ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5
@อนโ N
เมื่อมาถึอนโ ไอรีน็รีบเ้าไปในห้อและล็อประูนั่ลับพื้นอย่าสิ้นไร้เรี่ยวแร เธอพยายามพยุัวเอเินเ้าไปหยิบน้ำเพื่อินยาุมที่ื้อมาและั้เวลาในมือถือเพื่อินเม็ถัไปเพราะเธอไม่้อารให้เิเรื่อที่มันะแย่ไปมาว่านี้ ่อนเ้าไปอาบน้ำเพื่อำระล้าร่าาย เธอ้อมอร่าายอเธอในระ บนร่าายอเธอเ็มไป้วยรอยแมามายที่ถูสร้าึ้นาเานนั้น หลัาอาบน้ำแ่ัวเสร็ เธอหยิบยาแ้ไ้ึ้นมาิน อนนี้เธอรู้สึหนาวสั่นและอ่อนเพลียอย่ามา เธอึล้มัวลนอนบนเียและหลับไปอย่ารวเร็ว
ี้
เสียนาฬิาปลุัึ้น ไอรีนยับัวบนเียอย่าัวเีย เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ึ้นมาู้วยใบหน้า่วเหา เธอลุึ้นไปหยิบยาุมมาิน่อนล้มัวลนอนอีรั้
Rrrrrrrr ~เฮเลน~
เสียเรียเ้าาไอโฟนัึ้น
“ว่าไ”ไอรีนรับสาย้วยน้ำเสียแหบแห้
“วันนี้เธอมาเรียนไหวมั้ย”เฮเลนถาม้วยน้ำเสียห่วใย
“พอไหวอยู่”เธอพูเสียึ้นมูาอาารหวั
“เสียเธอฟัูแย่มาเลยนะ”
“ั้นเี๋ยวันรอที่เิมนะ”เฮเลนบอ
“เ”หลัาพูบว่าสายไป
ไอรีนลุาเียและเินไปที่ห้อน้ำเพื่อแปรฟันและอาบน้ำ
เธอ้อมอัวเอในระ “โีที่รอยบ้าๆพวนั้นาลแล้ว”เธอบ่นพึมพำานั้นแ่ัวอย่ารวเร็วเพื่อไปเ้าเรียน
@มหาวิทยาลัย S
ไอรีนเินไปที่โ๊ะประำ ใบหน้าสวยหวานยัีเียวอยู่มา
“ไอรีน เธอไหวมั้ย”ใบหน้าหวานถามเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่เพิ่มาถึ
เธอพยัหน้าอบเฮเลน่อนะลไปนั่้วยวามอ่อนเพลีย
“เธอใ้ทิู่เ็มูนแไปหมแล้วนะ”ลีออนพูบ่น
‘ั้แ่เิเรื่อืนนั้น ัน็ไม่เอเาอีเลย วามริแล้วันพยายามหลบเลี่ยไปในสถานที่ที่้อเอเ้านั้นแหละ เพราะันเอ็เพิ่ะรู้าเสว่าราล์ฟเป็นเ้าอผับที่พวเราอบไปเที่ยวัน หลัาที่ันรู้แบบนั้นแล้ว แน่นอนว่านอยาัน็ไม่ย่าายไปที่นั้นแน่นอน ถ้าไม่มีเรื่อำเป็น’
หลัาวันนั้นเป็น้นมา เฮเลนลับถูเมเบลและพรรพวอเธอหาเรื่อมาโยลออย่าไร้สาเหุ เพราะถ้าเมเบลมาหาเรื่อเธอยัพอเ้าใไ้ ลับพุ่เป้าไปที่เฮเลยแทน แ่เรื่อที่ร้ายแรที่สุนไอรีนถึั้นทำเือ ือใน่วบ่ายึ่เป็นลาสว่า พวเราลไปนั่เล่นันที่โ๊ะประำใ้ึอะ แ่เฮเลนอแวะเ้าห้อน้ำ่อนะามไปที่โ๊ะ เวลาผ่านมาสัพัแ่เฮเลนยัไม่ามมานไอรีนรู้สึผิสัเึรีบเินไปาม และสิ่ที่ทำให้เธอโมโหนระับอารม์อัวเอไม่อยู่็ือเห็นผู้ายสามนำลัล้อมเฮเลนส่วนอีนร่อมอยู่บนัวอเพื่อนสนิท ใบหน้าสวยหวานวาเบิว้า ้อมอไอ้สาระเลวทั้สี่อย่าุัน เธอำมือแน่น นเห็นเส้นเอ็นนูนที่หลัมือ่อนะเหวี่ยหมัเ้าไปที่ใบหน้าอนที่อยู่ใล้ที่สุโยไม่พูอะไร ่อนที่เะ้านอนที่ร่อมอยู่บนัวอเฮเลนนสลบไปในรั้เียว
“ฮือ..ฮือ..”ใบหน้าอเฮเลนเ็มไป้วยน้ำาอวามหวาลัวรมุมปามีราบเลือิอยู่ โยัีที่เธอมาทันเวลาไม่อย่านั้นเธอเอ็ไม่อยาะิ…
“นับ้า แล้า่อยันหรอวะ”นที่ถู่อยะอเสียั้วยวามโมโห
“เออ” หลัาที่พูบใบหน้าสวยหวานไล่ระทืบผู้ายทั้สามนอย่าเลือเย็น วามน่าลัวราวับปีศาอไอรีนแผ่ระายไปทั่วทั้บริเวนั้น
“ปล่อยพวเราไปเถอะ”ายที่โน่อยนแรพูึ้นแววาปราวามอ้อนวอนร้ออีวิ
“พวเราแ่ทำามำสั่เท่านั้น”ายน่อมาเสียสั่นร้อบอ้วยวามหวาลัว
“ไม่้อห่ว หลัาัารพวแเสร็ยัยนั้นะเป็นรายถัไป”เสียเยียบเย็นไร้วามปราี ทำให้นรหน้าัวสั่น
หลัาสามนนั้นถูไอรีนัารนหมสิไป เธอเินไปยันที่สลบไปเป็นนแร่อนะเะเ้า่อไปนเสื้อนัศึษาสีาวอเาเ็มไป้วยเลือ
“ไอรีน พอเถอะ”เฮเลนับแนห้ามไว้เพราะลัวว่าพวนั้นะายแน่ๆถ้าเธอยัไม่หยุ
เธอหันลับไปมอใบหน้าหวานถามึ้น้วยวามโมโห “มันบเธอ้วยหรอ”
“ไอ้สาระเลยเอ้ย!”ไอรีนเะพวนั้นอีสามสี่ที ่อนพาเฮเลนเินลับไปที่โ๊ะ
“เิอะไรึ้น!!...ใรทำเธอแบบนี้”เนถามึ้นทันทีที่เห็นหน้าอเฮเลน
“ใรทำอะไรเธอ!”เสพูพร้อมเ้าไปอเฮเลน้วยวามเป็นห่ว
เฮเลนไม่ไ้อบอะไรลับ เธอยัร้อไห้อยู่้วยวามใ
“ฝาูยัยนี่้วย ันมีอีที่ที่้อไปัาร”วาทอประายล้าโหเหี้ยม
“ให้ันไป้วย”เสี่รีบบอเพราะเธอ็โมโหไม่แพ้ัน
“ไม่้อ ถ้าลีออนมาให้หมอนั้นามันไป้วย”ไอรีนเินออไป้วยวามโมโหทันที
@ะศิลปรรมศาสร์
ไอรีนเินรเ้าไปยัลุ่มอเมเบลที่ำลันั่เล่นอยู่ใ้ึะ
หมับ!ันเินรปรี่เ้าไประาผมเมเบลา้านหลั แล้ว่อยเ้าที่ใบหน้าเธออย่าันเลือำเาใหลออมา
“รี๊…แล้าียัไมา่อยัน”เมเบลรีร้อ้วยวามเ็บปวและโมโหเป็นอย่ามา
“อย่ามายุ่ับเพื่อนอันอี”ไอรีนเอ่ยเือนเสียุันพยายาม่มอารม์ที่พุ่พล่านึ้นมา
“เรื่อนี้มันไม่บ่ายๆแน่”เมเบลพูู่ ึาใส่อย่าุ่นเือ
“อย่าลืมไปเ็บศพนอเธอที่ห้อน้ำหิใ้ึัน้วยล่ะ”เสียเย็นาระุมุนปาึ้นเล็น้อย เป็นรอยยิ้มเยาะ่อนะเินลับไปที่ะ
หลายวันหลัานั้น ็ไม่มีใรล้ามายุ่ับเฮเลนอี
“เหลืออีลาสเียว็ะไ้ลับบ้านแล้ว”เนพูึ้นวามเร่เรียาหายไปาใบหน้าเธอ
“วันนี้พวเราไปปาร์ี้ันีมั้ย”เสหันไปถาททุนทันที
เสียไอโฟนอันัแทรึ้นระหว่าารสนทนา
Rrrrrrrrrr ~ปู่~
“สวัสีะปู่”ไอรีนล่าวทัทายปลายสาย้วยน้ำเสียสใส
“วันนี้หลานมีนัับปู่นะ”ปลายสายพูึ้น
“นัอะไระปู่”ไอรีนถาม้วยวามสสัย เพราะั้แ่ที่ลับาอิาลี เธอ็ไม่ไุ้ยับปู่อเธอเลย
“็นัุยเรื่อานหมั้นอหลานไละ วันนี้อน6โมเย็น หลานห้ามเบี้ยวนะ”ปู่พูัทันที
“แล้วทำไมปู่ไม่บอหนูล่วหน้า”เธอบ่นอุบ้วยวามไม่พอใ
“ปู่็นัหลานล่วหน้าแล้วนะ อนนี้เพิ่บ่ายสามเอนะ”ปู่อบลับเสียเรียบ
“ไปที่ไหนะ ถ้าเลิเรียนแล้วหนูะรีบไป”ใบหน้าสวยหวานพูอย่าำใ
“Nightlife restaurant”ปู่พูบแล้ววาสายทันที
ไอรีนมอหน้าอไอโฟน้วยวามโมโห “แบบนี้เรียว่านัล่วหน้าที่ไหนัน”
“ันไปไม่ไ้นะ วันนี้มีนัับปู่”เธอหันไปบอเส้วยน้ำเสียเหนื่อยใ
“แล้วเธอไปมั้ย เฮเลน”เสหันไปถามเฮเลน้วยสีหน้าเว้าวอนอร้อ
“ไป้วยันเถอะนะ…”เนเอ่ยเสียอ่อนหวานว่าปิ
“วันนี้เราะไปนั่ิวๆันที่ร้านแฟนเ่านะ”เบลล์หันมาบอเฮเลน
“ใ่ๆ ร้านนี้เพิ่เปิใหม่ บรรยาาศี้วย”เสพูเสริมพลาสะิลีออน
“ถ้าเธอไปเี๋ยวาลับันไปส่เอ…ไม่้อห่ว”ลีออนเอ่ยึ้น
“ไปสิ”เฮเลนล้วยวามำใ
หลัาไ้ำอบอเฮเลน เบลล์ับเสหันมามอหน้าันพร้อมัน วาเปล่ประายแวววับวอนอ
“เฮ้อ…ถ้าันเสร็ธุระแล้วะรีบามไป”ันอบอย่าำใ านั้นใบหน้าอเพื่อนสนิททั้สามน็เ็มไป้วยวามพึพอใ
“รินะ”เฮเลนถามึ้น
“อืม…ันไป่อนนะ”เธอ้มมอนาฬิา้อมือ็พบว่าะ5โมแล้ว ะลับไปเปลี่ยนุไม่ทัน ไอรีนึรีบับรถไปยัรยัสถานที่นัหมายอย่ารวเร็ว
เมื่อมาถึอนโ ไอรีน็รีบเ้าไปในห้อและล็อประูนั่ลับพื้นอย่าสิ้นไร้เรี่ยวแร เธอพยายามพยุัวเอเินเ้าไปหยิบน้ำเพื่อินยาุมที่ื้อมาและั้เวลาในมือถือเพื่อินเม็ถัไปเพราะเธอไม่้อารให้เิเรื่อที่มันะแย่ไปมาว่านี้ ่อนเ้าไปอาบน้ำเพื่อำระล้าร่าาย เธอ้อมอร่าายอเธอในระ บนร่าายอเธอเ็มไป้วยรอยแมามายที่ถูสร้าึ้นาเานนั้น หลัาอาบน้ำแ่ัวเสร็ เธอหยิบยาแ้ไ้ึ้นมาิน อนนี้เธอรู้สึหนาวสั่นและอ่อนเพลียอย่ามา เธอึล้มัวลนอนบนเียและหลับไปอย่ารวเร็ว
ี้
เสียนาฬิาปลุัึ้น ไอรีนยับัวบนเียอย่าัวเีย เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ึ้นมาู้วยใบหน้า่วเหา เธอลุึ้นไปหยิบยาุมมาิน่อนล้มัวลนอนอีรั้
Rrrrrrrr ~เฮเลน~
เสียเรียเ้าาไอโฟนัึ้น
“ว่าไ”ไอรีนรับสาย้วยน้ำเสียแหบแห้
“วันนี้เธอมาเรียนไหวมั้ย”เฮเลนถาม้วยน้ำเสียห่วใย
“พอไหวอยู่”เธอพูเสียึ้นมูาอาารหวั
“เสียเธอฟัูแย่มาเลยนะ”
“ั้นเี๋ยวันรอที่เิมนะ”เฮเลนบอ
“เ”หลัาพูบว่าสายไป
ไอรีนลุาเียและเินไปที่ห้อน้ำเพื่อแปรฟันและอาบน้ำ
เธอ้อมอัวเอในระ “โีที่รอยบ้าๆพวนั้นาลแล้ว”เธอบ่นพึมพำานั้นแ่ัวอย่ารวเร็วเพื่อไปเ้าเรียน
@มหาวิทยาลัย S
ไอรีนเินไปที่โ๊ะประำ ใบหน้าสวยหวานยัีเียวอยู่มา
“ไอรีน เธอไหวมั้ย”ใบหน้าหวานถามเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่เพิ่มาถึ
เธอพยัหน้าอบเฮเลน่อนะลไปนั่้วยวามอ่อนเพลีย
“เธอใ้ทิู่เ็มูนแไปหมแล้วนะ”ลีออนพูบ่น
‘ั้แ่เิเรื่อืนนั้น ัน็ไม่เอเาอีเลย วามริแล้วันพยายามหลบเลี่ยไปในสถานที่ที่้อเอเ้านั้นแหละ เพราะันเอ็เพิ่ะรู้าเสว่าราล์ฟเป็นเ้าอผับที่พวเราอบไปเที่ยวัน หลัาที่ันรู้แบบนั้นแล้ว แน่นอนว่านอยาัน็ไม่ย่าายไปที่นั้นแน่นอน ถ้าไม่มีเรื่อำเป็น’
หลัาวันนั้นเป็น้นมา เฮเลนลับถูเมเบลและพรรพวอเธอหาเรื่อมาโยลออย่าไร้สาเหุ เพราะถ้าเมเบลมาหาเรื่อเธอยัพอเ้าใไ้ ลับพุ่เป้าไปที่เฮเลยแทน แ่เรื่อที่ร้ายแรที่สุนไอรีนถึั้นทำเือ ือใน่วบ่ายึ่เป็นลาสว่า พวเราลไปนั่เล่นันที่โ๊ะประำใ้ึอะ แ่เฮเลนอแวะเ้าห้อน้ำ่อนะามไปที่โ๊ะ เวลาผ่านมาสัพัแ่เฮเลนยัไม่ามมานไอรีนรู้สึผิสัเึรีบเินไปาม และสิ่ที่ทำให้เธอโมโหนระับอารม์อัวเอไม่อยู่็ือเห็นผู้ายสามนำลัล้อมเฮเลนส่วนอีนร่อมอยู่บนัวอเพื่อนสนิท ใบหน้าสวยหวานวาเบิว้า ้อมอไอ้สาระเลวทั้สี่อย่าุัน เธอำมือแน่น นเห็นเส้นเอ็นนูนที่หลัมือ่อนะเหวี่ยหมัเ้าไปที่ใบหน้าอนที่อยู่ใล้ที่สุโยไม่พูอะไร ่อนที่เะ้านอนที่ร่อมอยู่บนัวอเฮเลนนสลบไปในรั้เียว
“ฮือ..ฮือ..”ใบหน้าอเฮเลนเ็มไป้วยน้ำาอวามหวาลัวรมุมปามีราบเลือิอยู่ โยัีที่เธอมาทันเวลาไม่อย่านั้นเธอเอ็ไม่อยาะิ…
“นับ้า แล้า่อยันหรอวะ”นที่ถู่อยะอเสียั้วยวามโมโห
“เออ” หลัาที่พูบใบหน้าสวยหวานไล่ระทืบผู้ายทั้สามนอย่าเลือเย็น วามน่าลัวราวับปีศาอไอรีนแผ่ระายไปทั่วทั้บริเวนั้น
“ปล่อยพวเราไปเถอะ”ายที่โน่อยนแรพูึ้นแววาปราวามอ้อนวอนร้ออีวิ
“พวเราแ่ทำามำสั่เท่านั้น”ายน่อมาเสียสั่นร้อบอ้วยวามหวาลัว
“ไม่้อห่ว หลัาัารพวแเสร็ยัยนั้นะเป็นรายถัไป”เสียเยียบเย็นไร้วามปราี ทำให้นรหน้าัวสั่น
หลัาสามนนั้นถูไอรีนัารนหมสิไป เธอเินไปยันที่สลบไปเป็นนแร่อนะเะเ้า่อไปนเสื้อนัศึษาสีาวอเาเ็มไป้วยเลือ
“ไอรีน พอเถอะ”เฮเลนับแนห้ามไว้เพราะลัวว่าพวนั้นะายแน่ๆถ้าเธอยัไม่หยุ
เธอหันลับไปมอใบหน้าหวานถามึ้น้วยวามโมโห “มันบเธอ้วยหรอ”
“ไอ้สาระเลยเอ้ย!”ไอรีนเะพวนั้นอีสามสี่ที ่อนพาเฮเลนเินลับไปที่โ๊ะ
“เิอะไรึ้น!!...ใรทำเธอแบบนี้”เนถามึ้นทันทีที่เห็นหน้าอเฮเลน
“ใรทำอะไรเธอ!”เสพูพร้อมเ้าไปอเฮเลน้วยวามเป็นห่ว
เฮเลนไม่ไ้อบอะไรลับ เธอยัร้อไห้อยู่้วยวามใ
“ฝาูยัยนี่้วย ันมีอีที่ที่้อไปัาร”วาทอประายล้าโหเหี้ยม
“ให้ันไป้วย”เสี่รีบบอเพราะเธอ็โมโหไม่แพ้ัน
“ไม่้อ ถ้าลีออนมาให้หมอนั้นามันไป้วย”ไอรีนเินออไป้วยวามโมโหทันที
@ะศิลปรรมศาสร์
ไอรีนเินรเ้าไปยัลุ่มอเมเบลที่ำลันั่เล่นอยู่ใ้ึะ
หมับ!ันเินรปรี่เ้าไประาผมเมเบลา้านหลั แล้ว่อยเ้าที่ใบหน้าเธออย่าันเลือำเาใหลออมา
“รี๊…แล้าียัไมา่อยัน”เมเบลรีร้อ้วยวามเ็บปวและโมโหเป็นอย่ามา
“อย่ามายุ่ับเพื่อนอันอี”ไอรีนเอ่ยเือนเสียุันพยายาม่มอารม์ที่พุ่พล่านึ้นมา
“เรื่อนี้มันไม่บ่ายๆแน่”เมเบลพูู่ ึาใส่อย่าุ่นเือ
“อย่าลืมไปเ็บศพนอเธอที่ห้อน้ำหิใ้ึัน้วยล่ะ”เสียเย็นาระุมุนปาึ้นเล็น้อย เป็นรอยยิ้มเยาะ่อนะเินลับไปที่ะ
หลายวันหลัานั้น ็ไม่มีใรล้ามายุ่ับเฮเลนอี
“เหลืออีลาสเียว็ะไ้ลับบ้านแล้ว”เนพูึ้นวามเร่เรียาหายไปาใบหน้าเธอ
“วันนี้พวเราไปปาร์ี้ันีมั้ย”เสหันไปถาททุนทันที
เสียไอโฟนอันัแทรึ้นระหว่าารสนทนา
Rrrrrrrrrr ~ปู่~
“สวัสีะปู่”ไอรีนล่าวทัทายปลายสาย้วยน้ำเสียสใส
“วันนี้หลานมีนัับปู่นะ”ปลายสายพูึ้น
“นัอะไระปู่”ไอรีนถาม้วยวามสสัย เพราะั้แ่ที่ลับาอิาลี เธอ็ไม่ไุ้ยับปู่อเธอเลย
“็นัุยเรื่อานหมั้นอหลานไละ วันนี้อน6โมเย็น หลานห้ามเบี้ยวนะ”ปู่พูัทันที
“แล้วทำไมปู่ไม่บอหนูล่วหน้า”เธอบ่นอุบ้วยวามไม่พอใ
“ปู่็นัหลานล่วหน้าแล้วนะ อนนี้เพิ่บ่ายสามเอนะ”ปู่อบลับเสียเรียบ
“ไปที่ไหนะ ถ้าเลิเรียนแล้วหนูะรีบไป”ใบหน้าสวยหวานพูอย่าำใ
“Nightlife restaurant”ปู่พูบแล้ววาสายทันที
ไอรีนมอหน้าอไอโฟน้วยวามโมโห “แบบนี้เรียว่านัล่วหน้าที่ไหนัน”
“ันไปไม่ไ้นะ วันนี้มีนัับปู่”เธอหันไปบอเส้วยน้ำเสียเหนื่อยใ
“แล้วเธอไปมั้ย เฮเลน”เสหันไปถามเฮเลน้วยสีหน้าเว้าวอนอร้อ
“ไป้วยันเถอะนะ…”เนเอ่ยเสียอ่อนหวานว่าปิ
“วันนี้เราะไปนั่ิวๆันที่ร้านแฟนเ่านะ”เบลล์หันมาบอเฮเลน
“ใ่ๆ ร้านนี้เพิ่เปิใหม่ บรรยาาศี้วย”เสพูเสริมพลาสะิลีออน
“ถ้าเธอไปเี๋ยวาลับันไปส่เอ…ไม่้อห่ว”ลีออนเอ่ยึ้น
“ไปสิ”เฮเลนล้วยวามำใ
หลัาไ้ำอบอเฮเลน เบลล์ับเสหันมามอหน้าันพร้อมัน วาเปล่ประายแวววับวอนอ
“เฮ้อ…ถ้าันเสร็ธุระแล้วะรีบามไป”ันอบอย่าำใ านั้นใบหน้าอเพื่อนสนิททั้สามน็เ็มไป้วยวามพึพอใ
“รินะ”เฮเลนถามึ้น
“อืม…ันไป่อนนะ”เธอ้มมอนาฬิา้อมือ็พบว่าะ5โมแล้ว ะลับไปเปลี่ยนุไม่ทัน ไอรีนึรีบับรถไปยัรยัสถานที่นัหมายอย่ารวเร็ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น