Mind devastater : สุดยอดพลังจิตมหากาฬ

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 - Intro

2 ปีก่อน…

 

      เด็กชายคนหนึ่งอายุราวๆ 13 ปีกว่าๆ กำลังนั่งจดจ่ออยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์ที่บ้านของเขาเอง เขาไม่ได้เพียงแต่ เล่นเกม แชทบน MSN หรือแต่งภาพ แต่สิ่งที่เด็กหนุ่มสนใจมากที่สุดคือหน้าเวปๆหนึ่ง......  เวปเกี่ยวกับ“พลังจิต”

 

      “บอส... กินข้าวได้แล้วลูก” แม่ของเด็กชายเรียก

      “คร้าบบบบ....” เด็กชายพูดพลางคลิกดูบทความต่ออีกแปบ ก่อนจะปิดมันไป

      “Aura Reading, Electrokinesis, Psi-Ball, ฯลฯ พลังจิตพวกนี้น่าลองจริงๆ”   เด็กชายคิดแบบเด็กๆ “เราจะต้องฝึกมันให้สำเร็จให้ได้!!!”

 

******************

 

ปัจจุบัน...

 

    ผมชื่อ บอส, บอส ซีเอส, จิ้งจก, นัท อะไรก็ช่างเหอะที่คนอื่นเขาเรียกผมกันได้ ผมกำลังศึกษาอยู่ที่....วิทยาลัย(ไม่เปิดเผย) ในโครงการ Gifted เอกอังกฤษ – จีนผมชอบสายภาษาจึงมาทางด้านนี้ซะเลย...

 

      มาโรงเรียนเช้าๆนี่มันดีจริงๆ... ผมคิดขณะที่มองดูท้องถนนที่เริ่มมีคนสัญจรในเวลา 6.50 น. นี่เป็นเวลาประจำที่ผมจะมาถึงวิทยาลัยในทุกวัน เวลานี้อากาศช่างเย็นสบายและบริสุทธิ์.... ท้องฟ้าที่มีแสงกำลังพอดี

 

      เอาล่ะ ยังไม่มีค่อยคนมาวิ’ลัยสักเท่าไหร่ ผมจึงถือโอกาสไปหาที่นั่งแถวศาลหลวงพ่อขาว ซึ่งเป็นพระประธานคู่วิทยาลัย ผมไหว้ทำความเคารพก่อนจะหาม้านั่งหินอ่อนที่ห่างออกไปด้านล่างของศาลประมาณ 4-5 เมตรได้ บริเวณนี้มีเอกลักษณ์ตรงที่มีความร่มเย็นทุกเวลาเนื่องจากมีตนโพธิ์ตนใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขาไปทั่วบริเวณ...

 

      บางคนคงยังไม่รู้คำตอบใช่ไหมว่าทำเลแบบนี้สำคัญยังไงกับผม ผมเห็นว่าบริเวณมันมี “พลังชีวิต” มาก ผมสามารถซึมซับพลังธรรมชาติได้ง่าย

      ใช่ ผมมาที่นี่ เวลานี้ เพื่อที่จะมาฝึกพลังจิต...! อันที่จริงผมก็ฝึกสำเร็จไปบางแขนงแล้ว แต่ตอนนี้ผมแค่มาซึมซับพลังสำรองเอาไว้ในหินบำบัดที่ผมร้อยเป็นสร้อยข้อมือเผื่อไว้ใช้ในเวลาฉุกเฉิน และอีกอย่าง พลังจิต ถ้าไม่ฝึกเลยมันก็จะใช้ไม่ได้

 

      ผมขึ้นไปนั่งขัดสมาธิบนม้าหินอ่อน หงายฝ่ามือทั้งสองไว้ที่หัวเข่า เริ่มใช้นิ้วโป้งแตะไล่นิ้วอื่นๆที่ละนิ้วพร้อมกับจังหวะหายใจเข้า-ออก และก็หลับตาลง

      จากนั้นผมก็ค่อยๆยื่นมือออกมาโดยหันฝ่ามือเข้าหากันเพื่อที่จะทำ Psi-ball!!

ผมเริ่มกำหนดมองเห็นพลังธรรมชาติอยู่รอบตัวผ่านเปลือกตาและเริ่มรวบรวมเข้ามาภายในร่างกายเพื่อแปลงพลังเป็น psi

      ตอนนี้ผมกำลังวาดภาพพลังทั้งหมดในร่างกายค่อยๆไหลผ่านแขนไปยังมือในรูปของไอแปลกๆ ไปรวมตัวกันเป็นก่อนกลม จนสามารถสัมผัสได้ นี่แหละ Psi-ball!!

      ผมค่อยๆลืมตาขึ้นและมองเห็นลูกบอลทรงกลมเป็นไอสีเทา มีไอสีอื่นไหลแทรกขึ้นมาเปเล็กน้อย.... ไอพวกนี้เป็นสีฟ้ากับแดง

 

      ตามหลักในเวป ออร่าคนเรามีหลายสีในคนเดียวได้ แต่ผมไม่แน่ใจว่าไอ psi จะมีหลายสีได้แบบผมรึเปล่า? หรือ Psion คนอื่นก็เป็นแบบผม...? หรือว่ามันขึ้นอยู่กับการนึกภาพของแต่ละคน?

 

      ไม่มีเวลาคิดแล้ว!! เอาละ ผมเริ่มดึงพลังจาก Psi-ball กลับเข้ามาในมือ และรวมมันไว้ที่สร้อยข้อมือของผม... ต้องใช้สมาธิพอสมควรในการใส่พลังเข้าไปในสิ่งของ...

 

      “.....” ผมมองข้อมือ “เท่านี้คงพอล่ะนะ”

****************

 

 

 

พักเที่ยง...

 

      “เฮ้ยๆ ไอ้บอส” ใครคนนึงเรียกขณะที่ผมกำลังเดินออกจากห้องเรียน... สัมผัสแบบนี้...

      “อ้าว ไอ้โต้ มีไรวะ?” เป็นออร่าของโตโต้จิงๆด้วย

      “คืองี้ วันนี้ร.ร.เราเข้าค่ายใช่มะ?” มันถาม “เลิกครึ่งวันใช่มะ? หลังจากนั้นก็มีกิจกรรม”

      “อือ”

      “ถ้างั้นมิงรีบไปเตรียมตัวเลย” มันบอก

      “เออๆ เตรียมตัวขึ้นเวทีใช่ไหมล่ะ” ผมพูด “ก็วงของพวกเราต้องร้องเพลงเปิดงานนี่”

      “มันไม่ใช่แค่นี้อ่ะดิ...” โตโต้พูด “ฝ่ายเทคนิคมันบอกให้มิงเข้าไปอยู่ในโลงศพโฟมตั้งแต่เริ่มตั้งเวที รอให้ถึงคิววงเราค่อยต่อยออกมา”

      “...” ผมยืนนิ่งพลางมองไปที่บริเวณข้างนอกซึ่งเต็มไปด้วยต้นไม้ “เอาตามนั้นแหละ”

      “แต่โฟมนั่นมันหนามากเลยนะโว้ย!!” มันโวยวาย “อย่างนี้มันแกล้งกันชัดๆ!!”

 

      ก็ใช่นะสิ... ในฐานะที่ผมเคยเป็นทั้งพิธีกรและนักร้องวง Crossing stone พอดังมากๆเข้าก็ต้องมีคนอิจฉาหรือหมันไส้มั่งแหละ.... ผมคิดขณะที่มองเห็นเด็กสาวคนนึงพยายามจะเอาชีทการบ้านลงมาจากต้นไม้ ซึ่งเหตุที่มันขึ้นไปอยู่บนนั้นไม่น่าจะเป็นฝีมือของลมกรรโชก แต่น่าจะเป็น Psion คนใดคนหนึ่งในวิทยาลัยนี้

 

      เธอคือ ต้นข้าว... เพื่อนที่เคยทะเลาะกันตอนอยู่ม.3... เราไม่เคยพูดกันอีกเลยตั้งแต่วันที่ทะเลาะกัน... ไม่แม้แต่จะช่วยเหลือหรือมองหน้ากัน แต่เอาเถอะนี่เป็นการกระทำของ Psion ผมจะช่วยเธอสักครั้ง

 

      ผมแอบกำหนดจิตโดยเอามือแอบไว้ข้างหลังปล่อยให้ไอ้โต้บ่นไปเรื่อยๆ แล้วจึงยิง psi-ball จิ๋วใส่ชีทแผ่นนั้น

 

      ได้ผล!! ชีทแผ่นนั้นค่อยๆปลิวลงมาแล้ว...

 

      “เลิกบ่นแล้วไปกันได้แล้ว” ผมหันไปบอกโตโต้ก่อนจะเดินไปเตรียมตัวขึ้นเวที...