ความรักกับช็อคโกแลต

ลำดับตอนที่ #7 : ยายเจ๊งิ้วอย่ามายุ่งกับพี่ฟูยะของฉันนะ >///< (100%)

  

         หลังจากที่ฉันและเอมมี่ได้รับอาหารที่สั่งจากป้าพริ้มแล้วฉันกับเอมมี่แบ่งกับถือคนล่ะครึ่งแล้วก็เดินไปที่ประตูหลังโรงเรียนตามที่พี่ฟูยะเขานัดไว้



             \"เราจะได้ไขข้อสงสัยซักที เนาะเอมมี่\"ฉันหันไปตามเอมมี่



             \"ใช่แล้ว\"



   แล้วพวกเราเดินมา(เกือบ)ถึงหลังโรงเรียน



             \"พี่ฟูยะจ๋า ฉันเอาข้าวที่พี่สั่งไว้มาให้แล้ว\"ฉันตะโกน(แหกปาก)ออกไป



             \"เอ้าพี่ฟูยะไม่อยู่เหรอ\"เอมมี่เดินไปที่ประตูหังโรงเรียน



             \"เธอมีอะไรกับฟูยะเข้าเหรอ\"เสียงๆหนึ่งที่ไม่ค่อยจะพึ่งประสงค์ก็ดังขึ้น เป็นเสียงผู้หญิงอีกต่างหาก



             \"แล้วเธอมายุ่งอะไรด้วย\"ฉันก็ถามกลับไปตามนิสัยของฉัน



             \"อย่ามาย้อนฉัน บอกมาเธอมีอะไรกับฟูยะ แล้วเธอเป็นอะไรกับฟูยะ\"หญิงสาวเจ้าข้างหน้าระเบิดเสียงแปดหลอดว๊ากใส่ฉัน เอมมี่แกไม่ช่วยฉันเลยเหรอ มายืนหลังฉันทำไม



             \"อยากรู้ฉันก็จะบอกให้\"



             \"ฉันมาตามคำสั่งของพี่ฟูยะเค้า และฉันกับพี่ฟูยะเป็คนรู้จักที่ลึกซึ่งของพี่เค้า\"ฉันตอบอย่างกวนๆ เอมมี่มองหน้าฉันแล้วก็ส่ายหน้า



            \"นี่ยูมินหาเรื่องอีกแล้วเหรอนี่\"เอมมี่ส่ายหน้าเบาๆ



            \"มะ...เมื้อกี่เธอว่าอะไรน้ะ\"เจ้างิ้วบ้านั้นถามฉันอีกครั้ง เจ้างิ้วนั้นโบ๊ะแป้งซะหน้ายังกะจะไปเล่นงิ้วอย่างนั้นแหละ สวยก็ไม่สวยแล้วยังจะมาวางท่าอีก



            \"จะให้ฉันพูดอีกไหมล่ะ\"



            \"ฉันกับพี่ฟูยะนอนด้วยกันทุกคืนเลย แล้วตอนเช้าเจอกันพี่ฟูยะก็จะหอมแก้มฉันด้วย บางทีเราก็อาบน้ำด้วยกัน...\"



            \"อยากรู้อะไรอีกไหม\"



            \"แก...แก...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด\"เจ้างิ้วดันแหกปากปล่อยเสียงกังแปดหลอดออกมาเพ่นพ่านอีกแล้วฉันกับเอมมี่ต้องยกมืออดหูของตัวเองไว้ ส่งสารหูของฉันจังเลย >//<



            \"อะ...เอ่อ..คือคุณหนูค่ะ พี่ฟูยะเข้าชนะแล้วค่ะ\"เสียงเล็กๆดังมาจากข้างหลัง



            \"อือ...ฉันฝากไว้ก่อนนะ เจ้าชะนี\"ยายงิ้วนั้นฝากไว้กับฉันแล้วก็เดินเข้าไปในหลืบเล็กๆข้างหลัง



            \"อย่าลืมมาเอาล่ะ ฉันไม่คิดด อกหรอกนะ\"ฉันหัวเราะแล้วยิ้มกับตัวเอง



            \"นี่ ยายยูมินแกไม่แกล้งเขาทำไม\"เอมมี่เดินมาถามฉัน



            \"ฉันไม่ได้แกล้งนะ แต่ฉันพูดเรื่องจริงต่างหาก\"ฉันหัวเราะอย่างซะใจ



            \"แต่นั้นก็ตั้งแต่เด็กๆแล้วไม่ใช่เหรอ\"



            \"ก็ใช่นะสิ ก็มันตั้งแต่เด็กๆแล้ว\"



            \"นี่เราเข้าไปทางหลืบนั้นดีมั้ย\"ฉันถามเอมมี่



            \"ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าข้างในเป็นอะไร แล้วที่ยายนั้นพูดว่าพี่ฟูยะชนะแล้วมันหมายความว่ายังไง\"



            \"ฉันก็อยากรู้\"ฉันเห็นด้วยกับเพื่อนฉันแล้วเราทั้งสองก็เดินเข้าไปข้างในหลืบนั้น



      ทางหลืบนั้นเป็นทางเล็กๆแคบๆมืดอีกต่างหาก เราเดินเข้าไปนานพอสมควรถึงจะเห็นแสงสว่างที่รออยู่ข้างหน้า มีเสียงคุยกันให้แซ่ด

แล้วฉันก็หลุดออกมาหลืบนั้นซักที (เฮ้อ)แล้วตามมาด้วยเอมมี่เพื่อนของฉัน



      ฉันมองไปรอบๆภายในอืม...จะเรียกว่าห้องเหรอ...มันไม่มีเพดานเป็นปูนก่อขึ้นมาเป็นสี่ด้านสูงๆอ่านะ จะเรียกว่าอะไรดีล่ะ - - \"



             \"ยูมิน นั้นใช่พี่ฟูยะของเธอรึเปล่าล่ะ\"เอมมี่เอ่ย โอ้ววว นั่นเหรอพี่ฉัน ทำไมมันโสโครกอย่างนี้ล่ะ เสื้อผ้าเปื้อนไปด้วยโคลน ดิน

หน้าตา อุ้ย! ไม่เปื้อนเลยสงสัยมีคนคอยเช็กให้มั้ง? แล้วนั้น...ทำไมมีเลือดเปื้อนด้วยล่ะ..ตรงท้องน่ะแต่ไม่มีที่ท่าว่าจะเจ็บเลยนิ



             \"พี่ฟูยะยะยะยะยะ ฉันเอาข้าวมาให้แล้ว\"ฉันตะโกนขณะเดินเข้าไปหาพี่ชายสุดหล่อ&โสโครก



             \"นี่เธออีกแล้วเหรอฮะ นังชะนี\"



             \"อ๋อ นึกว่าใครที่ไหนได้ ป้างิ้วนี่เอง\"ฉันพึมพำเบาๆ



             \"ข้าวๆๆๆๆ ขอด่วนเลยจ๊ะ หิวจะตายแล้ว\"พี่ฟูยะเอะอะขึ้นมา



             \"เฮ้ย!!!~พวกข้าวมาแล้ว นี่แหละของโปรดฉันเลย\"ฉันมองไปรอบๆก็เห็นพวกพี่ๆที่อยู่ในอก๊งค์ของพี่ฟูยะเดินกับมาทางพี่ชายฉัน ทุกคนสภาพเหมือนพี่ชายฉันเลย โอ้วว ไม่น่า นั้นสุดหล่อของฉันทำไมสภาพเป็นอย่างนั้นล่ะ แต่ไม่เป็นไรหน้าตายังหล่ออยู่ อิอิ >\\\\\\\\< เอ๋ตอนนี้ฉันสังเกตได้อย่างนึงแล้วล่ะ มีอย่างนึงที่ทุกคนเหมือนกันหมดเลยไม่เว้นจากพี่ชายฉันคือ  หน้าตา ของแต่ล่ะคนนั้นไม่มีคราบดินโคลนติดอยู่แม้แต่น้อยเลย > O <



             \"พี่ฟูยะจ่ายค่าข้าวมาให้ฉันด้วย เดือนนี้ฉันไม่มีตังแล้วนะ\"ฉันทวงพี่ชายฉันที่กำลัง(ยัด)ข้าวผัดของโปรดเข้าท้อง



             \"เธอกล้าดียังไงมาทวงพี่ฟูยะ\"เจ้างิ้วเอาอีกแล้ว สงสัยต้องมีซักตั้งนึง



             \"แล้วทำไมฮะ ทำไมฉันจะทวไม่ได้\"ฉันโวยกลับ



             \"เอ้า..นั้นน้องยูมิน กับ เอมมี่ใช่ไหมนะ\" ฉันและเอมมี่หันไปทางต้นเสียง นั้นพี่กวางหัวหน้าแก๊งนี่



             \"ค่ะ...สวัสดีค่ะ พี่ๆทุกคน\" ฉันและเอมมี่ทักท่ยพวกพี่ๆเค้า



             \"เอ้า...ทักทายกันเสร็จก็มานั่งกินข้าวกับเถอะ หิวจะตายอยู่แล้ว\"พี่คนที่ชื่อโกก็บ่นออกมาแล้วมานั่ง(ยัด)ข้างๆพี่ฟูยะ



             \"ทำไมเธอถึงรู้จักพวกพี่ๆเข้าฮะ\"ยัยป้างิ้วลากฉันออกมาจากวงแล้วก็พูดกัดฟันเบาๆ



             \"แล้วฉันจะรู้จักไม่ได้หรือไง\"



             \"นี่แก บอกฉันมาได้แล้วอีชะนี\"เค้าว่าฉันอะ พี่โอสุดหล่อของยูมินช่วยนู๋ด้วยค่ะTTOTT



             \"ไม่บอก\"

          

            เผี้ยะ!!!!!!~~~~

    

      ฉันรู้สึกว่าหน้าฉันหันไปโดยแรงมือจากยัยป้างิ้วบ้านั้น หน้าซีกซ้ายของฉันชา  หน่อยบังอาจทำใบหน้าสวยๆของฉันเหรอ แกเจอดีแน่



             \"เฮ้ย ฟูยะน้องแกโดน อีปานตบอ่ะ\"เสียงของพันธ์หนุ่มหล่อใส่แว่นเอ่ยอย่างตกใจ เช่นเดียวกับพี่คนอื่นๆ ยกเว้น พี่ฟูยะ - -\" ทำไมพี่ฉันเป็นอย่างนี้ น้องสาวสุดสวยของพี่โดนตบนะ



              \"ฉันไม่ยอมแกหรอกนะ ยัยเจ๊งิ้วขายเต้าฮวย\"ฉันตอกว่ากลับ(แล้วเต้าฮวยมันเกี่ยวตรงไหน)



           เผี้ยะ!!!!!~    เผี้ยะ!!!!!!!!!!!!!!~

    

       ฉันตบมันลงไปที่ข้างขวาแล้วข้างซ้าย



              \"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~~~~~~~~~~~~\"เอาอีกแล้ว ฉันไม่สนใจที่จะต้องปิดปากมันหรอก เสียงของยัยบ้านี่ทำเอาพี่ๆทุกคนในบริเวณนี่และเอมมี่ต้องยกมือขึ้นมาปิดหู



              \"มันบังอาจตบฉันเหรอนี่ ฉันก็ไม่ยอมแกด้วยหรอกนะ\"



           เผี้ยะ!!!!!!!!!!~                        เผี้ยะ!!!!!!!!!!!!~~~~                          เผี้ยะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~



       ฉันกับมันก็ผลัดกับตบผลัดกับถีบ แตะ ต่อย จิกด้วย ข่วน มีอะไรก็หยิบออกมาใช้ให้หมด แต่แน่นอนว่าฉันต้องเหนือกว่ามันอยู่แล้ว แล้วพวกเราก็หยุดการต่อสู้มือเปล่ากัน สภาพของยัยป้านั้นทุกคนเห็นแล้วต้องตกตะลึง เสื้อผ้าขาดวิ้ง ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงอย่างดูไม่ได้ ยัยป้านั่งร้องไห้อยู่กับที่อย่างช่วยเหลือตัวเองไมได้

              

               \"ก็ได้ๆๆ ฉันไม่ได้ใจร้ายที่จะทำร้ายคนไม่มีทางสู้หรอกนะ คนสวยมักจะใจดี โฮะ โฮะ\"



               \"แต่ต้องมีข้อแม้อย่างนึงนะ ถ้าเธอทำฉันก็จะยอมปล่อยไป ถ้าไม่ทำ...ฮึฮึ...น่าจะรู้นะ\"ทำไมมันเข้าบทโหดอย่างนี้นะ

ฉันเป็นนางเอกนะ > <



               \"ว่าไง...\"



               \"จะ..จ๊ะ...ฉันยอมแล้ว\"ยัยป้างิ้วยกมือขึ้นมาไหว้แน โอ๊ยยยย สภาพดูไม่ได้เลย อยากจะรู้นักว่าถ้าถ่ายรูปเก็บไว้แล้วแจกทั่วโรงเรียน มันจะเอ้าหน้าไปไว้ที่ไหน



               \"งั้น...แนสวยไหม\"



               \"สะ...สวยจ๊ะ สวยที่สุดในโลกเลย\"



               \"ฉันน่ารักไหม\"



               \"นะ...น่ารักจ๊ะ  น่ารักมากเลย ใครเห็นก็ต้องชม\"



               \"ดีงั้นลดโทษให้หน่อยล่ะกัน\"



               \"อืม..เอาไงดีอะ เอมมี่\"ฉันตะโกนถามเพื่อนซี้ฉัน



               \"ฉันขอจัดการเองล่ะกัน\" ว้าววว!!!~เอมมี่หัวหน้าห้องจะลงมือเองเลยเหรอนี่\"



               \"ฉันจำได้ว่าเธอมีเด็กตัวเล็กๆนั้นมาด้วยนิ ใช่ไหม\"เอมมี่ก็เริ่มบทโหดเหมือนกัน เล่นเอาฉันนั้นเสียววูบไปเลย ฉันว่าทุกคนก็เห็นด้วยเช่นกัน



               \"ชะ...ใช่ๆๆ\"



               \"ฉันอยู่นี่ค่ะ\"เสียงเล็กๆก็ดังออกมาจากหลืบทางที่ฉันเข้ามา



        แล้วเด็กคนนั้นก็เดินออกมาตัวสั้นๆ อ้ายยยย น่ารักจังเลยฉันไม่นึกเลยว่าจะตัวเล็กอย่างนี้ น่าตาจิ้มลิ้ม น่ารักมาเลย



               \"เธอชื่ออะไรเหรอ\"เสียงของเอมมี่เบาลงอย่างนุ่มนวล



               \"ชะ...ชื่อ..เจนค่ะ\"



               \"นู๋อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ\"



               \"10ขวบค่ะ\"



               \"แล้วเธอเป็นอะไรกับยัยนี่มัน\"



               \"เป็นเด็กรับใช้ส่วนตัวค่ะ\"



               \"เหรอ...งั้นพ่อแม่ หรือครอบครัวอื่นๆล่ะ\"



               \"นู๋เป็นเด็กจาสถานรับเลี้ยงเด็กค่ะ นู๋มาอยู่กับคุณหนูเพราะว่าคุณนายอยากให้คุณหนูไม่เหงาค่ะ\"



               \"แล้วที่บ้านยายนี่มันมีเด็กคนอื่นอีกไหม\"



               \"มีค่ะ มีอีก2คน\"



               \"จ๊ะ ขอบใจมากจ๊ะ น้องเจน\"



               \"ยัยป้า ฉันขอเด็คนนี้น่ะ\"



               \"ห้า OYO\"ทุกคนร้องขึ้นมาพร้อมกัน แล้วหน้าทุกคนก็จะเป็นอย่างนี้



               \"ว่าไงฮะ..ยัยป้า\"



               \"ถ้าไม่ตกลงล่ะก็นะ....\"ยายนี้ขึ้นบทโหดอีกแล้ว ทำไมอารมณ์ช่างแปรปวนง่ายอย่างนี้



               \"ได้ๆๆๆ ฉันยอม\"ป้างิ้วต้องจำใจยกให้



               \"แล้วนู๋เจนคงงฃไม่ขัดข้องอะไรหรอกนะ\"



               \"เจนต้องทำตามคำสั่งของคุณหนูค่ะ\"



               \"งั้นเจนไปหาเอมมี่นะ ยัยป้า ฉันนับ1-3 แกไม่พ้นจากตรงนี่นะ เราได้มีอีกยกแน่\"ฉันตะหวาดจนคนอื่นๆสะดุ้ง

      ยัยป้าที่สั่นงกๆยังจะเจ้าเข้ารีบลุกขึ้นแล้วติดเกียร์หมาวิ่งหางจุดตูดไป



               \"เอ้าๆๆ เรื่องก็จบไปแล้ว กลับบ้านๆ\"พี่บาสเอ่ยขึ้น



               \"แล้วพี่จะกลับยังไง\"ฉันถามพี่ฉันที่กำลังเก็บกล่องข้าวที่กินหมด



               \"เธอกลับๆพี่ เอมมี่กับน้องเจนกลับๆบาสล่ะกัน\"



               \"เดี๋ยวพี่แวะไปส่ง บ้านอยู่ใกล้ๆกัน\"บาสเอ่ยระหว่างที่ทุกคนงง ว่าทำไมต้องเป็นพี่บาส - -?



       แล้วพวกเราก็แบกบ้ายกลับบ้านของแต่ล่ะคนไป รถมอไซค์ของพี่ฉันขับนำรถของบาส แล้วไม่นานพวกเราก็ถึงที่หน้าบ้านฉัน



               \"พี่จ๋า เข้าไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะไปกับเอมมี่และน้องเจน\"พี่ฉันพยักหน้าเชิงรับรู้



               \"เฮ้ย บาสพรุ่งนี้เจอกันเว้ย\"พี่ฉันลาเพื่อนแล้วเดินเข้าบ้านไป



               \"ต้องขอบคุณพี่บาสนะคะ ที่มาส่งพวกเรา\"เอมมี่เอ่ยขณะที่ฉัน



               \"ไม่เป็นไร งั้นพี่ไปก่อนนะ รักษาตัวด้วย\"



               \"บะบาย น้องเจนนี่\"แล้วพี่บาสก็ขับรถห่างออกไป







****************************Bhoom_bimm********



ช่ายโหวต คอมเมนท์หน่อยนะคะ

จะได้รู้ว่าขอบหรือเปล่าค่ะ อยากให้แก้ตรงไหน บอกได้นะคะ

รักผู้อ่านทุกคนค่ะ จุ๊บๆๆ