คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 3-2
่อนที่นาะไปยัเรือนให่ เหอิูไ้รับหมายสั่สิน้าา้านอ ถึไม่มีหน้าร้านแ่นา็มีนานอยรับรายารสิน้าไว้หนึ่น
“เยี่ยนถิ เ้าไปื้อสมุนไพรที่ร้านเถ้าแ่ถ”เหอิูยื่นใบรายารในารทำเทียนหอมรอบถัไปให้ับสาวใ้ อนนี้นายัไม่สามารถออาวนไ้เพราะ้อทำบัีให้แล้วเสร็หานายัออไปื้ออเออย่าทุรั้ ารรวทานบัีไม่เสร็่ายๆ
“เ้า่ะุหนู ้าะรีบไปรีบลับ”ลับหลัสาวใ้าไป เหอิูมีสีหน้าริัพร้อมับเปิสมุบัีเล่มแร ลูิประำัวที่ไ้เป็นอวัาบิาวาอยู่้าาย แ่เห็นัวอัษรำนวนัวเลยาวหลายัวนา็รู้สึาลายึ้นมา ไม่อยาะิถึพี่รอที่รับโทษ่วยนาถึสามเล่มะเป็นอย่าไร
นิ้วเรียวสวยอนา็เริ่มีลูิทบทวนไปมา เสียลูิัเป็นัหวะในบรรยาาศเียบสบอเรือนท้ายวนลอทั้เ้าและบ่าย
เรือนอเหอหลวนุนเอ็ไม่่าันเา็ีลูิไปมาไม่หยุ เาลับมาเมือหลวหลัาที่าไปนานถึห้าปี ลับไม่ิว่าวันแรอารอยู่วนะือารรับโทษ เสี่ยวููนะเสี่ยวููเ้าะ้อรัพี่รอนนี้ให้มาๆ
เหอหลวนุนที่ไม่ไ้่วยน้อสาวและน้อายรับโทษ เินทาออาวนมุ่หน้าไปยัร้านน้ำาที่นัสหายร่วมสำนัไว้ หลัาที่พวเาบารศึษาาสำนัอันับหนึ่อยุทธภพ็ลับเ้าเมือหลว สหายร่วมสำนัผู้นี้็ถูเรียัวเ้าเมือหลวเ่นัน
วัหลวอแว้นเว่ยภายในห้อทรพระอัษรอฮ่อเ้เี่ยหลุนำลัร้อนระอุระหว่าฮ่อเ้และ้ารับใ้สนิท้าายำลัถเถียเรื่อารผูวาสนาระหว่าพระรานัาและหลานสาวอที่ปรึษา้าาย
“้าะออราโอารสมรสพระราทานให้สุลเหอ”พระสุรเสียทรอำนาเ็าอเี่ยหลุนฮ่อเ้อแว้นเว่ยล่าวับที่ปรึษาเหอหลวนเล่ออย่าริั
“ฝ่าบาททรพระทัยเย็น่อนพ่ะย่ะ่ะ ระหม่อมว่าวรถามสมัรใอนาเสีย่อนพ่ะย่ะ่ะ”เหอหลวนเล่อเป็นพี่ายอเหอหลวนเอ ทั้สุลเหออนนั้นมีสรีเพียหนึ่เียวือหลานสาวอนเหอิู นาเิบโมาท่านลาเหล่าบุรุษสุลเหอ เหอหลวนเล่อรัและเอ็นูนาไม่่าาบุรสาว
“เหอิูอายุอนา็เลยำหนออเรือนแล้ว เ้าะปิเสธทำไม”ฮ่อเ้เี่ยหลุนเยพบนาอยู่รั้หนึ่็รู้สึถูะานาไม่น้อย หาะให้แ่ับบุรายนที่ปรึษาเหอมิยอม สุลเหอถือรัเียวเป็นอสุล แ่ทว่าหลานายที่เิาพระนิษาอเานั้นยัไม่ไ้แ่านและไม่มีทีท่าว่าะแ่เสียที เาึอยาะเป็นพ่อสื่อให้ับพระรานัาน
“สุลเหอไม่ลำบาที่ะเลี้ยูนาไปลอีวิพ่ะย่ะ่ะ”เหอหลวนเล่อล่าว้วยสีหน้าแน่วแน่อย่าไม่ยอมแพ้่อบุรแห่สายเลือมัร ที่เอา้ออ้าเรื่ออายุอนามาเป็นุบอให้สุลเหอยินยอมยนาให้ับพระรานัาอฝ่าบาทอย่า่าย
เปรี้ย
สอสายาปะทะันนเหมือนเิระแสไฟึ้นมา ทำให้ันทีประำัวฮ่อเ้ถึับ้อหยุารปะทะารมอทั้สอ
“ระหม่อมออนุาฝ่าบาท ระหม่อมอออวามเห็น เรามิสู้ให้ทั้สอไ้ลอพบเอันสัราหาทัู้่ถูใัน็ไม่สายที่ะประทานสมรสพระราทานพ่ะย่ะ่ะ”
เมื่อทัู้่ไ้ฟัันทีเฝิล่าวออมา่าพยัหน้าเห็น้วย แม้เหอหลวนเล่อไม่อยาให้หลานสาวออเรือนเท่าในัแ่เา็ไม่อยาให้นาอยู่เียบเหาไปลอีวิ
“อีไม่นานฮอเฮาะัานมบุปผาให้ับนั้นสู หาะให้ทัู้่ลอพบปะันในานีหรือไม่พ่ะย่ะ่ะ”ันทีเฝิออวามเห็น ลอให้ทัู้่ลอมาพบปะันในสถานที่ที่มีนเยอะะไ้ไม่เป็นารใับู่นเินไป
“้าเห็น้วย แล้วใ้เท้าเหอว่าอย่าไร”เี่ยหลุนมอไปทาที่ปรึษาเหอหลวนเล่ออย่ารออยำอบ
“ระหม่อมะลอไปปรึษาน้อาย่อนพ่ะย่ะ่ะ อย่าไรนา็เป็นบุรสาวอน้อายระหม่อม”เหอหลวนเล่อะัสินใโยพลารไม่ไ้ เรื่อนี้้อหารือับนในสุลเสีย่อน
“ไปัาร ้าะรอำอบ”พระสุรเสียเ็าอเี่ยหลุนทำให้เหอหลวนเล่อ้อรีบไปปรึษาเรื่อนี้ับน้อายและหาทาปป้อหลานสาวาพระรานัาอฝ่าบาท
“พ่ะย่ะ่ะ”
ความคิดเห็น