ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : จัดระเบียบจวนชินอ๋อง
ในยามเ้ารู่อวันใหม่ เหยียนเสี่ยหลินปราัวในุสีฟ้าอ่อนที่เรียบ่ายแ่ส่าาม นารวบผมยาวสีำสนิทเป็นหาม้าสู เผยให้เห็นใบหน้าที่ามราวับหยาว วาสีฟ้าเ้มอนาเปล่ประาย้วยวามลาและวามมุ่มั่น
นาเินออาห้อนอน้วยท่วท่าที่ส่าผ่าเผย สาวใ้นสนิทอนารีบเ้ามา่วยนาสวมเสื้อลุมบาเบา ่อนที่นาะ้าวออไปยัห้อโถให่อวนินอ๋อ
เหยียนเสวี่ยหลินเริ่ม้นภาริอนาในารัระเบียบภายในวนินอ๋อแห่นี้ นาเินรวสอบทุอทุมุมอวน้วยสายาที่เียบม สัเเห็นวามยุ่เหยิและวามไม่เป็นระเบียบที่ปลุมอยู่ทั่วทุหนแห่
นาสั่ให้สาวใ้และนรับใ้ทำวามสะอาห้อโถให่ วาลานบ้าน และัเรียสิ่อ่าๆให้เ้าที่ นายัรวสอบห้อรัวและห้อเ็บอ ัระเบียบสิ่อ่าๆ และำัอที่ไม่ำเป็นออไป
เหยียนเสวี่ยหลินทำานอย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อยเป็นเวลาหลายั่วโม นระทั่วนินอ๋อเริ่มเปลี่ยนโมใหม่ ลายเป็นสถานที่ที่สะอา เป็นระเบียบ และน่าอยู่มาึ้น
ในเมื่อผู้นในเมือหลวไม่มีใรสนใวนินอ๋อแห่นี้ เหยียนเสวี่ยหลินึัสินใที่ะเป็นผู้ให้วามสำัับวนแห่นี้้วยัวอนาเอ นาเื่อว่า้วยวามพยายามและวามมุ่มั่นอนา นาะสามารถทำให้วนินอ๋อลายเป็นสถานที่ที่น่าอยู่และเป็นที่เารพนับถือไ้ในสายาอผู้อื่น
เหยียนเสวี่ยหลินเินเล่นมานถึท้ายวนที่เียบสบ นายืนอยู่้าสระน้ำนาให่ นัยน์าสีฟ้าอนาเปล่ประาย้วยพลัวิเศษ ะที่นาใ้มันเพื่อสำรวพื้นที่โยรอบ
สายาอนาับไปที่ผืนินที่อุมสมบูร์ึ่ทอัวอยู่เบื้อหลัสระน้ำ ผืนินนั้นอุมไป้วยธาุอาหารและวามุ่มื่น เป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับารเพาะปลูพืพันธ์่าๆ
เหยียนเสวี่ยหลินสั่ให้พ่อบ้านหมิัเรียมบ่าวผู้ายมาทำสวนที่้านหลัวน นา้อารให้มีารปลูพืผัไว้สำหรับทำอาหารภายในวน เพื่อล่าใ้่ายและยัไ้บริโภผัที่ปลอภัยและสใหม่
“พ่อบ้านหมิ ่วยันานมา่วย้าุินที่ท้ายวน ้าะทำแปลผั”
พ่อบ้านหมิรู้สึประหลาใเล็น้อยับำสั่อฮูหยิน แ่็รีบไปัารามำสั่อเหยียนเสี่ยหลินเาสั่ให้นใ้ายหลายนไปุินเรียมแปลปลู
เหยียนเสวี่ยหลินนำเหล่านาน้วยนเอ นาแอบใ้พลัวิเศษอนาเพื่อำหนำแหน่ที่เหมาะสมสำหรับทำแปลผั นาำนวระยะห่าอย่าแม่นยำ เพื่อให้แน่ใว่าพืะไ้รับแสแและสารอาหารที่เพียพอ
นาไม่ลัเลแม้แ่น้อยที่ะลมือุิน้วยนเอ นาสวมุระโปรยาวสีมพูอ่อน แ่็ไม่สนใว่าะเปื้อนินหรือไม่ นาหยิบอบึ้นมาเริ่มุินอย่าะมัเม้น พลัวิเศษอนา่วยให้นาุินไ้อย่า่ายาย
เหยียนเสวี่ยหลินไม่เยลัวที่ะ้อทำานหนั นาเื่อว่าารลมือทำ้วยนเอเป็นหนทาที่ีที่สุในารบรรลุเป้าหมายอนา นานที่อยู่รอบๆ่า็ประทับใในวามยันหมั่นเพียรอฮูหยิน
ในยามที่สายลมพัเอื่อยพัพาวามสื่นมาทั่วสวน เหยียนเสวี่ยหลินสนุสนานับารสร้าแปลผัอนา นาใ้อบุินเป็นแถวยาวอย่าล่อแล่ว รอยยิ้มแห่วามสุประับอยู่บนใบหน้าอนา
นามอูแปลผัที่เพิ่สร้าเสร็้วยวามภาภูมิใ แปลผัเป็นระเบียบเรียบร้อยและเ็มไป้วยวามหวัแห่ารเ็บเี่ยวในอนา
เหยียนเสวี่ยหลินแทบะรอไม่ไหวที่ะเห็น้นล้าเล็ๆ อึ้นมาาินและเิบโเป็นผัที่อุมสมบูร์และแสนอร่อย
แม่นมอี้ที่มอารระทำอเหยียนเสวี่ยหลิน นารีบไปรายานารระทำอฮูหยินให้ินอ๋อทราบ
“ท่านอ๋อ ฮูหยินำลัทำสวนอยู่ที่ท้ายวนเ้าะ”แม่นมอี้ล่าวรายาน้วยน้ำเสียัวล
ินอ๋อนิ่เียบไปรู่หนึ่ เารู้สึประหลาใไม่ิว่านาะทำเ่นนี้ เาเยไ้ยินมาว่าเหยียนเสวี่ยหลินเป็นนเียร้าน ไม่อบทำานหนัและยัเห็นแ่ัวนถูส่ัวไปอาศัยอยู่ับปู่อนา
“ปล่อยให้นาทำไปเถอะ”ินอ๋อล่าวออมาในที่สุ “้าะ่อยูว่านาะทำอะไรอี”
หลัาทำานหนัในสวนผั เหยียนเสวี่ยหลินรู้สึเหนื่อยล้า นาเินลับไปที่ห้ออนาและเ้าไปแ่น้ำอุ่นเพื่อผ่อนลายร่าาย น้ำอุ่น่วยลายวามเมื่อยล้าอนา เหยียนเสวี่ยหลิยปิาลและปล่อยให้ัวเอมิ่ลสู่วามผ่อนลาย
แสแในยามเ้าส่อสว่า ใบหน้าหวาน่ำน่าหลใหลื่นึ้น นารู้สึสื่นและมีีวิีวา เหยียนเสวี่ยหลินสั่ให้สาวใ้นสนิทอนาไปยัลาเพื่อื้อเนื้อสัว์ อย่าไร็าม สาวใ้ลับมาพร้อมับใบหน้าเศร้าหมอและมือเปล่า
“ฮูหยิน…” สาวใ้รายาน้วยน้ำเสียสั่นเรือ “พ่อ้าในลาไม่ยอมที่ะายเนื้อสัว์ให้ับ้า พวเาล่าวว่าพวเาไม่ล้าายให้ับนอวนินอ๋อ”
เหยียนเสวี่ยหลินมวิ้ว้วยวามไม่พอใ “เหุใเล่า”
“พวเาบอว่า... พวเาบอว่าวนินอ๋อเป็นบที่ทรยศ่อราสำนั” สาวใ้อบอย่าลัเล
เหยียนเสวี่ยหลินำมือแน่น้วยวามโรธ
นาเินออาห้อนอน้วยท่วท่าที่ส่าผ่าเผย สาวใ้นสนิทอนารีบเ้ามา่วยนาสวมเสื้อลุมบาเบา ่อนที่นาะ้าวออไปยัห้อโถให่อวนินอ๋อ
เหยียนเสวี่ยหลินเริ่ม้นภาริอนาในารัระเบียบภายในวนินอ๋อแห่นี้ นาเินรวสอบทุอทุมุมอวน้วยสายาที่เียบม สัเเห็นวามยุ่เหยิและวามไม่เป็นระเบียบที่ปลุมอยู่ทั่วทุหนแห่
นาสั่ให้สาวใ้และนรับใ้ทำวามสะอาห้อโถให่ วาลานบ้าน และัเรียสิ่อ่าๆให้เ้าที่ นายัรวสอบห้อรัวและห้อเ็บอ ัระเบียบสิ่อ่าๆ และำัอที่ไม่ำเป็นออไป
เหยียนเสวี่ยหลินทำานอย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อยเป็นเวลาหลายั่วโม นระทั่วนินอ๋อเริ่มเปลี่ยนโมใหม่ ลายเป็นสถานที่ที่สะอา เป็นระเบียบ และน่าอยู่มาึ้น
ในเมื่อผู้นในเมือหลวไม่มีใรสนใวนินอ๋อแห่นี้ เหยียนเสวี่ยหลินึัสินใที่ะเป็นผู้ให้วามสำัับวนแห่นี้้วยัวอนาเอ นาเื่อว่า้วยวามพยายามและวามมุ่มั่นอนา นาะสามารถทำให้วนินอ๋อลายเป็นสถานที่ที่น่าอยู่และเป็นที่เารพนับถือไ้ในสายาอผู้อื่น
เหยียนเสวี่ยหลินเินเล่นมานถึท้ายวนที่เียบสบ นายืนอยู่้าสระน้ำนาให่ นัยน์าสีฟ้าอนาเปล่ประาย้วยพลัวิเศษ ะที่นาใ้มันเพื่อสำรวพื้นที่โยรอบ
สายาอนาับไปที่ผืนินที่อุมสมบูร์ึ่ทอัวอยู่เบื้อหลัสระน้ำ ผืนินนั้นอุมไป้วยธาุอาหารและวามุ่มื่น เป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับารเพาะปลูพืพันธ์่าๆ
เหยียนเสวี่ยหลินสั่ให้พ่อบ้านหมิัเรียมบ่าวผู้ายมาทำสวนที่้านหลัวน นา้อารให้มีารปลูพืผัไว้สำหรับทำอาหารภายในวน เพื่อล่าใ้่ายและยัไ้บริโภผัที่ปลอภัยและสใหม่
“พ่อบ้านหมิ ่วยันานมา่วย้าุินที่ท้ายวน ้าะทำแปลผั”
พ่อบ้านหมิรู้สึประหลาใเล็น้อยับำสั่อฮูหยิน แ่็รีบไปัารามำสั่อเหยียนเสี่ยหลินเาสั่ให้นใ้ายหลายนไปุินเรียมแปลปลู
เหยียนเสวี่ยหลินนำเหล่านาน้วยนเอ นาแอบใ้พลัวิเศษอนาเพื่อำหนำแหน่ที่เหมาะสมสำหรับทำแปลผั นาำนวระยะห่าอย่าแม่นยำ เพื่อให้แน่ใว่าพืะไ้รับแสแและสารอาหารที่เพียพอ
นาไม่ลัเลแม้แ่น้อยที่ะลมือุิน้วยนเอ นาสวมุระโปรยาวสีมพูอ่อน แ่็ไม่สนใว่าะเปื้อนินหรือไม่ นาหยิบอบึ้นมาเริ่มุินอย่าะมัเม้น พลัวิเศษอนา่วยให้นาุินไ้อย่า่ายาย
เหยียนเสวี่ยหลินไม่เยลัวที่ะ้อทำานหนั นาเื่อว่าารลมือทำ้วยนเอเป็นหนทาที่ีที่สุในารบรรลุเป้าหมายอนา นานที่อยู่รอบๆ่า็ประทับใในวามยันหมั่นเพียรอฮูหยิน
ในยามที่สายลมพัเอื่อยพัพาวามสื่นมาทั่วสวน เหยียนเสวี่ยหลินสนุสนานับารสร้าแปลผัอนา นาใ้อบุินเป็นแถวยาวอย่าล่อแล่ว รอยยิ้มแห่วามสุประับอยู่บนใบหน้าอนา
นามอูแปลผัที่เพิ่สร้าเสร็้วยวามภาภูมิใ แปลผัเป็นระเบียบเรียบร้อยและเ็มไป้วยวามหวัแห่ารเ็บเี่ยวในอนา
เหยียนเสวี่ยหลินแทบะรอไม่ไหวที่ะเห็น้นล้าเล็ๆ อึ้นมาาินและเิบโเป็นผัที่อุมสมบูร์และแสนอร่อย
แม่นมอี้ที่มอารระทำอเหยียนเสวี่ยหลิน นารีบไปรายานารระทำอฮูหยินให้ินอ๋อทราบ
“ท่านอ๋อ ฮูหยินำลัทำสวนอยู่ที่ท้ายวนเ้าะ”แม่นมอี้ล่าวรายาน้วยน้ำเสียัวล
ินอ๋อนิ่เียบไปรู่หนึ่ เารู้สึประหลาใไม่ิว่านาะทำเ่นนี้ เาเยไ้ยินมาว่าเหยียนเสวี่ยหลินเป็นนเียร้าน ไม่อบทำานหนัและยัเห็นแ่ัวนถูส่ัวไปอาศัยอยู่ับปู่อนา
“ปล่อยให้นาทำไปเถอะ”ินอ๋อล่าวออมาในที่สุ “้าะ่อยูว่านาะทำอะไรอี”
หลัาทำานหนัในสวนผั เหยียนเสวี่ยหลินรู้สึเหนื่อยล้า นาเินลับไปที่ห้ออนาและเ้าไปแ่น้ำอุ่นเพื่อผ่อนลายร่าาย น้ำอุ่น่วยลายวามเมื่อยล้าอนา เหยียนเสวี่ยหลิยปิาลและปล่อยให้ัวเอมิ่ลสู่วามผ่อนลาย
แสแในยามเ้าส่อสว่า ใบหน้าหวาน่ำน่าหลใหลื่นึ้น นารู้สึสื่นและมีีวิีวา เหยียนเสวี่ยหลินสั่ให้สาวใ้นสนิทอนาไปยัลาเพื่อื้อเนื้อสัว์ อย่าไร็าม สาวใ้ลับมาพร้อมับใบหน้าเศร้าหมอและมือเปล่า
“ฮูหยิน…” สาวใ้รายาน้วยน้ำเสียสั่นเรือ “พ่อ้าในลาไม่ยอมที่ะายเนื้อสัว์ให้ับ้า พวเาล่าวว่าพวเาไม่ล้าายให้ับนอวนินอ๋อ”
เหยียนเสวี่ยหลินมวิ้ว้วยวามไม่พอใ “เหุใเล่า”
“พวเาบอว่า... พวเาบอว่าวนินอ๋อเป็นบที่ทรยศ่อราสำนั” สาวใ้อบอย่าลัเล
เหยียนเสวี่ยหลินำมือแน่น้วยวามโรธ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น