ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ถิ่นอัศวิน

    ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 5 - ผลักไส [3/3]

    • อัปเดตล่าสุด 29 พ.ค. 66


    บทที่ 5

    ผลักไส (3)

     

    “ฉันมีข้อแม้หนึ่งอย่าง อยากขอให้คุณพิจารณาเอาไว้ด้วย” สายตาคมตวัดขึ้นมองนายใหญ่ของไร่กมลด้วยความหนักแน่น หากแต่ข้อแม้ที่เขาร้องขอล้วนแต่สร้างบาดแผลให้กับทุกฝ่าย ทว่าเขายังคงยืนยันที่จะทำมัน

    ได้แต่คิดพิจารณาอย่างถี่ถ้วนซ้ำไปซ้ำมาแล้วก็ได้คำตอบว่าจะต้องเลือกเส้นทางนี้จริง ๆ ถึงแม้ว่าจะทำให้เกิดความบาดหมางต่อครอบครัวที่ยกความสำคัญให้เป็นอันดับหนึ่งของหัวใจก็ตามที!

    “ให้ปลายฝนไปทำงานที่ไร่กมลทีเถอะ ฉันขอล่ะ!”

    ประโยคนั้นทำเอาปลายฝนและปลายฝันถึงกับเบิกตากว้างร้องถามผู้เป็นพ่อขึ้นมาทันที

    เธอไม่ได้หูฟาดหูเพี้ยนไปแน่ ๆ สิ่งที่พ่อเอ่ยร้องขอมันหนักแน่นและมั่นใจเสียจนเธอเจ็บปวดกับการถูกผลักไส

    “พ่อ! พ่อหมายความว่ายังไง ทำไมพ่อต้องให้ฝนไปอยู่ที่ไร่นั้นด้วย!”

    “ไม่นะพ่อ พ่อจะให้พี่ฝนไปอยู่กับเขาได้ยังไง ไม่นะคะ ฮึก...พี่ฝน ไม่ไปนะ ฝันไม่ให้ไป”

    สองพี่น้องกอดกันกลมประท้วงท่าเดียวว่าจะไม่ไปเหยียบย่ำในถิ่นของเขาเป็นแน่

    ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามเธอเชื่อว่าการไปอยู่ที่ไร่แห่งนั้นแทบจะไม่ต่างจากการตกนรกขุมลึกสุดเลยสักนิด!

    “พ่อขอล่ะ พ่อตัดสินใจดีแล้ว พ่อไม่มีทางเลือกแล้วจริง ๆ ลูก”

    “เหตุผลของพ่อคืออะไร ทำไมต้องผลักไสฝนด้วย พ่อมีเหตุผลอะไรถึงจะต้องให้ฝนไปอยู่ที่ไร่ของศัตรู การที่พ่อขายไร่ให้เขามันก็ไม่ได้แปลว่าลูกสาวของพ่อจะต้องไปเป็นของของเขานะพ่อ!”

    “พ่อไม่ได้คิดว่าฝนเป็นสิ่งของนะลูก พ่อมีความจำเป็นจริง ๆ ฝนไปอยู่ที่นั่นเถอะ พ่อขอล่ะ...ฉันขอล่ะนะ ให้ลูกสาวของฉันไปทำงานที่นั่นก็ได้ ให้ลูกสาวของฉันไปอยู่ที่ไร่กมลทีเถอะ”

    คำขอของพ่อเลี้ยงรณทำเอาอัศวินถึงกับหนักอึ้งสับสนพัลวัน ไม่รู้ว่าครอบครัวนี้จะมาไม้ไหนกันแน่ การให้ศัตรูเข้ามาถึงที่ถิ่นนั้นจะเกิดผลดีหรือผลร้ายต่อตัวไร่ของเขาหรือเปล่า

    เขาไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นแต่ที่มั่นใจก็คือผลเสียต่อของไร่พันทิพย์ที่จะเสียคนบริหารงานอย่างลูกสาวคนกลางไป

    พ่อเลี้ยงรณคิดจะทำอะไรกันแน่...

    “ยังไงฝนก็ไม่ไป! พ่อได้ยินไหมว่าฝนไม่ไป!” ปลายฝนตวาดกร้าวตอกหน้าผู้เป็นพ่อทั้งหยาดน้ำตา เธอเสียใจที่ถูกผลักไสให้กับศัตรู ยังหาเหตุผลไม่ได้เลยว่าทำไมพ่อถึงทำเช่นนี้ได้ลงคอ

    เธอไม่ใช่ลูกของเขาหรอกหรือถึงได้ทอดทิ้งกันแบบนี้!?

    “ถ้าพ่อเลี้ยงต้องการแบบนั้นผมก็ตกลง ผมจะให้ลูกสาวของคุณเป็นผู้ช่วยของผมระหว่างอยู่ที่ไร่แล้วกัน ส่วนที่ไร่นี้ผมก็จะให้เธอเป็นคนคอยรายงานว่าพวกคุณใช้พื้นที่ตรงนี้ในการทำอะไรบ้าง ส่งออกไปที่ไหน ได้กำไรกี่เปอร์เซ็นต์ ตกลงไหมครับ?”

    “เรื่องรายได้ฉันจำเป็นต้องบอกด้วยหรือไง!”

    “จำเป็นสิครับ มันคือพื้นที่ของผม ผมจำเป็นต้องรู้ว่าพ่อเลี้ยงทำอะไรกับมันบ้าง ส่งขายที่ไหน กำไรเป็นยังไง เอาน่า...แค่ผมใจดียกพื้นที่ให้ใช้ครึ่งปีมันก็มากพอแล้วนะครับ”

    คนกลางอย่างปลายฝนได้แต่ปาดน้ำตาฟังบทสนทนาที่ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอยู่เงียบ ๆ ไม่ใช่ว่าเธอยอมแพ้เพียงแค่กำลังหาทางออกให้กับตัวเองอยู่ต่างหาก

    “ก็ได้...เอาแบบนั้นก็ได้!” รณภพจำใจตอบตกลงกับความต้องการกับเจ้าของไร่คนใหม่ ชอกช้ำสะเทือนใจอยู่เหมือนที่จะต้องคอยรายงานการทำงานให้กับคนรุ่นลูกที่กำลังจะเป็นเจ้าของพื้นที่ไร่ที่เขารักและหวงแหน

    “ส่วนเรื่องลูกสาวของคุณจะย้ายมาวันไหนก็บอกแล้วกันนะครับ ผมจะได้จัดเตรียมที่หลับที่นอนไว้ให้” ร่างสูงเหยียดกายขึ้นเมื่อถึงเวลาที่จะต้องกลับเสียที

    ถึงจะมีแต่ความแปลกใจถาโถมเข้ามาเต็มอก แต่สิ่งที่ได้รับกลับบ้านก็คือชัยชนะหอมหวานนั่นก็คือพื้นที่ไร่พันทิพย์ที่คนกระเป๋าหนักนับร้อยนับพันอยากได้จนตัวสั่น แต่เขากลับได้มันมาครอบครองโดยที่ไม่ต้องออกแรงให้เหน็ดเหนื่อย

    “วันนี้...ปลายฝนจะไปอยู่ที่ไร่ของคุณวันนี้!”

    “ว่าไงนะพ่อ!” จากที่เงียบเป็นต้องส่งเสียงขึ้นมาอีกครั้ง สายตาหวานทอดมองผู้เป็นพ่อด้วยความชอกช้ำเต็มอก “พ่อทำแบบนี้กับฝนได้ยังไง ฝนลูกพ่อนะ”

    “พ่อสั่งให้แกไปแกก็ต้องไป! รีบไปเก็บของซะ แล้วก็ไปอยู่ที่นั่นวันนี้เลย!”

    รณภพทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นหากแต่ความเคลือบแคลงและคำว่าน้องศัตรูกลับตะโกนชัดใส่หน้าว่าเขาควรทำอะไรสักอย่างเพื่อข่มขวัญให้ผู้หญิงคนนี้เกรงกลัว

    ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้ กระซิบบอกอย่างบางแต่มันกลับทำให้หยิงสาวแตกสลาย ผิดกับตัวเขาที่เหยียดยิ้มอย่างเหนือกว่าเพื่อต้องการย้ำชัดว่าชีวิตของเธอต่อจากนี้จะอยู่ในเงื้อมมือของศัตรูโดยไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

    “ยินดีต้อนรับสู่ไร่กมล ในเมื่อเธอกลับมาเหยียบถิ่นของฉันอีกครั้งก็อย่าหวังว่าจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเลย!”

    ผิดหวังและเสียใจที่กำลังจะถูกผลักไสให้ห่างจากบ้านเกิดอันเป็นที่รัก ถูกเนรเทศขับไล่ให้ไปอยู่ในพื้นที่ศัตรูที่ไม่คิดจะย่างกรายให้เกิดความเกลียดชังมากกว่าเดิม

    แต่ในวันนี้เธอจะต้องไปอยู่อาศัยในที่แห่งนั้น ตามความต้องการของผู้เป็นพ่อที่ไร้ซึ่งเหตุผล...ไร้ซึ่งคำตอบ...ไร้ซึ่งคำอธิบาย รู้เพียงว่าชีวิตของเธอนับแต่นี้จะต้องตกอยู่ใต้อำนาจของศัตรูอย่างนายอัศวิน!


    _______________________

    เรื่องนี้มีอีบุ๊กแล้ว อ่านเต็ม ๆ ฟิน ๆ ได้ในฉบับเต็มที่อีบุ๊กได้เลยนะคะทุกคน เบลจัดโปรโมชั่น 10 วัน ราคาเพียง 229.- เท่านั้นค่ะ อ่านจุใจกันไปเล้ยยย ฝากเอ็นดูนายอัศกับหนูปลายฝนด้วยนะค้าาา กดจิ้มลิ้งก์ได้เยยยย

    อีบุ๊กถิ่นอัศวิน >> https://bit.ly/3qbTjkc

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×