คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 4 - เปลวเพลิง [3/3]
บทที่ 4
เปลวเพลิง (3)
“ไฟไหม้! ช่วยด้วย ไฟไหม้!!!” เสียงตะโกนดังขึ้นแต่ยังหาเจ้าของต้นตอนั้นไม่ได้
หญิงสาวที่กำลังเหม่อลอยกลับต้องเรียกสติให้กู่กลับมาในทันทีก่อนที่เธอจะหยัดขึ้นและรีบวิ่งไปหาต้นเสียงด้วยความร้อนรน
ร่างบางอยู่ในชุดลำลองใส่สบายพร้อมนอนเสื้อยืดสีขาวและกางเกงวอมขายาวถึงตาตุ่ม ปลายฝนก้าวฉับวิ่งตรงดิ่งไปยังจุดเกิดขึ้นเพื่อหาต้นเสียงและสาเหตุว่าแท้จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
จนกระทั่ง...
“นะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้น” ขาเล็กชะงักงันราวกับถูกสาปเมื่อสายตาทอดมองไปยังกองเพลิงกองใหญ่ที่กำลังลุกโชนมอดไหม้บ้านพักคนงานจนเริ่มเหลือแต่โครง
เหล่าคนงานนับร้อยชีวิตวิ่งหนีตายกันเจ้าละหวั่น ข้าวของบางส่วนก็ทยอยนำติดมือออกมา แม้จะรู้ดีว่าตอนนี้ทุกอย่างจบสิ้นลงไปพร้อม ๆ กับเปลวไฟร้อนระอุนั่นแล้ว
“คุณปลายฝนขยับออกมาครับมันอันตราย!”
“เกิดอะไรขึ้น! ทำไมถึงเป็นแบบนี้!”
แรงดึงและเสียงของคนงานวัยหนุ่มทำให้ปลายฝนหันไปถามหาเอาคำตอบ เพียงเสี้ยววินาทีก็สามารถมอดไหม้สิ่งปลูกสร้างหลังใหญ่พังราบเป็นหน้ากลอง เธอมั่นใจว่าตลอดเวลาที่นั่งอยู่ชานระเบียงนั้นไม่พบความผิดปกติ แต่ทำไมถึงเกิดเรื่องอุกอาจแบบนี้ขึ้นได้
“ผมเองก็ไม่รู้ครับ กำลังนอนอยู่ดี ๆ ก็ได้กลิ่นน้ำมัน สักพักไฟก็เริ่มไหม้ นี่ไม่ถึงสิบนาทีก็ไหม้ไปทั้งเรือนแล้วครับ”
“กลิ่นน้ำมัน...มีคนวางเพลิงงั้นเหรอ!” ปลายฝนเบิกตากว้างเมื่อวิเคราะห์ถึงสารที่ได้รับจากคนงาน
“ผมเองก็ไม่แน่ใจครับ” คนงานหนุ่มก้มหน้าลงตอบเสียงเบาอย่างไม่มั่นใจในการคาดการณ์ของตัวเองนัก
“มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง! เฮ้ย! ทางนั้นช่วยกันไปหาน้ำมาดับไฟแล้วดิวะ เร็ว!” ขุนเขาที่รีบวิ่งมาดูเหตุการณ์ก็ถึงกับกระวนกระวายจนยืนไม่อยู่
เขาวิ่งวุ่นไปหาน้ำมาช่วยดับเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ เช่นเดียวกับเหล่าคนงานที่หนีรอดตายออกมาได้ก็ต่างช่วยกันทำทุกวิถีทางเพื่อควบคุมไฟไม่ให้รุนแรงไปมากกว่าเดิม
“นายครับ! นาย! นายครับ แปลงกะหล่ำถูกเผาทั้งหมดเลยครับนาย!”
ทว่า...เสียงตะโกนของเหล่าคนงานกลับทำให้ปลายฝนเข่าทรุดเกินกว่าจะหยัดยืนทรงตัวได้อีกต่อไป
แปลงกะหล่ำเป็นแปลงที่ใหญ่ที่สุดของพืชผักภายในไร่ นั่นก็เท่ากับว่าตอนนี้ผลผลิตที่สร้างเงินได้มากที่สุดกำลังถูกเผาย่อยยับไปหมดแล้ว!
“แม่งเอ๊ย! พวกมึงหาคนไปช่วยคุมเพลิง ทำยังไงก็ได้ให้ไฟไม่ลามไปถึงแปลงอื่น!” ขุนเขาสั่งการอย่างเด็ดขาดก่อนที่เหล่าคนงานจะวิ่งกุลีกุจอไปช่วยกันดับไฟตามคำสั่งของผู้เป็นนาย
ขายาวกับฉับหมายจะวิ่งไปดูเปลวเพลิงแต่ทว่ากลับต้องชะงักเมื่อเห็นร่างของน้องสาวที่ทิ้งตัวทรุดลงกับพื้นพร้อมทั้งหยาดน้ำตาที่ไหลหลั่งออกมา
ขุนเขาย่อตัวลงให้อยู่ในระดับเดียวกันกับปลายฝน มือหนากอบกุมไหล่มนและดึงรั้งน้องสาวเข้ามากอดปลอบไว้แน่น
“ฝน แกกลับไปรอพี่ที่บ้านก่อนพี่จะ...”
“ฮึก พี่ขุน...ไฟไหม้หมดแล้วฮือ ไฟไหม้ทุกอย่างหมดแล้ว” แรงสะอื้นส่งผลให้ร่างกายเล็กสั่นระริกจนตัวโยน
เธอไม่รับรู้สิ่งใดอีกแล้วนอกจากสิ่งที่ช่วยกันสร้างนั้นกำลังพังทลายลงต่อหน้าต่อตา ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ไร่พันทิพย์ที่สวยงามกำลังจะจบสิ้นลงด้วยเปลวเพลิงลุกโชน และอีกไม่นานมันก็จะกลายเป็นเถ้าถ่านสีดำที่ไม่มีวันกลับคืน
_________________
เรื่องนี้มีอีบุ๊กแล้วนะคะ
จัดโปรโมชั่น 10 วัน ราคา 229.- เท่านั้น
สามารถจิ้มลิ้งก์นี้ได้เลยค่ะ
ความคิดเห็น