พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง (มี E-book)

สวัสดีจ้าทุกคน มาแล้วๆ ท่านอ๋องคนที 2 ของนิยายชุด "สี่ยอดบุรุษแห่งต้าเฉิน" มาแล้วจ้า

ท่านอ๋อง "เฟิ่งจื่อหลิง" เป็นท่านอ๋องแต่งตั้งโดยฮ่องเต้นะคะ พระเอกเป็นแม่ทัพใหญ่สกุลเฟิ่งมาก่อนค่ะ

"หยางหลินเย่" บุตรสาวแม่ทัพหยาง หนึ่งในสามยอดแม่ทัพที่เก่งที่สุดในใต้หล้า

สลับตัวกับองค์หญิงเพื่อมาอภิเษกกับอ๋องเฟิ่ง เพื่อ......มาฆ่าท่านอ๋องค่ะ 

แต่ๆ.....ฆ่าทำไมนั้น.....ต้องตามไปอ่านกันนะคะ .....

---

 “บ่าวสาวคำนับฟ้าดิน” 

“คำนับบิดามารดา”

“คำนับกันและกัน”

“……”

“เอ่อ...ท่านอ๋อง พระสนม ก้มคำนับให้กันและกันก็เสร็จพิธีแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“อืม ข้ารู้แล้ว ประกาศอีกที”

“คำนับสาม คำนับกันและกัน”

เฟิ่งอ๋องมองไปยังเจ้าสาวที่ถือดีตรงหน้า แม้จะยังไม่เห็นหน้านาง เขาก็รู้สึกเกลียดนางอย่างสุดชีวิต มิใช่เพียงความแค้นของหลานถิงอัน แต่เพราะความอวดดีของนางในตอนนี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกเกลียดนางอย่างไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อนเมื่ออยู่ต่อหน้าสตรี

“ส่งตัวพระสนมเข้าหอ”

เสียงแขนเสื้อชุดเจ้าสาวสะบัดอย่างรำคาญตรงหน้า ทำเอาเฟิ่งอ๋องที่ยืนอยู่ตรงหน้านางรู้สึกอยากจะกระชากผ้าแดงนั้นออกมาดูใบหน้าของคนอวดดีที่อยู่ภายในเสียเหลือเกิน

แม้แต่เขาที่เป็นอ๋องนางยังกล้าถือดีเช่นนี้เลยงั้นหรือ เขาหันไปมองร่างที่ถูกแม่สื่อพาตัวออกไป แม้แต่แม่สื่อนางก็ยังไม่ให้แต่ต้องตัวจนต้องเรียกสาวใช้ที่มาด้วยกันนำทางไปเอง

“จองหอง อวดดี!!”

เค้าจ้องจะฆ่ากันตั้งแต่พบกันครั้งแรกเลยค่ะคู๊ณณณ .... ​

---

“พระสนม ได้เวลาถวายตัวแล้ว อย่าดิ้นให้มากนัก มันจะทำให้เจ้าเจ็บตัว”

“ปล่อยข้านะไอ้สารเลว!!”

“เจ้าคิดว่าข้าอยากแตะต้องตัวเจ้านักงั้นหรือ หึ อย่าคิดว่าทำเช่นนี้แล้วข้าจะหลงกลมารยาของพวกเจ้า พวกเจ้ามันก็แค่จิ้งจอกเจ้าเล่ห์”

“ฆ่าข้าเสียสิ ข้ายอมตายดีกว่ายอมถวายตัวให้คนชาติชั่วเช่นเจ้า ปล่อยข้านะไอ้คนสารเลว!!”

“ดิ้นอีกสิ ยิ่งเจ้าดิ้นมากเท่าใด มันก็ยิ่งกระตุ้นให้ข้าอยากรังแกเจ้า พระสนมที่รัก ข้าอยากรู้ว่าคืนนี้เจ้าจะทนรับมือข้าได้นานเท่าใด มาเถอะ เสียเวลามามากพอแล้ว”

“ไม่นะ ปล่อยข้านะไอ้ชั่ว ไอ้คนสารเลว ไอ้ทรราช ไอ้ฆาตกร ปล่อย……”

นางเอกเราปากแจ๋วนะคะ.... พระเอกก็โหดดุตั้งแต่แรกราวกับแค้นกันมาหลายสิบปี.... ​

---

“ปล่อยข้านะ นังแพศยานั่นอยู่ที่ใด!!”

“พี่จื่อหลิงเกิดสิ่งใดขึ้น นี่เจ้า…กล้าทำร้ายท่านอ๋องเชียวหรือ นังมารร้าย” 

“เพี๊ยะ!!”

“อาจู!!”

“พระสนม พระองค์ปลอดภัยหรือไม่เพคะ”

“หลานมู่เอ๋อร์ เจ้ามาได้อย่างไร หลงอี้!!”

“ข้าอยากมาเห็นหน้าพระสนมของท่านน่ะสิ นี่หรือองค์หญิงที่ชุนฮัวส่งมาอีกคน ครั้งนี้จะมาทำร้ายผู้ใดอีกเล่า อย่าได้คิดมาเผยอหน้าอยู่ตรงนี้ พี่จื่อหลิงไม่เหมือนหยวนซื่อที่เจ้าจะใช้มารยาทำให้เขาลุ่มหลงได้”

“หยุดนะ!! หลานมู่เอ๋อร์ เจ้าออกไปก่อน”

“พี่จื่อหลิง แต่นางถึงกับทำร้ายท่าน”

“ข้าบอกให้เจ้าออกไป!!”

“เดี๋ยวก่อน”

หลินเย่เป็นผู้ที่เรียกนางเอาไว้

“เจ้ามีสิ่งใดจะ…”

“เพี๊ยะ…..เพี๊ยะ”

“โอ๊ย นี่เจ้า…กล้าตบข้างั้นหรือ!!”

“พระสนม หยุดนะ!!”

“ตบแรกข้าตบแทนอาจู นางเป็นคนของข้า ไม่ใช่คนที่เจ้านึกอยากจะตบก็ตบได้ ตบที่สองข้าตบให้ความไร้มารยาทของเจ้า ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเข้ามาเพื่ออะไร แต่ตอนนี้ข้าไม่มีธุระอะไรกับท่านอ๋องของเจ้าแล้ว พวกเจ้าอยากทำสิ่งใดกัน ก็เชิญ!!อาจู พวกเรากลับ!!”

“พระสนม เจ้าหยุดก่อน!!”

“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งข้า ท่านอ๋องสั่งพวกสตรีที่รายล้อมพระองค์ไม่ให้มายุ่งกับข้าได้ก่อนเถอะ หึ…. สันดานผู้ชาย มักมากไม่สิ้นสุด”

“เจ้า…เหตุใดหยาบคายเช่นนี้ ท่านอ๋องเพคะ”

“หลงอี้ เจ้าพานางไปส่ง”

“ไม่ต้อง!! ข้ามาเอง…ก็กลับเองได้ เชิญท่านอ๋องตามสบาย”

.....เอาแล้วๆ..... ​ยังไงต่อละเพคะท่านอ๋อง…..

---

หวังว่าทุกคนน่าจะชอบ ท่านอ๋องเฟิ่ง กับ พระสนมจอมดื้อหลินเย่ กันนะคะ ส่วนเรื่องราวที่เหลือ..... 

​ทำไมพวกเขาถึงเกลียดกันตั้งแต่แรก……

​ทำไมหยางหลินเย่ต้องแต่งงานกับท่านอ๋อง…..

​ทำไมนางเอกจะต้องฆ่าพระเอก……

​แล้ว....ทำไมพระเอกถึงได้เกลียดนางเอกด้วยเช่นกัน.....ไปค่ะ ตามไปลุ้นด้วยกันเลย......

​อย่าลืม กดติดตาม เก็บเข้าชั้นกันด้วยนะคะ คอมเม้นท์ยิ่งมากจะได้มาปล่อยตอนมากๆค่า…….

** ปกนิยายไรต์คอมมิชชั่นมานะคะ ไม่อนุญาตให้นำไปใช้ทุกกรณีค่ะ….