ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8
หลายวันหลัานั้น
@อนโ N
Rrrrrrr
สายเรียเาัึ้นหลายรั้นเธอ้อรีบรับสายทันที
“ทำไมรับสาย้าัวะ”เสียเ้มพูึ้นหลัาที่เธอรับสาย
เสียาปลายสายไม่่อยุ้นหูเท่าไร เธอรีบลืมามอูเบอร์โทรเ้าทันที ปราว่าไม่มีื่อ
“นั้นใร”
“ำเสียผัวนแรอเธอไม่ไ้รึไวะ”ราล์ฟอบลับ้วยเสียไม่พอใ
“มีอะไร”ไอรีนถามลับอย่ารำา
“ันมีเรื่อลับเธอ่อนเราะหมั้น”มาเฟียหนุ่มรีบพูวาม้อารอเาทันที
“ไ้สิ”ไอรีนอบลไปเพราะเธอเอ็มีเรื่อที่้อุยับเาเ่นัน
“เี๋ยวันให้ลูน้อไปรับ”
“ไม่ำเป็น นัมาว่าที่ไหน็พอ”
“อนโัน 11โม เธอมาถูใ่มั้ย”เาอบลับน้ำเสียวนๆ
“อืม”หลัอบเธอรีบัสายทันที่อนะมอูเวลา ‘นี่มัน9โมเอ’
ไอรีนนอนเล่นมือถือ่อ้วยวามี้เียและโพส์ไอี เพราะเมื่อืนอ่านหนัสือนึ ่อนลุไปอาบน้ำแ่ัว
เธอมอูัวเอในระ เธอสวมุวอมสีำสุเท่ เสื้อแนยาวและาเายาวทรหลวมๆ รอเท้าผ้าใบสีเทาเพิ่มวามล่อัว ผมสีน้ำาลเ้มอเธอถูรวบมัเป็นหาม้า เธอ้มมอนาฬิาที่้อมือ็พบว่าอนนี้ 11 โมแล้วเธอรีบสะพายระเป๋าและสวมหมวแ๊ปสีำที่่วยเพิ่มวามลึลับให้เธอ ระหว่าที่รอลลิฟ์เธอเลื่อนูในไอี
Instagram
2448 Likes
IRene.L Nothing but blue skies.
View 325 comments
Leon โพส์แรอปี
Navin.win พบารเลื่อนไหวะที
JessiZa ฟื้นแล้วไ
Westin.K @Leon +1
Ness.Go หายไปนาน…ิถึั
Copter ีบ…
Austin.D :)
ไอรีน้าวึ้นรถอเธออย่ารวเร็ว เธอเร่เรื่อออัวไปยัอนโอราล์ฟทันที
@ อนโ R
เอี้ย
ไอรีนโทรออไปหาราล์ฟทันทีที่อรถเสร็
“นี่มันี่โมแล้ววะ”ปลายสายะโน่อว่า
“ะะโนทำไมเล่า”ใระไปยอม เธอะโนลับทันที
“ั้นบนสุ ึ้นมาเลย”เาบออย่าุนเียว
หลัาที่เาพูบเธอรีบว่าสายทันที ‘ฮ่าๆๆๆวา่อนนะ’
ลิฟ์พาเธอึ้นมานถึั้นบนสุ
อ๊อๆๆ
ไอรีนยืนรอเาอยู่หน้าประู
“มาหาใร”เาวนประสาทะโนออาห้อ
“ั้นันลับ”ไอรีนอบลับ้วยวามรำา
พริ่บบบ….แล้วประู็เปิออทันที
“แ่ัวบ้าอะไรวะเนี่ย”ราล์ฟะโนใส่ไอรีนในะที่มอารแ่ัวอเธอ
“เรื่ออัน”ไอรีนอบแล้วเินรเ้าไปในห้อเา
“มีอะไร็พูมา”ไอรีนพูพลาเินไปยัโ๊ะิน้าว
“รีบ…ว่าั้น”เาพู้วยสีหน้าวนประสาทสุๆ
“ใ่”
“ันแ่อยาั้ารอยู่ร่วมันอย่าเสรีภาพหลัาที่เราหมั้นัน”เาเริ่มอธิบายวาม้อารอัวเอ
“พูวาม้อารอุมา่อนไ้เลย”
เายิ้มร้าย่อนะเริ่มพูึ้น
“้อหนึ่เธอห้ามแสวามเป็นเ้าอและห้ามหึหวัน”
เธอนิ่เียบรอฟัอเา่อไป
“้อสอเธอห้ามยุ่เรื่อส่วนัวอัน”
“้อสามเธอห้ามใส่แหวนหมั้นออไปในที่สาธาระ แ่้อพิัวไว้ลอเผื่อสถานาร์ุเิน เ่นพบปะรอบรัวอัน”
“้อสี่รบสามปี่อยหย่าัน”
“้อห้าห้ามหลรััน”
“ั้น็เอาามนั่น”ไอรีนอบล เพราะมัน็ือวาม้อารอเธอเ่นัน
“ีมา…แล้วเธอ้อารอะไรว่ามา”เายิ้มอย่าพอใ
“อัน็่ายๆเหมือนอุเลย ่วยทำามอย่าเร่รั้วยล่ะ”
“ันลับไ้แล้วใ่มั้ย”ไอรีนหันไปถามเา
ราล์ฟพยัหน้าให้เธอแทนำอบ
ไอรีนรีบลุและเินออไปทันทีโยไม่หันหลัลับไปมอ เพราะสถานที่แห่นี้มีวามทรำเลวร้ายอยู่
เธอับรถออไปเลื่อยๆอย่าไรุ้หมายเพราะอีไม่ี่วันเธอ็ะสอบปลายภาแล้ว
หลายวันหลัานั้น ารสอบปลายภาผ่านไปอย่ารวเร็วนถึวันที่้อปิภาเรียน…
@อนโ N
ภายในอนโที่แสนอบอุ่น ไอรีนำลั่วนอยู่ับารัเ็บ้าวอเรื่อใ้และเสื้อผ้าลในระเป๋าเินทาใบให่สีำ ใบหน้าอเธอเ็มไป้วยวามัวลใ เพราะในวันพรุ่นี้เธอะ้อเินทาไปอิาลี
รืรื
LINE
Helen : พรุ่นี้เินทาี่โม
Helen : ันไปส่เธอนะ
Irene : ออาบ้าน8โม
Helen : เๆ
เ้าวันถัมา…
Rrrrrrr ~เฮเลน~
“ว่าไ”ไอรีนรับสาย
“ันรออยู่้าล่านะ”เฮเลนอบลับ
“รอแปป…ันำลัลไปแล้ว”ไอรีนพูบแล้วว่าสาย เธอลาระเป๋าเ้าไปในลิฟ์ ลมาถึเธอ็เห็นเฮเลนยืนรออยู่ ทั้สอน่วยันนระเป๋าึ้นแท็ี่
ะที่แท็ี่เลื่อนัวออไปอย่า้าๆมุ่หน้าไปสนามบิน
“ั๋วเรื่อบินไป-ลับอเธอ”ไอรีนยื่นั๋วเรื่อบินให้เพื่อนสนิท
“เธอโอเใ่มั้ย”เฮเลนยัถาม้วยวามเป็นห่ว
“ทำไไ้ละ”
ไม่นานรถแท็ี่็มาถึสนามบิน
“ส่ันรนี้พอแล้ว”
หลัาที่แยับเฮเลน
ไอรีนเินไปึ้นเรื่อบิน้วยสีหน้าว่าเปล่าและเย็นา ราวับไร้ึ้วามรู้สึใๆ เธอทรุัวลนั่บนเ้าอี้ริมหน้า่า มอออไปยัท้อฟ้าที่ว้าให่ไพศาล วามิอเธอว่าเปล่าราวับผืนผ้าใบที่ไร้สีสัน เธอไม่สามารถินนาารถึอนาไ้เลย เพราะในใอเธอเ็มไป้วยวามเลียัที่มี่อราล์ฟ ายหนุ่มที่เธอถูบัับให้แ่าน้วย
@สนามบินนานาาิ LD
เรื่อบินแะพื้นที่สนามบินนานาาิ LD ในรุโรม ประเทศอิาลี
ไอรีน้าวลาเรื่อบิน้วยวามรู้สึเหนื่อยล้า แ่แล้วเธอ็้อประหลาใเมื่อพบว่าไลาสอาอเธอยืนรออยู่ที่้านหน้าทาออผู้โยสาร ไลาสโบมือให้เธอ้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น ไอรีนรีบเินเ้าไปหาและโผเ้าอ
“เินทาเหนื่อยมั้ย”ไลาสถามเธอ้วยวามห่วใย
“นิหน่อยะ”
“ปู่ิถึเธอะแย่อยู่แล้ว”
“อาะ หนูอยาไปพัที่บ้านสวนอหนู่ะ”ไอรีนเอ่ยเสียเรียบ
“ไ้สิ…เี๋ยวอาไปส่”ไลาสอบลทันทีเพราะเาไม่เยปิเสธวาม้อารอหลานสาวเลย
“ฝาอาอโทษปู่้วยนะะ”
ไลาสพยัหน้าแทนำอบ เาับรถมาส่ไอรีนที่บ้านสวนอเธอ
@ บ้านสวนอไอรีน
บ้านสวนอไอรีนั้อยู่ท่ามลาหุบเาอันเียวีในนบทออิาลี บ้านหลันี้ไ้รับารออแบบในสไล์ยุโรปลาสสิ มีำแพสีาวประับ้วยไม้เลื้อยและหลัาสีแส ้านหน้าบ้านมีสวนอไม้ที่ไ้รับารูแลอย่าี ึ่บานสะพรั่้วยอุหลาบหลาสีสันและอลานเวนเอร์ที่ส่ลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบริเว
ไลาสสัเเห็นใบหน้าอหลานสาวที่เ็มไป้วยวามัวล แม้ว่าภายนอเธอะูแ็แร่ แ่เารู้ีว่าลึๆแล้วเธอ็อ่อนแอเหมือนนทั่วไป เาโอบไหล่เธอเบาๆ และพู้วยน้ำเสียอ่อนโยน “ถ้าไม่อยาแ่…อแ่หลานบอ อาะัารให้เอ”
“อา่วยสืบเรื่ออราล์ฟให้ทีไ้มั้ยะ”ไอรีนเอ่ยถามออไป
“ระูลเลลาเอสเอลูเียโน่ที่มีอิทธิพลและอำนา และเป็นเ้าอธุริอสัหาริมทรัพย์เป็นอันับหนึ่อประเทศ เาแ่านับสาวสวยื่อว่าโอลีเวียและมีลู้วยันสี่น นแร เรน่าะอายุเท่าับอาไ้่าวมาว่าเาน่าะไ้ึ้นเป็นประธานให่นถัไป นที่สอ รู เาเป็นผู้อำนวยารโรพยาบาลื่อัในอิาลีและอีหลายประเทศ นที่สาม ราล์ฟ เป็นนที่น่าลัวที่สุในบรราพี่น้อทั้สี่ั้แ่ธุริสีเทานถึสีำในอิาลีถูเาวบุมเอาไว้นหม ส่วนนสุท้าย ออสิน เาเรียนอยู่ที่เียวับหลานนะ”ไลาสเล่าละเอียที่เาไปสืบมาให้ไอรีนฟั ‘ออสินื่อนี้ทำไมุ้นั’
ไอรีนและไลาสนัุ่ยันเป็นเวลานานพอสมวร
“หลานน่าะไ้เอพวเาทั้หมในานหมั้น”
“เฮ้อออ”เธอถอนหายใออมา้ววามเหนื่อยล้า
“อาให้นเอารถมาไว้ให้หลานแล้วนะ เผื่ออยาออไปไหน”
หลัาที่ไลาสลับไป ไอรีน็นั่เียบๆอยู่นเียว เธอรุ่นิถึสิ่ที่อาอเธอพู เธอ้อพยายามหาทาออให้ัวเอเพราะเธอรู้ีว่าารแ่านับราล์ฟะเป็นหายนะสำหรับเธอและเธอ็ไม่สามารถหลีเลี่ยมันไ้
Rrrrrrrr สายเรียเ้าาปู่
“สวัสีะปู่”ไอรีนรับสาย้วยเสียเรียบเย
“เินทาเหนื่อยมั้ย”
“เหนื่อยนิหน่อยะ ปู่มีอะไรรึป่าวะ”
“ปู่แ่ะบอว่าหลานไม่้อัวลเรื่อานหมั้นนะ ทาผู้ให่ทั้สอฝ่ายลันะัแบบเรียบ่ายเิเพาะนในระูลเท่านั้น”
“ีแล้วะ”
“ส่วนเรื่อุอหลาน็เรียมไว้แล้ว วันานหลาน็เผื่อเวลาหน่อยละัน พัผ่อนเถอะปู่ไม่วนแล้ว”ปู่พูบ็ว่าสายไป
‘่อยยัั่วัานแบบ่ายๆ็ีเหมือนัน เวลาะเลิันะไ้ไม่มีปัหา’
@อนโ N
Rrrrrrr
สายเรียเาัึ้นหลายรั้นเธอ้อรีบรับสายทันที
“ทำไมรับสาย้าัวะ”เสียเ้มพูึ้นหลัาที่เธอรับสาย
เสียาปลายสายไม่่อยุ้นหูเท่าไร เธอรีบลืมามอูเบอร์โทรเ้าทันที ปราว่าไม่มีื่อ
“นั้นใร”
“ำเสียผัวนแรอเธอไม่ไ้รึไวะ”ราล์ฟอบลับ้วยเสียไม่พอใ
“มีอะไร”ไอรีนถามลับอย่ารำา
“ันมีเรื่อลับเธอ่อนเราะหมั้น”มาเฟียหนุ่มรีบพูวาม้อารอเาทันที
“ไ้สิ”ไอรีนอบลไปเพราะเธอเอ็มีเรื่อที่้อุยับเาเ่นัน
“เี๋ยวันให้ลูน้อไปรับ”
“ไม่ำเป็น นัมาว่าที่ไหน็พอ”
“อนโัน 11โม เธอมาถูใ่มั้ย”เาอบลับน้ำเสียวนๆ
“อืม”หลัอบเธอรีบัสายทันที่อนะมอูเวลา ‘นี่มัน9โมเอ’
ไอรีนนอนเล่นมือถือ่อ้วยวามี้เียและโพส์ไอี เพราะเมื่อืนอ่านหนัสือนึ ่อนลุไปอาบน้ำแ่ัว
เธอมอูัวเอในระ เธอสวมุวอมสีำสุเท่ เสื้อแนยาวและาเายาวทรหลวมๆ รอเท้าผ้าใบสีเทาเพิ่มวามล่อัว ผมสีน้ำาลเ้มอเธอถูรวบมัเป็นหาม้า เธอ้มมอนาฬิาที่้อมือ็พบว่าอนนี้ 11 โมแล้วเธอรีบสะพายระเป๋าและสวมหมวแ๊ปสีำที่่วยเพิ่มวามลึลับให้เธอ ระหว่าที่รอลลิฟ์เธอเลื่อนูในไอี
2448 Likes
IRene.L Nothing but blue skies.
View 325 comments
Leon โพส์แรอปี
Navin.win พบารเลื่อนไหวะที
JessiZa ฟื้นแล้วไ
Westin.K @Leon +1
Ness.Go หายไปนาน…ิถึั
Copter ีบ…
Austin.D :)
ไอรีน้าวึ้นรถอเธออย่ารวเร็ว เธอเร่เรื่อออัวไปยัอนโอราล์ฟทันที
@ อนโ R
เอี้ย
ไอรีนโทรออไปหาราล์ฟทันทีที่อรถเสร็
“นี่มันี่โมแล้ววะ”ปลายสายะโน่อว่า
“ะะโนทำไมเล่า”ใระไปยอม เธอะโนลับทันที
“ั้นบนสุ ึ้นมาเลย”เาบออย่าุนเียว
หลัาที่เาพูบเธอรีบว่าสายทันที ‘ฮ่าๆๆๆวา่อนนะ’
ลิฟ์พาเธอึ้นมานถึั้นบนสุ
อ๊อๆๆ
ไอรีนยืนรอเาอยู่หน้าประู
“มาหาใร”เาวนประสาทะโนออาห้อ
“ั้นันลับ”ไอรีนอบลับ้วยวามรำา
พริ่บบบ….แล้วประู็เปิออทันที
“แ่ัวบ้าอะไรวะเนี่ย”ราล์ฟะโนใส่ไอรีนในะที่มอารแ่ัวอเธอ
“เรื่ออัน”ไอรีนอบแล้วเินรเ้าไปในห้อเา
“มีอะไร็พูมา”ไอรีนพูพลาเินไปยัโ๊ะิน้าว
“รีบ…ว่าั้น”เาพู้วยสีหน้าวนประสาทสุๆ
“ใ่”
“ันแ่อยาั้ารอยู่ร่วมันอย่าเสรีภาพหลัาที่เราหมั้นัน”เาเริ่มอธิบายวาม้อารอัวเอ
“พูวาม้อารอุมา่อนไ้เลย”
เายิ้มร้าย่อนะเริ่มพูึ้น
“้อหนึ่เธอห้ามแสวามเป็นเ้าอและห้ามหึหวัน”
เธอนิ่เียบรอฟัอเา่อไป
“้อสอเธอห้ามยุ่เรื่อส่วนัวอัน”
“้อสามเธอห้ามใส่แหวนหมั้นออไปในที่สาธาระ แ่้อพิัวไว้ลอเผื่อสถานาร์ุเิน เ่นพบปะรอบรัวอัน”
“้อสี่รบสามปี่อยหย่าัน”
“้อห้าห้ามหลรััน”
“ั้น็เอาามนั่น”ไอรีนอบล เพราะมัน็ือวาม้อารอเธอเ่นัน
“ีมา…แล้วเธอ้อารอะไรว่ามา”เายิ้มอย่าพอใ
“อัน็่ายๆเหมือนอุเลย ่วยทำามอย่าเร่รั้วยล่ะ”
“ันลับไ้แล้วใ่มั้ย”ไอรีนหันไปถามเา
ราล์ฟพยัหน้าให้เธอแทนำอบ
ไอรีนรีบลุและเินออไปทันทีโยไม่หันหลัลับไปมอ เพราะสถานที่แห่นี้มีวามทรำเลวร้ายอยู่
เธอับรถออไปเลื่อยๆอย่าไรุ้หมายเพราะอีไม่ี่วันเธอ็ะสอบปลายภาแล้ว
หลายวันหลัานั้น ารสอบปลายภาผ่านไปอย่ารวเร็วนถึวันที่้อปิภาเรียน…
@อนโ N
ภายในอนโที่แสนอบอุ่น ไอรีนำลั่วนอยู่ับารัเ็บ้าวอเรื่อใ้และเสื้อผ้าลในระเป๋าเินทาใบให่สีำ ใบหน้าอเธอเ็มไป้วยวามัวลใ เพราะในวันพรุ่นี้เธอะ้อเินทาไปอิาลี
รืรื
LINE
Helen : พรุ่นี้เินทาี่โม
Helen : ันไปส่เธอนะ
Irene : ออาบ้าน8โม
Helen : เๆ
เ้าวันถัมา…
Rrrrrrr ~เฮเลน~
“ว่าไ”ไอรีนรับสาย
“ันรออยู่้าล่านะ”เฮเลนอบลับ
“รอแปป…ันำลัลไปแล้ว”ไอรีนพูบแล้วว่าสาย เธอลาระเป๋าเ้าไปในลิฟ์ ลมาถึเธอ็เห็นเฮเลนยืนรออยู่ ทั้สอน่วยันนระเป๋าึ้นแท็ี่
ะที่แท็ี่เลื่อนัวออไปอย่า้าๆมุ่หน้าไปสนามบิน
“ั๋วเรื่อบินไป-ลับอเธอ”ไอรีนยื่นั๋วเรื่อบินให้เพื่อนสนิท
“เธอโอเใ่มั้ย”เฮเลนยัถาม้วยวามเป็นห่ว
“ทำไไ้ละ”
ไม่นานรถแท็ี่็มาถึสนามบิน
“ส่ันรนี้พอแล้ว”
หลัาที่แยับเฮเลน
ไอรีนเินไปึ้นเรื่อบิน้วยสีหน้าว่าเปล่าและเย็นา ราวับไร้ึ้วามรู้สึใๆ เธอทรุัวลนั่บนเ้าอี้ริมหน้า่า มอออไปยัท้อฟ้าที่ว้าให่ไพศาล วามิอเธอว่าเปล่าราวับผืนผ้าใบที่ไร้สีสัน เธอไม่สามารถินนาารถึอนาไ้เลย เพราะในใอเธอเ็มไป้วยวามเลียัที่มี่อราล์ฟ ายหนุ่มที่เธอถูบัับให้แ่าน้วย
@สนามบินนานาาิ LD
เรื่อบินแะพื้นที่สนามบินนานาาิ LD ในรุโรม ประเทศอิาลี
ไอรีน้าวลาเรื่อบิน้วยวามรู้สึเหนื่อยล้า แ่แล้วเธอ็้อประหลาใเมื่อพบว่าไลาสอาอเธอยืนรออยู่ที่้านหน้าทาออผู้โยสาร ไลาสโบมือให้เธอ้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น ไอรีนรีบเินเ้าไปหาและโผเ้าอ
“เินทาเหนื่อยมั้ย”ไลาสถามเธอ้วยวามห่วใย
“นิหน่อยะ”
“ปู่ิถึเธอะแย่อยู่แล้ว”
“อาะ หนูอยาไปพัที่บ้านสวนอหนู่ะ”ไอรีนเอ่ยเสียเรียบ
“ไ้สิ…เี๋ยวอาไปส่”ไลาสอบลทันทีเพราะเาไม่เยปิเสธวาม้อารอหลานสาวเลย
“ฝาอาอโทษปู่้วยนะะ”
ไลาสพยัหน้าแทนำอบ เาับรถมาส่ไอรีนที่บ้านสวนอเธอ
@ บ้านสวนอไอรีน
บ้านสวนอไอรีนั้อยู่ท่ามลาหุบเาอันเียวีในนบทออิาลี บ้านหลันี้ไ้รับารออแบบในสไล์ยุโรปลาสสิ มีำแพสีาวประับ้วยไม้เลื้อยและหลัาสีแส ้านหน้าบ้านมีสวนอไม้ที่ไ้รับารูแลอย่าี ึ่บานสะพรั่้วยอุหลาบหลาสีสันและอลานเวนเอร์ที่ส่ลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบริเว
ไลาสสัเเห็นใบหน้าอหลานสาวที่เ็มไป้วยวามัวล แม้ว่าภายนอเธอะูแ็แร่ แ่เารู้ีว่าลึๆแล้วเธอ็อ่อนแอเหมือนนทั่วไป เาโอบไหล่เธอเบาๆ และพู้วยน้ำเสียอ่อนโยน “ถ้าไม่อยาแ่…อแ่หลานบอ อาะัารให้เอ”
“อา่วยสืบเรื่ออราล์ฟให้ทีไ้มั้ยะ”ไอรีนเอ่ยถามออไป
“ระูลเลลาเอสเอลูเียโน่ที่มีอิทธิพลและอำนา และเป็นเ้าอธุริอสัหาริมทรัพย์เป็นอันับหนึ่อประเทศ เาแ่านับสาวสวยื่อว่าโอลีเวียและมีลู้วยันสี่น นแร เรน่าะอายุเท่าับอาไ้่าวมาว่าเาน่าะไ้ึ้นเป็นประธานให่นถัไป นที่สอ รู เาเป็นผู้อำนวยารโรพยาบาลื่อัในอิาลีและอีหลายประเทศ นที่สาม ราล์ฟ เป็นนที่น่าลัวที่สุในบรราพี่น้อทั้สี่ั้แ่ธุริสีเทานถึสีำในอิาลีถูเาวบุมเอาไว้นหม ส่วนนสุท้าย ออสิน เาเรียนอยู่ที่เียวับหลานนะ”ไลาสเล่าละเอียที่เาไปสืบมาให้ไอรีนฟั ‘ออสินื่อนี้ทำไมุ้นั’
ไอรีนและไลาสนัุ่ยันเป็นเวลานานพอสมวร
“หลานน่าะไ้เอพวเาทั้หมในานหมั้น”
“เฮ้อออ”เธอถอนหายใออมา้ววามเหนื่อยล้า
“อาให้นเอารถมาไว้ให้หลานแล้วนะ เผื่ออยาออไปไหน”
หลัาที่ไลาสลับไป ไอรีน็นั่เียบๆอยู่นเียว เธอรุ่นิถึสิ่ที่อาอเธอพู เธอ้อพยายามหาทาออให้ัวเอเพราะเธอรู้ีว่าารแ่านับราล์ฟะเป็นหายนะสำหรับเธอและเธอ็ไม่สามารถหลีเลี่ยมันไ้
Rrrrrrrr สายเรียเ้าาปู่
“สวัสีะปู่”ไอรีนรับสาย้วยเสียเรียบเย
“เินทาเหนื่อยมั้ย”
“เหนื่อยนิหน่อยะ ปู่มีอะไรรึป่าวะ”
“ปู่แ่ะบอว่าหลานไม่้อัวลเรื่อานหมั้นนะ ทาผู้ให่ทั้สอฝ่ายลันะัแบบเรียบ่ายเิเพาะนในระูลเท่านั้น”
“ีแล้วะ”
“ส่วนเรื่อุอหลาน็เรียมไว้แล้ว วันานหลาน็เผื่อเวลาหน่อยละัน พัผ่อนเถอะปู่ไม่วนแล้ว”ปู่พูบ็ว่าสายไป
‘่อยยัั่วัานแบบ่ายๆ็ีเหมือนัน เวลาะเลิันะไ้ไม่มีปัหา’
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น