ชีวิตพระรอง

"เอ้านี่..กูให้ " หญิงสาวพูดพร้อมกับยื่นกล่องขาวผูกโบว์สีแดงสดให้กับผม ผมจ้องไปที่กล่องพรางสลับกับมองตาหญิงสาวตรงหน้า " ขอบใจ " ผมเอ่ยตอบ 

" มึงไว้เปิดตอนเราแยกกันนะ โชคดีนะเว้ยที่ผ่านมากูขอบใจมึงมากเลยที่คอยปลอบใจกูตลอด " หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับน้ำตาคลอเล็กน้อย

ผมยิ้มอ่อน มองตาเธอแล้วพูดว่า 

" เออกูก็ขอบใจมึงเหมือนกัน ที่ยังยอมเป็นเพื่อนกับกูอยู่ " หญิงสาวใช้มือเช็ดน้ำตา เธอยิ้มและขำเหมือนมีอะไรในใจเป็นล้านคำที่อยากจะระบายมันออกมาแต่พูดไม่ออก เธอมองตาผมแล้วพูดว่า

"เอออ มึงไม่ต้องคิดมากเรื่องวันนี้นะเข้าใจป่าวไอ้หนุ่ม" เธอพูดพร้อมกับเอามือเล็กๆของเธอมาตบไหล่ผมเบาๆสองสามที ผมยิ้มแห้งพร้อมกับหลบตาเธอเพราะลึกๆในใจผมก็ได้รู้ว่าผมเสียเพื่อนไปแล้ว

"เออออ กูไม่คิดมากหรอก" ผมเอ่ยตอบ หลังจากเราแยกกันวันนั้น ใครจะเชื่อว่าเรายังเป็นเพื่อนที่สนิทกันกว่าเดิมซะอีก