คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 - Intro
คยูฮยอน “นาย
คยูฮยอน หนุ่มหล่อแห่งวงซุปเปอร์จูเนียร์ บอยด์แบนดังในเกาหลี ความจริงแล้ว ไม่ได้ดังแค่ในเกาหลีเท่านั้น แต่ตอนนี้ทั่วเอเชียแล้วละ
จะมีสักกี่คน ที่จะรู้ถึงความสัมพันธ์ของคยูฮยอนกับซองมิน
จะมีสักกี่คนที่จะเข้าใจความรักของคนทั้งคู่
และ….จะมีสักกี่คน ที่จะเปิดใจยอมรับเขาทั้งสองคนให้รักกัน
มันไม่ง่ายเลย ที่สักคนจะเข้าใจความสัมพันธ์แบบนี้
ความรัก แบบบอยเลิฟน่ะ
ความรักแบบนี้สิน่ะ ที่สร้างความลำบากใจให้คยูฮยอนมาโดยตลอด ทั้งๆที่รักคนตัวเล็กมาก แต่กลับไม่ยอมเปิดใจยอมรับเรื่องแบบนี้สักที เพราะอะไรล่ะ ,,,, อาจเป็นเพราะว่า…
“ผมยังไม่รู้จักความรัก” ก็เป็นไปได้
ตั้งแต่ที่คยูฮยอนเข้ามาอยู่ในวงซุปเปอร์จูเนียร์ชีวิตเขาก็เปลี่ยนไปมากมาย รวมทั้งเรื่องของความรักด้วย จริงอยู่ที่ตอนนี้ แม้เวลาหาคนรักสักคน ยังไม่มีเวลาเลยด้วยซ้ำ ยิ่งตอนนี้ เขายิ่งต้องให้เวลากับงานมากขึ้น เรื่องส่วนตัวก็แทบจะเป็นที่จับตามองของประชาชนซะส่วนใหญ่ ไม่ได้ห้ามให้รัก แต่อาจรักไม่ได้ตะหาก เพราะฉะนั้นเรื่องผู้หญิงน่ะ ตัดออกไปจากชีวิตคยูฮยอนคนนี้ได้แล้ว ถ้านอกจากเอลฟ์และพ่อแม่ญาติๆของเขา ก็ไม่มีใครหรอกที่รักเขาอย่างจริงใจ พอหลังจากนั้น กับผู้ชายที่ชื่อ อี ซองมิน เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ร่วมวงในซุปเปอร์จูเนียร์ ตอนที่คยูฮยอนประสบอุบัติเหต ซองมินเป็นห่วงคยูฮยอนมาก แต่เพียงความรู้สึกนี้ไม่ใช่ ความรู้สึกที่คนอื่นๆคิดกัน ไม่ใช่ เป็นห่วง “น้องคยูฮยอน” แต่เป็นห่วง “คยูฮยอน” มากกว่า เพราะอายุไม่ใช่อุปสรรคต่อความรักของเขา แล้วคุณละคิดยังไง คุณยังใจแคบ คิดกั้นไม่ให้สองคนนี้รักกันงั้นเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้น “คุณใจร้ายเกินไปแล้วละ”
“อ่า คยูฮยอน ทำอะไรอยู่น่ะ ฉันเอาขนมเค้กมาให้นายด้วยนะ” ซองมินเดินถือขนมเค้กจานใหญ่เข้ามาในห้อง มองเห็นร่างสูงกำลังนั่งทำอะไรวุ่นๆอยู่คนเดียว
“น่ากินอ่ะ พี่ทำเองเหรอ” คยูฮยอนหันมาสนใจคนข้างหน้า
“บอกแล้วใช่ไหม ว่าไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้” ซองมินทำแก้มป่องน่ารัก
“อ่า โอเคๆ เรียกซองมินเฉยๆก็ได้” คยูฮยอนสบตาคนตรงหน้าเข้าอย่างจัง
“คยูฮยอน รักฉันไหม…”
คำถามที่ได้แต่รอคำตอบ ทุกวันนี้ รอเพื่ออะไรกัน เหนื่อยไปไหม ที่ต้องรอเพียงแค่คำๆเดียว จากปากผู้ชายคนนี้ หรือว่า ซองมินคนนี้ไม่คู่ควรกับคำนั้น เพียงเพราะว่า “ผมเป็นผู้ชาย”
“ซองมิน วันนี้มานั่งดูหนังเป็นเพื่อนกันนะ” คยูฮยอนเอ่ยปากชวนซองมิน คืนนี้เขาว่าจะดูหนังสนุกๆสักเรื่อง
“อ่า,,,ขอโทษทีนะคยูฮยอน วันนี้น่ะ ฉันต้องไปเล่นเกมส์กับฮยอกแจอ่ะ”
“เล่นเกมส์วันอื่นก็ได้นิ”
“งั้นดูหนังวันอื่นก็ได้เหมือนกันใช่ไหม” ซองมิน สบตาคนข้างหน้าอย่างจัง สีหน้าของคยูฮยอนตอนนี้ดูไม่สบอารมณ์นัก ต้องปฏิเสธ ต้องบอกว่าไม่ได้ หรืออย่างไรซองมิน “คยูฮยอนคนนี้ถึงจะทำถูกต้องที่สุด”
“อือ” คยูฮยอนพยักหน้าให้เบาๆพร้อมกับรอยยิ้ม
ถึงแม้จะยิ้มได้ แต่ก็ใช่ว่าจะพอใจ นี่น่ะรอ “ที่จะรอคำว่ารักน่ะ” ยังไงก็ยังไม่ใช่อยู่ดีอ่ะแหละ
…..ลองถามใจตัวเองก่อนดีกว่าไหม คยูฮยอน นายพร้อมที่จะพูดคำนั้นรึยัง แล้วคนๆนั้น เขาพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างนายตลอดไปรึเปล่า หรือเพียงแค่ว่า ต้องการรอคำนั้น เพียงแค่คำเดียว แล้วจะพูดไปเพื่ออะไรล่ะ ในเมื่อ
“เราสองคนเป็นผู้ชาย”
เคยคิดไหม ? นี่ก็เป็นหนึ่งปัญหาของหัวใจเหมือนกัน
แต่ สำหรับ อี ซองมิน คนนี้ มันไม่ใช่นี่น่า
“ผมไม่เคย เห็นเรื่องเพศและเรื่องอายุเป็นอุปสรรคต่อความรักของเรา”
แล้ว อี ซองมิน คนนี้เคยคิดรึเปล่าละ ว่า …
โจว คยูฮยอน คนนั้นคิดเหมือน อี ซองมิน คนนี้รึเปล่า
เพราะเป็นแบบนี้สิน่ะ …. ถึงจะอยู่ใกล้ แต่ก็เหมือนห่างไกลไปซะทุกที ….
ความคิดเห็น