ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3.นึกว่าจะชอบ
เม็ทรายวาแ้วเหล้าในมืออเธอลบนโ๊ะเี้ยๆ หน้าโฟาหนัสีเบ มีอุหลาบสีาวใส่แันริสัลวาประับเอาไว้บนโ๊ะ
ทว่าสายาอเม็ทรายไม่ไ้แยแสอุหลาบแสนสวยบนโ๊ะนั้นเลย เธอำลัมอใบหน้าที่ทรเสน่ห์อท่านประธานอยู่ และมันเหมือนับว่า เาำลัรึสายาอเธอเอาไว้ที่ใบหน้าอเา้วยสายาที่้อมอมาที่เธอไม่แพ้ัน
วามเป็นายที่ั้ผาแทบะทิ่มาถูวัออมาาาเสีำที่เาสวม ส่วนสำันั่นนอาะให่แล้วยัั้ันแทบนาับหน้าท้ออี่าหา
มอหน้าเาเี๋ยวนี้นะโว้ยเม็ทราย แไปมอส่วนนั้นเาทำไมัน!!
สิ่ที่ื่นึ้นาารหลับใหลถูอบุม้วยมือทั้สอ้าอเาอย่าแผ่วเบา เมื่อเายับฝ่ามือรูึ้นล อเหลวใส็่อยๆ ทยอยไหลออมาายอปลายสีลูพี
“อึ่..”
ทรมาน เาเลียัวเอที่มีวาม้อารมาว่านอื่นเสมอ ไม่ว่าะระทำเท่าไหร่็ไม่อาเพียพอ่อวาม้อารที่เาอยาะปลปล่อยไ้เลย ยิ่เวลาที่เาื่มเหล้าเ้าไปวาม้อารพวนั้นยิ่พุ่สูึ้นมาอย่าห้ามไม่อยู่
“วัทนับวาม้อารที่มามายอุไม่ไ้หรอนะะ ุเยรัวับ้ารึเปล่า หรือรัแ่ร่าายอวัเพียอย่าเียว”
ำบอเลินั้นยั้ออยู่ในหัว เาไม่ไ้เสียใที่เลิับวัอย่าที่เธอว่าริๆ นั่นแหละ เาแ่เสียายร่าายอเธอ่าหา เพราะว่าะหานที่ทนเามาไ้นานหลายเือนมานานี้มันหายามาริๆ
“อ่า..อื้อ”
เสียร้อรานั้น ัออมาพร้อมับลาวาสีาวุ่นที่พวยพุ่ออมาาุอ่อนไหว ส่วนหนึ่มันไหลรินเลอะเทอะอยู่บนมืออเา แ่็มีบาส่วนที่รินไหล หยย้อยลไปเปื้อนที่พื้นพรม้านล่า
วหน้าหวานแแปร๊ในับพลัน เม็ทรายั้ใว่าะหาโอาสออไปแบบที่ไม่ให้เาอาย แ่เธอลับเผลอ้อมอเา..นบ
และอนนี้มันะถึเวลาแล้วที่เธอวระออไปาที่นี่
“ทรายว่านี่็ึมาแล้ว ทรายอัวลับ่อนนะะ”
“....”
ุนเาเลิิ้วมอหน้าอเม็ทรายที่ำลัึ้นเป็นสีุหลาบ เาเมามายอีทั้หลลืมไปว่าเธอนั่อยู่เบื้อหน้าอเาในห้อนี้้วย
แถมยั่วยัวเอนเสร็สมไปอี่าหา
เธอมอเานพึพอในานั้นแล้วะหลบหนีันไป่ายๆ อย่านั้นเหรอ?
เม็ทรายบเม้มริมฝีปาเบาๆ เพราะเมื่อเธอมาที่้านหน้าประูทาออบ้านอเา มันลับเปิประูนี้ไม่ออ แถมยัมีัวเลมามายเพื่อให้เธอใส่รหัส
ให้ายเถอะ เธอไม่อยาเ้าไป้านในอีรอบไม่ว่าะ้วยเหุผลอะไร็าม เพราะแ่นี้ยัไม่รู้เลยว่าพอเราลับไปทำานะมอหน้าันิไหม เธอันไปเห็นอนที่เ้านายำลั..ทำแบบนั้นับัวเอ แถมมอเห็นัแ๋วอี่าหา
“ะลับแล้วั้นเหรอ นี่มันไม่ยุิธรรมเลยสันิเียว”
เม็ทรายหันหน้าลับไปหาท่านประธานอเธอ้วยหัวใที่เ้นไม่เป็นัหวะ เาล้ามือเรียบร้อยแล้ว พร้อมับเสยผมึ้นไป้านบนอย่าไม่ใส่ใเท่าไหร่ เามอหน้าเธอ้วยวาที่เรียบเย ทุอย่ามันวระปิี เพียแ่ท่านประธานที่ยืนอยู่เบื้อหน้าอเธอนั่นยัไม่ทันไ้สวมาเ
เายืนเปลือยท่อนล่าพร้อมับออมอหน้าอเธออยู่
ให้ายเถอะ าเธอ..วาอเธอในวันพรุ่นี้มันะ้อเป็นุ้ยิอย่าแน่นอน เม็ทรายรีบหันหลัให้เาในทันที
“ท่านมา็ีแล้ว่ะ ่วยเปิประูให้ทรายหน่อย พอีว่าทรายเปิไม่ออ”
ใ่ หันหลัแบบนี้น่าะีว่า เธอวรหันหน้าเ้าำแพเพราะว่าเธอไม่อยาหันหน้าลับไปมอหน้าเา และหาว่าหันลับไปเธอะไม่ไ้มอหน้าอเานะสิ สายาไม่รัีอเธอะมอส่วนนั้น..อเาอีแน่นอน
ุนเาเินเ้ามาใล้เม็ทราย เาเอื้อมมือไปวาเอาไว้บนผนัโยััวเธอเอาไว้ในอ้อมแน พร้อมๆ ับยับสะโพเ้าไปใล้นส่วนที่ร้อนผ่าวอเาทาบลไปบน้นาอเธอ
เม็ทรายสะุ้เฮือับารระทำอเา
นี่ใ่ท่านประธานแน่เรอะ เาที่ไม่เยายามอเธอในานะผู้หิเลยแม้แ่รั้เียว อันที่ริเาไม่เยมอใร้วยสายาที่แ่าันเลย่าหา แววาที่เย็นาประุน้ำแ็อเามันเป็นสิ่ที่เธอุ้นเยเป็นอย่าี แ่ทว่าในอนนี้เาลับมอเธอ้วยแววาที่เปลี่ยนไป
“ผมเห็นนะว่าุ้อมัน้วยสายาที่เป็นประายแ่ไหน”
ะ..เาหมายถึอะไรันฟะ?
“ือ..ทรายไม่ไ้ั้ใะมอ”
ไม่ริเลยเธอั้ใมอมันมาๆ เพียแ่ะให้บอับเาว่าเธอั้หน้าั้ามอเาที่ำลั่วยัวเอนั่นมัน็ยัไๆ อยู่
“เม็ทราย..หันลับมาุยันีๆ หน่อยสิ เพราะำทีุ่พูออมาผมไม่รู้ว่าุำลัพูับผมหรือว่าพูับผนั”
เธอยมือึ้นมาเพื่ออุปารีร้อ แน่นอนว่าในานะเ้านายและลูน้อ เธอและเาไม่เยเ้าใล้ันมานานี้มา่อนเลย วันนี้มันวันบ้าอะไรวะ หรือว่าเธอายไปแล้ว..
เธอะทำานอย่าหนัแล้วายาโ๊ะทำาน ส่วนนี่ือิสุท้ายที่หลเหลืออยู่ ้อเป็นแบบนั้นแน่ๆ เพราะนอย่าท่านประธานมีหรือะพูับเธอ้วยน้ำเสียแบบนี้
“!!”
สิ่ที่ึสิอเม็ทรายะเป็นส่วนนั้นอเาที่มันมุเ้าไป้านในระโปรอเธอ
เม็ทรายรีบหันหน้าลับมาหาท่านประธานอเธอในทันที
“ทราย้อลับบ้าน่ะ!”
“ะ่วนไปไหน ในเมื่อพรุ่นี้เป็นวันหยุ ืนนี้เธอนอนที่นี่ไ้นะ ป่านนี้รถประำทาน่าะหมแล้ว”
เธอะนอนที่นี่ทำไม่อน
“เี่ยวทรายเรียแท็ี่ลับ็ไ้่ะ อบุท่านประธานที่เป็นห่ว”
ุนเายมือึ้นมาเสยผมสีำสนิทอัวเอไปไว้้านหลัอย่าหมวามอทน เธอทำท่าเหมือนับลูระ่ายัวน้อยที่ำลัหาทาหลบหนีาอุ้เท้าอราสีห์ วานั้นสั่นระริเ่นเียวับริมฝีปาเลย และมัน..น่ารัมาริๆ
“มาุยัน่อนสิ”
ุยอะไรอี...
“หาะุยันท่านวระไป..ใส่าเให้เรียบร้อย่อนไหมะ”
เธอพูพร้อมับ้มหน้าล และำล่าวอเม็ทรายมันทำใหุ้นเาระเบิหัวเราะออมาเสียัทีเียว
เธอ้อมอรอยยิ้มอเาที่มันไม่ไ้เสแสร้หรือว่าแล้ทำ และรอยยิ้มที่ผลิบานราวับอไม้อเาทำเอาเม็ทรายะัไปเลยทีเียว
เธอำลัหลอยู่ในเสน่ห์ที่ร้ายาอท่านประธานให้ายเถอะ ึสิเี๋ยวนี้นะเม็ทราย
เาว้าเสื้อลุมอาบน้ำมาสวมทับ่อนะนั่ลบนโฟาอีรั้ ส่วนเม็ทราย เธอำใเินามเาไปอย่าไม่เ็มใเท่าไหร่นั
“็เมื่อี้เห็น้อมันนานั้น นึว่าอบมอะอี..”
ทว่าสายาอเม็ทรายไม่ไ้แยแสอุหลาบแสนสวยบนโ๊ะนั้นเลย เธอำลัมอใบหน้าที่ทรเสน่ห์อท่านประธานอยู่ และมันเหมือนับว่า เาำลัรึสายาอเธอเอาไว้ที่ใบหน้าอเา้วยสายาที่้อมอมาที่เธอไม่แพ้ัน
วามเป็นายที่ั้ผาแทบะทิ่มาถูวัออมาาาเสีำที่เาสวม ส่วนสำันั่นนอาะให่แล้วยัั้ันแทบนาับหน้าท้ออี่าหา
มอหน้าเาเี๋ยวนี้นะโว้ยเม็ทราย แไปมอส่วนนั้นเาทำไมัน!!
สิ่ที่ื่นึ้นาารหลับใหลถูอบุม้วยมือทั้สอ้าอเาอย่าแผ่วเบา เมื่อเายับฝ่ามือรูึ้นล อเหลวใส็่อยๆ ทยอยไหลออมาายอปลายสีลูพี
“อึ่..”
ทรมาน เาเลียัวเอที่มีวาม้อารมาว่านอื่นเสมอ ไม่ว่าะระทำเท่าไหร่็ไม่อาเพียพอ่อวาม้อารที่เาอยาะปลปล่อยไ้เลย ยิ่เวลาที่เาื่มเหล้าเ้าไปวาม้อารพวนั้นยิ่พุ่สูึ้นมาอย่าห้ามไม่อยู่
“วัทนับวาม้อารที่มามายอุไม่ไ้หรอนะะ ุเยรัวับ้ารึเปล่า หรือรัแ่ร่าายอวัเพียอย่าเียว”
ำบอเลินั้นยั้ออยู่ในหัว เาไม่ไ้เสียใที่เลิับวัอย่าที่เธอว่าริๆ นั่นแหละ เาแ่เสียายร่าายอเธอ่าหา เพราะว่าะหานที่ทนเามาไ้นานหลายเือนมานานี้มันหายามาริๆ
“อ่า..อื้อ”
เสียร้อรานั้น ัออมาพร้อมับลาวาสีาวุ่นที่พวยพุ่ออมาาุอ่อนไหว ส่วนหนึ่มันไหลรินเลอะเทอะอยู่บนมืออเา แ่็มีบาส่วนที่รินไหล หยย้อยลไปเปื้อนที่พื้นพรม้านล่า
วหน้าหวานแแปร๊ในับพลัน เม็ทรายั้ใว่าะหาโอาสออไปแบบที่ไม่ให้เาอาย แ่เธอลับเผลอ้อมอเา..นบ
และอนนี้มันะถึเวลาแล้วที่เธอวระออไปาที่นี่
“ทรายว่านี่็ึมาแล้ว ทรายอัวลับ่อนนะะ”
“....”
ุนเาเลิิ้วมอหน้าอเม็ทรายที่ำลัึ้นเป็นสีุหลาบ เาเมามายอีทั้หลลืมไปว่าเธอนั่อยู่เบื้อหน้าอเาในห้อนี้้วย
แถมยั่วยัวเอนเสร็สมไปอี่าหา
เธอมอเานพึพอในานั้นแล้วะหลบหนีันไป่ายๆ อย่านั้นเหรอ?
เม็ทรายบเม้มริมฝีปาเบาๆ เพราะเมื่อเธอมาที่้านหน้าประูทาออบ้านอเา มันลับเปิประูนี้ไม่ออ แถมยัมีัวเลมามายเพื่อให้เธอใส่รหัส
ให้ายเถอะ เธอไม่อยาเ้าไป้านในอีรอบไม่ว่าะ้วยเหุผลอะไร็าม เพราะแ่นี้ยัไม่รู้เลยว่าพอเราลับไปทำานะมอหน้าันิไหม เธอันไปเห็นอนที่เ้านายำลั..ทำแบบนั้นับัวเอ แถมมอเห็นัแ๋วอี่าหา
“ะลับแล้วั้นเหรอ นี่มันไม่ยุิธรรมเลยสันิเียว”
เม็ทรายหันหน้าลับไปหาท่านประธานอเธอ้วยหัวใที่เ้นไม่เป็นัหวะ เาล้ามือเรียบร้อยแล้ว พร้อมับเสยผมึ้นไป้านบนอย่าไม่ใส่ใเท่าไหร่ เามอหน้าเธอ้วยวาที่เรียบเย ทุอย่ามันวระปิี เพียแ่ท่านประธานที่ยืนอยู่เบื้อหน้าอเธอนั่นยัไม่ทันไ้สวมาเ
เายืนเปลือยท่อนล่าพร้อมับออมอหน้าอเธออยู่
ให้ายเถอะ าเธอ..วาอเธอในวันพรุ่นี้มันะ้อเป็นุ้ยิอย่าแน่นอน เม็ทรายรีบหันหลัให้เาในทันที
“ท่านมา็ีแล้ว่ะ ่วยเปิประูให้ทรายหน่อย พอีว่าทรายเปิไม่ออ”
ใ่ หันหลัแบบนี้น่าะีว่า เธอวรหันหน้าเ้าำแพเพราะว่าเธอไม่อยาหันหน้าลับไปมอหน้าเา และหาว่าหันลับไปเธอะไม่ไ้มอหน้าอเานะสิ สายาไม่รัีอเธอะมอส่วนนั้น..อเาอีแน่นอน
ุนเาเินเ้ามาใล้เม็ทราย เาเอื้อมมือไปวาเอาไว้บนผนัโยััวเธอเอาไว้ในอ้อมแน พร้อมๆ ับยับสะโพเ้าไปใล้นส่วนที่ร้อนผ่าวอเาทาบลไปบน้นาอเธอ
เม็ทรายสะุ้เฮือับารระทำอเา
นี่ใ่ท่านประธานแน่เรอะ เาที่ไม่เยายามอเธอในานะผู้หิเลยแม้แ่รั้เียว อันที่ริเาไม่เยมอใร้วยสายาที่แ่าันเลย่าหา แววาที่เย็นาประุน้ำแ็อเามันเป็นสิ่ที่เธอุ้นเยเป็นอย่าี แ่ทว่าในอนนี้เาลับมอเธอ้วยแววาที่เปลี่ยนไป
“ผมเห็นนะว่าุ้อมัน้วยสายาที่เป็นประายแ่ไหน”
ะ..เาหมายถึอะไรันฟะ?
“ือ..ทรายไม่ไ้ั้ใะมอ”
ไม่ริเลยเธอั้ใมอมันมาๆ เพียแ่ะให้บอับเาว่าเธอั้หน้าั้ามอเาที่ำลั่วยัวเอนั่นมัน็ยัไๆ อยู่
“เม็ทราย..หันลับมาุยันีๆ หน่อยสิ เพราะำทีุ่พูออมาผมไม่รู้ว่าุำลัพูับผมหรือว่าพูับผนั”
เธอยมือึ้นมาเพื่ออุปารีร้อ แน่นอนว่าในานะเ้านายและลูน้อ เธอและเาไม่เยเ้าใล้ันมานานี้มา่อนเลย วันนี้มันวันบ้าอะไรวะ หรือว่าเธอายไปแล้ว..
เธอะทำานอย่าหนัแล้วายาโ๊ะทำาน ส่วนนี่ือิสุท้ายที่หลเหลืออยู่ ้อเป็นแบบนั้นแน่ๆ เพราะนอย่าท่านประธานมีหรือะพูับเธอ้วยน้ำเสียแบบนี้
“!!”
สิ่ที่ึสิอเม็ทรายะเป็นส่วนนั้นอเาที่มันมุเ้าไป้านในระโปรอเธอ
เม็ทรายรีบหันหน้าลับมาหาท่านประธานอเธอในทันที
“ทราย้อลับบ้าน่ะ!”
“ะ่วนไปไหน ในเมื่อพรุ่นี้เป็นวันหยุ ืนนี้เธอนอนที่นี่ไ้นะ ป่านนี้รถประำทาน่าะหมแล้ว”
เธอะนอนที่นี่ทำไม่อน
“เี่ยวทรายเรียแท็ี่ลับ็ไ้่ะ อบุท่านประธานที่เป็นห่ว”
ุนเายมือึ้นมาเสยผมสีำสนิทอัวเอไปไว้้านหลัอย่าหมวามอทน เธอทำท่าเหมือนับลูระ่ายัวน้อยที่ำลัหาทาหลบหนีาอุ้เท้าอราสีห์ วานั้นสั่นระริเ่นเียวับริมฝีปาเลย และมัน..น่ารัมาริๆ
“มาุยัน่อนสิ”
ุยอะไรอี...
“หาะุยันท่านวระไป..ใส่าเให้เรียบร้อย่อนไหมะ”
เธอพูพร้อมับ้มหน้าล และำล่าวอเม็ทรายมันทำใหุ้นเาระเบิหัวเราะออมาเสียัทีเียว
เธอ้อมอรอยยิ้มอเาที่มันไม่ไ้เสแสร้หรือว่าแล้ทำ และรอยยิ้มที่ผลิบานราวับอไม้อเาทำเอาเม็ทรายะัไปเลยทีเียว
เธอำลัหลอยู่ในเสน่ห์ที่ร้ายาอท่านประธานให้ายเถอะ ึสิเี๋ยวนี้นะเม็ทราย
เาว้าเสื้อลุมอาบน้ำมาสวมทับ่อนะนั่ลบนโฟาอีรั้ ส่วนเม็ทราย เธอำใเินามเาไปอย่าไม่เ็มใเท่าไหร่นั
“็เมื่อี้เห็น้อมันนานั้น นึว่าอบมอะอี..”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น