คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ติวสอบกับนิยาย ถ้าเป็นเธอจะเลือกอะไร
ทั้งสองคนได้วิ่งกันมาจนถึงบ้านของพลอย
เพชรเป็นเพื่อนของพลอยมาตั้งแต่เด็กเพราะบ้านทั้งสองอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน
ทั้งสองต่างไปบ้านของกันและกันมานับครั้งไม่ถ้วน ผู้ใหญ่ต่างก็เอ็นดูอีกฝ่ายเหมือนลูกแท้ๆอีกคน
แอ๊ดดดด
“แม่คะ กลับมาแล้วค่ะ”
“สวัสดีค่ะ น้าเมย์” ฉันยกมือไหว้น้าเมย์ซึ่งเป็นแม่ของพลอยอย่างมีมารยาท
“สวัสดีจ้ะเพชร นี่มาก็ดีแล้ว ทั้งคู่มาช่วยแม่ล้างผักหน่อยสิ ได้ยินแว่วๆมาว่าวันนี้มีซีรี่ย์มางั้นแม่จะใจดีทำอาหารเกาหลีให้ทานซักหน่อยแล้วกันนะ จะได้ได้ฟีลแบบเกาหลีหน่อย”
ลืมบอกไปว่าน้าเมย์ทำอาหารเก่งสุดๆ ตอนสาวๆท่านเคยเปิดร้านอาหารของตัวเองด้วย แต่ถ้าพูดถึงยัยพลอยแล้ว เอาง่ายๆว่าปรุงรสไม่เก่งสุดๆ ขนาดเวลากินก๋วยเตี๋ยว ยังไม่มั่นใจจนให้ฉันปรุงให้บ่อยครั้ง
ทานอาหาร
“อร่อยมากเลยค่ะแม่! ทั้งบิบิมบับที่มีทั้งเครื่องเคียงต่างๆกับข้าวที่ผสมกันอย่างกลมกล่อม มีไข่แดงออนท็อปอยู่บนสุดพอรวมกับกลิ่นน้ำมันงาแล้วหอมมากจริงๆ
ไหนจะคิมบับไส้ทูน่า พอมีสาหร่ายพันแล้วกินกับข้าวยิ่งอร่อยอีก
มาไก่ตุ๋นโสมนี่หนูไม่ต้องพูดถึงแล้วมั้ง ทั้งกลิ่นสมุนไพรที่หมักไก่ทั้งกลิ่นน้ำซุป พอได้ซดน้ำซุปจริงๆนี่ The best แบบไม่ต้องพูดเลยอ่ะ
แล้วจบด้วยต็อกบกกิที่ทั้งเข้มข้นออกเผ็ดๆ แป้งต็อกหนึบหน่อยๆโดยรวมแล้วอร่อยจริงๆนี่แหละ ฮื่อ แม่สุดยอดที่สุดเลยยย” พลอยพูดขึ้นด้วยสายตาเป็นประกายพลางทำหน้าปลื้มปริ่มกับฝีมือของแม่ตัวเอง
“วิญญาณนักวิจารณ์อาหารเข้าสิงหรือไงยัยพลอยฮ่าๆๆๆ แต่ก็อร่อยมากจริงๆค่ะน้าเมย์”
“ฮ่าๆๆ ขอบคุณทั้งคู่เลย ชมแบบนี้แม่ก็เขินตัวลอยแล้ว มาๆทานกันต่อเถอะ”
หลังจากนั้นก็มีเสียงครื้นเครง และบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความสุขออกมาจากห้องทานอาหารเป็นระยะ
“อ๊ะ ได้เวลาซีรี่ย์ฉายแล้ว ทุกคนเข้าที่ค่ะ อั่ก!” พลอยรีบวิ่งไปที่หน้าโทรทัศน์ทันที แต่ด้วยความรีบ ทำให้คะมำล้มไปหนึ่งที
‘เฮ้อ ยัยพลอยเอาอีกแล้ว’
หลังดูจบ
“อ้ากกกก ช่วยด้วย พระเอกหล่อมากเลย ฮื่อ” พลอยพูดขึ้นหลังจากดูซีรีย์ตอนแรกจบพลางทำท่าทางเคลิบเคลิ้มสุดจะบรรยาย
“น้อยๆหน่อยย่ะ เมื่อกี้แกเพิ่งด่าที่เขาเมินนางเอกไปไม่ใช่หรือไง เปลี่ยนอารมณ์เร็วเชียว”
“โธ่ ไม่เกี่ยวสิ อ๊ะ จะสองทุ่มแล้ว แกจะกลับเลยไหม เดี๋ยวฉันไปหยิบนิยายมาให้”ถึงจะถามฉันแบบนั้นก็เถอะ แต่หน้าหงอยๆนี่เด่นชัดเลยนะ
“ไม่ต้องมาทำหน้าหงอยเลย พรุ่งนี้มีสอบวิทย์ ไปหยิบนิยายมาเลย”
“ก็ได้ ”ถึงจะทำหน้าหงอยต่อ แต่ก็เดินหยิบนิยายมาให้ฉัน
“เยี่ยมค่ะ”
“อะนี่ แล้วพรุ่งนี้แกช่วยติววิทย์ให้ฉันด้วยนะ”
“แกก็ติวเองสิ ให้ฉันติวทำไม”ฉันพูดพลางหยิบนิยายมาถือไว้ก่อน เดี๋ยวยัยนี่ใช้เป็นเงื่อนไขอะไรอีก
“ถ้าฉันสอบผ่านเดี๋ยวเลี้ยงขนมเลย!”
“..ตกลง” จุดอ่อนฉันยังคงของฟรีแหละนะ
“เย้ กลับบ้านดีๆจ้า”พลอยพูดพลางทำตาประกายสุดฤทธิ์
ฉันไม่ได้ตอบกลับไป แค่โบกมือแล้วเดินออกจากบ้านพลอย แต่อยู่ๆก็รู้สึกวูบโหวงในใจตลอดระหว่างทางกลับบ้าน แต่ก็ไม่ได้สนใจ โดยไม่รู้ว่าพลอยก็รู้สึกเหมือนกัน
เมื่อมาถึงบ้านก็จัดการเปิดไฟ จากบ้านที่มืดสนิทก็มีความสว่างมาเยือน
เด็กสาวคนนึงในบ้านหลังขนาดกลาง ก็เป็นภาพที่ดูโดดเดี่ยวดี แต่เธอก็เข้าใจเพราะท่านทำงานหาเงินมาเลี้ยงเธอ
บางครั้งเธอก็คิดนะ ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น ทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่า
ถ้าบอกว่าเธอไม่อิจฉาพลอยเลยนั้นก็คงเป็นเรื่องโกหก แต่เธอก็ไม่อยากพยายามแล้วล่ะนะ
หลังจากปล่อยให้ความคิดล่องลอยสักพัก ก็ได้จัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วนั่งติวหนังสือ
เมื่อเปิดหนังสือทีละหน้า ทีละหน้า
‘นี่..ฉันเคยเรียนเรื่องนี้ด้วยหรอเนี่ย ต้องอ่านใหม่หมดทั้งเล่มเลยสินะ พรุ่งนี้จะได้ติวให้ยัยพลอยได้ เห้อ’
หลังจากติวเสร็จก็แทบจะสลบเหมือด แต่สายตาเจ้ากรรมดันเหลือบไปเห็นนิยายที่ยืมมาจากพลอย
มันเป็นเรื่องที่ดังมากๆอยู่ตอนนี้ ถึงแม้จะเป็นพล็อตเกลื่อนตลาด ตัวละครก็ซ้ำๆจำเจ แต่นักเขียนก็สามารถสร้างเนื้อหาให้ดึงดูดใจผู้อ่านได้เป็นอย่างดี
‘อ่านสักนิดแล้วกัน’
สักนิดที่หมายถึงจนกว่าจะหลับไป โดยมีเด็กสาวสลบเหมือดคาเตียง ภายในมือมีหนังสือนิยายเล่มดังกล่าวอยู่
เด็กสาวจมอยู่ในห้วงนิทราไป โดยไม่อาจรู้ว่าจะเกิดเรื่องในอนาคตที่ทำให้ตัวเอง ปั่นป่วน อลวน หัวหมุน ประหลาดใจ แปลกใจ ..อะไรประมาณนั้น
ความคิดเห็น