กล้วยหอมจอมสับ (รับวิจารณ์นิยาย)

ลำดับตอนที่ #7 : Witchery War__[yuri] ----> วิจารณ์โดย B2

สวัสดีครับ B2  จากบทความ “กล้วยหอมจอมสับ” ครับ

เรื่องที่ทำการวิจารณ์ Witchery War__[yuri]

ลิงค์ http://writer.dek-d.com/koko1358/writer/view.php?id=331728

            ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่านี่เป็นความเห็นของนักวิจารณ์คนหนึ่งนะครับ  ไม่ได้หมายความว่านักอ่านทุกคนจะต้องรู้สึกแบบนี้  เพราะฉะนั้นถ้าเกิดรุนแรงเกินไปต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ด้วยนะครับ

            ต้องขอออกตัวไว้ก่อนเลย  คือบี2  ไม่เคยวิจารณ์ยูริเรื่องไหนมาก่อนเลยนะครับ  นี่ถือเป็นเรื่องแรก(แต่เคยอ่านผ่านตามาพอสมควร และเจอกรณีแบบนี้เยอะในชีวิตจริง 555)  เพราะฉะนั้นการวิจารณ์ยังไงคงยืนพื้นอยู่ในหลักความเป็นจริงของความสมเหตุสมผลเดิมโดยไม่เกี่ยงว่ามันเป็นความรักแนวไหนนะครับ  และยิ่งเป็นแนวนี้บี2  ค่อนข้าเน้นว่าเป็นเรื่องรักบริสุทธิ์ที่ก้าวผ่านเรื่องของเพศแล้วดังนั้นอาจรุนแรงไปบ้างนะครับ

1.ไอเดียต้นคิดเรื่อง  10/20    

          ไอเดียต้นของท่านดูเหมือนจะได้รับแรงบันดาลใจมาจาการล่าแม่มดสินะครับ  จะว่ามันซ้ำซากไหม  ก็ใช้กันเยอะอยู่ในปัจจุบันจะเรียกว่าพล๊อตตลาดก็คงได้(โดยเฉพาะนิยายอีโรติกของยุโรป)  แต่พอมันมาอยู่ในรูปแบบของยูริ  บี2  เลยเริ่มไม่แน่ใจว่ามันจะตลาดด้วยรึเปล่าเอาเป็นว่าขอยืนพื้นด้วยสามัญสำนึกทั่วไปครับ  ตลาดแต่ไม่มากเพราะไม่ค่อยปรากฏในไทย  มีความแปลกใหม่ในการนำเสนอพอสมควร  อารมณ์มันเหมือนผนวกแฮรี่ พอตเตอร์ เข้าไปด้วยนะครับ กลิ่นอายออกมาเยอะมายิ่งช่วงหลังๆที่แข่งไม้กวาดแล้วมีบริษัทอะไรมากมายผุดออกมาเป็นดอกเห็ด

โครงหลักน่าจะอยู่ที่การล่าแม่มดและสภาแม่มดใช่ไหมครับ  ยังถือว่าโครงหลักไม่ชัดเจนเท่าที่ควรยังขาดน้ำหนักในช่วงที่ต้องการนำเสนอ  ส่วนโครงรองเรื่อยๆไปหน่อยครับ  ไม่ค่อยน่าสนใจ  บทรักธรรมดาๆมีเห็นทั่วไป  ไม่ประทับใจบี2  ส่วนการแข่งขันขี่ไม้กวาดกับโฆษณาขายของเนี่ยมันคล้ายแฮรี่เอามากๆเลย  แก้ไขนะครับ  แรงบันดาลใจมีได้แต่อย่าให้คนอื่นเขารู้ว่าเราได้มาจากไหน  เกลี่ยให้เนียนๆจนเป็นรูปแบบของตัวเองให้ได้ครับ  ทำได้จะสุดยอดมาก

2.การดำเนินเรื่อง   11/20      

          อาจจะเพราะไม่มีบทนำในการเปิดที่น่าสนใจพอ  หรือมีเพียงแค่ท่อนนำประมาณ 5-6 บรรทัดที่โผล่มาให้คนอ่านงงเล่นๆแล้วจากไป  ช่วงนี้ถือว่ายังทำได้ไม่ดี  ควรอธิบายให้มากกว่านี้ครับ  จะเป็นฉากหลบหนีที่เกริ่นไว้ก็ได้ครับ  เกริ่นนำให้พอสมควร  ให้คนอ่านรู้จักหน้าตา  ลักษณะนิสัยคร่าวๆของตัวละครที่จะยกขึ้นมาในช่วงนั้นให้ได้จะมีผลต่อการอ่านที่มากขึ้น  เพราะเท่าที่ลองอ่านกาเทียดูจะเป็นตัวหลักเสียด้วย ให้คนอ่านรู้จักไปเลยครับ  ไม่ต้องกั๊ก   การที่ท่านเล่นเปิดทิ้งไว้แค่ 5- 6 บรรทัด  บี2บอกเลยครับ  งง  งงมาก  ด้วยการบรรยายที่ยังไม่ดีพอทำให้ไม่อาจเห็นภาพสถานที่และเข้าใจคำพูดหรืออารมณ์ของสถานการณ์นั้นๆ  เอาตรงๆบี2ไม่เข้าว่าใครพูดกับใครในช่วงแรกครับ(บทนำ5 บรรทัดของท่านนั้นแล) อ่านแล้วงงว่าประโยคนี้เป็นของกาเทียด้วยรึเปล่าว่ะ  คนอ่านเจออาจปิดทิ้งได้ง่ายๆนะครับ  ระวังเอาไว้

          ดูท่าการตัดฉากจะเป็นปัญหาใหญ่สำหรับท่านมากเลยนะครับ  ท่านเล่นตัดฉากเหมือนสับหมูสับ  ตัดละเอียดยิบเลยครับ  เข้าใจว่าต้องให้ตัวละครออกมาเยอะ  แต่ใจเย็นๆครับ  ค่อยๆเป็นค่อยๆไป  เขียนเหตุการณ์หนึ่งให้รู้เรื่องก่อนแล้วค่อยโยงไปอีกเหตุการณ์หนึ่ง  ถ้าลำดับเวลาไล่เลี่ยกันลองดูความสำคัญก่อนหลังนะครับ  ไม่ใช่มันจะสำคัญเท่าๆกันหมดเสียเมื่อไหร่  อีกทั้งวิธีการบรรยายสถานที่ใจเย็นๆครับ  นึกภาพเวลาดูหนังไว้  มันจะค่อยเปิดฉากจากภาพวิวกว้างๆ  ลองนึกถึงภาพเมืองยามดึกนะครับ  กล้องจะค่อยๆแพลนภาพจากมุมสูงเหมือนมองจากเฮลิคอปเตอร์ไปเรื่อยๆ  และซูมเข้าไปยังสถานที่ท่านต้องการอย่างช้าๆ  อาจจะเป็นปล่องควันไฟในค่ำคืนศักดิ์สิทธิ์ของวันคริสต์มาส  ลงไปยังหนูน้อยที่กำลังนั่งกินอาหารเย็นแกะห่อของขวัญ  ประมาณนั้นละครับ  ไม่ใช่ปุบปั๊บเปิดมาภาพวิวใหญ่ตัดฉากไปยังประตูหน้าบ้าน แป็บเดียวตัดไปหาเด็กน้อยนั่งกินอาหาร  เห็นไหมครับมันเร็วมาก เร็วเกินครับ  การบรรยายฉากจำเป็นต้องมีความต่อเนื่อง  ไม่ใช่นึกอยากจะเปลี่ยนก็เปลี่ยน  อารมณ์มันไม่ตามไปครับ

            อีกทั้งบทระหว่างโอเมโรซ่ากับเลขาที่พูดคุยในช่วงบทแรกๆ  บี2ไม่เข้าใจครับ  พยายามอ่านทวนหลายรอบแล้วก็ยังไม่เข้าใจในเหตุผลอยู่ดีว่าทำไมโอเมโรซ่าถึงไม่ต้องไปเซ็นสัญญาอะไรนั่นแล้ว งง(รึว่าบี2 สมองช้าหว่า) ลองอ่านทวนดูนะครับ  ส่วนฉากพูดคุยตอนหลังเริ่มเข้าใจง่ายแล้ว แต่ดูท่านมีปัญหากับการบรรยายมากๆในทุกจุดเลยทีเดียว  อ่านแล้วสับสน  ทั้งที่การใช้ภาษาทำได้ไม่เลว

            แล้วมุข “ใช่สิ”  ของโน้ต อุดมอ่ะครับ  ไม่ต้องเอามาเล่นในบรรยายหรอกครับ บอกตรงๆมัน  เสล่อ และไม่ตลกเลยครับ  ตัดง่ายๆแค่ 

“ใช่สิ”  เงือกสาวขึ้นเสียงสูงแสดงอาการไม่พอใจอย่างเต็มที  ใบหน้าเรียวสะบัดหนีเบาๆ  นัยน์ตาคู่สวยมีแววเง้างอนต่อสิ่งที่ลูซินด้าได้เอ่ยออกมาเมื่อครู่  ทำเอาเจ้าคนเอ่ยปากต้องกระอักกระอวลใจ  ไม่รู้ว่าจะทำยังไง....บลาๆๆๆ  ประมานนี้ละครับ

อีกเรื่องครับ  เข้าใจว่าเป็นการ์ตูนวาย  แต่ไอ้คำว่าเมะ เคะ เนี่ย ไม่ต้องใส่มาเลยครับ  มันดูยัดเหยียดมากถึงมากที่สุด  มีแล้วมันดูกลายเป็นเรื่องที่ไม่จริงจังและแสดงให้เห็นถึงความอ่อนด้อยในงานเขียนนะครับ  อย่าให้มี  ตัดออกไปเลย  ใครจะรุกใครจะรับ  คนอ่านรู้ได้เองจากการกระทำและจากที่ท่านบรรยาย  ถ้าทำได้ถึงรับรองคนอ่านจะเข้าถึงอย่างแน่นอน

ดำเนินเรื่องหลังๆดูดีขึ้นมากครับ  เริ่มคุยกันรู้เรื่อง(เอ๊ะ  ยังไง)  แต่บทสนทนาเยิ่นเย่อไม่จำเป็นยังมีอยู่นะครับ  เช็กดูดีดีและปรับเปลี่ยนตัดทิ้งบ้าง  ที่จะกล่าวติงเลยคือว่า  ตัวละครออกมาเยอะมากครับ  จะรีบเยอะไปไหน  แม่คุณ  ใจเย็นๆ  บางคนยังไม่น่ามีบทก็โผล่มาซะแล้ว  คนอ่านจำไม่ทันแล้วครับ  มันจะเยอะไปไหน  อีกทั้งความสำคัญของตัวละครก็ดูจะเท่าๆกันไปเสียหมด  ดูไม่ออกเลยว่าใครเป็นตัวหลัก  ใครเป็นตัวรอง  จัดลำดับความสำคัญดีดีนะครับก่อนที่จะเขียน  หลังๆกลายเป็นว่าคู่ลูซินด้ากับเรโรนี่เด่นขึ้นมายังกับคู่ตัวเอกซะงั้น  ทั้งที่จริงๆมันน่าจะเป็นกาเทียไม่ใช่หรือถ้าไม่นับลูซินด้า  โอเมโรซ่าก็ยังเด่นกว่ากาเทียอยู่ดี  ให้ความสำคัญกับตัวเอกหน่อยครับ  ต่อให้เป็นบทแรกๆก็ตาม  กาเทียโดนทิ้งร้างชนิดที่เรียกว่าแทบจำไม่ได้ว่าหน้าตาเป็นยังไง

3.ตัวละคร   12/20     

          ออกมาเยอะจนจำไม่ได้เลย  ค่อยๆทยอยออกมาครับ  ใจเย็นๆ  ดูท่าคนเขียนจะเป็นคนใจร้อนพอสมควรเลยนะครับเท่าที่ดูจากวิธีการเขียนนิยาย  รีบร้อนทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นฉากบรรยายสถานที่  จำนวนตัวละครที่ออกมาจนทำเอาหน่วยความจำของบี2 รับแทบไม่ไหว ขนาดคิดว่าเป็นคนจำตัวละครได้เยอะพอควรแล้วนะเนี่ย  ตัวละครหลักยังไม่รู้จักดียังไม่สนิทกัน  ตัวรอง  ตัวประกอบ  ออกมายาวเป็นบัญชีหางว่าวเลย

            ตัวกาเทียยังทำได้ไม่ดีนะครับ  ยังมองไม่เห็นลักษณะนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์เท่าไหร่  จะว่ามากก็ไม่ได้เพราะมีเรื่องมาแค่ 4 ตอนและจำนวนตอนที่กาเทียโผล่มาก็แสนสั้น  ส่วนตัวลูซินด้ากับเรโรนี่ก็บุคลิกซ้ำซ้อนกันแยกไม่ค่อยออก  วิธีง่ายๆในการตรวจสอบบุคลิกตัวละครนะครับ  อ่านแค่ประโยคคำพูดแล้วคิดว่าไอ้ประโยคนี่ใครพูดครับ  ถ้าคิดไม่ออก  นั้นแหละ  แสดงว่าท่านมีปัญหาในการสร้างตัวละครแล้ว ยิ่งตัวลูซินด้ารวนมากครับตอนบทง้อเงือกสาว  ภาษาที่ใช้ดูไม่เสถียรเลย  ไม่ดูไม่เหมือนคนๆเดียวกันพูดนะครับ  ยิ่งอยู่ในสถานการณ์เดียวกันด้วยยิ่งต้องระวังเลย  ตอนแรกพูดเป็นกลอน  ตอนหลังพูดธรรมดามาก พอต่อมากลายเป็นคนแก่  เพราะคำว่า อุบ๊ะ  นี่ละครับ  มันเหมือนคนแก่พูดอ่ะ  อย่าเอามาใช้เลยนะครับยิ่งเป็นผู้หญิงพูดด้วยแล้ว  ไม่สมควร  ส่วนโอเมโรซ่า  นั้นอีกละครับ  บุคลิกคำพูดใกล้กับตัวเลขามาก  แยกๆหน่อยยิ่งอยู่ใกล้กันด้วยคนอ่านสับสนตายเลย  

            แต่ว่าบี2  กลับเทใจไปให้แมรี่เพื่อนกาเทียแทน  โผล่ออกมาได้มีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใครและบทพูดดูเป็นตัวของตัวเอง(แบบคนเมา) ทำได้ดีมากครับในตัวละครนี้  เทใจไปพอสมควรเลย  ต้องคงเอกลักษณ์ไว้นะครับอย่าให้หลุดเหมือนตัวอื่นๆ  โผล่มาน้อยแต่ บี2  แทบจะจำได้ทันทีที่เจอเลยครับ  อีกตัวคงเป็นมาดอนน่า  ทำบุคลิกได้ดีครับ  ดูสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง  ตามที่ต้องการ  กลายเป็นว่าท่านทำตัวประกอบเด่นกว่าตัวเอกไปซะแล้ว 555

เพราะฉะนั้นคะแนนส่วนนี่เลยกระจายกันไปนะครับ  ตัวหลักยังดูไม่แน่น  แต่บี 2 ดันไปเทใจให้ตัวประกอบแทน  555 จริงๆคะแนนต้องน้อยกว่านี้นะครับเพราะถือว่าเน้นตัวหลัก  แต่แมรี่และมาดอนน่าดันมาฉุดคะแนนขึ้นมาให้  หึหึ 

4.ภาษา   12/20

          ภาษาสวยพอใช้ครับ  แต่ว่ายังขาดเสน่ห์ในการบรรยายและการเลือกคำ  คำที่ใช้  ไม่ได้สักแต่สวยหรูนะครับ  ต้องเหมาะกับสถานการณ์เวลานั้นๆและที่สำคัญต้องอ่านรู้เรื่องให้คนอ่านเข้าใจและไม่งง  สวยมากแต่ดันอ่านไม่รู้เรื่องไม่สมควรครับ  ช่วงแรกไม่ค่อยดี  แต่ตอนหลังดีขึ้นมาก  เห็นบอกมีรีไรน์มาแล้ว  เพราะงั้นแนะนำให้หยุดเขียนเรื่องนี้ไปสักอาทิตย์จะดีกว่านะครับ ไปทำอะไรก็ได้ให้ยุ่งๆจนลืมเนื้อเรื่องมันไปเลย  แล้วกลับมาอ่านใหม่  เราจะเห็นจุดที่ต้องแก้ไขเองครับ  ว่ามันอ่านรู้เรื่องไหม  สะดุดตรงไหนรึเปล่า

            โดยรวมใช้คำได้ดีครับ  แต่มีปัญหาหลักเป็นเรื่องการบรรยายกับการดำเนินเรื่องนี้แหละ  มันลดทอนความสามารถทางด้านภาษาของท่านลงไปนะครับ  เพราะงั้นกลับไปดูดีดี  ของแบบนี้ยังพัฒนากันได้ไม่ยากครับ  ต้นทุนมีอยู่แล้ว  อยู่ที่ว่าเราจะทำให้มันงอกเงยได้แค่ไหน

ตัวอย่างบางช่วงที่เป็นปัญหานะครับ  อย่าง  “เล็บคมสีดำดุจจันทร์เสี้ยว”  ภาษาสวยครับแต่งง  เล็บสีดำจะไปเหมือนจันทร์เสี้ยวได้ยังไง  บี2ว่าจะเป็น ”เล็บคมดำดุจราตรีกาลที่มืดสนิท”  หรือ “เล็บคมดำโค้งเรียวได้รูปดุจจันทร์เสี้ยว”  น่าจะเป็นไปได้มากกว่านะครับ                       

5.ข้อมูลของนิยาย   11/20     

          จะว่ามากก็มากจะว่าน้อยก็น้อยครับ  แต่ท่านดันให้ความสำคัญผิดส่วนในช่วงแรก  ไปให้ความสำคัญกับเรื่องของบริษัทต่างๆในโลกแม่มดซะเยอะจนละเลยข้อมูลส่วนของสถานที่ในนิยายที่สำคัญกว่าไป  ทั้งที่มันจำเป็นในการที่จะสร้างโลกให้คนอ่านเชื่อนะครับ  สมควรมีมาตั้งแต่ต้นๆไม่ว่าจะเป็นฉากที่มาเปิดงานจัดที่ไหน  ลักษณะภูมิประเทศเป็นยังไง  อยู่โซนใด  อากาศแบบไหน   เพราะเท่าที่ดูเหมือนท่าจะคาบเกี่ยวกับช่วงศตวรรษที่ทำการล่าแม่มดเสียด้วย ข้อมูลส่วนนี้จึงค่อนข้างจำเป็นนะครับเพราะล่าแม่มดมีหลายประเทศ  หลักๆจะอยู่ที่อังกฤษ(ถ้าจะไม่ผิดนะ)  แต่ไม่ต้องใส่มากจนน่าเบื่อนะครับ  ใจเย็นไว้  ที่บอกนี่ไม่ได้บอกให้ไปหาข้อมูลภูมิประเทศยาวเป็นหางว่าวมาเน้อ  ใส่นิดๆพอให้คนอ่านจิตนาการได้หน่อยแค่นั้นก็พอแล้วครับ  เพราะงั้นคะแนนเฉลี่ยไปครับ       

6.ความพึงพอใจ   10/20

          เรื่อยๆ  อ่านไปได้เรื่อยๆครับ  ไม่ได้ชวนติดตามแต่ก็ไม่ได้ชวนปิดทิ้ง  ถ้าจะมีก็เพราะไอ้เรื่องการบรรยายที่ไม่ต่อเนื่องกับการตัดฉากที่ละเอียดเกินจนน่ากดปิด  และฉากรักที่มันมีมากเกินไปครับ  ดูยัดเหยียดพิกล  เหมือนตัวละครทุกตัวจะคิดเรื่องอย่างว่าหมดเลย  เพลาๆหน่อยครับ  ค่อยๆพัฒนาความสัมพันธ์ตัวละครก่อน  เพราะไม่ว่าไอ้คู่นี้จะเคยรักกันหรือรู้จักกันมานานแค่ไหนในนิยาย  แต่อย่าลืมครับ  สำหรับคนอ่านแล้ว  เขาก็เพิ่งจะได้รู้จะพวกมันนี่แหละเพราะงั้นอย่าลืมตรงจุดนี่นะครับ  สื่อออกมาให้ดีดี

โดยเฉพาะจุดขายหลักของนิยายวายที่ดีอยู่ที่การนำเสนอความรักที่บริสุทธิ์  ก้าวข้าวเรื่องเพศไปแล้วนะครับ  อย่าลืมจุดนี้แล้วนิยายท่านจะมีคุณค่าขึ้นมา  ไม่ใช่วายที่ขายเซอร์วิสพร่ำเพรื่อจนน่าเกลียด ซึ่งบี2ไม่รู้หรอกคับว่าท่านต้องการแบบไหน  แต่เท่าที่อ่านดูคงไม่ใช่แบบหลัง  เพราะงั้นอย่าลืมนะครับ นิยายวายมีดีตรงนี่ละ  เพราะมันทำให้คนอ่านประทับใจได้มากกับความรักที่สวยงามของคนทั้งคู่(แต่ไหงอ่านคอมเมนท์ที่ท่านตอบแล้ว  เอ่อ  บี2 ต้องกลับความคิดใหม่ไหมครับ  โซ่ แส้ กุญแจมือ  ไม่ต้องแม่มดก็ทำได้ครับ  แต่ถ้าขายฉากอย่างว่าอย่างเดียวจริงๆ เอ่อ  บี2 แอบเสียใจอ่ะครับ) 

 แล้วแก้ไขบทนำด่วนนะครับนิยายที่บทเปิดไม่ชวนอ่าน  คนอ่านก็คงไม่รู้สึกว่ามันน่าติดตามเท่าไหร่  ดูแล้วท่านน่าจะมีแววในการพัฒนาที่ดีนะครับ  สู้ต่อไป  อย่าเพิ่งท้อ 

            สรุปผล  66/120  คะแนน  เกรด D

(เกือบ C ละครับ  ติดตรงที่จำนวนตอนน้อยไปหน่อย  เลยให้มากไม่ได้ เพราะยังไม่รู้แนวเรื่องมากนัก)

ปล.1 ท่านมีพัฒนาการงานที่ดีครับ  ดูเรื่องการดำเนินเรื่องดีดี  หานิยายหลายๆแนวอ่านเยอะๆ  และขอให้สู้ต่อไป

ปล.2  อย่าลืมมาบอกรับในหน้าบทความ ”กล้วยหอมจอมสับ” นะครับ  ว่าท่านรู้สึกอย่างไร  มีอะไรสงสัยถามได้เสมอ  ยินดีครับ