วัยรักวัยเรียน

เนื้อเรื่อง

อันนี้เตือนไว้ก่อน ว่าไดวันนี้มีคำหยาบเยอะ

คุณหนูซื่อบื้อไร้หัวคิดที่อายุต่ำกว่าสิบแปด

ควรลากผู้ปกครองมาอ่านไดด้วย

(ที่จริงตูก็ยังไม่สิบแปดนะ)

เรื่องมันเริ่มจากตอนเช้าประมาณสิบโมง

ยายมาเคาะประตู

อยู่ๆก็มาพูดว่ามีคนนินทากู

เท่านั้นแหละกูหูผึ่งเลย

อีพวกแม่ค้าหน้าปากซอยมันนินทาว่ากูแต่งหน้าจัด

เหมือนผู้หญิงกลางคืน

ยายบอกว่ามีคนมาเล่าให้ฟังว่าพวกมันนินทา

ยายก็ไปพูดกับคนที่เล่าว่า

จริงเหรอพวกรุ่นพี่เค้าจับแต่งรึเปล่า

อีคนเล่าก็ตอบว่า

อู๊ย เปล่าเห็นออกจากบ้านก็แต่งเลย

ยายก็มาเทศนากูสารพัดว่า

ให้แต่งน้อยๆเพราะคนพวกนี้มันดักดูทุกวัน

เอ้า เอาเข้าไปสิ

ไม่ให้กูไปกราบตีนแม่งเลยล่ะ

เวลากูไปซื้อข้าวมันกินน่ะกูก็เสียตังนะเว่ย

ไม่ได้ขอแดกฟรี

ทำไมกูต้องไปสนใจด้วยว่ามันคิดยังไง

แล้วอีกอย่างอีพวกนี้แม่งก็ประสาทแดกเกินรับไหวว่ะ

คิดดูนะว่ามันมาเล่าถูกด้วยว่ากูทาตาสีฟ้า

ขอถามหน่อยว่าถ้าไม่ได้อยู่ใกล้ๆ

มันจะรู้สีมั้ย

กูเบื่อคนที่ซอยนี้โคตรๆ

จ้องจับผิดกูได้ทุกเรื่องวันไหนกูนั่งแท็กซี่ไปเรียน

แม่งก็เอาไปบอกยาย

กุก็โดนด่าอีก

และพวกนี้มันก็ปากเน่าปากตะกวดมาตั้งนานแล้ว

ตอนกูเรียนอินเทนซีฟแม่งก็เสือกมาถามกูว่า

เรียนที่ไหน

พอกูบอกว่าเอแบค

มันก็บอกว่า

เอนท์ไม่ติดรึไงมึงถึงเรียนเอแบค

อีเวรเอ๊ยกุล่ะอยากตอบไปว่า

กูติดไม่ติดไปหนักหัวพ่อมึงรึไง

ทีกูยังไม่เคยถามมึงเลยว่ามึงจบวัดหนองหมายี้ หรือโรงเรียนดอนตะกวดพล่นที่ไหน เกรดเท่าไหร่

แต่ตอนนั้นผลเอนท์ยังไม่ออกเลยบอกว่า

คะแนนยังไม่ออก

อีกอย่างกูก็เอนท์ติดแต่กูไม่เอาเว่ย

ไม่บอกละกันว่าติดที่ไหนแต่ติดธรรมศาสตร์ อ้าว

(แค่นี้ก็คงมีคนเผาพริกเผาเกลือแช่งกูเยอะแล้ว)

ประสาทจะแดกสุดๆ

กับตอนเรียนอินเทนซีฟ

มีแต่อีพวกอย่างนี้

"ตกลงหนูเรียนที่ไหนคะ"

ทำหน้าคาดคั้นกูสุดๆเหมือนกับกูติดหนี้มันไว้

รึไม่ก็

"เอนไม่ติดเหรอ"

ตอนที่พวกมันถามนั้นแม่กูก็อยู่ด้วย

เลยไม่กล้าด่ามันตอบ

ที่จริงกูก็ไม่รู้ว่าญาติพี่น้องกูจะแคร์อะไรมันนักหนา

ตอนกูบอกว่ากูอยากเปลี่ยนไปเรียนอนิเมชั่นที่ม.รังสิต

แม่กูก็บอกว่า ไม่ได้แม่บอกคนอื่นไปหมดแล้วว่าเรียนเอแบค

มาต่อที่เรื่องวันนี้

พวกมันบอกว่ากูแต่งหน้าเหมือนอีตัวใช่มั้ย

ได้!

กูเลยเขียนขอบตาดำแบบอาวิล ลาวีญ

เตรียมก็จะไปลุยเต็มที่เข้าสู่โหมดโหดเว่ย

แต่อีหอกพวกนี้ได้แต่เห่าลับหลัง

ไม่กล้ามาพูดกะกูหรอก

ถ้ามาถามกูว่าทำไมกูแต่งตัวแบบนี้กูจะตอบว่า

ใช่กูเป็นกะหรี่ หนักเขาผัวมึงงั้ย

วันนี้พวกมันก็มองกูกูเลยเดินเชิดทำตาขวางสะบัดหน้าใส่มันทันที

ถ้าอยู่ต่ออีกนิดจะยกนิ้วกลางแถมให้ด้วย

กูไม่สนพวกมันหรอกถ้ากูกลัวพวกมันนินทา

กูคงต้องไม่เดินออกปากซอย

แล้วว่ายข้ามคลองแสนแสบไปขึ้นรถเมล์อีกฝั่ง

ใครไม่พอใจจะด่าก็ด่าไป

แต่กูเป็นตัวของตัวกูเองเว่ย

แล้วพวกเพื่อนสมัยม.ปลาย

ทำไมเวลากูโทรไปพวกมึงก็ทำท่าเหมือนไม่อยากคุยด้วย