ

’‘เออ...คือพอดีคุณกฤตมีแขกนะคะ’‘ ซวยแน่เลย...คุณเลขาได้คิดในใจ

’‘เเขกสำคัญหรือค่ะ’‘

’‘เออ...คะ คงสำคัญนะค่ะ’‘ คุณเลขาตอบอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ

รุ้งพรายจ้องหน้าอีกฝ่าย...มีพิรุธเห็น ๆ ด้วยความหวาดระแวง จึงทำให้เธอก้าวเดินไปเปิดประตูห้องทำงานของกฤตภาสทันที...ไม่ฟังเสียงคุณเลขาตะโกนห้ามตามหลังมาสักนิด

ภาพที่เห็นตรงหน้า...ทำเอารุ้งพรายถึงกับนิ่งงัน...กฤตภาสกำลังกอดจูบกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ...ดูเหมือนการมาของรุ้งพรายจะสร้างความตกตะลึงให้กับกฤตภาสคนเดียวเท่านั้น

ส่วนฝ่ายหญิงที่กอดจูบกับเขาเมื่อครู่ยังคงนั่งที่เท้าแขนกอดคอกฤตภาสไม่ขยับเขยื้อนสักนิด

รุ้งพรายสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ความหึงหวง บวกกับความริษยา...ทำให้หญิงสาวเดินปรี่เข้าไปผลักอีกฝ่ายที่ไม่ทันตั้งตัวก่อนจะหงายหลังลงไปก้นจ้ำเบ้ากับพื้น...บนความตกตะลึงของกฤตภาส...กว่าเขาจะตั้งสติได้ รุ้งพรายก็ขึ้นคร่อมบนตัวอีกฝ่ายทำการตบตีอีรุงตุงนังไปหมด

’‘หยุดเดี๋ยวนี้นะรุ้ง...’‘

เหมือนรุ้งพรายจะไม่ฟังที่กฤตภาสห้ามสักนิด...แถมหันกลับมาปัดมือเขาที่พยายามจะเข้าไปแยกเธอออกมาอีกต่างหาก

’‘รุ้ง...ผมบอกให้หยุดทำไมทำตัวตลาดแบบนี้ห๊ะ’‘ คราวนี้เสียงอีกฝ่ายตะโกนคับห้อง...เป็นผลให้ทุกคนหยุดการเคลื่อนไหว

รุ้งพรายลุกขึ้นมาจากอีกฝ่าย...หันหน้ามามองกฤตภาส ไม่ต้องบอกก็รู้สภาพเธอตอนนี้มันคงดูไม่ได้สักนิด

’‘คุณทำแบบนี้กับรุ้งได้ไง’‘ เสียงของเธอสั่นน้อย ๆ น้ำตาจะหยดอยู่แล้ว กับภาพที่เห็น ’กฤตภาสเบื่อเธอแล้วจริง ๆ’

ชายหนุ่มเงียบ...หันไปมองคนที่รุ้งพรายทำร้ายเมื่อตะกี้ที่ตอนนี้มีคุณเลขาคอยช่วยพยุงอีกฝ่ายขึ้นมา ทีสภาพตอนนี้แทบดูไม่ได้สักนิด

’‘คุณกลับไปก่อนนะชัญญา’‘

เสียงชายหนุ่มห้วนสั้นดูน่ากลัวนัก...ทำให้ชัญญายอมฟังสิ่งที่ชายหนุ่มบอก ก่อนที่จะโดนคุณเลขาพยุงออกไปยังหันไปมองทางรุ้งพราย เหมือนกับจะบอกว่า ’แกกับฉันไม่จบกันง่าย ๆ แน่’

เมื่อประตูปิดลงกฤตภาสก็หันมามองรุ้งพราย ที่ตอนนี้ยืนหัวยุ่งกระเจิง จ้องมองมาทางเขาด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า

’‘คุณทำตัวต่ำมากนะรุ้ง’‘ เสียงชายหนุ่มตำหนิอีกฝ่าย ’‘ก้มดูสภาพตัวเองบ้างสิ’‘

’‘ใช่สิ...รุ้งไม่ดีเหมือนแม่คนนั้นนี่ คุณถึงเบื่อรุ้ง นี่ไงเหตุผลของคุณไม่ต้องไปหาที่ไหนอีกแล้ว’‘ หญิงสาวพูดไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมา

’‘พอเถอะรุ้งพราย...คุณทำตัวอย่างนี้ไงผมถึงเบื่อคุณ...ออกไปสักทีเถอะ ผมอยากอยู่เงียบ ๆ’‘ กฤตภาสบอกอีกฝ่ายที่ตอนนี้ยืนตะลึงค้างอยู่อย่างนั้น...

เม้นให้กันสักนิดนะคะ