คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เหล่ากงแปลว่าอะไร
เหล่าแปลว่าอะไร
ำเือน!! เนื้อหาในอนนี้มีารบรรยายถึพฤิรรมและวามรุนแรโปรใ้วิาราในารอ่าน
"ผม้อมาอยู่ที่นี่เป็นารลโทษเหรอรับ"
"ใ่"
นี่มันลโทษแบบไหนันวะ ทำไมรู้สึเหมือนะไ้ผัวเลย
"นอนห้อนี้"
"อืม"
"ห้อเียวับนายให่"
"ใ่"
"เียเียวัน้วยไหมรับ"
"ถู้อ"
ผมว่าแล้ว สรุปผมไ้ผัวมาแบบๆ ริๆ สินะ
"ทำไมถึให้ผมมาอยู่ที่นี่รับ"
"ทำไมเหรอ"
"ผมอยารู้"
นายให่หันหลัเินลับมาหาผม้าๆ ทำให้ผม้อถอยหลัหนีามสัาา
ปึ
าแบบนี้มันเหมือนับพระเอนาเอละรอนเย็นเลย ผมถอยหลันนับผนัห้อ นายให่ใ้มือทั้สอ้ายันผนััผมไว้ไม่ให้หนี แล้วใ่มูมาลอเลียไปมาับมูอผม
"นา..นายให่รับ อืมม"
นายให่ปามาูบผมอย่าอ่อนโยน ผมใที่อยู่ๆ ็โนูบ แ่ในเมื่อผมอบนายให่อยู่แล้ว ผมึเลือูบอบ
นายให่่อยๆ ผละริมฝีปาออ แล้วยมือึ้นับที่ปลายาผมไว้ นิ้วมือเรียวยาวออีฝ่ายลูบไล้อยู่บริเวริมฝีปาผมไปมาอย่าเบามือ
"หึ ที่เาบอว่าเธอไม่เยมีแฟนไม่ริมั้"
"ทำไมรับ"
"เธอูบเ่"
ผมไม่เยมีแฟน แ่็อย่าที่บออนอยู่โลเ่าผมเป็นมิรับเมียาวบ้าน ผมูบับสาวๆ พวนั้นออะบ่อย
"็ไม่เยมีริๆ รับ"
"แล้วใรสอน"
"ผม็เยมีสาวๆ นะรับสมัยเรียน"
"หึ"
"แล้วลทำไมให้ผมมาอยู่ที่นี่รับ ผมลับไปอยู่ห้อเิม็ไ้"
"ไม่"
"นายให่ให้ผมมาอยู่ที่นี่ในานะอะไรรับ นายบำเรอผมไม่เอานะรับ ผมไม่อยาเป็นอเล่นใร"
"แล้วใรบอะให้เธอเป็น"
"ั้นทำไมละรับ หรือว่านายให่อบผม"
ปาผมนี่มันไปไวว่าวามิอี ผมรีบยมือึ้นปิปาทันที ไอ้นิสัยปาไวอผมนี่แ้ไม่หายริๆ
"หึ ใ่"
"ห๊ะ!!!"
"อบ อยาไ้"
"นายให่" ผมใับำอบนอ้าปา้า
ุ๊บ
นายใหุ่๊บที่ปาผมนเิเสียั
เหมือนไอร้อนโถมเ้าใส่หน้าผม ผมรู้สึวูบวาบบนหน้าไปหม
"เรียเฮีย"
"รับ?"
"่อไปนี้เรียเฮียว่าเฮีย็พอ หรือะ้อมเรียเหล่า็ไ้นะ"
"เหล่าืออะไรรับ"
"ไม่รู้สิ"
"นายให่รับบอผมหน่อย"
"บอให้เรียยัไ"
"เฮีย อโทษรับ"
"ถ้าเฮียไ้ยินำว่านายให่าเธออีเฮียะทำโทษเธอ"
"รับเฮีย"
"อใ้เธอเื่อนนึ้นมาให้หมแล้ว"
"แล้วผมลไป้าล่าไ้ไหมรับ"
"เ้าใำว่าทำโทษไหม"
"ไม่ไ้เหรอรับ ผมอยาเอเพื่อนๆ"
นายให่ เอ้ย เฮียเียบล ่อนะถอนหายใเบาๆ แล้วพูให้ำอบผม
"ไ้ แ่้อบอเฮีย่อน"
"ั้นอนนี้เลยไ้ไหมรับ"
"ไม่ไ้แผลเธอยัไม่หายี"
"แ่ว่าผมอย..."
"ห้ามื้อ"
"รับ"
"ี"
ฟอ
เฮียเอียหน้าหอมแ้มผมฟอให่่อนะปล่อยผมให้เป็นอิสระ
"ไปนอนพั่อน เฮีย้อไปเลียร์านอยาไ้อะไร็ไลน์บอพลไ้เลย"
"รับ"
"มือถือเธออยู่นั้น" เฮียี้มือไปที่โ๊ะหัวเีย
"เฮียรับ ผมถามอะไรเฮียไ้ไหมรับ"
"อืม"
"ลผมมาอยู่ในานะอะไรรับ"
"นายหิ"
ผมบเฮีย็เินเ้ามารั้เอวผมเบาๆ แล้วูบผม เราูบันอยู่นาน นผม้อทุบอเฮียเบาๆ เพื่อประท้วว่าผมหายใไม่ออ
"เฮีย ปล่อยไ้แล้วรับ"
"เี๋ยวเฮียรีบลับมา"
"รับ"
"ห้ามื้อ"
"รับ"
"ีมา"
เฮียยมือยี้ผม แล้วเินออาห้อนอนไปทันที
ผมหยิบโทรศัพท์ึ้นมา แล้วเปิเรื่อ พอเรื่อิเท่านั้นแหละ ไลน์โอมเ้มาถี่รัวว่าสี่สิบ้อวาม
มึอยู่ไหน
เป็นอะไรหรือเปล่า
หายไปเลย
มึโนยิเหรอไอุ้ลย์ เป็นไบ้าวะ
แล้วสารพั้อวามที่มันบ่นผมอียให่ ผมเลื่อนลไปเรื่อยๆ
ไอุ้ลย์ทำไมนายให่ใหุ้เื่อนมานอมึออไปทั้หม
ูถามุเื่อนเา็ไม่ยอมบอเลย ให้มาถามมึเอ
มึะไปอยู่ไหน
มึโนไล่ออเหรอ มึอบูหน่อยิ อย่าเียบ
ไอ้เพื่อนเวรเปิเรื่อแล้วโทรหาู่วน!!!
ผมอ่าน้อวามนรบแล้วรีบโทรหามันทันที
"ไอ้เพื่อนเวรมึยัไม่ายใ่ไหม"
"นี่ือำถามแรที่มึวรถามูเหรอ"
"มึเป็นอย่าไรบ้า แล้วโนยิเป็นอะไรมาไหม"
"ไม่เป็นไรมา ผ่าัแล้วรอแผลหายแ่นั้น"
"มึอยู่ไหน"
"ในฤหาสน์นี่แหละ"
"ที่ไหนูะไปหา"
"ั้นสี่ึ้นมาสิ"
"ห๊ะ มึว่าอะไรนะ"
"มึะเสียัทำไมเนี่ยลัวนเาไม่รู้หรือไ"
"มึอยู่ั้นสี่?"
"ใ่"
"ับนายให่"
"ใ่"
"มึมีอะไระบอูไหมไอุ้ลย์"
"ู็ไม่รู้ะบอยัไ เาใหู้ึ้นมาอยู่ที่นี่"
"ในานะ?"
"เาบอูว่านายหิ"
"เหี้ยยยยยย"
"ไอ้โอมอย่าเสียั"
"ู้อเรียมึใหม่แล้วใ่ไหม"
"ูไม่รู้เาอาะเห็นูเป็นแ่อเล่น"
"อเล่นเหี้ยอะไร นายให่ไม่เยพาใรึ้นั้น 4 "
"ปินายให่็พาเ็ๆ มาที่บ้านนี่"
"แ่ั้นสามไม่เยมีใรไ้ึ้นไปหรอบนนั้นนะ"
"แล้วมึว่าเายัะพานอื่นมาอีไหมวะ"
"ูไม่เห็นพามานานแล้วนะ"
"เหรอ"
"อย่าิมา ถ้าหายีแล้ว็ลมาหาูบ้า"
"มึว่าแ่เหล่าแปลว่าอะไร"
"ใรบอมึมา"
"เา"
"หึหึหึ มึลอเรียนายให่้วยำนั้นแล้วใ้เสียหวานๆ นายให่อาะื้อบ้านให้มึสัหลั็ไ้นะ"
"เหรอ เี๋ยวูหาในเน็เอา็ไ้ มึไม่ยอมบอ"
"อนะโนเสียบมึ้อป้อัน้วยนะ"
"เาิโรเหรอ"
"ไม่ใ่ มึนี่แม่ลืมหมลืมสิ้นไอ้เพื่อนเวร"
"อะไรเหรอ"
"เออ ามทีู่บอป้อัน้วยูเป็นห่ว"
านั้นผมับโอม็พูุยถามสารทุ์สุิบันพัให่่อนะวาสายไปเพราะผม่วนอน ผมล้มัวลนอนบนเียสอัวเ้าในผ้าห่มนหลับไปในที่สุ
"ไหมาลอบั"
"ไอ้อห์ มึ!!"
"ัู้อัให้าย เพราะถ้าูไม่ายูะลับมาเอาืน"
"ั้นมึ็่าูเลยสิ ะับูทรมานทำไม"
"มึทำนอูเ็บั้หลายน มึอแ่วามายเอเหรอ่ายไปมั้"
"นีู่เพื่อนพ่อมึเลยไอ้เ็นร"
"ูไม่สน มึหัหลัูเอไอ้วันนะ"
"มึมันเหี้ย"
"อบใที่ม"
อห์ให้ลูน้อนสนิทไปสืบนไ้วามมาว่านที่ส่พวนั่ารับ้าระอๆ มาือเพื่อนอพ่อัวเอที่ทำธุริันมายาวนาน นระทั่เาับไ้ว่ามันแอบยัยอสิน้าอบริษัทึไล่มันออ มันแ้นมาที่อห์ทำให้มันอับอาย น้อไป้านั่ารับ้ามาัารับเา แ่ฝีมือพวนั้น็ไม่อาสู้ับบอี้าร์ที่เาฝึมาอย่าีไ้ ่อนะให้ลูน้อับมันมาที่โัร้าอเา
"ูะทำยัไให้มึทรมานนร้ออวามายีนะ"
อห์หยิบาบามูไรมาาเื่อนที่ยื่นส่มาให้อห์ฟันเ้าที่แนวาอวันนะ้วยวามมอาบแนึหลุออทันที
"โอ้ยยยย ไอ้เหี้ยเ็บ ฮึ ไว้ีวิอา้วยเถอะนะอห์อาอโทษ ะให้อาทำอะไร็ไ้อายอมหมเลย"
"ไม่ทันแล้ว นอูเ็บัวเพราะมึไปแล้วะมาร้อออะไรอนนี้ าิหน้ามึวริให้ี่อนทำ"
านั้นลูน้อ็เอาแอลอฮอล์ล้าแผลแบบแลลอนเทราแผล้นแน้าที่ถูัทันที
"โอ้ยยยยยย แสบ ฮึ ฮืออออ อย่าทำอาเลยอละ"
"อเหรอ ไ้"
ับ
า้าน้ายถูัั้แ่หัวเ่าทันที
"โอ้ยยย ฮือออออ อร้อ่าันเถอะ ทรมาน ลัวแล้ว ฮือออออออ"
"ยัสิ ยัไม่พอ นอู้อเ้าห้อผ่าัเือบ สอั่วโมเลยนะ"
"พอแล้ว ฮือออ พอเถอะอละ"
"ัาร่อที"
อห์สั่ลูน้อ่อนะเินลับไปนั่ที่โฟาเหมือนรอรับมมหรสพอันรื่นเริ นระทั่อีฝ่ายไม่มีแม้แ่แรที่ะร้อออมา
"ัารให้เรียบร้อยูะลับไปหาเมีย"
"รับนายให่"
พูบอห์็เินลับไปที่รถพร้อมนสนิท เสียเวลาอเมียิบ อห์ิในใ
ความคิดเห็น