คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Phase 1 - สู่โลกสีคราม
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก.... เสียงเคาะประตูดังขึ้นท่ามกลางแสงของพระอาทิศย์ยามเช้าตรู่ ทอดแสงผ่านหน้าต่างเข้ามายังห้องที่มืดสนิท เผยให้เห็นร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่กำลังลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะย่างเท้าไปที่ประตู
"เบเรส ตื่นได้แล้ว นี่ใกล้จะได้เวลาแล้วนะ" เสียงเล็กๆ ดังขึ้นเบื้องหลังของประตู เด็กหนุ่มนามว่าเบเรส ซึ่งตอนนี้ ยกมือขึ้นมาเกาหัว ก้อเอื้อมไปบิดลูกบิดประตูแล้วเปิดออกอย่างช้าๆ
แอ๊ด...... เบื้องหน้าของเค้า ปรากฏสาวน้อยหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง เธอคนนี้ มีดวงตาที่กลมโต เหมือนตุ๊กตา ในหน้าที่เรียวได้รูป ผมสีดำออกน้ำตาลยาวสลวยลงมาถึงกลางหลัง รูปร่างสมส่วน อายุน่าจะราวๆ 18 - 19 ปี ยืนเท้าเอวและกระดิกเท้าอยู่หน้าห้อง
"ว่างายยย.... วิเวีย มีอะไรมิทราบ ฮ้าววว" เบเรสอ้าปากหาว แล้วส่งยิ้มหวานให้กับวิเวีย
"นี่มันกี่โมงแล้วรู้มั้ย วันนี้เราต้องไปที่โลกนะ" วิเวียกล่าว แล้วก็ลากเบเรส เข้าไปในห้อง จากนั้นก็ดันตัวเบเรสเข้าไปยังห้องน้ำด้านใน
"เฮ้ๆๆ ใจเย็นเซ่ เล่นลากกันเข้ามาแบบนี้ เดี๋ยวก็จับอาบน้ำด้วยเลย" เบเรสที่ได้ทีก็รวบตัวแล้วดึงเอาวิเวียเข้ามาชิดกับตัวของเค้า วิเวีย ที่ตอนนี้เงยหน้าขึ้นมองเบเรส ก็ยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะพูด
"จะให้อาบด้วยจริงๆหรอ" พอพูดจบเธอก้อก้มหน้าลงด้วยท่าทีที่เขินอาย
"ก็แล้วจะอาบมั้.... แอ๊ฟฟฟ" เบเรสที่ยังพูดไม่ทันจบ ก็เอามือกุมหว่างขาของตัวเองก่อนทรุดตัวลงอย่างช้าๆ สีหน้าของเค้าบ่งบอกให้เห็นถึงความเจ็บปวดอย่างสุดจะทน นั่นก็เพราะว่า วิเวีย ตีเข่าเข้าใส่ที่จุดนั้น อย่างจัง
"ทะลึ่งมากก็ต้องแบบนี้ล่ะ ชิ อาบไวๆล่ะ จะรอในห้องนี้ล่ะ" วิเวียสบถพร้อมกับดันตัวของเบเรสเข้าไปยังห้องน้ำและปิดประตูใส่ ดังลั่น ก่อนจะเดินไปนั่งที่เตียง
"อูย... จะ...จำไว้นะวิเวีย" เสียงของเบเรส ซึ่งดูจุกๆดังลอดผ่านประตูห้องน้ำออกมา
"อย่ามาพูดมาก อาบไวๆ ไม่งั้นโดนอีกแน่!!" วิเวียตระโกนลั่นพร้อมกับหยิบหนังสือเล่นหนึ่งและขว้างมันใส่ประตูดังปัง
"จะ...จ้า...." เบเรสร้องเสียงหลงก่อนจะเปิดน้ำจากฝักบัว ซ่า... ฝอยน้ำจำนวนมากปะเท้าเข้ากับผิวหนังของเบเรส ละอองน้ำอุ่นก่อให้เกิด ควันจางๆล้อมรอบตัวของเค้าไว้ ดวงตาที่ดำสนิทใต้ไรผมซึ่งขณะนี้แฝงไปด้วยความกังวล เค้าค่อยๆเสยผมขึ้น ก่อนจะปิดวาวล์น้ำฝักบัวแล้วเอื้อมมือไปหยิบเอาผ้าเช็ดตัวที่แขวนเอาไว้มาพันเอามาตัว และอีกผืนก็นำเอามาเช็ดหัว เค้าเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้วเดินไปหาวิเวีย
"เธอว่า เราจะไปเจอกับอะไรบ้างนะ" เบเรสกล่าว และทิ้งตัวลงนั่งที่ข้างๆ วิเวีย
"ไม่รู้สิ แตขออย่าให้มันเป็นอะไรที่ไม่ดีก้อพอแล้วล่ะ" วิเวียค่อยๆ เอนหัวลงมาพิงที่ไหล่ซ้ายของเบเรสก่อนจะหลับตาพริ้ม เบเรสหันมามองและยิ้มให้อย่างอ่อนโยน มือขวาของเค้าค่อยๆเอื้อมมาลูบหัววิเวียอย่างนุ่มนวลก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเหม่อไปยังเพดานห้อง
"นั่นสินะ... ขอให้มันเป็นแบบที่เธอว่าก็แล้วกัน" เค้าบ่นพึมพำ
ณ ห้องวิจัยภายในส่วนการทหารของโคโลนี่
หญิงสาวใส่แว่นอายุราวๆ ยี่สิบปลายๆเธอสวมชุดที่ดูเหมือนนักวิทยาศาสตร์ รูปร่างหน้าตาของเธอจัดว่าดูดีมากเลยทีเดียว กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่มีคอมวางอยุ่ ในมือของเธอถือกระดาษ ซึ่งบนหน้ากระดาษเหล่านั้นมีรูปของเด็กหนุ่มและเด็กสาวอยู่ ดูแล้วน่าจะเป็นใบประวัติ และข้อมูลต่างๆของคนในรูปก็เป็นได้ เธอค่อยๆ เปิดไปทีละแผ่นๆ แต่แล้วเธอก็หยุดเปิดที่ใบประวัติแผ่นหนึ่ง
"เด็ก คนนี้จะไปด้วยหรอเนี่ย" เธอกล่าว สีหน้าของเธอนั้น ส่อแววกังวลอยู่ไม่น้อย
"เอาน่ะ เค้าคงเอาตัวรอดได้ ...เห้อออ" สาวแว่นค่อยๆวางกระดาษลงบนโต๊ะทำงานก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ รูปบนใบประวัติใบนั้นคือรูปของเบเรส อัลเวนติโก้นั่นเอง
ก๊อก...ก๊อก....
"ขออนุญาตครับ ดร.มารียู" เสียงเย็นๆดังขึ้น พร้อมกับประตูที่ค่อยๆแง้มออกเผยให้เห็นชายใส่หน้ากากสีดำ โดยปล่อยเอาผมสีขาวยาวประบ่าคนหนึ่งค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาหา มารียู
"ไม่เจอกันนานนะ...อิชว์ ซูรุคเรอร์" มารียูลุกขึ้นก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"เช่นกันนะครับ ผมว่าเราเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า" อิชว์ กล่าวแล้วยื่นเอกสารจำนวนหนึ่งให้ มารียูรับเอกสารเหล่านั้นมาแล้วเพ่งอ่านดูอยู่ครู่หนึ่ง ตาของเธอก็เบิกโพลงขึ้น
"นะ....นี่มัน รึว่าพวกเค้าคิดจะ" มารียูเงยหน้าขึ้นมองอิชว์ ก่อนจะยิงคำถามไปด้วยเสียงที่สั่น เค้าพยักหน้าแล้วเอ่ยตอบ
"ใช่แล้วล่ะครับ ทางคณะกรรมการปกครองของโคโลนี่ ลงมติอย่างนั้น" อิชว์เว้นช่วงและนั่งลงที่โซฟาด้านข้าง แล้วพูดต่อ
"และผมก็หวังว่าคุณคงจะเข้าใจแล้วนะครับ ดร.มา...รี...ยู" ที่มุมปากของอิชว์ในตอนนี้แสยะยิ้มอย่างเจ้าเลห์ ทำให้มารียูที่ยังคงตะลึงกับคำสั่งในเอกสารนั้น เย็นวาบไปทั้งตัว บรรยากาศเริ่มเงียบสงัดท่ามกลางความวิตกกังวลของมารียู แต่แล้วเป็นเธอนั่นเองที่เริ่มสนทนาต่อ
"เอาเป็นว่าชั้น รับทราบก็แล้วกัน คุณไปได้แล้วล่ะ" มารียูเอ่ย แล้วหันหน้าเข้าหาหน้าต่างด้านหลังของโต๊ะทำงาน อิชว์ซึ่งได้ยินดังนั้นก็ค่อยลุกและก้าวเดินออกจากห้องไปแต่ก่อนที่เค้าจะไป
"และผมก็คิดว่า เด็กคนนั้นจะทำได้นะครับ" อิชว์กล่าว แต่มารียูยังคงนิ่งเงียบไม่กล่าวอะไร เค้ายิ้มที่มุมปากอีกครั้งก่อนจะปิดประตูอย่างเบาๆ และจากไป มารียู ซึ่งนิ่งเงียบอยู่นั้น ในตอนนี้ตัวของเธอสั่นไหวเล็กน้อย ใบหน้าของเธอแสดงอาการไม่พอใจและเจ็บใจกับการตัดสินใจของคณะกรรมการอย่างมาก
"นี่มันอะไรกัน" เธอพึมพำ ก่อนจะมองไปยังเบื้องล่างของกระจก ปรากฏ ร่างเล็กๆ ของหนุ่มสาว ราวๆ ยี่สิบคน ค่อยๆ เดินต่อแถวกันอย่างเป็นระเบียบ และในนั้นก็มี เบเรสกับวิเวียอยู่ด้วย เธอค่อยๆ มองหลังของพวกเค้าไปก่อนจะตัดสินใจเปิดลิ้นชักและหยิบของบางอย่างขึ้นมา
"หวังว่าสิ่งนี้คงจะช่วยเธอได้มากนะ เบเรส" เธอกล่าวแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปในทันที
ทางด้านของเบเรสซึ่งตอนนี้กำลังเดินเรียงแถวไปยังโรงจอดยานลำเลียง ก็รู้สึกสังหรณ์ใจบางอย่าง เค้าค่อยๆหันกลับมามองวิเวียซึ่งอยู่ทางด้านหลัง แล้วจ้องเธออยู่นาน วิเวียเห็นดังนั้น
"มีอะไรหรอ?" วิเวียถามแล้วเอียงคอด้วยความสงสัย
"มะ..ไม่มีอะไรหรอก ชั้นแค่รู้สึกแปลกๆ" เบริอัสส่ายหน้าแล้วยิ้มจางๆ
"แปลก? แปลกอะไร" วิเวียค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆเบเรสแล้วถามอีกครั้ง เบเรสใช้มือขวาโอบไหล่ของวิเวียแล้วดึงเข้ามาชิดตัวเค้า
"ไม่รู้สิ แต่ที่แน่ๆ ชั้นเป็นห่วงเธอนะ" เบเรสเอ่ยแล้วใช้มือข้างที่โอบไหล่อยู่เลื่อนขึ้นมาลูบหัววิเวียอย่างเอ็นดู
"เอาน่า ชั้นก็ไปกับเธอนี่ไงเนอะ" วิเวีย ยิ้มให้ด้วยความเขินอาย
"เห้อออ.... จู๋จี๋กันเข้าไปน่าอิจฉาจริงๆเลยนะ พวกนายเนี่ย" เสียงของเด็กหนุ่มใส่หมวกปิดหน้าปิดตา ที่อยู่ด้านหลังดังขึ้น ทำให้เบเรสและวิเวียรีบแยกออกจากกัน แล้วก้มหน้านิ่งด้วยความเขินไปพักหนึ่ง
"ฮะๆๆๆ ไม่น่าขัดจังหวะพวกนายเลยแห๊ะ" เด็กหนุ่มคนนั้นหัวเราะร่วน ก่อนจะถอดหมวกออกเผยให้เห็นใบหน้าที่ดูตี๋ๆ และขี้เล่น ผมสีดำสนิทที่ยาวไม่มากบวกกับใบหน้าที่ได้รูปและผิวขาว ทำให้คนๆนี้จัดว่าหน้าตาดีเลยทีเดียว
"ชั้นชื่อ วาเนส.... วาเนส วินส์โสตน ยินดีที่ได้รู้จัก" เด็กหนุ่มนาม วาเนสเอ่ยพร้อมกับยื่นมือขวาไปด้านหน้า
"อ๊ะ ชั้น..."เบเรสซึ่งเห็นดังนั้นก็ยื่นมือไปจับมือเช่นกันแต่ยังพูดไม่ทันจบ วาเนสก็ใช้มืออีกข้าง ยกขึ้นห้ามเอาไว้
"นายน่ะชื่อ เบเรส อัลเวนดิโก้ใช่ม้า" วาเนสกล่าวพร้อมกับยิ้มกว้างให้กับเบเรสและวิเวีย
"นะ...นายรู้จักชั้นได้งัย" เบเรสมีสีหน้างุนงงกับการที่ถูกรู้จักชื่อ และเอ่ยถาม วานเนสเห็นแบบนั้นก็หัวเราะขึ้นอีกครั้ง
"ฮะๆๆๆ ใครจะไม่รู้จักคนที่ทำคะแนนการฝึกซีมูเลเตอร์ได้สูงสุดแบบนายกันล่ะ" เมื่อพูดจบวาเนสก็หันไปหาวิเวีย
"แล้วเธอล่ะ ชื่ออะไรหรอ" เค้าเอ่ย
"เอ๊ะ... ชะ...ชั้นชื่อวิเวีย กราดิส ยินดีที่ได้รู้จักนะ" วิเวียเอ่ยแล้วยิ้มหวานให้
"โหยเล่นน่ารักซะขนาดนี้ ชั้นชักจะอิจฉานายแล้วสิ" วาเนสหันกลับไปพูดกับเบเรส แล้วดึงเบเรสกับวิเวียเข้ามากอดคอทั้ง สองข้าง
"เอาเป็นว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ" วาเนสกล่าวด้วยเสียงที่สดใสทำให้เบเรสและวิเวีย หันไปยิ้มให้กับเค้า
"เฮ้ตรงนั้นน่ะ เงียบๆหน่อย" เสียงของทหารนายหนึ่งตระโกนบอกกับพวกเค้า ทำให้ทั้ง สามแยกตัวออกจากกันและเข้าแถวตามเดิม
"เฮี๊ยบเป็นบ้าเลย ไว้ค่อยคุยกันนะ" วาเนสกระซิบบอก เบเรสกับวิเวียก็พยักหน้ารับ ในที่สุดทั้งหมดก็เดินมายังยานสีขาวลำใหญ่รูปร่างสวยงาม ที่ด้านหน้ามีปืนใหญ่อยู่ 3 กระบอก ด้านข้างก็มีช่องปล่อยจรวดอยู่ไม่น้อย ดูแล้วราวกับว่าน่าจะเป็นยานรบมากกว่ายานสำรวจเสียอีก
"นี่เค้าจะเอาเราไปรบรึงัยกันน้า" วิเวียกล่าว วาเนสเองที่ตอนนี้กำลังตื่นตาตื่นใจกับยานที่จะนำพวกเค้าไปโลกก็เอ่ยขึ้นเช่นกัน
"นั่นสิ เฮ้ๆๆ ดูดิมีปืนใหญ่ด้วยล่ะ ว้าววว" วาเนสยิ้มร่าด้วยเพราะว่าเค้าคงชอบยานลำนี้ เบเรสเห็นดังนั้นก็หัวเราะแหะๆ แล้วก็แหงนหน้ามองยานอย่างครุ่นคิด
"มีอะไรหรอ เบเรส?" วิเวียซึ่งสังเกตุเห็นก็เดินมาใกล้แล้วเอ่ยถาม
"ไม่รู้สิชั้นมีความรู้สึกว่าทำไมต้องใช้ยานที่มีอาวุธขนาดนี้ด้วยนะ" เบเรสหันหน้ามาหาวิเวียแล้วกล่าวด้วย้ำเสียงเรียบๆ
"อย่าคิดมากน่า คงเผื่อเอาไว้แหละไม่น่าจะมีอะไรหรอก" วิเวียวางมือบนไหล่ของเบเรสแล้วเอ่ยขึ้น
"ก็คงอย่างนั้น ชั้นนี่คิดมากเนอะ ฮะๆๆๆ" เบเรสหัวเราะแล้วเอามือขึ้นมาจับมือของวิเวียเอาไว้ แต่เบื้องบนภายในห้องบังคับการชายนามว่า อิชว์ ซูรุคเรอร์ กำลังจ้องมองพวกเค้าด้วยรอยยิ้มที่ดูเจ้าเลห์
"หึ สั่งให้เข้าประจำที่แล้วเตรียมออกยานได้" อิชว์ตระโกนสั่ง ทหารที่ทำหน้าที่สื่อสารอย่างเรียบๆ ทหารนายนั้นก็พยักหน้าและเรื่มพูดใส่ไมโครโฟนทันนี
"ขอให้หน่วยสำรวจทุกคนขึ้นยานได้ อีก 20 นาทีเราจะทำการปล่อยยาน" เสียงปะกาศดังก้องห้องเก็บยาน ทำให้ทุกๆคนต่างพากันดินขึ้นยานกันอย่างเป็นระเบียบ แต่ก่อนที่เบเรสจะขึ้นยานนั้น
"เดี๋ยวก่อน!!"เสียงตระโกนดังมาจากด้านหลังของยาน หญิงสาวคนหนึ่งกำลังวิ่งมาอย่างรวดเร็วเธอก็คือ ดร.มารียูนั่นเอง
"ดร.มารียู!!" เบเรสตระโกน พร้อมกับวิ่งออกไปหาเมื่อพบกับเบเรส มารียูก็เอาสิ่งของในกระเป๋าเสื้อโค๊ทออกมาแล้วยื่นให้กับเบเรส
"นะ นี่คือ" เบเรสเพ่งพิจารณาแล้วเอ่ยเบาๆ พร้อมกับเงยหน้ามองมารียู เธอค่อยๆพยักหน้าอย่างช้าๆ
"ใช่แล้วล่ะ เก็บไว้ใช้ตอนที่อยู่ในอันตรายนะ แต่ชั้นไม่อยากให้เธอใช้มันเลย" มารียูกล่าว แล้วดึงเบเรสเข้ามาสวมกอด
"ระวังตัวด้วยนะจ๊ะ" มารียูค่อยๆ พูดกระซิปข้างหูของเบเรสอย่างแผ่วเบา เค้าตอบรับด้วยการพยักหน้าอย่างช้าๆ แล้วมารียูก็ปล่อยเบเรสจากอ้อมกอด แล้วพูดขึ้น
"ชั้นมีเรื่องที่ต้องบอกกับเธอ" มารียูพูดอย่างเร่งรีบ สีหน้าของเธอตอนนี้ราวกับว่าต้องการให้เค้ารู้เรื่องอะไรบางอย่างที่เค้าสมควรรู้
"อะไรหรอครับ" เบเรสทำหน้างงๆ กับสิ่งที่มารียูพูด
"เธอน่ะเป็น..." มารียูซึ่งกำลังจะพูดออกไปแต่แล้วเสียงประกาศก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"ดร.มารียู กรุณามาพบ ผบ.อิชว์ ที่ห้องบังคับการด่วน ร้อยตรี เบเรส อัลเวนดิโก้ ขอให้รีบขึ้นยานเดี๋ยวนี้"
"งั้นผมไปนะครับ" เบเรสกล่าว เค้าเก็บสิ่งที่มารียูให้มาไว้ที่กระเป๋าแนบเอวแล้วรีบวิ่งขึ้นยานไปทางด้านมารียูที่ได้แต่มองตามไปนั้นก็แหงนหน้าขึ้นมองห้องบังคับการที่ตอนนี้อิชว์กำลังมองลงมาใช้นิ้วชี้ส่ายไปมาแล้วยิ้มหวานๆให้กับเธอ
"อิชว์ ซูรุคเรอร์ นี่คุณคิดจะทำอะไรกันแน่" มารียูกำหมัด และกัดฟันแน่นด้วยความเจ็บใจ
เบเรสเมื่อขึ้นยานแล้วก็รีบวิ่งเข้าไปประจำที่นั่งของตนซึ่งอยู่ติดกับวิเวีย
"กอดกันกลมเชียวนะ" วิเวียนั่งกอดอกทำหน้าบูดอยู่ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคืองแล้วหันหน้าหนี
"อ๋าาา.... ไม่เอาน่าวิเวียนั่น ดร.มารียูนะ" เบเรสยิ้มเหยๆ แล้วจับหน้าของวิเวียหันกลับมา แต่แล้ววิเวียกลับแลบลิ้นใส่เค้าแล้วสะบัดหน้าหนีอีกที เบเรสได้แต่เอามือกุมหน้าผากแล้วตัดสินใจดึงเอาวิเวียมาจูบอย่างเบาๆ วิเวียซึ่งกำลังตกใจก็ได้แต่ดันเบเรสออกไปแต่ก็เปล่าประโยชน์แต่สักพักเธอก็สวมกอดเบเรสเอาไว้ เบเรสค่อยๆ ถอนริมฝีปากของเค้าออกแล้วเอ่ยอีกครั้ง
"เลิกหึงได้แล้ว ไม่มีอะไรน่า"เบเรสเอ่ยแล้วยิ้มให้กับเธอ
"ก็ได้ๆ อย่าให้มีคราวหน้าแล้วกัน" วิเวียรีบหันหน้าหนีด้วยความอาย แต่ที่ด้านหน้าของพวกเค้า วาเนสซึ่งเห็นทุกอย่างก็กำลังยิ้มยิงฟันกว้างๆอยู่
"จูบกันเลยแห๊ะ น่าอิจฉาๆ วิ้วๆ" วาเนสพูดจบก็ผิวปากแล้วทำท่าทีล้อเลียนทั้งคู่
ปึงงง...
"นายอยากตายรึไงยะ วาเนส" วิเวียตระโกนลั่น พร้อมกับใช้เท้าถีบเบาะของวาเนสอย่างจัง ทำเอาวาเนสที่หัวเราะร่าอยู่นั้นทำหน้าหงอยและหดตัวลงไปทันที เบเรสเห็นแบบนั้นก็หัวเราะเบาๆเช่นกัน
"อีก 5 วินาทีจะทำการปล่อยยาน 5.....4.....3.....2.....1 ฟรีเด็น รู๊ท ออกได้" สิ้นเสียงประกาศ ไอพ่นขนาดใหญ่ของยานก็เปล่งแสงที่มีความร้อนสูงออกมาจำนวนมากพร้อมกับพุ่งทะยานออกจากโคโลนี่ทันที ปลายทางก็คือโลก
หนุมสาว ทั้งหมดกำลังมุ่งหน้าสู่ ดาวซึ่งอันที่จริงแล้วควรจะเป็นบ้านเกิดของพวกเค้าถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมาซะก่อน สิ่งที่กำลังรอพวกเค้าไปนั้นคืออะไรกันแน่.....
ความคิดเห็น