หนีร้ายมาพ่ายรักท่านอ๋องขี้หวง

ช่วงนี้เป็นช่วงพักจากการเขียนนิยายเซตนะคะ แวะมาเขียนเรื่องสั้นมาให้อ่านกันค่า....

"ไป๋หรูเฟย" หนีความผิดหวังทั้งในตัวคนรักเก่า และบิดามาจากเมือง "ซานตง"

 นางเลือกที่จะมาที่เมือง "ม่านโจว" เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่กลับพบกับเขา....

"จ้าวเฟิงหมิง" ท่านอ๋องที่ปกครองเมืองม่านโจว เขาสุขุมและเด็ดขาดในการปกครองคนและกองทัพ 

แต่เมื่อพบกับนาง เขาก็เกิดสนใจนางขึ้นมาจนตามสืบ 

แต่เมื่อสืบลึกลงไปแล้ว เขาก็ยิ่งอยากรู้ว่านางเป็นใครมาจากไหน

จากแค่เริ่มสนใจตามหน้าที่ กลายเป็นความผูกพัน

ยิ่งนางหลบหลีกเขาเท่าไหร่ ก็ยิ่งอยากติดตาม

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ค่อยชอบหน้าข้านะ ไม่อยากต้อนรับข้างั้นหรือไป๋หรูเฟย”

จากแค่อยากยั่วโมโหเพื่อผ่อนคลาย กลับกลายเป็นความชอบไปโดยไม่รู้ตัว

จากชอบ...ก็เริ่มตามติด และอยากอยู่ใกล้ ๆ จนตามหึงหวง...

“มีแรงเถียงแล้วนี่ เช่นนั้นให้ข้าตรวจอีกทีดีหรือไม่”

“อย่าเข้ามานะ!”

“เก็บปิ่นของเจ้าไปเถอะ คิดว่าแค่ปิ่นอันเดียวจะช่วยเจ้าจากข้าได้หรืออย่างไร อย่าโง่ไปหน่อยเลย”

“มิได้ช่วยจากท่าน แต่หากท่านเข้ามาอีกนิดเดียว ข้าจะฆ่าตัวตาย”

“ไป๋หรูเฟย! เจ้าจะทำเกินไปแล้วนะ”

ท่านอ๋องถอนหายใจยาว และเดินมาจับปิ่นทองในมือของนางออกมา แม้จะยังยื้อกันอยู่ แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย

“นี่เจ้าโกรธข้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ”

“ปล่อยมือ”

“หากเจ้าเกลียดข้าจริง ๆ ก็ปักมาที่นี่ กลางลำคอของข้าตรงนี้! 

หากเกลียดมากก็แทงให้ทะลุ ข้าจะขาดใจตายต่อหน้าเจ้าเอง เร็วเข้าสิ”

เขากลับทางปิ่นในมือนางและค่อย ๆ หยิบมาจ่อที่คอของตัวเอง 

หรูเฟยตกใจที่ท่านอ๋องดึงปิ่นไป ไม่นานปิ่นเงินก็ค่อย ๆ แทงจนเริ่มมีเลือด

“แทงสิ เจ้าไม่กล้างั้นหรือ เช่นนั้นข้าช่วยเอง”

เขาดึงมือนางและแทงเข้ามาเรื่อย ๆ เมื่อหรูเฟยเห็นเลือดที่เริ่มไหลลงมานางก็กรีดร้องขึ้น

“อย่านะ!”