คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : #4 ใจกลางกรุงโซล
อนที่แล้ว
.
.
—"ฮัลโหล..."—
"พี่อีัมารับหนูหน่อยสิ วันนี้หนูเ้าร่วมMTับพว...แล้วรุ่นพี่..หนูแล้ว....ืมหนัเลยมา..เลย"
เสียหิสาวัึ้นอย่าไม่เป็นภาษาฟั รู้เรื่อบ้าไม่รู้เรื่อบ้าแ่็พอีวามในสิ่ที่เธอพูไ้
"อนนี้เธออยู่ไหน...ประรอสิใว้อย่าหลับเ็านะ"
[อฮยอนหลับไปแล้วแฮะ เี๋ยวันไปส่เธอเอ..]
[ันรู้นะแิอะไรอยู่...ัวัโ]
[แพู..อะไร ันไม่เห็นเ้าใเลย]
[พวนายะทำอะไรันะไปส่เธอเอพวนายถอยไปเลย]
[ปาร์แลินเธอไม่้อมายุ่น่าา]
[ันรู้หรอน่า...อย่าลืมป้อันล่ะ]
[เออน่าาา]
ิ๊..
"บ้าเอ้ย!!" ายหนุ่มที่ไ้ยินบทสนทนาลุพรวออาเียพลาว้าุแรถพลันเลือนหารายื่อในโทรศัพท์่อน่อสาย
รื...
"ฮัลโหลลุนี่ผมเอ..ฮิโราิ ลุเป็นำรวไเบอร์ใ่ไหม ่วยหาพิัมือถือออฮยอนให้หน่อยอ่วนเลยนะ"
"รอแปป" ายวัยลารีบเปิแรปท็อปึ้น่อนแป้น พิมพ์อย่ารวเร็ว
"เสร็รึยั!!"
"รอ่อนสิ มัน้อใ้เวลา"
"...."
"เอแล้วอยู่ถนนฮแ..และมุ่หน้ารไปยัโรแรม อมันิโล"
ิ๊..
ายหนุ่มรีบวาสายและออาที่พั่อนสาร์ทรถในทันที เียร์ถูสับเปลี่ยนอย่ารวเร็วพร้อมันเร็ที่ถูเหยียบนมิ รถถูับเลื่อน้วยวามเร็วเ้าสิบิโลเมร่อั่วโมมุ่รไปยัโรแรมอมันิโล
ายหนุ่มวบุมรถหลบหลีรถบนถนนอย่า่ำอประหนึ่นัแ็รถมืออาีพ เพียแ่สี่สิบนาทีรถถูออยู่หน้าโรแรม
เวอีัรีบลารถโยไม่สนว่าเาำลัอรถอยู่ในที่ห้ามอและมุ่หน้าเินรไปยัเาน์เอร์อโรแรม้วยท่าทาที่ร้อนรน
"เยเห็นผู้หินนี้ไหม" ายหนุ่มยสมาร์ทโฟนึ้นพลาเอ่ยถามพนัานโรแรม
"เธอพึ่ึ้นไปพร้อมับผู้ายเมื่อสิบนาทีที่แล้ว"
"เธออยู่ห้อไหน"
"ทาเราไม่สามารถเปิเผย้อมูลอลู้าไ้ อโทษ้วย่ะ"
"เธออยู่ห้อไหน!! บอผมมา"
"เราไม่สามารถบอ้อมูลอลู้าไ้ริๆ่ะ"
"เธอเป็นน้อสาวอผมบอผมมาเธออยู่ไหน"
"ิันะมั่นใไ้ยัไ่ะ ว่าุเป็นพี่ายอเธอริๆ"
"โปรโทรให้เธอลมายืนยัน้านล่า้วย่ะ"
"เธอเมานหมสิไปแล้ว แล้วเธอะรับโทรศัพท์ผมไ้ยัไล่ะ"
"โปรโทร..."
โถ่โวยย!!
"็บอว่าเธอหมสิไปแล้วยัไเล่าา !!"
ปั!!
ายหนุ่มะโนออมาเสียั่อนใ้ำปั้นทุบเาน์เอร์นเิเสียัทำเอาพนัานทั้สอสุ้ใ
"ร.ป.พ เามาสร้าวามวุ่นวายพาเาออไป"
ายรร์สอนในเรื่อแบบพนัานรัษาวามปลอภัยเินยระบอึ้นแว่ลบนฝ่ามือเบาๆและเินรมายัเวอีั
"อร้อเถอะรับ บอผมมาว่าเธออยู่ห้อไหน" ายหนุ่มมอรมายัพนัานทั้สอพลาล่าวอร้อให้พวเาบอห้อที่อฮยอนพัอยู่
"..ผู้หินนั้นอยู่..." พนัานที่เียบอยู่ลอล่าวึ้นพลันถูพนัาน้าๆมอ้วยสายทีุ่ัน
"ร.ป.พ พาเาออไป"
พนัานเาน์เอร์เอ่ยึ้นพนัานรัษาวามปลอภัยทั้สอนว้าไหล่อเวอีั ำปั้นอเวอีัถูยึ้นพุ่รไปยัสันมูอายรร์ในทันที พนัาน้าๆยระบอึ้นฟาใส่เวอีัพลันถูว้าแน่อนลอยระริ้วลาอาาศพร้อมร่าที่ระแทลับพื้น
ายรรที่ยืนอัวุมมูอนเอรีบยระบอึ้นฟาใส่แผ่นหลัอเวอีั แ่แ่ระบอหรือะเทียบับมีและอาวุธมีมที่เยโนเมื่อสามปี่อน
ร่าอเวอีัโยเล็น้อย่อนที่เาะว้าศีรษะอพนัานรัษาวามปลอภัยและฟาไปที่เาน์เอร์อย่าแรสอสามรั้
"บอมาเธออยู่ไหน!!" เวอีัล่าวพลาึมีพับออมาาระเป๋าาเและปัลบนเาน์เอร์มมีพุ่ปัระหว่ามือทั้สอ้าอพนัานที่ัวา้อมูลห้อพัออฮยอน
รี!!
"เธออยู่ั้น17 ห้อ 8201/72"
พนัานเาน์เอร์ส่เสียรีร้ออันแสบแ้วหูออมา้วยวามลัว่อนบอห้อพัออฮยอน้วยวามลัว
ายหนุ่มรีบเ็บมีวิ่รไปยัลิฟ่อนมุ่รไปยัห้อออฮยอน้วยวามร้อนรนพลา่อสายโทรหาอฮยอนอย่าไม่หยุไม่หยอน เมื่อประูลิฟเปิึ้น ร่าอเา็รีบวิ่ออาลิฟและวาสายามอหาหมายเลห้อ้วยวามรวเร็วนมาหยุอยู่ที่ห้อหมายเล 8201/72
เวอีัแนบหูลบนบานประูพลันมีเสียโทรศัพท์ัแววออมา ายหนุ่มรีบหายใเ้าออวบุมอารม์
่อนเาะประู
็อ..็อ
"ใรวะ!!"
"บริารพิเศษู่รัวัยหนุ่ม าโรแรมเพื่อป้อันารั้รรภ์่อนวัยอันวรรับ"
"โอ้วว ลืมื้อพอีเลย รอเี๋ยวำลัไป"
(พึ่เยไ้ยินว่ามีบริารแถุยาอนามัยในโรแรม้วยนะเนี่ย)
เอีย!!
เสียเปิประูัึ้นพร้อมายหนุ่มที่เปรือยายท่อนบนเินออมาอยู่หน้าประู เวอีัเหลือบมอหิสาวที่นอนอยู่บนเีย่อนเอ่ยึ้น
"ุใ่ ัวัโรึเปล่ารับ"
"ใ่รับ ผมัวัโเอ อบุบริารพิเศษอโรแรม้วยนะรับ ผมลืม..."
เวอีั ไม่รีรอให้ัวัโพูบ พลันยาึ้นถีบรไปยัหน้าออัวัโนล้มล ่อนสาวบาทาไปยัใบหน้าและลำัวอัวัโไม่ยั้
"อโทษ..ผมอโทษ..ผมะไม่ทำแล้วรับ..ผมผิไปแล้วรับ" ัวัโล่าว้อร้ออ้อนวอน้วยวามหวาลัวว่าัวเอะถูระทืบนายาบาทาอเวอีั
"ไอเวร แไ้ทำอะไรเธอบ้าบอันมา" เวอีัเอ่ยถามพลาว้าลำออัวัโและิริมำแพ
"ผมยัไม่ไ้ทำอะไรรับ...แ่ปลระุมเสื้อเธอสอสามเม็" ัวัโอบพลันถูฝามือออีับอยาแรสามสี่รั้นเลือเ็มปา บนใบหน้าเ็มไป้วยรอยฝามือ
"อโทษรับ..อโทษรับ" ัวัโยมือึ้นร้ออวามเมา่อนถูำปั้นัรไปยัใบหน้านลิ้ลไปนอนับพื้น
"ไสหัวไป ถ้าันเห็นแอีันเอาแายแน่"
เวอีัล่าวพลาหันไปูอาารอหิสาวที่นอนหลับอยู่บนเียอย่าสบายไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรทั้สิ้น หาาเหลือมอระุมบนเสื้อันหนาวและเสื้อเิ้ที่ถูปลระุมสอสามเม็ ในะที่เวอีัำลัให้วามสนใับอฮยอนอยู่ัวัโที่อยู่้านหลัไ้ยแันึ้นอย่าเียบๆและเินรมายัเวอีั
แันถูยึ้นเหนือศีรษะอัวัโ เวอีัที่เิมเป็นถึยาู่าแน่นอนว่าวามรู้สึในารรับรู้และอบสนอ่ออันรายนั้นะ้อรวเร็วว่านปิอย่าแน่นอน
เาหันศีรษะไปมอัวัโที่ยแันึ้นและฟามายันเอ แันถูฟารมายัเวอีัึ่อนนี้เาอยู่บนเียเียวับอฮยอน หาเวอีัหลบแันะพุ่รไปยัอฮยอนในทันที แนวาอเาถูยึ้นแนบศีรษะพร้อมแน้ายที่โอบร่าออฮยอนที่อยู่ในอ้อมออนเอ
แพล้!!
เสียแันพร้อมระเบื้อที่แระาย เศษระเบื้อถูปัอยู่บนแนวาอเวอีัพร้อมอเหลวสีแที่ไหลอาบแนอเา บริเวหาิ้วเิแผลึ้นอเหลวสีแไหลอาบแ้มอย่า้าๆ
เวอีัใ้มือสำผัสเลือบนแ้มอนเอ่อนหันศีรษะไปหาัวัโพลาถอนหายใ้วยรอยยิ้มที่วนนลุนพอ
"เห้ออ..ันว่าันลืมมันไปแล้วนะ แปลุมันึ้นมาเอนิสัยเ่าอันนะ"
เวอีัล่าวึ้น้วยรอยยิ้ม่อนเินเาหาัวัโ้วยท่าทาที่น่าลัว บนใบหน้าแสถึวามอาานัยาที่้อมอุันราวับสัว์ป่าที่ระหายเลือ
"อย่า..อย่าเามา ันอโทษ ันอโทษ"
ัวัโล่าวึ้นอย่าหวาผวาพลาะเียะายวิ่ออาห้อแ่ทว่าลับถูเวอีัว้าเส้นผม่อนทุบเ้าับำแพอย่าแร ร่าอวััโถูึระาเาไปในห้อในทันทีพร้อมประูที่หุบอย่ารวเร็ว
"ไม่อย่า...ผมอโทษ่วย้วย..่วย้วย" เสียร้ออวามเมาัโหยหวนออมาาห้อราวสิบนาที่อนเียบล
ร่าอัวัโนอนแน่นิ่ ทั่วทั้ร่าอเาเ็มไป้วยรอยฟ้ำำนวนมาใบหน้าอเาอาบไป้วยเลือ ฟันสอสามี่หลุออาารรไพร้อมับเวอีัที่นั่อยู่บนเียและ่อยๆบรริระุมบนเสื้ออหิสาวผู้มีื่อว่าเอฮยอน
"ไม่อยาเื่อเลย ันอุสาห์ทิ้มันไปั้นาน พอฟิวส์า็ลมือหนัเินไปนไ้"
"ทั้หมนี่เป็นวามผิอเธอเลยนะ อฮยอนถ้าเธอไม่ื่มนเมาเละุ่มเปะ เรื่อแบบนี้ไม่เิึ้น"
"เอาเถอะพูไปแล้วไ้อะไรึ้นมา" ายหนุ่มบ่นพึมพำ่อนยิ้มึ้นอย่าอ่อนโยนพลันมีเสียัึ้น
รื..
"ฮัลโหลรับ"
"ฮัลโหล นี่ันเอเวอนนัม เวอีัอนนี้มันำลัเิปัหาให่เลยละ นาย้อูแลอฮยอนลูสาวอันใว้ให้ี ถ้าให้ีรีบหาอาวุธหรือรวมลุ่มับนอนายยิ่ี"
"พวเราไ้เพาะไวรัสึ้นมาเพื่อหวัที่ะใ้ทาารแพทย์ เิมที่มันถูทลอับสัว์และไ้ผลี อวัยวะหรือเส้นประสาทที่ายแล้วไ้รับารรัษาและลับมาใ้านไ้เหมือนเิม"
"ส.ส.แวออ้อารทลอไวรัสนี้ับมนุษย์ ันพยายามั้านเาเพราะยัไม่รู้ผล้าเียอมัน แ่ไม่ไ้ผล"
"มีผู้พิาราารประสบอุบัิเหุำนวนมา อาสาเ้ารวมารทลอนี้ ไวรัสถูีเ้าสู่ร่าายอพวเาผ่านไปยี่สิบนาทีหลัีไวรัสเ้าสู่ร่าาย าอพวเาลับมาใ้านไ้อย่าหน้าประหลาแ่ทว่าสิบสี่ั่วโม่อมา หูามูปาอพวเามีเลือไหลออมา มานาุ่นมัวและบ้าลั้ไล่ัน นที่โนมันัะมีเลือไหลออมาและัิ้นัอม่านาอเาะาวุ่นและสุท้ายะบ้าลั้ไล่ันไปทั่ว"
"อนนี้ัวอย่าผู้ทลอไ้หลุออไปาห้อแล็ปสู่โลภายนอแล้ว ันไม่รู้อะไรมาุอ่อนอพวมันอยู่ที่สมอเพียอย่าเียว"
"เี๋ยว!! นี่ลุำลัพูถึอมบี้หรอ"
"ันไม่รู้ว่ามันืออะไร ฟันะบนโ๊ะทำานที่บ้านอันะมีแล็ปท็อปอยู่ในลิ้นั ้อมูลส่วนให่ถูรวบรวมใว้ในนั้น พาสเวิร์ือ180072"
"ันไม่รอแล้วแน่ๆ ไอส.สเวรนั้นมันำลัส่นมาเ็บัน"
"อนนี้นุอยู่ที่ไหนผมะรีบไปเี๋ยวนี้"
"มันสายไปแล้วไอส.ส.แวอนอ มันลัวว่าันะปาโป้เรื่อวามผิอมัน"
"อนนี้นายไม่้อสนใัน อยู่ให้ห่าเุนัมใว้เพราะผู้ทลออยู่ที่นั้น ูแลลูสาวันให้ีถือว่านี่ือำสั่เสียอัน็แล้วัน"
"นีุ่ำลัะบอว่ามีอมบี้วิ่อยู่ลารุโล และรับาลยัไม่รู้เรื่อนี้อย่าั้นหรอ!!"
"ใ่ ไอแวอนอมันปิ่าวทำให้ไม่มีใรรู้เรื่อนี้ ว่าทารับาละรู้ถึเรื่อนี้ ผู้ิเื้อเพิ่มึ้นนไม่สามารถวบุมไ้"
## MTหรือMembership Training= ารรับน้ออนเาหลี มีารล่ะเล่นและารื่ม
ความคิดเห็น