ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ครั้งสุดท้าย ก่อนเริ่มใหม่
ครั้งสุดท้าย ก่อนเริ่มใหม่
ที่จริงต้องมีครั้งแรกก่อน แล้วเป็นครั้งกลางๆ แล้วค่อยเป็นครั้งสุดท้ายแล้ววนใหม่ แต่ก็ช่างมันเถอะ
ขณะเดียวกันในสถานที่แห่งหนึ่งที่ซึ่งห่างออกไปไกลแสนไกล
สวนเรือนกระจกของโรงเรียน
“นี่เชอร์รี่!ฉันบอกให้เธอเลิกยุ่งกับพี่ชายของฉันไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมถึงยังไปเกาะแกะเขาอยู่อีกล่ะ หรือว่าฟังภาษาชนชั้นสูงของฉันไม่เข้าใจ ก็ไม่แปลกนะ เพราะต่อให้ชุบตัวยังไง กำพืดเธอก็เป็นแค่สามัญชนธรรมดาๆ
งั้น..ฉันจะช่วยสงเคราะห์ บอกให้ละกันนะว่า สิ่งที่ฉันต้องการจะสื่อนะคือ ให้เธอเลิกอ่อยท่านพี่ของฉันซะที!” เด็กสาวหน้าตาน่ารักผมสีอเมทิสต์เข้ม ดวงตาเรียวรีสีเขียวมรกตตะคอกด่าออกมาเสียงดัง ทำให้คนแถวนั้นอดมองตามเสียงมาอย่างเสียไม่ได้ ว่าคุณหนูบ้านใดนั้น ช่างไร้มารยาทเหลือเกิน
แต่เมื่อเห็นสีของดวงตาเด็กสาวแล้วนั้น ก็ต้องรีบหันกลับไปทางเดิม ดวงตาสีมรกตนั้นใครละจะกล้ายุ่ง
เป็นถึงเอกลักษณ์สำคัญ สำหรับทายาทสายตรงของตระกูล เดอ มาเรลเซียร์ ตระกูลของดยุคอันดับ1 แห่งอาณาจักรควอเทียร์ที่ขนาดพระราชา ยังต้องไว้หน้าถึงห้าส่วนเชียวนะ
แต่ใครจะไปคิดเล่า ว่าคุณหนูทายาทสายตรงคนสำคัญนั้น ตอนนี้กำลังยืนชี้หน้าด่าหญิงอีกคนปาวๆอย่างไร้มารยาท หมดมาดตระกูลผู้สูงศักดิ์เช่นนี้
“ฮึกๆๆ เชอร์รี่ว่าคุณไอริสเข้าใจผิดแล้วนะคะ เชอร์รี่ไม่ได้ตั้งใจ จะเกาะแกะกับคุณราฟาเอลเลย ฮึก คุณราฟาเอลนั้นเป็นคนจิตใจดี เลยอาสาช่วยเชอร์รี่ยกของ ฮึกๆๆ ถึงจะไม่เชื่อใจเชอร์รี่ แต่ก็ต้องเชื่อใจพี่น้องของคุณเองนะคะ ฮือๆ” เด็กสาวหน้าตาน่ารัก จิ้มลิ้ม เรือนผมสีชมพูอ่อน ดวงตาสีฟ้าสุกใสกล่าว
“ยัยเชอร์รี่! เธออย่ามาเถียงฉันนะ! เธอหยุดเสแสร้งซะทีเถอะ ฉันรู้นะว่าตลอดมาลับหลังฉันเธอทำอะไรบ้าง แล้วใครใช้ให้เธอเรียกฉันสั้นๆห้วนๆแบบนั้นกันน่ะ!!? ไม่มีใครเคยสอนหรือไง ว่าต้องใช้คำศัพท์แบบไหนเวลาคุยกับชนชั้นสูงหะ เธอต้องเรียกฉันว่า ท่านหญิงไอริส เดอ มาเรลเซียร์ เข้าใจไหม!!”
“เหอะ! ทำไมฉันต้องเรียกเธอแบบนั้น ชนชั้นสูงงั้นหรอ น่าขำ คนแบบเธอที่พึ่งพาอำนาจท่านดยุคอย่างเดียว มีอะไรให้น่านับถือกัน แล้วจำไว้นะไม่ว่าจะอะไร ทั้งหมดที่เป็นของเธอ ฉันจะแย่งมันมา
ทุกๆอย่างที่เป็นของเธอต้องเป็นของฉันจำไว้!!” หญิงสาวหน้าตาน่ารักตอนนี้เผยธาตุแท้ของตัวเองออกมา พลันแสยะยิ้มออกมาหน้าตาน่าเกลียด ด้วยแรงริษยาต่อคนตรงหน้า นังนี่มันมีดีอะไรกัน ทั้งที่ฉันพยายามมากกว่ามันแท้ๆ แต่ก็ไม่เคยไปถึงจุดนั้น แต่ก็อีกไม่นานหรอก เพราะพลังจากท่านผู้นั้น อีกไม่นานเท่านั้น
“อ่อ แล้วก็เจ้าชายอลันของเธอ ฉันขอแล้วกันนะ เพราะยังไงเขาก็ไม่ได้รักเธออยู่แล้ว”
“กรี๊ดๆๆๆยัยเชอร์รี่ ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ” ไอริสได้ขยับตัวเข้าไปใกล้เชอร์รี่ เพื่อหวังที่จะตบใบหน้าเสแสร้งเก่งนั้นสักฉาด แต่
หมับ...
“ หยุดบ้าซะทีไอริส! เธอห้ามทำอะไรเชอร์รี่เด็ดขาด!”
อลัน มัวร์ ควอเทียร์ หรือก็คือ รัชทายาทแห่งอาณาจักรควอเทียร์ได้ตรงเข้ามาและจับเข้าที่ข้อมือไอริสอย่างแรง ส่งผลให้ข้อมือขาวมีรอยแดงปรากฎขึ้นอย่างชัดเจน
“ฮึกๆคุณลัน รี่ไม่เป็นอะไรค่ะ อย่าเข้ามาเลยค่ะ เดี๋ยวคุณลันจะดูไม่ดีนะคะ ฮึก”
“อึก..ลัน นี่คุณก็เข้าข้างยัยสามัญชนนี่หรอ?”
“พูดอะไรให้เกียรติเชอร์รี่ด้วยไอริส อย่างน้อยเชอร์รี่ก็เป็นคนดี คอยช่วยเหลือคนอื่นเสมอ ไม่เหมือนเธอที่นิสัย วีน ขี้เหวี่ยง ขี้โวยวาย ฉันทนนิสัยเธอต่อไปไม่ไหวแล้ว ฉันจะทูลเสด็จพ่อขอให้ฉันถอนหมั้นกับคนอย่างเธอ”
“ไม่นะ!! ไม่! อลัน..อย่าไป!” ไอริสพูดขึ้นหลังจากเห็นคนที่เธอรักหันหลังให้กับเธอและเดินต่อไปเรื่อยๆ
อลันได้เดินออกจากตรงนั้นและช่วยเข้าไปพยุงเชอร์รี่ที่ทำท่าทำทีเป็นขาพลิกทั้งที่หล่อนปกติ สบายดี และเพิ่งยืนเถียงกับฉันเมื่อกี้นี้
แต่มันก็เป็นแบบนี้ตลอด ไม่ว่าจะครั้งไหน
“เชอร์รี่ ไหวไหมครับ” อลันถามไถ่เชอร์รี่ด้วยน้ำเสียง อบอุ่น นุ่มนวล ที่ไอริสไม่ได้ยินมานานแสนนาน เธอจำได้ เขาในตอนเด็กบอกกัยเธอว่าจะใช้น้ำเสียงนี้กับเธอแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น แต่
ทำไมล่ะ
ทำไมวันนี้..เขาไม่ใช้น้ำเสียงนี้กับฉันแล้วล่ะ?
ทำไมวันนี้..เขาถึงใช้น้ำเสียงนั้นกับคนอื่นล่ะ?
ทำไมวันนี้..คนที่เขาปลอบใจไม่ใช่ฉันล่ะ?
ทำไมวันนี้..ทุกอย่างมันดู...ไม่เหมือนเดิม?
ทำไมวันนี้เขาถึง....เปลี่ยนไป..กันนะ?
ใช่แล้ว!
ทุกๆอย่างนั่นเป็นเพราะยัยเชอร์รี่ไงล่ะ!!!
หลังจากที่ยัยนั่นเข้ามาทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไปจนหมด ฉันเคยหลงเชื่อว่าเราสองคนเป็นเพื่อนที่สนิทกัน แต่หลังจากรู้ว่าลับหลังยัยนั่นทั้งใส่ความ ว่าร้าย แต่งเรื่องต่างๆขึ้นมาหลอกคนอื่นว่าฉันเข้าไปทำร้าย รังแก พูดจาใส่ร้ายสารพัด
จนฉันทนไม่ไหวจึงไปคุยกับนางตรงๆ แต่บทสรุปของฉันมันไม่ได้สวยงามเลย ทุกคนเริ่มมองฉันเป็นนางร้าย ที่คอยแต่จะกลั่นแกล้ง ใส่ร้ายนางตลอด ไม่มีใครคบอีกต่อไป ไม่มีใครเห็นใจ ไม่มีแม้แต่จะสืบหาว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า หรือทำไมฉันถึงต้องทำแบบนั้นด้วย ครอบครัวก้ไม่สนใจ
ทุกอย่างที่เปลี่ยนไปเป็นเพราะมัน! ทุกอย่างเป็นเพราะมัน!!
ฟางเส้นสุดท้ายแห่งความอดทนของไอริสได้ขาดผึงลงแล้ว
ไอริสเข้าไปแทรกกลางระหว่างอลันกับเชอร์รี่ และดึงตัวเชอร์รี่ออกเพื่อหมายจะตบ แต่ทว่าอลันไวกว่า โดยอลันได้ผลักตัวไอริสออกและเข้าไปช่วยเชอร์รี่โดยไม่ได้สังเกตว่าทางที่ผลักออกไปคือบ่อน้ำขนาดใหญ่
ตูมมมมม
ร่างบางของไอริสตกลงไปในบ่อน้ำ แต่เธอว่ายน้ำไม่เป็นนี่สิ ทำไมน้ำในบ่อนี่มันลึกขนาดนี้ ขณะที่กำลังตะเกียกตะกายเพื่อขึ้นจากบ่อสติของเธอก็เริ่มเลือนลางขึ้นทุกที
ฉัน..คงมาได้แค่นี้จริงๆใช่ไหม
ทุกอย่าง..จะต้องจบลงแบบนี้หรือ
ทั้งๆที่..ไม่ได้เป็นคนเริ่มแท้ๆ
เธอใช้แรงเฮือกสุดท้ายเพื่ออธิษฐานถึงพระเจ้าผู้แสนใจร้ายที่เธอหมดศรัทธาไปนานแล้ว
'ฮึก..สาแก่ใจท่านแล้วสินะ ฉันรู้ว่าท่านไม่มีจริงหรอก เพราะถ้ามีจริง คงรับฟังคำอธิษฐานของ..ฉันนานแล้ว แต่ก็อยากจะขอ..เป็นครั้งสุดท้าย ได้โปรดนำพา..ผู้มีใจมายังที่แห่งนี้ ได้โปรดหวนคืน..ความสุข ดั่งที่ควรเป็น’
หลังอธิษฐานจบเปลือกตาของเธอก็หนักอึ้ง ไม่สามารถต้านแรง ไม่สามารถฝืนมันได้อีกต่อไป
ร่างบางปิดเปลือกตา ทิ้งแขนลงโดยไม่อาจฝืนตะเกียกตะกายได้อีกแล้ว และร่างของเธอค่อยๆจมลงก้นบ่ออย่างสงบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น